In mijn blogje van vandaag, de 10e september 2011, schreef ik dat ik verleden jaar op 8 juni dat andere blogje geschreven had... ' nog voor de Twin Towers dus' .
Dat Twin Towers had er dus niets mee te maken. Ik kwam dat blogje weer tegen, dat is alles. Foutje dus en nogmaals hersteld.........
Het ging om deze blog:
http://ericasdagboek.blogspot.com/2010/06/een-geestelijke-vogelvlucht.html
Er gaat vandaag van alles mis hier....
zaterdag 10 september 2011
herstel:
In mijn blogje van vandaag, de 10e september 2011, schreef ik dat ik verleden jaar op 8 juni dat andere blogje geschreven had... ' nog voor (herdenking van de Twin Towers dus' .
Dat had er evenwel niets mee te maken. Ik kwam dat blogje weer tegen, dat is alles. Foutje dus.........
Het ging om deze blog:
http://ericasdagboek.blogspot.com/2010/06/een-geestelijke-vogelvlucht.html
Dat had er evenwel niets mee te maken. Ik kwam dat blogje weer tegen, dat is alles. Foutje dus.........
Het ging om deze blog:
http://ericasdagboek.blogspot.com/2010/06/een-geestelijke-vogelvlucht.html
vrijdag 9 september 2011
De wereld houdt haar adem in.
Weer is er weer een week voorbij. En ik kijk met gemengde gevoelens terug. Wel leuk was de woensdag, toen een oude vriendin uit Nieuwegein op bezoek kwam. We hadden, zoals ik dat het liefste doe, bij Drogisterij Erica afgesproken en we zijn eerst koffie gaan drinken, op het eerste perron, bij de lunchroom, die vroeger de eerste klas wachtkamer was. Het heet trouwens nog steeds 1e Klas.... En omdat ik een slechte dag had en mijn bloemetjesstok had moeten meenemen, zijn we maar naar mijn huisje gegaan. En rond etenstijd naar Happy Corner, het Chinese restaurant van Moeders'. Hoewel we elkaar een lange tijd niet gezien hadden en veel herinneringen hadden op te halen, was het toch alsof we elkaar een week tevoren hadden gesproken. Heel vertrouwd.
Mijn goede neef en sysop Freek is de afgelopen tijd ook twee keer geweest, want de ventilator in de computer maakte zoveel lawaai dat ik zelfs niet ongestoord naar muziek kon luisteren. En een zucht van verlichting slaakte als ik de computer kon uitzetten. Niet leuk meer nee. Maar mijn onvergelijkelijke sysop heeft er een nieuwe, onhoorbare ventilator in gezet. Dat was zacht gezegd een hele opluchting. Hij is onbetaalbaar en wordt er ook niet voor betaald. . '-). En dat maakt hem nog waardevoller.
Min of meer per ongeluk kwam ik op een blogje terecht van verleden jaar, 8 juni 2010. Nog voor Twin Towers dus. Ik stond zelf verbaasd over wat ik daar schreef en kan het ook aanraden. Ben benieuwd naar commentaartjes, dat wel. Want ik beweer daar wel een en ander.
Vandaag ben ik maar weer eens boodschappen gaan doen. Voor de verandering naar Albert Heijn, maar dan die hele grote achter het Paleis op de Dam. Die is nog uitgebreider dan mijn eigen Appie. Ik hoopte de energie te hebben in de binnenstad nog iets meer te doen dan alleen boodschappen, maar dat viel tegen. Die energie laat het tegenwoordig nogal eens afweten. Het liefst slaap ik overdag nog een paar uur, terwijl ik over de nachten ook niet mag mopperen. Een nachtmens ben ik altijd wel geweest, maar dat heb ik altijd aardig in de hand weten te houden. Tegenwoordig gaat dat wat moeilijker, omdat ik overdag zoveel slaap heb. Misschien hoort dat wel bij het ouder worden, maar het is dan iets dat ik niet leuk vind aan het ouder worden... Hoewel... slapen zelf vind ik wel fijn hoor, altijd van die leuke dromen overdag.
