drie dagen in één blogje

Er zijn een paar dagen geen blogjes geschreven. Zat me wel dwars hoor, maar de computer had kuren. Geen virussen, geen trojans of wormen, mijn sysop heeft dat heel nauwkeurig bekeken . Maar sinds er een nieuwe grafische kaart in moest . Het maakt je wel bang hoor. Je durft amper nog een emailtje te verzenden als je niet zeker bent dat het veilig is. Dat ben ik dus wel. Maar de mappen met plaatjes en foto’s openen gaat heel lastig op het ogenblik. En het duurt tijden voor die mappen openen en de printer heeft het ook opgegeven, hopelijk tijdelijk. Die moet in elk geval opnieuw geïnstalleerd worden. Leve mijn sysop, mijn onbetaalbare neef Freek, die altijd klaar staat om te helpen. Zonder hem weet ik niet wat ik gedaan zou hebben. In elk geval doet de muziek het nog en de radio ook.
Freek is er van de week 4,5 uur mee bezig geweest en maandag gaat hij verder.

Wat is er in die tussentijd gebeurd…
De computer deed de hele week al moeilijk. Mijn gedachte was dat de stroom een paar keer heel kort was afgeslagen (?), want ook de tv was een paar keer op zwart gegaan, heel plotseling. En dat dat al die schade in de computer had veroorzaakt.

Woensdag dus.
Ik dacht een dag voor mij alleen te hebben, toen er tegen lunchtijd op mijn tuindeur werd geklopt. Een kennisje dat ik al heel lang niet gezien had. Leuk haar weer te zien, maar ik had het nog veel leuker gevonden als ze even iets had afgesproken of een dag tevoren had gebeld zodat ik er rekening mee had kunnen houden.
Enfin, na een uurtje zijn we er toch maar samen uitgegaan. Het weer was hier te goed om binnen te zitten. We begonnen met een beker ijskoffie op het terrasje van de Coffee Compagny op de Dam.
In de Nieuwe Kerk op de Dam is de tentoonstelling Black is Beautiful, vertelde ik al. Mijn gaste was daar niet zo in geïnteresseerd, dat is voor haar vanzelfsprekend ;-). Maar de winkel van de tentoonstellingsruimte in de Nieuwe Kerk is heel bijzonder en daar hebben we flink veel tijd doorgebracht dus. Ja, en natuurlijk wat kleinigheidjes gekocht. Buiten hebben we weer afscheid genomen en ben ik de boodschapjes gaan doen waarvoor ik de stad in wilde. Voedingssupplementen bij De Tuinen en wat pasta’s bij Xenos gehaald.

Donderdag
zou de door mij op internet gevonden tuinvrouw komen. Maar juist toen ze haar voordeur wilde uitstappen begon het te hozen. Een rasechte tropische bui. Dat kon je geen regenen meer noemen. Hoeveel water er in korte tijd is gevallen afgelopen donderdag weet ik niet, maar teveel. Ze belde af, het had geen zin om te komen. Ze kwam zondag wel. De hele dag bleef het tropisch vochtig, alsof we in de natte moesson zaten in Zuid-Oost Azië, in plaats van in het gematigde klimaat van Nederland.
Ik heb de dag gebruikt om wat papier op te ruimen. Ondanks de computer, de telefoon en de mobiel is de hoeveelheid papier niet geslonken. Het stapelt zich op en onder mijn bureau had ik een heel grote doos met papieren staan. Die is nu gelukkig leeg. Maar aan de andere kant onder het bureau staat een kistje met papieren en daar staat ook de hangmappenkast. Enfin, de komende tijd ga ik maar elk vrij ogenblik gebruiken om van al dat papier af te komen. Het lijkt wel of ik het bewust allemaal verzameld heb. Ik weet er al tijden geen raad mee, leg het van links naar rechts en terug, van de ene kast in de andere… maar nu is het afgelopen. We gaan drastisch opruimen.

Donderdag was het ook 11 september. De dag van de terroristische aanval…

Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Had een vriendin hier op bezoek. De tv stond aan, ik weet niet meer waarom. En plotseling kwamen die beelden door. We stonden als verstomd, net als iedereen. En konden niet ophouden met tv kijken en radio luisteren. Dit jaar stuurde ik haar een mailtje daarover. En zij wist het zich ook nog precies zo te herinneren. Die verschrikking… en de omstandigheden waarin we zelf toen verkeerden, nee, ook die samenhang vergeet je nooit meer.

