Kijk, hier schreef ik over.... dit soort (interim)-managers wordt schatrijk ten koste van de maatschappij, ic de zorg, ic de pati:enten...
AT5 meldt op 8 juni
Tonnen vergoeding ‘topvrouw’ OLVG
Het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis (OLVG) blijkt vorig jaar 224.000 euro aan ontslagvergoeding te hebben betaald aan een bestuurster, die eerder al 557.000 euro opstreek bij haar vertrek bij ProRail.
Dat schrijft De Telegraaf vandaag. De 53-jarige Anita Arts werkte nog geen tweeënhalf voor het ziekenhuis. Uit een commentaar op de website van artsenblad Medisch Contact staat dat het ziekenhuis tot de conclusie was gekomen dat het 'bestuursmodel niet meer optimaal' werkte en daarom Arts liet gaan.
Arts vertrok in 2008 ook al als bestuurder van ProRail, nadat de top van het bedrijf onder vuur kwam te liggen. Zij kreeg toen een vergoeding van ruim een half miljoen mee.
Inmiddels heeft de 'topvrouw' een nieuwe baan als lid van de raad van bestuur van het Flevolandziekenhuis in Almere.
vrijdag 8 juni 2012
donderdag 7 juni 2012
Hoe was het ook weer? Deel 2
Met de komst en de enorme groei sindsdien van internet kwam daar ook de vrijheid bij om een provider te kiezen, wat weer resulteerde in een enorm aantal providers...
En alle geprivatiseerde en steeds verder gesplitste bedrijven hadden hun eigen bazen, hun directeuren, hun managers en hun interim-managers en eigen personeel.
Om maar te zwijgen over alles wat met gezondheid en zorg te maken heeft. Ik heb een poosje geleden een stukje geschreven over de vroegere ziekenfondsen. De bedoeling daarvan was de verantwoordelijkheid voor elkaar te dragen. Dubbeltje of kwartje in de week, zoveel kwam de fondsenman wekelijks ophalen. Natuurlijk werd dat ook veranderd. Na de privatisering is het aantal ziekenfondsen (excuus, het heten nu zorgverzekeringsmaatschappijen) enorm gestegen, de verzekeringsbedragen stegen van een dubbeltje in de week naar ver boven de 150 euro per maand. Terugrekenen mag en kan niet meer, maar in guldens zou dat gauw meer dan f.340,- per maand zijn.
Ik kan dat niet meer bijhouden, ben te oud geworden... Ben ook te duur geworden voor de maatschappij. Wordt me door de overheid verteld...
Soylent Green komt er aan...
Béter is het niet allemaal geworden, echt niet. En beter voor de burger al helemaal niet. De maatschappij vergrijst, zegt de overheid, maar legt daarmee de (financiële) verantwoordelijkheid voor de verhoging van alle lasten bij de oude mensen. Met het gevolg dat ons ouderen steeds meer een schuldgevoel wordt aangepraat voor het feit dat we nog leven, dat we medicijnen gebruiken, dat we krakkemikkig worden wordt ouderen aangerekend... Dat we een lang leven van werken voor deze generatie achter ons hebben, telt niet. Dat de nu regerende generatie dat tegemoet zal gaan wil ze niet weten. Maar geloof me, als je niet voortijdig dood gaat wordt de mens ook oud en krakkemikkig hoor.
Het feit dat ieder ander dus zeer waarschijnlijk ook oud gaat worden met dezelfde verschijnselen en dat de maatschappij nog veel meer zal gaan vergrijzen.... dat wil de calculerende generatie niet weten....
Regeren is vooruitzien.
De bedoeling was en is louter economisch. Niet om de maatschappij beter funktionerend en eenvoudiger te maken.
Privéondernemingen zouden eigen verantwoordelijkheid dragen en geen of veel minder op overheidsgelden kunnen rekenen. Bedrijven en diensten werden van overheidsdiensten gemaakt tot privé eigendommen. Met heel veel directeuren, managers en (vooral veel) interimmanagers met hemelhoge salarissen, extra bonussen, die de winsten als particuliere winst weer uit de bedrijven trokken. Winsten, die een overheid voordien niet mocht maken. Maar ook winsten die nu, na de privatiseringen, niet aan de overheid, en dus ook niet aan de burger, toevielen, maar aan de graaiersgemeenschap van genoemde directeuren e.a.. En vooral de privatisering van diensten werden winstgevende bedrijven voor genoemde groep.
Daarom betalen wij o.a. voor al die zaken zoveel meer, honderden percentages meer dan vóór de privatisering. En elk jaar worden die bedragen door indexeren weer zoveel hoger. Hoewel dus geliberaliseerd, is dat nooit ten goede gekomen aan de burgers.
Ook de banken speelden hierin een grote rol mee. Maar voor een kleine particulier is dat te ondoorzichtig. Niet te vatten. Maar denk maar aan het failliet gaan van verschillende banken en de gevolgen daarvan voor de maatschappij.
Ik ben geen econoom, geen deskundige in staatszaken. Ik heb alleen mijn herinneringen.