Vanavond maar heb ik maar weer eens geprobeerd op facebook binnen te komen. Maar mijn wachtwoord deugt niet en wat een codewoord is en hoe dat eruit moet zien weet ik niet. Nu maar wachten op iemand die dat wel weet. Want er komen mailtjes binnen van mensen die 'vrienden' met me willen worden.. En dat moet dus via facebook.
Dat is ook zoiets, die codewoordjes. Je moet via facebook en hyves 'respect' tonen of iets leuk vinden of 'vrienden' worden met mensen die je eigenlijk niet eens kent. Eigenlijk een beetje eng. Normaal kies ik mijn vrienden meestal na een flinke kennismakingsperiode en uitproberen of je wel samen door een deur kunt. En als het eenmaal mijn vrienden zijn blijft dat vaak heel lang zo... Maar hier, via de social media, komen mensen die ik niet ken me vertellen dat ze vrienden met me willen zijn.... ;-) Je kunt hiermee heel gemakkelijk fouten maken, heb ik gemerkt. Een eng idee, dat een persoonlijk boodschapje ineens voor iedereen leesbaar kan zijn. Deze keuze voor een blogje maak ik zelf, en met gewoon e-mailen en binnen de mailgroepen kan er weinig misgaan.... Maar die sociale media waar je aan zou moeten meedoen...;-((((
Het is weer laat geworden. Deze week hebben veel mensen gekeken naar de uitgebreide docu over nine-eleven, 11 september 2001. En net als ik hebben veel mensen teruggedacht aan de dag dat het gebeurde. Het ongeloof en de misselijkmakende langzaam bewust wordende zekerheid dat het werkelijk gebeurde. De vreselijke, spookachtige s.f. beelden.... de gekmakende gedachten aan wat de slachtoffers doormaakten, de beelden van mensen die zich uit de ramen gooiden.... enzovoort enzovoort.
Je kunt niet zeggen: laten we er maar niet meer aan denken.
De wereld is veranderd sinds die tijd. 'We' hadden in 1914, bij het uitbreken van de eerste wereldoorlog, al een groot deel van onze ' onschuld' verloren, liever spreek ik van naïviteit... Dat culmineerde in de Holocaust. De Shoah, die nooit vergeten mag worden. Degenen die overleefden zijn zich zeer van dat verleden bewust. Dat zoiets nooit meer mocht gebeuren, bleef een heel bewuste regel om naar te leven...
Het is verschrikkelijk geweest wat er gebeurd is in 2001. Ik heb, met een toenmalige vriendin, hier met open mond, als verlamd zitten toekijken hoe Amerika werd aangevallen.
Maar na 2001 hebben we het gevoel gekregen dat de hele wereld werkelijk is veranderd. De oorlog in Afghanistan begon, de jacht op Al Qaeda... Quatanamo Bay op Cuba met zijn verschrikkingen en ongelooflijke sadisme. Ik had het gevoel dat Amerika een ander land werd, geen land meer om van te houden, ondanks Twin Towers. Ondanks 1945... Niets geleerd had ook van Vietnam.
Pas nadat Barack Obama aantrad kreeg ik zelf weer wat vertrouwen. Afghanistan ging gewoon door, Quantanamo Bay werd ondanks zijn belofte, niet opgeheven. Maar President Obama zelf bleek een Mensch te zijn. Iemand met een hart. Zijn optreden wekte vanaf het begin (zeker bij mij) alle vertrouwen, mede door de onbegrijpelijk felle tegenstand van de Republikeinen, met name het ultrarechtse deel ervan, de z.g. Teapartylieden.
Zondag is het weer de 11e september, de 10e verjaardag van die verschrikking. En de wereld houdt haar adem in....
Mijn goede neef en sysop Freek is de afgelopen tijd ook twee keer geweest, want de ventilator in de computer maakte zoveel lawaai dat ik zelfs niet ongestoord naar muziek kon luisteren. En een zucht van verlichting slaakte als ik de computer kon uitzetten. Niet leuk meer nee. Maar mijn onvergelijkelijke sysop heeft er een nieuwe, onhoorbare ventilator in gezet. Dat was zacht gezegd een hele opluchting. Hij is onbetaalbaar en wordt er ook niet voor betaald. . '-). En dat maakt hem nog waardevoller.
