Voetballen enzo.....

Het leven is toch maar wonderlijk. Ook de Wereldkampioenschappen Voetbalwedstrijden zijn iets wonderlijks. En vaak ook eh, een beetje ergerlijk.
Ik ben geen sporter, en zeker geen sporter vanuit de luie stoel, of krachtsporter van de bierfles.
Ik hoorde iemand zeggen dat als je hardop durft te zeggen dat je er eigenlijk niets aan vindt, je door 'de andere kant' bijna voor landverrader wordt uitgemaakt.
Ach, arme ik met mijn achtergrond en zo...;-)

Ik doe wel vaak mee aan polls, dus kleine onderzoekjes. En laatst ging dat over de WK.
Wat blijkt? 40% van de kijkers kijkt niet of nauwelijks naar de WK
en liefst 77% had er geen cent voor over om de 8ste finale van Oranje op de WK te kunnen zien.
Vraag: waarom twee van de drie zenders van de publieke omroep dan gebruikt moeten worden om de WK door te sturen?
Nu deed ik vanavond weer mee.... En dan moet ik constateren dat de uitslag van de poll is dat maar 7% van de mensen vrij neemt voor de wedstrijd en maar 2% werkt er langer voor. Voor 74% is de wedstrijd van weinig of geen belang. In hoeverre de cijfers kloppen kan ik natuurlijk niet bewijzen, maar ik moet er wel van uitgaan, want één van de polls komt van een zeer gerenommeerd bedrijf.
En tòch.... hebben we twee zenders open voor de wedstrijden. Waar maar een kwart van de mensen (mannen èn vrouwen dus) naar kijken. De overige bijna 75 procent van de kijkers moet maar zappen of het doen met oude detectives. Nouja, als Nederland speelt zappen we wel steeds terug naar die wedstrijd, maar de achteraf- en voorafcommentaren op die zenders daar zit dus dik 75% van alle mensen echt niet op te wachten.
Hetzelfde gaat ook op voor de Tour de France. Een klein deel van de bevolking zal daarvoor gaan zitten en kijken. Maar het overgrote deel van Nederland is gedwongen minstens één zender te missen, alleen ten gerieve van de grote bekken van de 'voetbalkenners' dan wel 'wielerkenners'. En dat wordt dus betaald met belastinggeld. En dan moeten de mensen ook nog luisteren naar een man die die tijd ook gebruikt om te schelden op mensen waar hij niets mee te maken heeft. Het is die man met die vieze druipsnor, alsof hij pruimt ja, inderdaad, die bedoel ik.
Mijn opa pruimde ook, maar had een keurige snor.
Goh, dat doet me eraan denken dat hij in de hoek van de kamer (beetje onzichtbaar gemaakt misschien) een kwispedoor (google het maar;-) ) had staan. En zijn pruim en zijn fluim keurig in die pot wist te mikken. Nooit er naast. Achteraf, na al die tientallen jaren ruik je het nog ;-( maar nu kun je die kunst bewonderen.

Maar goed, het is gelukkig tijdelijk. Hoewel het altijd lijkt alsof aan de Tour de France geen einde komt.
Wat komt er daarna??? Laat ik maar kijken wat hiervóór kwam, hè...
Het lijf schijnt te wennen aan de medicijnen tegen de hooikoorts. Of misschien wel aan de hooikoorts zelf......mag ik hopen. Alleen wordt een mens er wel moe en slaperig van. Van de week had ik visite, gezellig samen lunchen enzo, val ik zomaar aan tafel in slaap. Gelukkig kon mijn gast erom lachen.
Dat heb ik de laatste tijd dus wat vaker. Dat ik zomaar in slaap val in mijn stoel aan tafel. Heerlijk, als ik geen schuldgevoel hoef te hebben of me te schamen. Die kleine slaapjes geven levendige droompjes. Ik zou (heb ik dat al eens geschreven?) onbegrijpende en jongere verzorgenden op het hart willen drukken mensen die zo overdag indutten lekker te laten slapen en ze niet te dwingen tot activiteiten. Het zijn vaak kleine momenten van schaars geluk na een lang leven. En ze doen er niemand kwaad mee, ook zichzelf niet. Toen ik dit niet wist en mijn stiefmoeder bezocht in een verpleeghuis zag ik die oudjes daar zo zitten aan die tafels, duttend, roerloos slapend. En toen vond ik het eh..... eng. Dat vooruitzicht dat er een tijd zou komen dat ikzelf ook zo zou zitten...... Wel, die tijd is wat vroeg gekomen misschien. Maar ik geniet ervan. Ook als ik weer wakker ben kan ik nog even nagenieten.... Alleen zou ik willen dat ik daarbuiten barstte van de energie, en dat gebeurt niet echt.
Toch ben ik vanavond nog weggeweest. Ik moét van mij, als het even kàn, elke dag een stuk lopen. Zwerven zoals verleden jaar, dat gaat niet meer. Maar als ik nou maar zorg dat ik vaker boodschappen doe ben ik er toch vaak lekker even uit. Twintig minuten heen, twintig minuten terug, minstens twintig minuten in de supermarkt lopen en bepakt weer de terugweg aanvaarden... Het houdt me wel een beetje in conditie, hoop ik. Heb ik vanavond dus ook gedaan. Overdag was het te warm, inderdaad. Maar met de tuindeuren dicht is het hier toch niet warmer geworden dan 24 graden. En morgen idem dito, binnen blijven, deuren dicht en lui zijn...... Misschien moet ik het nieuwe jurkje wel aan?
Op naar morgen. O, dan is er weer een belangrijke wedstrijd geloof ik....

