vrijdag 1 januari 2010

De eerste dag van 2010

1 januari 2010. De eerste dag van de rest van het leven. Voor mij en miljarden anderen. Voor de meeste mensen die dit bewust of per ongeluk lezen is het winter. En het moet nog bitter koud worden. Nog méér winter dus voor de boeg. Ik houd niet van winter, niet van kou en de grijsheid die de winter overheerst. Ik houd niet van de maanden dat de zon mijn huisje niet kan beschijnen. En ik moet me maar troosten met de gedachte dat het dit duizenden mensen overkomt. En dat ik een mooie en sterke daglichtlamp op de kop heb getikt. Dus licht genoeg heb. Ach ja. Maar geef mij toch maar voorjaar, warmte en groen. Over de eerste bloemetjes die ik dan tegenkom kan ik nog steeds elk jaar lyrisch worden.

Gisteren nog even de laatste boodschappen en de oliebollen en appelflappen gehaald. Er ligt al een zak in de diepvries. Want natuurlijk was het oog weer groter dan de maag. Zelfs de flesjes wijn zijn onaangeroerd. Ach, het komt wel op voor volgend Nieuwjaar. Ben ik van overtuigd. ;-)
Gisteren ook nog even naar de apotheek gegaan. En weer stiekem moeten lachen. Er was genoeg personeel, maar toevallig maakte ik weer een Babylonische spraakverwarring mee. Een Oost-Europese wilde een bepaald medicijn hebben dat niet voorradig was. Dus de van oorsprong Aziatische assistente probeerde haar dat duidelijk te maken. En dat ze het wel misschien kon vinden in een gecombineerde apotheek-drogisterij, zoals die te vinden is in de Leidsestraat. Dat kwam niet aan. Werd niet verstaan, en de Oost-Europese sprak geen Engels Er werd een derde assistente bijgehaald, ook een vrouw van verre afkomst. De dames spraken goed Nederlands. Maar die konden haar maar niet duidelijk maken waar ze haar medicijn kon kopen. Ze konden elkaar ook niet bereiken met Frans, Duits of Engels. Teneinde raad heeft de Oost-Europese vrouw maar vriendelijk bedankt, ze moest het vliegtuig halen die middag.. Het heeft alles bij elkaar een aardig tijdje geduurd en ik had plezier in die spraakverwarring. Kon ik meteen een beetje uitrusten ook. Met mijn zware tassen.

In mijn krant van donderdag 28 december stond de ‘uitslag van een onderzoek’… ik zet het maar tussen haakjes, het is zó niet- deugend dat ik erop moest antwoorden met een ingezonden stuk. Het onderzoek ging ervan uit dat een allochtoon iemand was met tenminste één ouder die in het buitenland geboren was en van 3e generatie-allochtonen die hier wel geboren waren, maar die tenminste één grootouder hadden die in het buitenland geboren was.
De griezels liepen me over de rug. Het klonk allemaal akelig bekend, zo iets van uit de dertiger jaren, zoiets van eh… het begin van de jodenvervolgingen in Duitsland. Mijn eerste reactie was naar de digitale krant, maar het stond nog uitgebreider in de papieren krant die namiddag. En ik ben blij dat ik gereageerd heb, want later bleek dat meer mensen zich over dat artikel opgewonden hadden. Ik schreef (en werd geplaatst) het volgende:

In het Parool van donderdag staat een artikel onder de kop: 'Helft van Inwoners (Amsterdam) officieel allochtoon'.
O jee, was mijn eerste gedachte, moet ik mijzelf nu ook een allochtoon noemen? Mijn Oostenrijkse, Joodse moeders vluchtten de jaren dertig uit Oostenrijk voor het opkomende nazisme en antisemitisme, naar het tolerante Nederland. Ik heb dus ook één buitenlandse ouder. Jammer genoeg heeft zij het niet overleefd. Vanuit Nederland werd ze tòch in Auschwitz vermoord.