Min of meer per ongeluk kwam ik op een blogje terecht van verleden jaar, 8 juni 2010. Nog voor Twin Towers dus. Ik stond zelf verbaasd over wat ik daar schreef en kan het ook aanraden. Ben benieuwd naar commentaartjes, dat wel. Want ik beweer daar wel een en ander.
Vandaag ben ik maar weer eens boodschappen gaan doen. Voor de verandering naar Albert Heijn, maar dan die hele grote achter het Paleis op de Dam. Die is nog uitgebreider dan mijn eigen Appie. Ik hoopte de energie te hebben in de binnenstad nog iets meer te doen dan alleen boodschappen, maar dat viel tegen. Die energie laat het tegenwoordig nogal eens afweten. Het liefst slaap ik overdag nog een paar uur, terwijl ik over de nachten ook niet mag mopperen. Een nachtmens ben ik altijd wel geweest, maar dat heb ik altijd aardig in de hand weten te houden. Tegenwoordig gaat dat wat moeilijker, omdat ik overdag zoveel slaap heb. Misschien hoort dat wel bij het ouder worden, maar het is dan iets dat ik niet leuk vind aan het ouder worden... Hoewel... slapen zelf vind ik wel fijn hoor, altijd van die leuke dromen overdag.
Vanavond maar heb ik maar weer eens geprobeerd op facebook binnen te komen. Maar mijn wachtwoord deugt niet en wat een codewoord is en hoe dat eruit moet zien weet ik niet. Nu maar wachten op iemand die dat wel weet. Want er komen mailtjes binnen van mensen die 'vrienden' met me willen worden.. En dat moet dus via facebook.
Dat is ook zoiets, die codewoordjes. Je moet via facebook en hyves 'respect' tonen of iets leuk vinden of 'vrienden' worden met mensen die je eigenlijk niet eens kent. Eigenlijk een beetje eng. Normaal kies ik mijn vrienden meestal na een flinke kennismakingsperiode en uitproberen of je wel samen door een deur kunt. En als het eenmaal mijn vrienden zijn blijft dat vaak heel lang zo... Maar hier, via de social media, komen mensen die ik niet ken me vertellen dat ze vrienden met me willen zijn.... ;-) Je kunt hiermee heel gemakkelijk fouten maken, heb ik gemerkt. Een eng idee, dat een persoonlijk boodschapje ineens voor iedereen leesbaar kan zijn. Deze keuze voor een blogje maak ik zelf, en met gewoon e-mailen en binnen de mailgroepen kan er weinig misgaan.... Maar die sociale media waar je aan zou moeten meedoen...;-((((
Het is weer laat geworden. Deze week hebben veel mensen gekeken naar de uitgebreide docu over nine-eleven, 11 september 2001. En net als ik hebben veel mensen teruggedacht aan de dag dat het gebeurde. Het ongeloof en de misselijkmakende langzaam bewust wordende zekerheid dat het werkelijk gebeurde. De vreselijke, spookachtige s.f. beelden.... de gekmakende gedachten aan wat de slachtoffers doormaakten, de beelden van mensen die zich uit de ramen gooiden.... enzovoort enzovoort.
Je kunt niet zeggen: laten we er maar niet meer aan denken.
De wereld is veranderd sinds die tijd. 'We' hadden in 1914, bij het uitbreken van de eerste wereldoorlog, al een groot deel van onze ' onschuld' verloren, liever spreek ik van naïviteit... Dat culmineerde in de Holocaust. De Shoah, die nooit vergeten mag worden. Degenen die overleefden zijn zich zeer van dat verleden bewust. Dat zoiets nooit meer mocht gebeuren, bleef een heel bewuste regel om naar te leven...
Het is verschrikkelijk geweest wat er gebeurd is in 2001. Ik heb, met een toenmalige vriendin, hier met open mond, als verlamd zitten toekijken hoe Amerika werd aangevallen.
Maar na 2001 hebben we het gevoel gekregen dat de hele wereld werkelijk is veranderd. De oorlog in Afghanistan begon, de jacht op Al Qaeda... Quatanamo Bay op Cuba met zijn verschrikkingen en ongelooflijke sadisme. Ik had het gevoel dat Amerika een ander land werd, geen land meer om van te houden, ondanks Twin Towers. Ondanks 1945... Niets geleerd had ook van Vietnam.
