zaterdag 11 oktober 2008

En opnieuw heeft het te lang geduurd

Voor ik weer schrijf. Dit gaat niet de goede kant op hoor Erica.

Het is nu zaterdagavond en volgens mijn programma was het laatste blogje woensdag geschreven. Dus moet ik nu terughalen wat er donderdag en vrijdag gebeurde.

Donderdag was de tuinvrouw dus hier. Het is een leuke meid, die flink kan werken in de tuin en er dan ook een grote beurt van gemaakt heeft. Nog één keer denk ik, en dan is de tuin klaar voor de winter. Het verschil is nu al zó groot. De potten met de nog goede planten staan netjes opgesteld tegen de muur, de planten die gesnoeid moesten worden ronden het terras aan de zijkant af. De struiken zijn ook, waar mogelijk, gesnoeid. Het deed me wel even wat toen het armetierige roosje ook kort gesnoeid werd. Die heeft dit jaar twee felroze rozen opgeleverd, meer niet. Maar die waren dan ook opvallend en groot. Zeker als je bedenkt dat het een paar jaar geleden een mini-potroosje was. Nu hij goed teruggesnoeid is kan hij volgend jaar misschien beter bloeien. Er zijn twee grote grofvuilzakken met tuinafval van mijn minituintje afgekomen. En nòg is dat niet alles. Heerlijk om te zien dat het nu toch gebeurt, al kan ik het zelf niet meer. Wat niet betekent dat ik niet meegeholpen heb. Dat samen werken is ook heel leuk. Alleen tja, werk naar kracht hè.
Verder was er F. die me min of meer onder druk heeft gezet om de goedkope aanbieding van een Xiron platenspeler te kopen. Nog geen drie tientjes, en als ik hem zou kopen zou hij er de helft van betalen en kreeg ik zijn dubbele platen van Rubinstein er voor niets bij. Vandaag ben ik bezweken en heb hem gekocht. Nu nog een plaatsje maken. Er zit een usb-aansluiting bij, maar ook een gewone elektrische stekker. Ik laat hem nog even staan. Al heb ik nu grote zin om ook de oude grammofoonplaten die ik zelf nog heb, op te zetten….Komt nog wel.

Er had een oproep in de stadsdeelkrant of het Parool gestaan of mensen die een idee hadden hoe de stad ook in de winter aantrekkelijk voor onze stad kan zijn, zo’n idee wilden insturen. Dat hoef je me maar één keer te zeggen. Want ik had vele ideeën. O.a. de binnenkomst in de stad. Een of andere vroegere wethouder vond al die vlaggen rond het Centraal Station maar slordig staan, en verbood ze. Kille en kale boel werd het daardoor. Ik pleitte dus voor herinvoering van al die vlaggen.
Uit bezuiniging werden de meeste gebouwen, die ’s avonds en ’s nachts in de floodlights stonden, in het donker gezet. Dat maakte de binnenstad, en dat is vooral in de winter unheimisch, zoveel donkerder. Mijn pleidooi was, nu de leds de verlichting zoveel milieuvriendelijker en goedkoper konden maken, die floodlights in ere te herstellen.
Ook de verlichting van de oude en mooie bruggen hadden in de afgelopen jaren geleden onder die bezuinigingen. Met de ledverlichting was het mogelijk ook dit weer in ere te herstellen.
En vorige jaren waren ook de kale boompjes op de pleinen ontdaan van hun miniverlichting.
Het was altijd, net als de bovengenoemde zaken, zo’n feeëriek gezicht, al die verlichte boompjes op de pleinen, zo zelfs dat mijn bezoekers hun adem inhielden als we een plein betraden op een winteravond.
Het is fijn dat ik nu een brief kreeg, ondertekend door Mr. Cohen himself en dat er een zo positief antwoord uit het gemeentebestuur is gekomen. Men wil al die dingen onder de loep gaan nemen. En misschien nog meer. Ik ben heel benieuwd.

