De chaostheorie klopt wèl.

Als je hem tenminste persoonlijk neemt. En ik ben nu eenmaal een persoon en die chaostheorie slaat helemaal op mezelf… Je weet wel: Als in China een vlinder met haar vleugels fladdert, kan dat een storm in West-Europa veroorzaken. Woorden van die strekking.

Als door mij een lange broek wordt gekocht weet ik voor 100% zeker, dat de pijpen korter gemaakt moeten worden. Daar fladdert een vlinder door mijn hoofd die me dat vertelt.
Maar als het zover is… Dan kan ik het goede garen niet vinden, de juiste naalden zijn zoek, de strijkplank zakt door z’n poten (is een strijkplank van het mannelijk geslacht??) en last but not least, de strijkbout is nergens te vinden. Ik ben zo’n luie naaister die instrijkbaar zoomband gebruikt, plakspul zoals ik het noem. Daarmee strijk je een keurige zoom in op de juiste lengte en pas daarna pak ik naald en draad om die zoom mee vast te zetten.
Eh…. Vandaag kwam ik erachter dat er vier broeken ingekort moeten worden.
Maar de strijkbout is helemaal nergens te vinden. Ik heb een ‘droge’ bout gekocht. Want een stoomstrijkijzer was te zwaar geworden voor mijn zere handen.
Het hele huis is ondersteboven gehaald, alles is van zijn plaats gehaald en de chaos werd steeds groter en de storm in mijn hoofd steeds zwaarder en ikzelf steeds wanhopiger… Tot ik mijn concentratie hervond en de goede geesten vroeg me alsjeblieft nou eens te helpen…. En ja hoor, weet je waar ik de strijkbout terugvond? In een mandje in het keukenkastje……. Echt een plek waar een strijkbout thuishoort, vond ik blijkbaar. Ik heb de goede geesten hartelijk bedankt en de rommel opgeruimd, die ik gemaakt heb. Maar nu ben ik weer veel te moe om er nog iets mee te doen. ;-((( Ik heb de strijkbout (een mooie paarswitte) goed in het gezicht gezet want morgen wil ik er toch mee beginnen.
Als er niks tussen komt…