Over tot de orde van de dag.

Tja, nu staat het verhaal Impressies wel in het blogje, maar wel erg rommelig. Nouja, komt wel goed. Misschien hebben er toch mensen plezier aan beleefd. Natuurlijk is het uit de tijd... vijftien jaar geleden waren de toestanden heel anders als nu. Maar moest het daarom worden weggegooid?

Wat is er de afgelopen dagen verder gebeurd?! De euforie rond de mijnwerkers is weer gezakt. de ware verhalen moeten nog komen... maar druppelen langzaam binnen.
Arme Juri van Gelder zit ondergedoken. Wat moet die jongen zich beroerd voelen.... Nu krijgen alle andere jongens wel alle aandacht bij de kampioenschappen, maar de Lord of the Rings is hard op zijn gezicht terechtgekomen en ik gun hem dat niet. Hij heeft nu wel een advocaat die het voor hem gaat opnemen maar wat gebeurd is is gebeurd. En ik heb altijd al het gevoel gehad dat deze knaap veel gevoeliger was dan zijn spierbundels deden vermoeden.
En in de regering is het eerste barstje al zichtbaar geworden. Dat dubbele paspoort van Marlies Veldhuijzen van Zanten-Hyllner, die als meisje Hyllner ooit in Goteburg geboren werd en dus Zweedse van geboorte is. Ach ja, Wilders moet consequent doen...
De overstromingen in Azië houden maar aan... De gifstromen in Hongarije... De aluminiumfabriek had een flinke vijver met gif naast de deur waarvan een van de muren het begaf. Met alle risico's die maar bedacht konden worden en die ook gebeurden. Ik lees er niets meer over, het nieuws was blijkbaar een hype...zoals alle andere nieuwsfeiten... maar deze ramp lijkt me te vergelijken met die chemische ramp van Dow Chemical in India, of is dat overdreven?

Zaterdag was ik met vrienden op sjouw. O.a. over de Dam de Kalverstraat in. Toch maar niet naar de Nieuwe Kerk of het Paleis in, maar wel De Papegaai. De bijna onzichtbare kerk in de Kalverstraat. En naar het Joods Historisch Museum, waar een indrukwekkende tentoonstelling is van de 90-jarige Amerikaan van Russisch-Joodse afkomst, Mayer July. De tentoonstelling duurt nog tot 7 november en is beslist de moeite van een bezoek waard, zoals het hele museum. Mayer July is een zondagsschilder, een man die zijn herinneringen aan zijn Poolse jeugd wilde weergeven maar niet met woorden. Hij heeft die herinneringen dus geschilderd, kleurrijk en vertellend over een tijd en land en een geschiedenis van ver voor tot na de oorlog, in prachtige kleuren en met veel humor.
Omdat ik niet vooraf eten kon klaarmaken hebben we maar bij de pizzeria bij mij in de buurt gegeten voor ze weer teruggingen naar het station.

En vandaag weer de stad in, nu met een andere goede vriend. Alleen was het dit keer simpel de Hortus, waar we de middag begonnen met (voor mij) muntthee en voor hem een bakje koffie. Na de rondgang en de winkel zijn we naar de soepwinkel gegaan voor een stevig vegetarisch bakje linzensoep. Vandaar over het Waterlooplein ( ik kocht bij Japie een cd van de Missa Luba, een Afrikaanse mis dus) een broodje gegeten in het café Waterlooplein. Voor de vriend een broodje met een onsje oude kaas, voor mij een broodje cholesterolbol... ofwel een broodje met een onsje pekelvlees en een onsje lever... met roomboter. Oergezond ja, voor je cholesterol, maar niet heus. Ach, dat doe ik misschien twee keer per jaar.... Mag ik zondigen?
En nadat ik Jelle dus weer op de trein had gezet moest ik nog even de stad in. Etos, Kruidvat, C&A. Toiletspulletjes en nog wat warms. Maar daar moet ik voor terug, want ze hadden verkeerde maten in de kleertjes gezet. XL bleek te klein voor mij. ;-)

En, oja, vandaag, de 20ste oktober, was de eerste dag dat de temperaturen hier onder de 10 graden bleef. Maar als we de Enkhuizer Almanak mogen geloven belooft een natte koude oktober wel een zachte winter... afwachten maar. Ik heb de woonstichting gevraagd om een kist met strooizout, zodat ik niet de kattengrit weer op de paden hoef te gaan strooien.
Bij het opslaan van het bovenstaande realiseerde ik me dat het vandaag toch wel een bijzondere datum was: 20102010. Ach… ook alweer voorgoed en voor altijd voorbij voor we er erg in hadden.