Gisteren, vrijdag, fysiotherapeut. Etienne is aan het afbouwen en heeft me oefeningetjes meegegeven. Die voer ik nu maar uit voor ik opsta en voor ik ga slapen. Het moet de gewrichten wat meegaander maken. Dit was een superkorte sessie hoor.
Omdat ik nog wat boodschapjes moest doen daarna de tram weer genomen. En o.a. mijn voedingssupplementen aangevuld en daarna een cappuccino gedronken op het terras beneden in de Kalvertoren bij de Hema. Lekker even mensjes kijken. En mijn hart vasthouden.
Bij voorbeeld: naast de roltrap gaat de lift in de Kalvertoren onophoudelijk naar boven en naar beneden. Maar er blijven ouders die hun kinderen IN de wandelwagen zittend, met de roltrap naar beneden brengen. Het hoeft maar één keer fout te gaan. Ik, eigenwijze oude dame dus, sprak zo’n vader aan (moeders doen hetzelfde hoor), wees hem op de lift en vroeg waarom hij toch zo levensgevaarlijk met zijn kindje in de wagen met de roltrap ging. ‘Omdat hij anders zo lang moest wachten’… En daar waag je dan je kind aan…
De duifjes op de Dam zitten daar niet allemaal meer. Een aantal is neergestreken in de Kalvertoren en hoe ze daar aan hun kostje moeten komen is mij een raadsel. Tenzij ze na sluitingstijd van de winkels gevoerd worden door het winkelpersoneel van de Horeca.
In Wenen zitten de mussen op je tafeltje als je Kaffee mit Kuchen gebruikt op een terrasje. Maar hier moet je oppassen dat er geen duiven op je tafeltje neerstrijken.
Ik hou niet van die stadsduiven. Ze worden hier niet voor niets vliegende stadsratten genoemd. Zouden ze er niet de oorzaak van zijn dat de kleine vogeltjes, zoals de mussen, niet meer in de stad voorkomen? Spreeuwen vind je nog wel hier en daar, zij het niet dáár. En hoe vaak hebben ze geen ziekten bij zich, of duivenluis… Ik jaag ze altijd weg. Ben dus duifonvriendelijk te noemen ja.

Voor mensen die de Kalvertoren in de binnenstad van Amsterdam niet kennen: het is een winkelcentrum, of zoals het tegenwoordig heet een shoppingmall. Een soort klein Babylon, zoals dat in Den Haag bestaat. Het is een, oorspronkelijk, drie verdiepingen tellend gebouw. Rondom winkels van allerlei soort, Verbonden door roltrappen en een lift. En uitgangen op de begane grond naar verschillende kanten. Maar in het onder straatniveau liggende gedeelte, de Hema en H&M, heb ik alleen de gewone trap van de Hema als nooduitgang gezien. Er zullen op de eerste en tweede verdieping ook best nooduitgangen zijn, maar die heb ik nergens gezien en die staan ook, bij mijn beste weten, nergens aangegeven. Kijk, als je rustig op een benedenterrasje daarnaar kunt zitten kijken komt vanzelf de inspiratie om daar wat mee te gaan doen.

Vandaag, zaterdag, een dag zonder vaste afspraken, de eerste in twee weken. Het is me niet meer mogelijk om meer dan één afspraak per dag na te komen. Daarna is de energie op.
Dus vandaag zo vroeg mogelijk naar de kapper. EINDELIJK WEER EENS. En met een keurig koppetje na een uurtje of twee weer naar buiten. Dat voelt goed. Inderdaad, als je haar maar goed zit en kijk eens wat vaker in de spiegel van de kapper…het klopt hoor.
Lopend terug gegaan en zoals ik al schreef ben ik bezweken voor de aandrang van F. om die platenspeler te kopen. Ik had de allerlaatste!!! En ze hadden niet verwacht dat ze allemaal verkocht zouden worden, zo véél hadden ze ingekocht.

Morgen naar mijn dochter!! En samen terug, waar J. de computer verder op orde gaat brengen. Neef F. heeft gezorgd dat alles hier klaar ligt, dus ik heb goede hoop dat ik na morgen ook weer ppsjes kan gaan versturen, en dat de andere zaken ook weer goed gaan. Zoonlief heeft een groep op hyves. Daar ben ik door hem lid van gemaakt. Maar ik moet wel weten hoe dat werkt om er iets mee te kunnen gaan doen nietwaar?!

Zo, nu ben ik weer helemaal bij, geloof ik.