Gisteren was het vrijdag.
En heeft Freek hier 4,5 uur aan mijn computer zitten werken. Ik heb de fysiotherapie afgezegd, want geen idee hoe het met de computer verder zou gaan. Dokter Freek is een eind gekomen in elk geval. En een crisis is gelukkig afgewend. Wat de computer betreft tenminste.
Mijn goede vriend R ging het ziekenhuis in en mijn vriendin L. werd er na drie dagen uit ontslagen. Naar mijn gevoel veel te snel. Ze moet nu maar zelf zien te genezen van toch een flinke ingreep.

In elk geval heb ik toch drie dagen in één blogje kunnen proppen.

Een gedicht van Bram Vermeulen

Een gedicht waarvan ik vanaf het begin hevig onder de indruk was... alsof hij zijn eigen einde voorvoeld heeft...


De steen

ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
het water gaat er anders dan voorheen
de stroom van een rivier hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen
misschien eens gevuld door sneeuw en regen
neemt de rivier mijn kiezel met zich mee
om hem dan glad en rond gesleten
te laten rusten in de luwte van de zee

ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
ik leverde bewijs van mijn bestaan
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan

ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
ik leverde bewijs van mijn bestaan
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan

mopperbui is over

Omdat door nog onbekende redenen mijn computer het niet goed doet, moet ik mijn stukje schrijven in mijn mailbox. De inhoud daarvan kopiëren en plakken in de blogspot. Ja, ik weet dat ik het ook rechtstreeks in de blog kan schrijven, maar dat is niet duidelijk genoeg om geïnspireerd te blijven schrijven. Ingewikkeld en vervelend ja. Mijn tv sloeg ook een paar keer plotseling op zwart, ging op slaapstand. Dat duurde een tiental seconden en toen ging hij weer aan. Al pratend vanavond met mijn dochter bedacht ik opeens dat dat dan natuurlijk ook met de computer gebeurde die overdag als ik thuis ben, altijd aanstaat. En door het zo plotseling wegvallen van de stroom kan toch heel goed zo'n grote beschadiging optreden als hij nog steeds aanstaat? Ik weet het niet hoor, neeflief weet er alles van en komt vrijdagmorgen dus weer proberen het goed te krijgen.

Mijn mopperige bui is gelukkig weer voorbij. Vandaag ben ik weer eens de stad ingeweest en heb wat kunnen lopen. Vroeg in de middag klopte een kennisje aan mijn achterdeur. En die had er niks op tegen om mee de stad in te gaan. Na een kop koffie dus de st.... de wandelschoenen aangetrokken en lekker naar de tram met mijn nieuwe jaarkaart van 250 euro. Af te schrijven in tien keer 25 euro per maand. Met een jaarkaart betaal je maar 10, in plaats van 12 maanden dus.
Ik ga normaliter 4 of 5 keer per week met de tram, een heen- en een terugreis, als ik niet overstap. Is dit een leuk sommetje voor iemand om te zien wat ik kwijt zou zijn zònder jaarkaart? Uitgaande van een normale ritprijs voor een 65+er, die een 15-rittenkaart koopt voor 4,50 euro... Iets voor de knappe koppen? Jammer genoeg kan ik geen reacties meer ontvangen via de blog.

Vandaag dus met mijn kennisje eerst naar de Coffee Compagny op de Dam een kouwe en een hete cappuccino gedronken en naar de Nieuwe Kerk op de Dam gegaan. Daar is de tentoonstelling 'Black is Beautiful' (helemaal mee eens ja) nog tot 25 oktober te bezichtigen. We hebben ons dit keer beperkt tot de museumwinkel, die een schat aan mooie dingen te koop heeft. En waar we toch een hele lange tijd rondgedwaald hebben en onze ogen verlekkerd. Wat heb ik daar gekocht.... iets leuks voor mijn dochter o.a., zij leest dit dus ik vertel het niet...
Voor mijzelf een paar oorbellen (mijn hobby) en een paar mooie kaarten.. Dus geen kapitalen...
Buiten zwaaide ik mijn kennisje uit, die naar de tram ging en zelf ben ik die verschrikkelijke afschuwelijk onbeloopbare steentjes op de Dam overgestoken de Kalverstraat in. Daar wilde ik even langs De Tuinen en naar Blokker gaan. En oja, teruggelopen de Nieuwendijk op, even door de Xenos gedwaald. Een paar tientjes armer ben ik daarna naar de tram en naar huis gestrompeld.. Die arme pootjes van me..
Maar het heeft me wel opgeknapt hoor. Temeer omdat er een boekje lag, een cadeautje van oude lieve mailvrienden van me...;-)
En omdat ik met Wenen in Oostenrijk een grote band heb, niet politiek maar emotioneel, was ik ook blij met de drie dvd's van shows van André Rieu die ook in de bus lagen. Voer voor donkere dagen.
Morgen komt de tuinvrouw voor het eerst in mijn hevig dichtgegroeide tuintje werken...
Gelukkig is mijn mopperbui over, want er is weer uitzicht op leuke dingen.

