Ruim een week later.....

Er zijn nogal wat dagen voorbijgegaan... Ik vond zelf de oude stukjes die ik geplaatst had, wel leuk. Maar niet iedereen was het daarmee eens.
Eigenlijk had ik geen fut om meteen door te gaan....
9 Mei was dus het laatste gewone blogje. Wat gebeurde er met me op 10 mei..? Niets eigenlijk. Druk geweest, dat wel, het was nog erg droog, dus de tuinslang bleef de afgelopen dagen buiten liggen de buitendeur op de kierstand. Dus druk met water geven, e-mailen, boodschappen doen. Een beetje veel narigheden bij vriendinnen.....
En vooral, vriend Jelle belde af, had last van evenwichtsstoring, duizeligheid..... Hij was er al mee bij de dokter geweest.. Maar zo kon hij niet op reis gaan en dat zou ik ook niet gewild hebben. Bezoek is dus uitgesteld tot betere tijden.
Woensdag ben ik met dochterlief wat door de stad gaan zwerven, de buurt Utrechtse straat en zijstraatje. Ze komt bijna nooit in die buurt en was blij verrast van al die leuke winkeltjes. Voor mijzelf is die straat ook altijd even plezierig en als ik naar de kapper in die straat ga wil ik ook altijd even naar de kringloopwinkel in de Kerkstraat, waar ik zoals gewoonlijk hartelijk werd begroet. ;-) Dit keer kon ik niets van mijn gading vinden.... dat is heel uitzonderlijk. Na wat gedronken te hebben in een van de vele cafés daar zijn we tenslotte gaan eten in the Golden Temple, een vegetarisch restaurantje met een Nederlandse, roodharige, Sikh met zo'n speciale tulband, als chef. Het was er gezellig gewoon, hoewel de maaltijden Indiaas waren. Lekker en niet al te spicy. We werden er ontvangen met een drankje (natuurlijk alcoholvrij) van het huis, een speciaal mengsel van kruiden en thee.
Donderdag heb ik me voornamelijk beziggehouden met politieke onderwerpen. Via email en telefoon. Het bloed blijft kruipen waar het niet gaan kan en ik kan me nog steeds boos maken over zaken waar anderen verbaasd op reageren. Laat ik er hier maar niet verder op ingaan... En de grote boodschappen gedaan..
Kennelijk waren er twee vliegtuigen vol Chinezen geland, want bij mijn Appie leek het wel China. De winkel was er vol mee. Ik heb genoten van alleen maar toe te kijken. In kleine groepjes schuifelden ze langs de groenten, het fruit en langs de paden. Overal aan snuffelend (we hebben hier blijkbaar heel veel voor hen onbekende dingen in de schappen....) en alle prijzen bekijkend en vergelijkend met hun eigen munteenheid. Uiteindelijk liep iedereen met flessen water en tomaten (die kennelijk wel bekend waren). Voorbij de kassa stond een groepje mensen van die dunne kaaswafels te knabbelen... niet gewoon te eten, echt te knabbelen. Even verderop stond een ander groepje druk te praten. Toen kwam een oudere man naar me toe en liet me een fles zien...helder vocht daarin. 'Can you eat this'? Eat???? Nee, dat kun je niet eten, hooguit drinken. But you'd better not do that... Dit is azijn, geen water. 'But can I eat it'? vroeg hij weer. No, of course not, you pour it over your salade and sometimes a bit over your meal. But drink het alsjeblieft not.... Enfin, hij leek me niet te begrijpen en ik stuurde ze naar de counter, de helpdesk.... waar ze hem hopelijk aan eetbaar water konden helpen. ;-))))
Ik liep nog te grinniken toen ik een kilometer verderop mijn gracht opging....
Erg dat er in zo'n grote groep mensen niemand was die zich verstaanbaar kon maken.

