Een gewone zaterdag met dingen die gebeuren moeten.

De ochtend weer verspeeld. Ik ben geen ochtendmens, niks meer aan te doen. Maar vanmiddag ben ik wel even naar de Hema in de Kalverstraat gegaan voor die speciale Hemavuilniszakken ;-), waarvoor ik graag een ritje maak. Oja, ik moest ook cartridges hebben voor de printer en die zijn daar ook goedkoper. Voordien even een paar winkels eromheen met een visite vereerd ;-), waardoor ik na mijn noodzakelijke aankopen wel toe was aan een beker Hema-ijskoffie. Kan ik iedereen aanbevelen. Genoeg calorieën en gewoon lekker, al of niet met een toegevoegd smaakje.
Genoeg reclame voor de Hema gemaakt?
Het was weer razend druk in de stad en ik moest echt mijn weg vrijmaken om te kunnen doorlopen. Vaak maak ik me dan nog breder dan ik al ben, maar dit keer liet ik het allemaal maar gebeuren en zorgde er alleen voor niet op mijn tenen getrapt te worden of een duw (een hengst, wilde ik zeggen, maar ik weet niet of iedereen dat zou verstaan), waardoor ik mijn evenwicht zou kunnen verliezen. Toch blijft het voor mij altijd een plezier zo op te gaan in een onbewuste mensenzee en om me heen te blijven kijken. Om die reden drink ik ook graag koffie of zo beneden in de Kalvertoren, waar je de mensen de roltrappen op en af kunt zien gaan en heen en weer kunt zien lopen, twee verdiepingen hoog…
Dat is anders dan opgaan in een mensenmenigte die met een doel bij elkaar is.
Een positieve demonstratie kan als een warm bad zijn. Waar je blij van wordt, blij aan meedoet en blij uitkomt.
Een demonstratie die de mensen een negatieve en boze uitstraling geeft vind ik nog altijd angstaanjagend.

Eh… ik heb maandkaarten voor mijn vervoer en die moeten hun geld toch waard zijn? Vandaar mijn veelvuldig gebruik van de tram.
Is niet altijd een even groot pretje. Vooral als je moe bent, en een paar jonge mensen maken gebruik van het bankje bij de halte en zien jou niet eens staan.
Soms vraag ik heel vriendelijk of ik mag zitten. En soms komen ze dan met een even vriendelijk ‘Ja natuurlijk’ overeind. Niet altijd nee. Vooral in de spits vraag ik niks. Jonge mensen werken ook, en zijn vaak ook moe, denk ik als ze me negeren.

Toen ik buiten kwam in de Kalverstraat was het nòg benauwder dan voorheen en druppelde het wat. De luchtvochtigheid had de 100% bereikt. Maar echt tot wat regen kwam het pas later, toen ik al uit de tram was en dat was dan ook nog maar een geluidje van losse druppeltjes op mijn paraplu.. Klinkt wel leuk als je er echt naar luistert.
Mijn tuintje lag er tevreden uit, maar vanavond heb ik toch maar bij-gesproeid, want de bakken konden wel wat gebruiken.

De rest van de avond is omgevlogen. Die twee uur die ik verslapen heb was ik bewusteloos, weet ik niks meer van. Maar daar buiten ben ik de hele avond druk geweest.

Nu kijk ik op, zie een lachend boeddhabeeldje met opgeheven armen en begin prompt te gapen.
Dus laat ik maar ophouden met kletsen en aanstalten maken om straks naar bed te kunnen gaan… En mijn benen en voeten rust te gunnen.


Er moet nog veel gebeuren voor die tijd. Dus ga ik maar snel weer aan de gang.