In de nieuwsbrief www.webregio.nl werd de vraag gesteld of leerlingen harder zouden moeten worden aangepakt. O Nederlandse taal hoe schoon zijt gij..zes werkwoorden in één zin. Hoe krijg ik het voor elkaar!
Maar goed, ouders vonden volgens het tijdschrift J/M dat er harder opgetreden zou moeten worden tegen vervelende leerlingen en zelfs dat er weer strafwerk gegeven moest worden. Ik denk zo eens per week mee in zo’n forum. Dat scherpt de geest.
Ik had in gedachten de jongelui die ik in tram en metro ontmoet en die zo verschillend kunnen reageren. De meesten zijn superaardig en beleefd en staan voor je op en zo…..en anderen kunnen je groepsgewijs zo pesten en in de war brengen dat je achteraf graag een moord zou plegen. Maar dat màg niet hè,,, dat mag helemaal niet. Ik wil maar zeggen dat ik leraren en ouders en medeleerlingen goed begrijp als ze het er ook moeilijk me hebben.
Dit had ik in gedachten, maar verzenden ging niet.. Dus schrijf ik hier maar op wat ik zo in gedachten had zonder de pretentie te hebben dat ik het wel weet...
---
Respect voor elkaar is het toverwoord, denk ik.
Nee, we hoeven van mij niet terug naar de jaren 50 in elk geval.
Maar er mag best wat veranderen. Het is duidelijk dat een leraar zich wel bóven de leerlingen moet stellen. Niet ernaast, maar er bóven. Bij hyves wordt 'respect' gegeven als iemand iets goeds gedaan heeft dan wel doet. En respect voor medemensen is wat jonge mensen naar mijn mening niet
algemeen van thuis of van school meekrijgen voor hun toekomst. Dat
respect leren te geven en te ontvangen is misschien een pedagogische
uitdaging. Ouders kunnen leren hun kinderen respect bij te brengen.
voor de ouders, voor oudere, misschien ook wijzere mensen, voor leraren en dus voor autoriteiten.
Ook door respect voor de jeugd zelf te tonen, denk ik. Want
dat is ook nodig, Niet door alles goed te vinden, of geen 'nee' te
durven zeggen. Maar door de grenzen die je moet stellen ook toe te
lichten en strikt toe te passen en als de jongere zich respectloos blijft gedragen, die grens heel strak te trekken. : Als jij niet met mij hierover kunt praten en zo respectloos blijft, dan maak ik verder uit wat nodig is.
Daarvoor ben ik je vader, je moeder of je leraar. Het spijt me, maar
zo is de wet toevallig ook nog. Op zo'n manier. De houding moet niet
toegevend en soft zijn, maar de houding moet duidelijk autoriteit uitstralen. Recht aankijken, recht staan, niet toegeven.
Strafregels of strafwerk acht ik uit den boze. Een corrigerende tik is gelukkig verboden.
Een ouder of een leraar moet dus zèlf veranderen in een autoriteit, die respect afdwingt. En voor een buitenstaander: een vriendelijke tegemoetkoming aan een jongere die zichtbaar moeite heeft met zijn/haar houding, kan ijs doen breken.
Een extra vak misschien voor de aankomende leraar en de oudere
leerling: social skills. Sociale vaardigheidstrainingen om te geven en
te krijgen. Met nadruk op elkaar met respect bejegenen.
Tja, zo heeft ieder zijn/haar mening over het onderwerp, Gaan leraren inderdaad te soft om met de leerlingen?
Laten we niet vergeten dat de Westerse ouders van nu zijn opgevoed door de volgelingen van Dokter Spock, de pedagoog, die na jaren zijn totale ongelijk moest bekennen. Hij had het helemaal bij het verkeerde eind. Daardoor werden de ouders van nu te vrij opgevoed, leerden geen autoriteit erkennen in de antiautoritaire opvoeding die Spock voorschreef.
Nu krijg ik teer over mijn hoofd… want natùùrlijk worden onderhuids alleen allochtone leerlingen bedoeld. Maar dat klopt niet met en in mijn eigen waarneming en beleving.
Natuurlijk zijn er redenen waarom jonge allochtone criminelen en kleine rotjochies op weg crimineel te worden zo geworden zijn. Maar het voert te ver hier uitgebreid op in te gaan. Ik houd het dus op de jeugd in het algemeen. En de vraag of leraren van nu te soft zouden zijn. Daar ging de discussie over.
De moeilijkheden met die ene bewoner zijn geëscaleerd. Vandaag zijn weer de woningbouw, de GG en GD en twee agenten wezen kijken.