Pas nadat Barack Obama aantrad kreeg ik zelf weer wat vertrouwen. Afghanistan ging gewoon door, Quantanamo Bay werd ondanks zijn belofte, niet opgeheven. Maar President Obama zelf bleek een Mensch te zijn. Iemand met een hart. Zijn optreden wekte vanaf het begin (zeker bij mij) alle vertrouwen, mede door de onbegrijpelijk felle tegenstand van de Republikeinen, met name het ultrarechtse deel ervan, de z.g. Teapartylieden.
Zondag is het weer de 11e september, de 10e verjaardag van die verschrikking. En de wereld houdt haar adem in....
De wereld houdt haar adem in.
Weer is er weer een week voorbij. En ik kijk met gemengde gevoelens terug. Wel leuk was de woensdag, toen een oude vriendin uit Nieuwegein op bezoek kwam. We hadden, zoals ik dat het liefste doe, bij Drogisterij Erica afgesproken en we zijn eerst koffie gaan drinken, op het eerste perron, bij de lunchroom, die vroeger de eerste klas wachtkamer was. Het heet trouwens nog steeds 1e Klas.... En omdat ik een slechte dag had en mijn bloemetjesstok had moeten meenemen, zijn we maar naar mijn huisje gegaan. En rond etenstijd naar Happy Corner, het Chinese restaurant van Moeders'. Hoewel we elkaar een lange tijd niet gezien hadden en veel herinneringen hadden op te halen, was het toch alsof we elkaar een week tevoren hadden gesproken. Heel vertrouwd.
Mijn goede neef en sysop Freek is de afgelopen tijd ook twee keer geweest, want de ventilator in de computer maakte zoveel lawaai dat ik zelfs niet ongestoord naar muziek kon luisteren. En een zucht van verlichting slaakte als ik de computer kon uitzetten. Niet leuk meer nee. Maar mijn onvergelijkelijke sysop heeft er een nieuwe, onhoorbare ventilator in gezet. Dat was zacht gezegd een hele opluchting. Hij is onbetaalbaar en wordt er ook niet voor betaald. . '-). En dat maakt hem nog waardevoller.
Min of meer per ongeluk kwam ik op een blogje terecht van verleden jaar, 8 juni 2010. Nog voor Twin Towers dus. Ik stond zelf verbaasd over wat ik daar schreef en kan het ook aanraden. Ben benieuwd naar commentaartjes, dat wel. Want ik beweer daar wel een en ander.
Vandaag ben ik maar weer eens boodschappen gaan doen. Voor de verandering naar Albert Heijn, maar dan die hele grote achter het Paleis op de Dam. Die is nog uitgebreider dan mijn eigen Appie. Ik hoopte de energie te hebben in de binnenstad nog iets meer te doen dan alleen boodschappen, maar dat viel tegen. Die energie laat het tegenwoordig nogal eens afweten. Het liefst slaap ik overdag nog een paar uur, terwijl ik over de nachten ook niet mag mopperen. Een nachtmens ben ik altijd wel geweest, maar dat heb ik altijd aardig in de hand weten te houden. Tegenwoordig gaat dat wat moeilijker, omdat ik overdag zoveel slaap heb. Misschien hoort dat wel bij het ouder worden, maar het is dan iets dat ik niet leuk vind aan het ouder worden... Hoewel... slapen zelf vind ik wel fijn hoor, altijd van die leuke dromen overdag.
Vanavond maar heb ik maar weer eens geprobeerd op facebook binnen te komen. Maar mijn wachtwoord deugt niet en wat een codewoord is en hoe dat eruit moet zien weet ik niet. Nu maar wachten op iemand die dat wel weet. Want er komen mailtjes binnen van mensen die 'vrienden' met me willen worden.. En dat moet dus via facebook.