Maar op vrijdag de dertiende was The Great Sysop Freek hier om een stopcontact te repareren in de badkamer en de computer te controleren nu hij er toch was. En niet te vergeten de verjaarscadeautjes in ontvangst te nemen. Hij is tegelijk met mijn zoon jarig, dus dat kan ik niet vergeten. Ben daarna nog een paar boodschappen gaan doen die ik donderdag niet had kunnen meenemen. Dus eigenlijk een week waarover verder weinig te vertellen was.
Maar zaterdag was de tuinman hier. Ik heb wat geld gekregen om o.a. dat tuintje van me te laten opknappen en om acht uur was de tuinman met al zijn spullen hier. Alle struiken en planten gesnoeid waar nodig en een paar nieuwe bakken met veel nieuwe planten neergezet.... Het was een enorme verandering waar ik maar niet genoeg van kon krijgen. (Hier neem ik een stukje over van wat ik al geschreven had):
Omdat ik al om 7 uur moest opslaan, de tuinman zou na 8 uur komen, was mijn hele biologische klok in de war. Ik heb die nacht niet of bijna niet geslapen, Poes was onrustig en enfin, ik stond even moe op als ik naar bed was gegaan. ;-) Poes heeft de lieve gewoonte ontwikkeld om, net op het punt dat ik inslaap, met veel lawaai van het kattendeurtje, binnen te komen. Dan is ze geschrokken dat het licht en de televisie uit zijn en dat alles stil is.... denk ik.
Dus toen de tuinman tegen 11 uur weg was ben ik weer gaan slapen. Bijna de hele rest van de dag....

En zondagmorgen? Ik was wat later op, dat wel.... En ik wilde graag tegen de middag nog even weg, maar dat mocht niet. Ik had de weekendkranten (van een buur op de gracht gekregen) uit de brievenbus gehaald en bij het ontbijt wat gelezen. Maar toen ik wilde weggaan kon ik mijn sleutels nergens vinden. Echt helemaal nergens. Ze moesten wel in huis zijn. Ik legde me er maar bij neer dat ik niet naar buiten mocht (van hierboven ;-) of van mijzelf, dat weet ik niet) en ging verder met zoeken. Uiteindelijk, na uren en na herhaald zoeken op dezelfde plaatsen, vond ik ze op het keukenbuffet achter de knappertjes. Goed verstopt, dus ikzelf of iemand van hierboven of hierna ;-), vond dat ik vandaag ook maar moest thuisblijven.... Niet zo erg, maar ik moet wel beweging hebben.
En maandag was Bettydag. Dan discussiëren we tot het voor een buitenstaander lijkt of we ruzie maken.... op politiek gebied zijn we het nooit met elkaar eens, en ondertussen wordt mijn huisje spic and span. (kennen jullie dat schoonmaakmiddel nog??) Daarna eigenlijk weinig meer gedaan.

Maar gisteren ben ik dan toch de stad ingegaan. Mijn flodderige regenjasjes zijn tot op de draad versleten (nouja, wel erg oud en versleten...) en er moest nodig een nieuw komen. Daar was ik al weken naar op zoek maar kon nergens iets passends vinden. Na V&D ben ik dus maar doorgegaan naar C&A en tot mijn blijde verbazing ben ik daar geslaagd. Twee jasjes zelfs. Een zwarte en een met zwart-witte lijntjes en blokjes, korte jasjes, maar geen jacks dus en ze pasten me goed en stonden leuk.

En om de week verder af te maken: vandaag ben ik dus ook weggeweest en nu echt even over de bloemenmarkt.
Hoewel ik geslaagd ben met drie jasmijnplanten om ook de geur van de tuin niet achter te stellen bij de kleuren, is op de bloemenmarkt momenteel weinig leuks te vinden.
Bulbs..... bloembollen in alle soorten en maten, het hele Singel lang. Bloemenbossen, vooral vroege voorjaarsbloemen zijn er nog te kust en te keur. Maar waar andere jaren altijd twee grote stands met perkplanten stonden om deze tijd, zijn ook dat nu alleen bloembollen. Niets aan.... niks om van te genieten. Gelukkig vond ik nog een mevrouw die wel planten verkocht en waar ik de laatste drie jasmijnplanten weghaalde. Zij vertelde me dat de oude man van de perkplanten ermee was opgehouden en aangezien hij geen opvolgers had is de boel overgedaan aan een grote bloembollenhandelaar.... Weer een schilderachtige figuur minder. Hoewel wel druk (er was vandaag een vliegtuiglading uit Rusland of uit een van de aan Rusland grenzende landen geland) zag je weinig Nederlanders op zoek.. Die gaan waarschijnlijk van narigheid naar de tuincentra of de markt.... En dan gaat het hier van slecht naar slechter met het Singel.
Dat was dus wat er de afgelopen tijd gepasseerd is...
Elke dag wat anders en vele dagen iets goeds...
Mijn leven is, hoe klein ook, nooit saai te noemen geweest en is het nog steeds niet. ;-)