Achteraf hebben ze even hier gezeten, maar veel vertellen mogen ze niet. We hebben nu allemaal een brief ontvangen met tel. nrs, emailadressen en postadressen en de oproep te reageren als er iets verdachts in huis gebeurt. Dus er is door niemand iets overdreven, anders zou het niet zo hard gespeeld worden.
Dinsdag ben ik er weer met boodschappenkar en rugzak op uit gegaan. Bij mijn Turkse super hadden ze weer wilde perziken, daar kan ik niet genoeg van krijgen dus zo 1,5 kg gekocht. En genoeg vlees voor een grote pan soep met ballen. En ook andere groenten… En van daaruit ook nog even Appie binnengelopen voor de rest, dus met een zware rugzak en een vol karretje de tram naar huis genomen. Er is een nieuwe zaak van Coffee Company geopend op weg naar huis, en daar heb even een ijskoffie genomen om bij te komen. Lekker. Daar komt een mens ook van bij.
En ik heb www.schoolbank.nl eindelijk ontdekt. En er nogal wat (vooral nachtelijke) uurtjes aan gespendeerd. De Ichtus Mulo in Alphen a.d.Rijn. Vroeger was het Mulo met den Bijbel. En tegenwoordig bestaat dat hele gebouw niet meer. Ik vond een klassenfoto, een foto van het klassenkoor, en wat losse fotootjes uit die tijd. Die kon ik plaatsen. Er hebben veel mensen gekeken, maar ik ben nog niet iemand tegengekomen daar, die ik kende. ;-)
Vandaag, vrijdagavond dus, twee nieuwsitems die eruit springen. Een grote heidebrand in Schoorl, waar veel mensen zijn geëvacueerd en buitenshuis de nacht moeten doorbrengen vanwege de slechte lucht.
En het andere is Henk van Ulsen is vandaag overleden. Wat heb ik die man bewonderd. Althans zijn kunstenaarsschap. Moge hij rusten in vrede.
Ik laat het hierbij. Het bedje lokt. En morgen weer op tijd er uit om op het hondje te passen van Buurman.
vrijdag 28 augustus 2009
maandag 24 augustus 2009
Vandaag was het Bettydag.
Maandag dus. En mijn huisje is weer blinkend schoon. Nu, deze week, proberen de papiertroep in mijn huisje weg te werken. Er staan al twee tassen en een stapel kranten klaar.
Raad eens wàt?! Het regent!
Ik had de slang al buiten liggen, want de weersverwachting noch de radar gaf regen aan. Maar eerst het terras vegen, de planten nalopen en de toegangsmat bij het hekje ondersteboven over het bankje leggen om de onderkant te drogen. En opeens voelde ik dikke warme druppels… Dus snel het werk afgemaakt… Zojuist zag ik op buienradar dat er misschien genoeg water valt zodat de tuinslang weer kan worden opgeruimd.
Terwijl ik na dit geschreven te hebben even opsta om naar buiten te kijken zie ik dat het een beetje druppelt – af en toe - . Zucht.
Mijn linkerbuurman zal het pad weer openen waarover we kunnen lopen op weg naar buiten. Eén van de vluchtwegen. De andere zijn mijn tuinhekje en een deur in het atrium. De achterhoofduitgang blijft de normale vluchtweg, maar je weet maar nooit…
Vandaag was het ook weer avontuurlijk in dit huis.
Vanmorgen vroeg werd ik door Buurman gebeld, telefoon en tegelijk de huisdeur. Hij was in paniek. Er stonden behalve de beheerder van de woningbouw, twee agentes voor de deur. Een bovenbuurman, die ‘vieze’, waar ik weleens over geschreven heb, had een buurthoertje binnengehaald en dat moet hij zelf weten. Zij en haar pooier geven ons echter overlast. Ik denk dat die maffe buurman onder druk staat, want ze lopen in en uit, en hij weet dat ze dat hier niet mogen. Toen zij echter voor de huisdeur probeerde klanten naar binnen te loodsen, was voor Buurman met een grote B de maat vol.
s’ Morgens om 7 uur laat Buurman zijn hondje uit en dit keer trof hij vreemde kerels binnen aan. Buurman is zo’n beetje de min of meer zelfbenoemde conciërge van dit gebouw, hoewel gerespecteerd om die rol. Dus hij sloeg meteen alarm en riep de woningbouw, de politie en later ook mij op.
