Gelukkig is het niet warm meer.

Het wordt tijd om de tijd weer eens te recapituleren. Het was vrijdag laat dat ik het laatst schreef. En nu is het alweer dinsdagavond.
Even de dag van vandaag doornemen. Die was heel rustig dus. ;-) Maar het weer is gelukkig veranderd... te mooi is niet mooi meer in dit land.
Mijn Buurman (met een hoofdletter) moet en zal een andere computer hebben. Mijn lieve neef heeft zich gisteren neergezet om een nieuwe voor hem te bouw, met als besturingssysteem XP Pro, net wat ik zelf heb. Alles derop en deran. Maar Buurman is ongeduldig. En heeft een vriend die zijn oude computer helemaal leeg heeft gemaakt op het allernodigste na. Defragmentatie moet de nodige ruimte teruggeven. Hij had neef dus niet meer nodig, vond hij.
Prima, maar hij heeft nog wel Windows 98, dat nergens meer ondersteund wordt. Nou ja, neeflief heeft toch nog een passend antivirusprogramma gevonden en zal dat morgen brengen.
Ik vind dat die neef van me een veer in zijn k. verdient!!!

Poes kwam een kwartiertje geleden binnen met een speeltje. Een dode muis. Niks cadeautje voor mij, ik mocht het muisje bekijken maar daar bleef het bij. Ik weet niet hoe lang ze er buiten al mee bezig was geweest, maar het diertje was morsdood. En poes was vreselijk druk met spelen ermee. Nou heb ik mijn kinderen altijd geleerd niet met hun eten te spelen, maar overduidelijk was dit niet als eten bedoeld. Muisje werd òpgegooid, wèggegooid, opgevangen en aan één nageltje weer rondgegooid…. Pas toen Pika eventjes was afgeleid heb ik met een papieren servetje het muisje opgepakt en naar buiten gebracht. Poes ook naar buiten gelokt en het kattendeurtje maar even op slot gedaan, anders is dat muisje misschien zó weer terug. Met een dood diertje mag ze van me spelen hoor, anders dan met levende kikkertjes die ze ook weleens binnen bracht. Ik ken zo langzamerhand het geluidje dat ze maakt, als ze een prooi heeft thuisgebracht. ;-) Kikkers hoúden zich gelukkig dood, dus die sprongen altijd in paniek weg als ik ze buiten bracht.
Het blijven, hoe lief ook, roofdieren nietwaar?! Dat leer je ze nooit af.

Geen wonder dat het zó lang duurde voor die afscheidsdienst voor Michael Jackson gehouden kon worden. Wat een show, hoe Amerikaans, maar ik denk dat hij dat ook (zij het te laat) verdiende en ervan genoten zou hebben. Of ervan geniet? Dat weten we niet hè.
Maar waarom moet de familie en aanhang daar allemaal een zonnebril ophebben in die duistere zaal?????

Hopefully and thankful I am.
Misschien heb ik een vertaalster voor mijn boek, zodat het eindelijk in het Engels vertaald kan worden. Als ik het kan betalen tenminste. Dan gaan de eerste exemplaren naar Israel, naar de Rabbi die me zo geholpen heeft met mijn zoektocht en het nooit heeft kunnen lezen, want hij leest geen Nederlands. Het tweede exemplaar is voor mijn moeders’ herdenkingsplaats, Yad Vashem, waar ik haar een naam en een plek heb kunnen geven.



Maandag was het gisteren. Betty-dag dus mijn huisje is weer helder. En Freekdag, die was hier al om 11 uur. Er was weer een en ander nodig in de computer, dat geen verder uitstel kon lijden. En dan IS die neef er hè!!

En Zondag weer met een vol boodschappenkarretje en rugzak met schone was naar mijn andere buurman geweest. Met nog wat boodschapjes. En Griekse kersen. Die heeft hij gelukkig allemaal opgegeten. Blij toe.

Verder beleefde ik niet genoeg om er veel over te schrijven. De hitte eerst, de weersomslag daarna, daar betaal je als oudje toch tol voor.
Nu went het lijf gelukkig weer, en morgen hoop ik weer genoeg energie te hebben,
Terwijl ik afsluit klinkt het mooie lied van Michael Jackson: You are not allone…………………………..

Inmiddels is Pika weer binnengekomen, ze klopte aan haar deurtje en toen ik zag dat ze zonder muisje was, mocht ze weer naar binnen. Ach ja… het was geen straf immers.