Ik weiger dus (duidelijk) mee te doen met het allochtoontje tellen. We zijn mensen, wat voor godsdienst of afkomst we ook hebben.
Ooit vluchtten Franse niet-katholieken hierheen. Joodse mensen die uit Spanje en Portugal vluchtten waren hier meer dan welkom. We haalden Spaanse en Italiaanse mensen hierheen omdat we werkende mensen tekort kwamen en haalden later Marokkanen en Turken hierheen om het vuile werk te doen.
In de laatste honderd jaar is ook de christelijke cultuur veranderd.
Vele kerken zijn leeggelopen.
Die veranderingen kwamen vanzelf, niet door de Islam, maar omdat mensen voor zichzelf en vrij gingen denken.
Zo veranderen godsdienst en cultuur voortdurend..
---------------------------------------------------------
Ik vergat nog te schrijven dat we hier ook een tijd gehad hebben dat de Protestantse Kerk overheersend was (denk aan de Beeldenstorm) en de R.K.Kerk verboden was en 'ondergronds' moest. Het schuilkerkje 'Ons' Lieve Heer op Solder' is daar nog een getuigenis van.
We hebben zelfs een tijd gehad dat Joodse Orthodoxen en Liberalen elkaar bestreden.
Nu, in deze tijd, zijn er veel Moslims. Daar zijn ook heel veel verschillende inzichten bij. De één loopt er (volgens ons) middeleeuws bij, met een zwart kleed en sluier en met een witte rand van het kapje daaronder, net zoals honderden jaren geleden R.K. nonnen. De ander, net als orthodox joodse mensen, houdt het hoofd altijd bedekt op een andere manier. En weer anderen herken je niet als moslim of Jood, omdat ze daar geen uiterlijke tekenen aan verbinden. Waar maken me ons, om in stijl te blijven, in g'dsnaam druk over?

Laten we het maar houden bij de opstandige en bij het deel 'niet deugende' jeugd, die is ook van alle tijden. Denk alleen maar aan de, de maatschappij weerstrevende, jeugd van de vijftiger jaren. Al is, toegegeven, mede door de invloed van tv en van films, dat jongste deel van de jeugd harder en hartelozer dan vroeger. Waar moeten we de aanpak daarvan zoeken? Of zal dit ook voorbijgaan? Zoals alles, alle godsdiensten en culturen voortdurend veranderen en voorbijgaan...

Verder was dezer dagen de tv overheersend. Ik heb genoten van Mies Bouman’s feest. Zij gedroeg zich als een ware koningin. Het moet een mooie verrassing voor haar geweest zijn. Ook het programma van Jeroen Pauw ‘Vijf jaar later’ kijk ik graag. Dit keer met Joop van de Ende. Een warm, ter zake kundig mens die echt wat te vertellen heeft.

Enfin…… ik hoop dat het droog blijft. Maar we werden alweer bedreigd met ‘lichte sneeuw’. Voor ouderen is het een poging tot zelfmoord om dan de deur uit te gaan. De stoepen worden niet geschoond, op de middenweg kun je dan wel lopen, maar de stoepen van de bruggen hier zijn hopeloos glad gebleven. Dan moet een mens wel op de weg of het fietspad gaan lopen. Met alle risico’s vandien. Sinds we gezondheid alleen nog meten in geld, wat zou duurder zijn: de bruggen en stoepen met zand bestrooien of
De talloze breuken die het gevolg kunnen zijn van gladheid?

Een alternatief is natuurlijk alle mensen die geen eigen vervoer hebben op te sluiten in hun huizen tot de kou weer voorbij is. Hoewel, dat voorkomt wel been- en heupbreuken etc…. maar veroorzaakt weer doden door andere oorzaken…………….
Ach laten we de boel maar niet opblazen en rustig wachten tot de kou weer uit de lucht is……