Toen de politie boven bij de betreffende vieze buurman binnenging zat zij daar ook en op de vragen die gesteld werden zei hij dat ze zijn achterkleinkind was. Alsof het niet is na te gaan dat hij alleen één gehandicapte zoon heeft… dezelfde handicap die de man zelf heeft. De politie geloofde het natuurlijk ook niet maar het werd wel genoteerd door zowel politie als de beheerder van de woningbouw. De man zelf, dacht een agente, is rijp voor een verzorgingshuis, die kan niet meer voor zichzelf opkomen en zorgen.
Intussen kwam er wéér een telefoontje, dat één van de buren beroofd was van zijn geld en papieren… hier in dit huis. Hoewel in paniek is hij meteen erop uitgegaan om aangifte te doen en zijn rekening te laten blokkeren.
Als je geen computer hebt kun je dat niet anders dan persoonlijk doen. Gelukkig was hij met alles op tijd, maar een nieuw paspoort moet er wel komen.
Ik heb rapport opgemaakt en het, behalve aan onze bewonerscommissie, aan de betreffende afdeling van de woningbouw en de politie doorgegeven en meteen maar gevraagd om de sloten te vernieuwen. Wat meer kun je doen?
Dit is een huis op stand. Niet dat er rijke of belangrijke mensen wonen maar we wonen in een huis met een geschiedenis, en iedereen is zich dat bewust. Hoewel…. Hier hebben wel mensen van naam gewoond.
Zo, dit is vastgelegd. Kan ik niet meer vergeten wat er gebeurd was.
Buurman was vanavond nog heel gespannen, hij is tenslotte 85 jaar en dan wordt een mens eerder kwetsbaar. En zijn hondje werd van de weeromstuit misselijk…Acharm. Zo’n dag is te spannend voor hem, maar ook voor ons….
Dat één fout mens het leef- en woongenot van zoveel mensen kan beïnvloeden… Heel beroerd.
En eindelijk is de tuinman geweest. Hij dacht misschien me ter verantwoording te roepen omdat ik geklaagd had over de toestand van de tuin….. maar al pratend zag hij wel in dat ik gelijk had. Hij heeft een klein half uurtje hard gewerkt en zou contact opnemen met zijn baas, de hovenier die het contract voor de tuin met onze woningbouwver. heeft.
Er is licht en lucht gekomen in de donkere hof, laat ik het zo zeggen, maar er moet nog een heleboel gebeuren. Daar krijgt deze tuinman klaarblijkelijk geen tijd voor van zijn baas…
Het was dus een bijzondere maandag.
En gisteren, ja, toen had ik een oude vriendin op bezoek. Dat was heel plezierig. Mijn hoodiavoorraad is weer op peil, want ze had een afgekeurde partij flesjes hoodia. Daar ze die altijd rechtstreeks vanuit Afrika krijgt toegestuurd weet ze de kwaliteitseisen die ze er aan moet stellen… En dit keer waren de flesjes zó aangelengd dat ze de hele partij moest afkeuren.
Zonde om weg te gooien, maar verkopen kon ze ze niet. Dus kreeg ik een heleboel flesjes. Kan ik heel lang mee toe.
Waartoe het dient? Wel, in oorsprong werd het gebruikt door bosjesmannen. Als ze langdurig van huis waren, om te jagen bij voorbeeld, hadden ze altijd Hoodia Gordonii, gedroogde delen van de cactus van die naam, bij zich. Dat ging honger en dorst tegen. En dat ontdekte nog niet heel lang geleden de westerse wereld. Amerika keurde de Hoodia zoals die daar verkocht wordt, in 2004 goed. Maar de industrie maakte zich ervan meester en dat betekende nare bijwerkingen af en toe. Want de echt Afrikaanse plant en de bewerking ervan hebben er nog weinig mee te maken. Door ze bij de bevriende kwekers van de plant rechtstreeks te kopen nadat de essence in druppelflesjes van 50 ml was verpakt . Het is ook niet het hele jaar verkrijgbaar. Als ze een oogst hebben ‘afgewerkt’ is het wachten op de volgende oogst. Zo kleinschalig is het daar. Maar dit keer was er dus iets misgegaan door een ‘slimme’ medewerker, die dacht dat de druppels wel met water konden worden aangelengd, dat zouden die Witten toch niet merken, dacht hij misschien. Maar afgezien van het feit dat deze vriendin zwart is ;-)))))))))))), kent ze haar mensen en de koopwaar zelf al heel lang.
Tja… en toen werd die hele zending dus afgekeurd voor verkoop. Jammer, maar onvermijdelijk.
Al met al was het dus ook een heel plezierige zondag.