Dat is ook zoiets, die codewoordjes. Je moet via facebook en hyves 'respect' tonen of iets leuk vinden of 'vrienden' worden met mensen die je eigenlijk niet eens kent. Eigenlijk een beetje eng. Normaal kies ik mijn vrienden meestal na een flinke kennismakingsperiode en uitproberen of je wel samen door een deur kunt. En als het eenmaal mijn vrienden zijn blijft dat vaak heel lang zo... Maar hier, via de social media, komen mensen die ik niet ken me vertellen dat ze vrienden met me willen zijn.... ;-) Je kunt hiermee heel gemakkelijk fouten maken, heb ik gemerkt. Een eng idee, dat een persoonlijk boodschapje ineens voor iedereen leesbaar kan zijn. Deze keuze voor een blogje maak ik zelf, en met gewoon e-mailen en binnen de mailgroepen kan er weinig misgaan.... Maar die sociale media waar je aan zou moeten meedoen...;-((((
Het is weer laat geworden. Deze week hebben veel mensen gekeken naar de uitgebreide docu over nine-eleven, 11 september 2001. En net als ik hebben veel mensen teruggedacht aan de dag dat het gebeurde. Het ongeloof en de misselijkmakende langzaam bewust wordende zekerheid dat het werkelijk gebeurde. De vreselijke, spookachtige s.f. beelden.... de gekmakende gedachten aan wat de slachtoffers doormaakten, de beelden van mensen die zich uit de ramen gooiden.... enzovoort enzovoort.
Je kunt niet zeggen: laten we er maar niet meer aan denken.
De wereld is veranderd sinds die tijd. 'We' hadden in 1914, bij het uitbreken van de eerste wereldoorlog, al een groot deel van onze ' onschuld' verloren, liever spreek ik van naïviteit... Dat culmineerde in de Holocaust. De Shoah, die nooit vergeten mag worden. Degenen die overleefden zijn zich zeer van dat verleden bewust. Dat zoiets nooit meer mocht gebeuren, bleef een heel bewuste regel om naar te leven...
Het is verschrikkelijk geweest wat er gebeurd is in 2001. Ik heb, met een toenmalige vriendin, hier met open mond, als verlamd zitten toekijken hoe Amerika werd aangevallen.
Maar na 2001 hebben we het gevoel gekregen dat de hele wereld werkelijk is veranderd. De oorlog in Afghanistan begon, de jacht op Al Qaeda... Quatanamo Bay op Cuba met zijn verschrikkingen en ongelooflijke sadisme. Ik had het gevoel dat Amerika een ander land werd, geen land meer om van te houden, ondanks Twin Towers. Ondanks 1945... Niets geleerd had ook van Vietnam.
Pas nadat Barack Obama aantrad kreeg ik zelf weer wat vertrouwen. Afghanistan ging gewoon door, Quantanamo Bay werd ondanks zijn belofte, niet opgeheven. Maar President Obama zelf bleek een Mensch te zijn. Iemand met een hart. Zijn optreden wekte vanaf het begin (zeker bij mij) alle vertrouwen, mede door de onbegrijpelijk felle tegenstand van de Republikeinen, met name het ultrarechtse deel ervan, de z.g. Teapartylieden.
Zondag is het weer de 11e september, de 10e verjaardag van die verschrikking. En de wereld houdt haar adem in....
Mijn goede neef en sysop Freek is de afgelopen tijd ook twee keer geweest, want de ventilator in de computer maakte zoveel lawaai dat ik zelfs niet ongestoord naar muziek kon luisteren. En een zucht van verlichting slaakte als ik de computer kon uitzetten. Niet leuk meer nee. Maar mijn onvergelijkelijke sysop heeft er een nieuwe, onhoorbare ventilator in gezet. Dat was zacht gezegd een hele opluchting. Hij is onbetaalbaar en wordt er ook niet voor betaald. . '-). En dat maakt hem nog waardevoller.
Min of meer per ongeluk kwam ik op een blogje terecht van verleden jaar, 8 juni 2010. Nog voor Twin Towers dus. Ik stond zelf verbaasd over wat ik daar schreef en kan het ook aanraden. Ben benieuwd naar commentaartjes, dat wel. Want ik beweer daar wel een en ander.
