De marathon heeft plaatsgevonden. Weliswaar een alternatieve marathon, maar toch. Honderden mensen waren afgekomen op een oproep van Wennemars om toch een marathon of zo iets te organiseren want 'daarvoor waren we gekomen en we konden toch niets doen voor de slachtoffers van Sandy want daar waren de hulpdiensten al druk mee. En tenslotte waren ze gekomen (ondanks de wetenschap van de ramp) om eens lekker te gaan rennen dus waarom zouden ze dat niet doen dan.'. En dus liepen honderden mensen vier rondjes door het Central Park zodat ze hun kilometertjes toch gehaald hadden.
Terzelfder tijd zagen we op tv hoe verschrikkelijk Sandy had huisgehouden en hoe wanhopig mensen aan het proberen waren weer een huis bewoonbaar te maken en de centimeters modder weg te krijgen. Zelfs van de verdiepingen. En hun waardeloos geworden meubilair te proberen schoon te krijgen... of langs de kant van de weg te sjouwen voor de ophaaldiensten. Hun auto's waren onbruikbaar geworden. De bussen reden nog niet of mondjesmaat want de wegen lagen nog onder de modder. Mensen die totaal van de kaart waren door de verschrikkingen die hen hadden getroffen. Mensen die niet naar hun werk konden omdat de metro niet reed en de tunnels nog niet schoongemaakt waren en het water er vaak nog hoog stond omdat de tunnels diep lagen. Ik vraag me af, echt waar, hoeveel lijken van dakloze burgers er nog uit die tunnels gehaald werden en nog worden. Afschuwelijk. Maar de marathonlopers waren kwaad omdat ze hun marathon niet konden lopen waarvoor ze zo hard geoefend hadden en zoveel geld hadden uitgegeven om er te komen.....
Ik schaam me, schreef ik vaak, dat ik een Nederlander ben. En dat is nu weer het geval. De totale harteloosheid om boos te zijn omdat de marathon toch niet doorging... ik kan er niet over uit. De conditietraining had voor niets plaatsgevonden. De vliegreis was voor niets betaald.... Hoeveel van die mensen die daar stonden te kankeren hebben geprobeerd een beetje van de ellende van de slachtoffers van Sandy te verlichten??? Niet zo veel want: 'ze konden toch niets doen'.... mooi excuus inderdaad. Maar hoe echt hebben ze dat geprobeerd??? Sja... ze zijn voldaan naar huis gegaan, want ze hebben door het gespaarde Central Park toch hun alternatieve marathon kunnen lopen... wat een bevredigend einde van de New York-reis hè....
Dat je in het weer ondergelopen en nog steeds niet herbouwde Haïti niets kon doen dan met tranen in je ogen toekijken... ja daar kan ik inkomen. Daar was je niet, daar had je ook niets te zoeken de afgelopen dagen hè... Of in de delen van India die door de natte moesson weer ondergelopen zijn... nee, daarover kun je jezelf ook niets verwijten. De wereld is zo groot en er gebeuren overal rampen... Ach, laat ook maar, de mensen die naar New York gingen voor de marathon lezen dit weblog toch niet.
Over de politieke overeenkomsten laat ik me nog niet uit. Ook niet voor mezelf. Ik wil eerst zien hoe die in de praktijk uitpakken. Er wordt al zoveel over geschreven en gepraat...
Vanmorgen was mijn supersysop Freek weer even hier. 'Eventjes' twee nieuwe boxjes brengen en installeren. Jaha... dat doet hij zomaar even, nieuwe boxjes brengen als ik niet meer van stereomuziek kan genieten omdat de grote wooferbox stuk is. Hij verdient echt een plek in de hemel, vooraan, zodat hij iedereen in de gaten kan houden of hij/zij hulp nodig heeft... ;-))