Niemand kan zeggen dat ik een saai leven heb nietwaar? Of dat ik niet geniet van alles wat ik hier meemaak. Soms is het wel tragisch ja. En dan ben ik even aangeschoten wild, maar gelukkig helpt mijn positieve inslag me er meestal weer snel overheen.
Ik heb geprobeerd op Schoolbank (www.schoolbank.nl) te komen. Maar dat is nog erg moeilijk voor me. Op de site kom je gemakkelijk, en als je 14,99 euro betaalt kom je op schoolbank plus, wat betekent dat je erbij hoort en overal bij kunt komen en zelf dingen kunt plaatsen. En daar zitten voor mij nog moeilijkheden jammer genoeg. Geduld met mijn eigen dommigheid hebben, is het enige dat ik dus kan doen. Net zolang tot het wel gelukt is. Tenslotte ben ik ook maar een mens, een oude vrouw die niet geboren is met een muis in de hand maar het op latere leeftijd allemaal heeft moeten leren.
Jawel, ik heb een foto van een jongetje van amper twee, de muis is groter dan zijn knuistje, maar hoe hij met de computer (en natuurlijk kinderdingen) wist om te gaan …….
Laat ik het hier voor vandaag maar bij laten.
Raad eens wàt?! Het regent!
Ik had de slang al buiten liggen, want de weersverwachting noch de radar gaf regen aan. Maar eerst het terras vegen, de planten nalopen en de toegangsmat bij het hekje ondersteboven over het bankje leggen om de onderkant te drogen. En opeens voelde ik dikke warme druppels… Dus snel het werk afgemaakt… Zojuist zag ik op buienradar dat er misschien genoeg water valt zodat de tuinslang weer kan worden opgeruimd.
Terwijl ik na dit geschreven te hebben even opsta om naar buiten te kijken zie ik dat het een beetje druppelt – af en toe - . Zucht.
Mijn linkerbuurman zal het pad weer openen waarover we kunnen lopen op weg naar buiten. Eén van de vluchtwegen. De andere zijn mijn tuinhekje en een deur in het atrium. De achterhoofduitgang blijft de normale vluchtweg, maar je weet maar nooit…
Vandaag was het ook weer avontuurlijk in dit huis.
Vanmorgen vroeg werd ik door Buurman gebeld, telefoon en tegelijk de huisdeur. Hij was in paniek. Er stonden behalve de beheerder van de woningbouw, twee agentes voor de deur. Een bovenbuurman, die ‘vieze’, waar ik weleens over geschreven heb, had een buurthoertje binnengehaald en dat moet hij zelf weten. Zij en haar pooier geven ons echter overlast. Ik denk dat die maffe buurman onder druk staat, want ze lopen in en uit, en hij weet dat ze dat hier niet mogen. Toen zij echter voor de huisdeur probeerde klanten naar binnen te loodsen, was voor Buurman met een grote B de maat vol.
s’ Morgens om 7 uur laat Buurman zijn hondje uit en dit keer trof hij vreemde kerels binnen aan. Buurman is zo’n beetje de min of meer zelfbenoemde conciërge van dit gebouw, hoewel gerespecteerd om die rol. Dus hij sloeg meteen alarm en riep de woningbouw, de politie en later ook mij op.
Toen de politie boven bij de betreffende vieze buurman binnenging zat zij daar ook en op de vragen die gesteld werden zei hij dat ze zijn achterkleinkind was. Alsof het niet is na te gaan dat hij alleen één gehandicapte zoon heeft… dezelfde handicap die de man zelf heeft. De politie geloofde het natuurlijk ook niet maar het werd wel genoteerd door zowel politie als de beheerder van de woningbouw. De man zelf, dacht een agente, is rijp voor een verzorgingshuis, die kan niet meer voor zichzelf opkomen en zorgen.
Intussen kwam er wéér een telefoontje, dat één van de buren beroofd was van zijn geld en papieren… hier in dit huis. Hoewel in paniek is hij meteen erop uitgegaan om aangifte te doen en zijn rekening te laten blokkeren.
Als je geen computer hebt kun je dat niet anders dan persoonlijk doen. Gelukkig was hij met alles op tijd, maar een nieuw paspoort moet er wel komen.
Ik heb rapport opgemaakt en het, behalve aan onze bewonerscommissie, aan de betreffende afdeling van de woningbouw en de politie doorgegeven en meteen maar gevraagd om de sloten te vernieuwen. Wat meer kun je doen?
Dit is een huis op stand. Niet dat er rijke of belangrijke mensen wonen maar we wonen in een huis met een geschiedenis, en iedereen is zich dat bewust. Hoewel…. Hier hebben wel mensen van naam gewoond.