Vandaag ben ik maar weer eens boodschappen gaan doen. Voor de verandering naar Albert Heijn, maar dan die hele grote achter het Paleis op de Dam. Die is nog uitgebreider dan mijn eigen Appie. Ik hoopte de energie te hebben in de binnenstad nog iets meer te doen dan alleen boodschappen, maar dat viel tegen. Die energie laat het tegenwoordig nogal eens afweten. Het liefst slaap ik overdag nog een paar uur, terwijl ik over de nachten ook niet mag mopperen. Een nachtmens ben ik altijd wel geweest, maar dat heb ik altijd aardig in de hand weten te houden. Tegenwoordig gaat dat wat moeilijker, omdat ik overdag zoveel slaap heb. Misschien hoort dat wel bij het ouder worden, maar het is dan iets dat ik niet leuk vind aan het ouder worden... Hoewel... slapen zelf vind ik wel fijn hoor, altijd van die leuke dromen overdag.
Vanavond maar heb ik maar weer eens geprobeerd op facebook binnen te komen. Maar mijn wachtwoord deugt niet en wat een codewoord is en hoe dat eruit moet zien weet ik niet. Nu maar wachten op iemand die dat wel weet. Want er komen mailtjes binnen van mensen die 'vrienden' met me willen worden.. En dat moet dus via facebook.
Dat is ook zoiets, die codewoordjes. Je moet via facebook en hyves 'respect' tonen of iets leuk vinden of 'vrienden' worden met mensen die je eigenlijk niet eens kent. Eigenlijk een beetje eng. Normaal kies ik mijn vrienden meestal na een flinke kennismakingsperiode en uitproberen of je wel samen door een deur kunt. En als het eenmaal mijn vrienden zijn blijft dat vaak heel lang zo... Maar hier, via de social media, komen mensen die ik niet ken me vertellen dat ze vrienden met me willen zijn.... ;-) Je kunt hiermee heel gemakkelijk fouten maken, heb ik gemerkt. Een eng idee, dat een persoonlijk boodschapje ineens voor iedereen leesbaar kan zijn. Deze keuze voor een blogje maak ik zelf, en met gewoon e-mailen en binnen de mailgroepen kan er weinig misgaan.... Maar die sociale media waar je aan zou moeten meedoen...;-((((
Het is weer laat geworden. Deze week hebben veel mensen gekeken naar de uitgebreide docu over nine-eleven, 11 september 2001. En net als ik hebben veel mensen teruggedacht aan de dag dat het gebeurde. Het ongeloof en de misselijkmakende langzaam bewust wordende zekerheid dat het werkelijk gebeurde. De vreselijke, spookachtige s.f. beelden.... de gekmakende gedachten aan wat de slachtoffers doormaakten, de beelden van mensen die zich uit de ramen gooiden.... enzovoort enzovoort.
Je kunt niet zeggen: laten we er maar niet meer aan denken.
De wereld is veranderd sinds die tijd. 'We' hadden in 1914, bij het uitbreken van de eerste wereldoorlog, al een groot deel van onze ' onschuld' verloren, liever spreek ik van naïviteit... Dat culmineerde in de Holocaust. De Shoah, die nooit vergeten mag worden. Degenen die overleefden zijn zich zeer van dat verleden bewust. Dat zoiets nooit meer mocht gebeuren, bleef een heel bewuste regel om naar te leven...
Het is verschrikkelijk geweest wat er gebeurd is in 2001. Ik heb, met een toenmalige vriendin, hier met open mond, als verlamd zitten toekijken hoe Amerika werd aangevallen.
Maar na 2001 hebben we het gevoel gekregen dat de hele wereld werkelijk is veranderd. De oorlog in Afghanistan begon, de jacht op Al Qaeda... Quatanamo Bay op Cuba met zijn verschrikkingen en ongelooflijke sadisme. Ik had het gevoel dat Amerika een ander land werd, geen land meer om van te houden, ondanks Twin Towers. Ondanks 1945... Niets geleerd had ook van Vietnam.
Pas nadat Barack Obama aantrad kreeg ik zelf weer wat vertrouwen. Afghanistan ging gewoon door, Quantanamo Bay werd ondanks zijn belofte, niet opgeheven. Maar President Obama zelf bleek een Mensch te zijn. Iemand met een hart. Zijn optreden wekte vanaf het begin (zeker bij mij) alle vertrouwen, mede door de onbegrijpelijk felle tegenstand van de Republikeinen, met name het ultrarechtse deel ervan, de z.g. Teapartylieden.
Zondag is het weer de 11e september, de 10e verjaardag van die verschrikking. En de wereld houdt haar adem in....
Abonneren op:
Posts (Atom)