Eindelijk zomer.

Het is met één oog, het goede oog, half dicht dat ik dit tik. Met opgewekt gemoed. Buiten donkert het al. En buiten ruikt het heerlijk, nu het wat afkoelt.

Heeeerlijk weer. In de tuin heerst overdag een temperatuur van 32 à 33 graden, windstil. Dus de tuindeuren blijven dicht. Evenals 's morgens de overgordijnen, want dan staat de ochtendzon op de ramen en stijgt de temperatuur hier tot boven die van buiten. Maar verder is het heerlijk zomerweer. Natuurlijk, ik heb behoorlijk last van mijn pollenallergie, alle prullenbakken zitten vol met gebruikte zakdoekjes, ondanks pillen, sprays en druppels. Dus zit ik binnen met dit weer. Terwijl half Nederland uitbundig buiten zit te genieten. Mijn ene oog zit dicht, het goede oog. Het prikt en steekt, zodat ik het niet open kàn houden. Maar ik zie een felblauwe lucht en de zon die daarin staat te stralen of het eeuwig zo zal doorgaan. En ik ook dus.
Maar 's morgens sta ik heel vroeg naast mijn bed, de laatste dagen. Net zo vroeg als Pika, mijn kat, die me rond half zeven, zeven uur komt wekken. Want dan wil ze weer naar buiten. Eerst poes eten geven, dan zelf mijn fruitontbijt met haverzemelen, om de eerste pillen te kunnen slikken.
En er is tijd vóór de zon in de tuin komt, dus ga ik aan de gang met de slangenwagen en de slang die ik daarop moet aansluiten. Nadat ik de slangenwagen de kamer heb gerold kan ik de andere slang erop aansluiten. Dan de hele slang, zo'n twintig meter, afrollen en naar buiten brengen, waarna de kraan opengezet kan worden. Natuurlijk zit er wel ergens een vouw in de slang waardoor het water opgehouden wordt met alle risico's vandien, maar dat is mijn eigen schuld, moet ik maar zorgvuldiger werken als hij opgerold moet worden. Als alles gebeurd is zoals het zou moeten kan ik gaan sproeien. Nog in pyjama, huisjasje erover, schoenen in blote voeten, mensch wat ben ik elegant zo vroeg in de morgen. De spiegel gaat voor me op de loop. ;-). Maar de tuin (mijn eigen kleine en de grote van het hele huis) krijgen wat ze nodig hebben en ikzelf wat ik niét nodig heb. Na een dik kwartier denk ik dat ieder plantje en elke struik en boom genoeg gehad heeft; wàt een water gaat er in zo'n tuin.
Dan begint het opruimen. Eerst naar binnen om de kraan dicht te draaien. En de aansluitslang zó neer te leggen in de badkamer dat hij kan leeglopen. Daarna ga ik weer naar buiten, de natte voetstappen op het zeil negerend en sluit het uiteinde van de slang ook af. En ja, dan begint het karwei pas. De slangenwagen naar buiten brengen en het uiteinde van de slang weer openzetten, die twintig meter slang er weer netjes oprollen. En na het oprollen...... heeft iedereen een rug???
Maar goed, dan kan ik weer naar binnen en dan komt de zon inmiddels om de hoek en moet ik de tuindeuren en de gordijnen weer sluiten om een dragelijke temperatuur in huis te houden. Dat helpt gelukkig wel. Was het vanmiddag bijna 34 graden op de buitenthermometer, binnen bleef het vandaag bij 23,5 graden, dus heel behaaglijk. Als iemand nu denkt dat ik na mijn zware arbeid weer op bed ga liggen, heeft hij/zij gelijk. ;-) Maar omdat er van slapen niets meer komt sta ik toch maar weer op en stap, natuurlijk na de nodige voorbereidingen, onder de douche. Heerlijk.
Wat voor voorbereidingen? Gaat je niets aan., al wil ik er wel over vertellen. Maar dat doe ik lekker toch niet.
Dat zullen de ochtenden zijn de komende warme dagen. Natuurlijk ga ik wat vroeger naar bed ook dezer dagen. En overdag? Het fijnstof en de pollen zorgen ervoor dat ik deze tijd heerlijk rustig doorkom. Geen stadswandelingen of boodschapjes overdag. En 's avonds ook lekker binnenblijven.
Ditmaal niet vanwege de kou, de nattigheid en de gladheid buiten. Maar omdat het lijf het eist.
En nee, ik mopper niet hoor. En ik ben echt niet chagrijnig en niet depri of negatief. Ik vertel gewoon hoe mijn dagen, in het bijzonder mijn ochtenden, verlopen nu het buiten het mooiste en warmste weer van de wereld is. Hoe je van die paar dagelijkse bezigheden een hele blog kunt maken.

En oja, Nederland is in Zuid Afrika met de WK- voetballen doorgedrongen tot de kwartfinales. Ik hoef geen tv te kijken om dat te weten. Vanuit heel de stad klinkt het gejuich mijn huisje binnen na elk doelpunt, echt waar.