Vandaag is de eerste dag….

Vandaag is de eerste dag….
Nee, dat is een cliché, het gezegde 'van de rest van mijn leven'. Dat is natuurlijk wel zo, maar dat bedoel ik niet te zeggen.
Vandaag is de eerste dag zonder mijn twee bovenkiezen, die zijn gisteren getrokken. En vandaag zet ik weer een nieuwe foto in mijn dagboek, weer gemaakt door kapster Ilona, die van dat rare haar van mij altijd weer een net kapsel weet te maken. En in de goede kleur. Ik zag dat ik dezelfde trui draag als verleden jaar bij de andere foto. Hetzelfde horloge, maar andere oorhangers. ;-))

Omdat in de straat waar mijn kapper zit ook alles opgebroken was, inclusief de brug, moest ik vanuit mijn huis gaan lopen, een flinke wandeling. En onderweg kwam ik langs mijn kringloopwinkeltje.
Eh tja…. Daar kon ik niet aan voorbijgaan. Ik heb dus voor drie euro samen een bijzonder boek met getekende illustraties over Hadjememaar… een beroemde Amsterdamse zwerver en straatfiguur die het bracht tot gemeenteraadslid van Amsterdam. En een heel mooie oude, art deco achtige zilveren hanger met rode steentjes. Geen prijs….
Het boek is uitgegeven in 1979 door, houd je vast, de toen nog bestaande Postgiro- en Rijkspostspaarbank. Alleen al dáárom een bijzonder boek.


Ik wilde even vertellen dat ik blij ben met mevrouw de tandarts. Twee kiezen laten trekken is geen sinecure, maar zoals zij dat gedaan heeft: mijn petje af. En ik heb ook amper napijn....
Met mijn persoonlijke ervaringen op dit gebied werd ik een angsthaas...... maar ik denk dat zij met haar manier van werken de grootste angsten heeft weggenomen.

Voorbeelden:
Als opgroeiend meisje zijn mijn hoektanden getrokken. 'Kaak was te klein', en het gebeurde zonder verdoving. Ik werd in de houdgreep genomen door een assistente. Ik was ook maar een inrichtingskind hè. In een kindertehuis en niet lang na de oorlog...
In Utrecht had ik 20 jaar dezelfde tandarts die ik wel vertrouwde en waar mijn kinderen ook vanaf het begin kwamen. Eén van de eerste angst-tandartsen, de kinderen waren ook niet bang voor hem.

Maar toen ik als oudere vrouw in Amsterdam een tandarts moest vinden kwam ik bij een Aziatische tandarts terecht, mij aanbevolen door mijn tandarts in Utrecht. Die nam zich van alles voor om te doen, maar heeft nooit iets gedaan. Toen hij 'met vakantie' ging (het bord op zijn deur gaf dat aan maar niet wanneer hij terugkwam) kwam ik midden in de kersttijd met een hevig ontstoken kies in de onderkaak bij een andere ditmaal ( vrouwelijke) Aziatische tandarts terecht. Die heeft zonder verdoving (want dat kon niet bij een ontstoken kies, zei ze) die kies er in stukken en brokken uitgehaald. Mijn geschreeuw was in de wachtkamer daarnaast te horen en de patiënten die daar waren zaten er later maar bleekjes bij...zag ik in het weggaan. Er bleven wat botscherfjes achter die ze later (ook zonder verdoving) eruit haalde.
Sindsdien heb ik dus geen vertrouwen meer in Aziatische tandartsen . ;-))) Jammer ja.

Op aanraden van mijn oude Buurman (met een hoofdletter) kwam ik toen bij de echte angsttandarts, Mevrouw van Kessel van Atlas terecht. Zij en haar assistenten stelden me al meteen op mijn gemak, hoewel alles van binnen bibberde. Maar terwijl er eigenlijk van alles moest gebeuren volgens die eerste dokter bleek dat hard mee te vallen en ook bij de te trekken kiezen is het tactvol begeleiden daarbij van zoveel invloed geweest dat ik geloof niet meer echt een angsthaas te zijn op dit gebied.
Ik geef mevrouw van Kessel dus een 9.5 als tandarts... Een 10 kan niet natuurlijk, maar dat ligt aan mij. ;-))))

De afgelopen dagen heb ik dus wel uitgeziekt. Helemaal over is de verkoudheid nog niet, maar op aanraden van Buurman ben ik fluimicil gaan gebruiken. Dat werkt goed en snel bij vastzittende verkoudheid.
Misschien kan ik morgen wel weer naar mijn andere buurman toe.
Want als ik verkouden ben kan ik niet naar het ziekenhuis toe.


En nu ga ik mijn pillen nemen, de laatste mailtjes schrijven en me gereed maken voor de nacht.