Zo, dit is vastgelegd. Kan ik niet meer vergeten wat er gebeurd was.
Buurman was vanavond nog heel gespannen, hij is tenslotte 85 jaar en dan wordt een mens eerder kwetsbaar. En zijn hondje werd van de weeromstuit misselijk…Acharm. Zo’n dag is te spannend voor hem, maar ook voor ons….
Dat één fout mens het leef- en woongenot van zoveel mensen kan beïnvloeden… Heel beroerd.
En eindelijk is de tuinman geweest. Hij dacht misschien me ter verantwoording te roepen omdat ik geklaagd had over de toestand van de tuin….. maar al pratend zag hij wel in dat ik gelijk had. Hij heeft een klein half uurtje hard gewerkt en zou contact opnemen met zijn baas, de hovenier die het contract voor de tuin met onze woningbouwver. heeft.
Er is licht en lucht gekomen in de donkere hof, laat ik het zo zeggen, maar er moet nog een heleboel gebeuren. Daar krijgt deze tuinman klaarblijkelijk geen tijd voor van zijn baas…
Het was dus een bijzondere maandag.
En gisteren, ja, toen had ik een oude vriendin op bezoek. Dat was heel plezierig. Mijn hoodiavoorraad is weer op peil, want ze had een afgekeurde partij flesjes hoodia. Daar ze die altijd rechtstreeks vanuit Afrika krijgt toegestuurd weet ze de kwaliteitseisen die ze er aan moet stellen… En dit keer waren de flesjes zó aangelengd dat ze de hele partij moest afkeuren.
Zonde om weg te gooien, maar verkopen kon ze ze niet. Dus kreeg ik een heleboel flesjes. Kan ik heel lang mee toe.
Waartoe het dient? Wel, in oorsprong werd het gebruikt door bosjesmannen. Als ze langdurig van huis waren, om te jagen bij voorbeeld, hadden ze altijd Hoodia Gordonii, gedroogde delen van de cactus van die naam, bij zich. Dat ging honger en dorst tegen. En dat ontdekte nog niet heel lang geleden de westerse wereld. Amerika keurde de Hoodia zoals die daar verkocht wordt, in 2004 goed. Maar de industrie maakte zich ervan meester en dat betekende nare bijwerkingen af en toe. Want de echt Afrikaanse plant en de bewerking ervan hebben er nog weinig mee te maken. Door ze bij de bevriende kwekers van de plant rechtstreeks te kopen nadat de essence in druppelflesjes van 50 ml was verpakt . Het is ook niet het hele jaar verkrijgbaar. Als ze een oogst hebben ‘afgewerkt’ is het wachten op de volgende oogst. Zo kleinschalig is het daar. Maar dit keer was er dus iets misgegaan door een ‘slimme’ medewerker, die dacht dat de druppels wel met water konden worden aangelengd, dat zouden die Witten toch niet merken, dacht hij misschien. Maar afgezien van het feit dat deze vriendin zwart is ;-)))))))))))), kent ze haar mensen en de koopwaar zelf al heel lang.
Tja… en toen werd die hele zending dus afgekeurd voor verkoop. Jammer, maar onvermijdelijk.
Al met al was het dus ook een heel plezierige zondag.
Niemand kan zeggen dat ik een saai leven heb nietwaar? Of dat ik niet geniet van alles wat ik hier meemaak. Soms is het wel tragisch ja. En dan ben ik even aangeschoten wild, maar gelukkig helpt mijn positieve inslag me er meestal weer snel overheen.
Ik heb geprobeerd op Schoolbank (www.schoolbank.nl) te komen. Maar dat is nog erg moeilijk voor me. Op de site kom je gemakkelijk, en als je 14,99 euro betaalt kom je op schoolbank plus, wat betekent dat je erbij hoort en overal bij kunt komen en zelf dingen kunt plaatsen. En daar zitten voor mij nog moeilijkheden jammer genoeg. Geduld met mijn eigen dommigheid hebben, is het enige dat ik dus kan doen. Net zolang tot het wel gelukt is. Tenslotte ben ik ook maar een mens, een oude vrouw die niet geboren is met een muis in de hand maar het op latere leeftijd allemaal heeft moeten leren.
Jawel, ik heb een foto van een jongetje van amper twee, de muis is groter dan zijn knuistje, maar hoe hij met de computer (en natuurlijk kinderdingen) wist om te gaan …….
Laat ik het hier voor vandaag maar bij laten.
Abonneren op:
Posts (Atom)