Midden in de nacht

Het is laat, ik weet het en eigenlijk had ik allang moeten slapen, want morgen wordt weer een drukke dag.
Maar ik wil toch mijn stukje schrijven, al zit ik momenteel echt niet te juichen.

Vandaag kwam Betty dus weer. En ik ben blij daarmee, want ik voel me al een paar dagen niet echt cosy.. Een beetje onbehaaglijk om het maar een naam te geven.

Maar goed, gisteren toch maar even naar buiten geweest om een loopje te hebben. Weer even naar Appie, want ik had van de week de blikjes voor poes vergeten. En ja.... als je daar tòch bent. Dus weer met een volle tas thuisgekomen. ;-) En gisteravond kwam nog mijn liefste (stief)broer. Tja, je moet er een naam aan geven, dus ik noem hem maar H. Die is een paar uurtjes gezellig gebleven.

De omgeving zit momenteel vol zieke mensen en mensen die een opbeurend woord nodig hebben. Het benauwt weleens, dat ik nooit (behalve met mijn mailvriendin M en ook wel bij mijn dochter) kan praten of schrijven over wat mijzelf bezig houdt. Mensen en dan vooral de mannen zijn erg bezig met zichzelf. Met wat hen bezighoudt en hoe zij zich voelen. Het lijkt of mannen veel banger zijn voor hun ouder wordende lijf en hun ziekten en ook banger voor het leven zijn dan vrouwen. Dat is tenminste mijn eigen indruk en gevoel, sinds ik bijna alleen nog zieke mensen aan de telefoon krijg of spreek en luister en moed inspreek of raad geef. Het is wel vertrouwd, want jaren geleden, toen ik nog volop in het WAO-werk zat, was dat dagelijks werk. Jarenlang.....;-) Maar goed, als ik dat niet zou willen zou ik het wel aangeven, denk ik.

Er is de laatste tijd een ander, vervelend soort taalvervuiling bezig op tv. Het zal niet iedereen opvallen, maar zelfs zeer ontwikkelde journalisten spreken tegenwoordig over vroeger in de tegenwoordige tijd. Spreektaal ja, maar geen taal voor verslaggevers en presentatoren, vind ik. Voorbeeld?
Dan wordt gezegd: 'Verleden week maandag ben ik in Amsterdam en daar maak ik een zwaar verkeersongeluk mee. Het duurt even voor de politie komt, het duurt nog langer voor de ambulance er is. Ze helpen de zwaargewonde eerst op straat om te stabiliseren en leggen hem dan in de ambulance. Later hoor ik om wie het gaat, het is een bekende van me. Gelukkig valt het achteraf nog mee, maar ze ligt wel drie dagen in het ziekenhuis.
Dit is een verzonnen stukje natuurlijk. Maar nou eenmaal een dagelijks terugkerende gebeurtenis in Amsterdam, waar de ellendewagens af en aan rijden. Politie- brandweer- en ziekenwagens.

Maar het valt me zo op hoe slordig er met de taal wordt omgegaan.Ik kan het niet slordiger ;-) . Het gebeurde vond verleden week maandag plaats. Maar de verteller vertelt zijn verhaal in de tegenwoordige tijd.
Ik kan het niet helpen, maar het valt me steeds op en ik heb pijn aan mijn tenen van het krommen ervan en ik heb het onaangename gevoel dat het geen aangeleerde slordigheid is. Maar dat het aan het opleidingsniveau van de veelal jonge journalisten ligt. Vakgenoten van een oudere generatie zullen zo niet praten.
Zou het hen ook niet opvallen??? Ben ik de enige? Neehee... dat geloof ik niet.

En nou iets heeeel anders. Something completely different, zouden ze zeggen bij Monty Pyton's Flying Circus......Ik zie de opening voor me terwijl ik dit schrijf. ;-)

Heel vroeger en ik herinner het me nog steeds, , droeg ik als klein meisje jurkjes die ik heel mooi vond. O.a. een wit jurkje met rode puntjes.
Het valt me al jaren op dat je allerlei kleuren stoffen met gekleurde puntjes, bolletjes of nopjes kunt vinden... en rood met witte nopjes vooral... maar ik ben nog nóóit een witte stof met rode puntjes tegengekomen. Is dat niet vreemd?

Wel, inmiddels is het hier twee uur in de nacht. En de scanner is nog steeds bezig. Ik doe straks het scherm maar uit en laat hem lekker verder scannen terwijl ik ga slapen. Dan morgen maar wat vroeger opstaan.

Tja, geschreven herinneringen blijven hè, behalve als de computer crasht...... Maar ik denk niet dat dat zal gebeuren hoor.