Maar ik heb de maatschappij zien veranderen. Dan heb ik het alleen nog maar heel simpel over zaken die voor ons allemaal van zo groot belang zijn. En die zaken stonden onder de hoede en de verantwoordelijkheid van een paar ministeries, die weer verantwoording schuldig waren aan de regering en aan de maatschappij. Als dat niet goed zou gaan, zou dat bij de verkiezingen wel merkbaar worden.
Maar al die vroeger genoemde nutsbedrijven, energie, Spoorwegen, arbeid en uitkeringen, zijn nu in handen van talloze bedrijven met nog veel meer aandeelhouders en directeuren en besturen en managers en interimmanagers... De laatsten vertrekken bijna altijd na kortere of langere tijd met miljoenen aan bonussen...En al die werkelijk talloze bedrijven moeten winsten maken. En heel veel van die zg. nutsbedrijven zijn nu in handen van buitenlandse bazen. Die vaak de bedrijven hier sluiten en in het buitenland, waar ze goedkoper kan werken, weer opstarten. Die dus het geld het land uitsluizen.
Hoe was het ook alweer...? Alle landen van Europa hadden hun eigen grenzen. En aan die grenzen stonden douanemensen, die iedereen controleerde op paspoorten, andere papieren zoals lassez passer, een goedkeuring van het te verlaten land. Er waren strenge regels voor in- en uitvoer van producten met alle nodige papiertroep vandien. Dat betekende eindeloze rijen mensen en vrachtauto's bij de douanekantoren aan de grenzen. Er kwam in het nieuwe Europa dus vrij verkeer van mensen en van goederen. Het akkoord van Schengen is te ingewikkeld om over te schrijven,maar gaf de eerste beperking daartoe. Het erg grote nadeel was wel dat mensen van buiten die Unie Europa bijna niet konden binnenkomen. Met name vluchtelingen kregen het moeilijk.
Het Europese Parlement, in de jaren vijftig begonnen als adviesorgaan voor de Europese landen, bracht een mededingingsorgaan voort (Met grand old lady Nely Kroes als bekendste figuur) dat valse concurrentie moest tegengaan en daarin heel streng opereerde. Ik zeg het maar heel simpel, maar alles is terug te vinden via Google op Wikipedia. En als ik het verkeerd weergeef vind je het daar beter weergegeven.
Europa groeide en groeit (met op het laatst ook de Oost-Europese landen en aspirant-leden) tot er 21 landen vast lid, en 6 landen aspirant-lid zijn in dit jaar.
------------------------------
Concluderend:
Ik ben een groot en verklaard voorstander van Europa. .... Jawel, zoals in de Verenigde Staten van Amerika... Daar heb je ook arme en rijkere staten. Maar het is wel een ongedeeld Noord Amerika. Niet alléén financieel. Eén Ver. Staten van Europa, dat niet meer te delen zal zijn. Zo zou Europa ook moeten zijn. Maar dan ook een voor de diverse volkeren verantwoordelijk Europa. We hebben, ik kan het niet genoeg zeggen, in Europa nog nooit zo lang geen oorlog gekend tussen landen onderling en dat moet zo blijven. Burgeroorlogen kunnen door tijdig ingrijpen voortaan voorkomen worden. Dat is óók een verantwoordelijkheid voor Europa. Voor onze kinderen en kleinkinderen. Daarvoor moet die toekomst veilig gesteld worden. Ook qua verantwoordelijkheden en economie. Dat zou inderdaad kunnen betekenen dat armere landen van Europa hun eigen verantwoordelijkheid dragen maar wel in noodgevallen worden ondersteund door de rest van Europa. En ook, dat rijke Europese landen hun verantwoordelijkheid t.a.v. heel Europa kennen en zullen dragen. En laten onze jonge mannen en vrouwen hun oorlogen dan alsjeblieft maar uitvechten in voetbal- en tennistoernooien. ;-) Teveel aan testosteron moet een uitweg kunnen vinden. ;-)
Dit is mijn mening. Dit is de mening en het geloof in deze wereld van een oude vrouw......
En alle geprivatiseerde en steeds verder gesplitste bedrijven hadden hun eigen bazen, hun directeuren, hun managers en hun interim-managers en eigen personeel.
Om maar te zwijgen over alles wat met gezondheid en zorg te maken heeft. Ik heb een poosje geleden een stukje geschreven over de vroegere ziekenfondsen. De bedoeling daarvan was de verantwoordelijkheid voor elkaar te dragen. Dubbeltje of kwartje in de week, zoveel kwam de fondsenman wekelijks ophalen. Natuurlijk werd dat ook veranderd. Na de privatisering is het aantal ziekenfondsen (excuus, het heten nu zorgverzekeringsmaatschappijen) enorm gestegen, de verzekeringsbedragen stegen van een dubbeltje in de week naar ver boven de 150 euro per maand. Terugrekenen mag en kan niet meer, maar in guldens zou dat gauw meer dan f.340,- per maand zijn.
Ik kan dat niet meer bijhouden, ben te oud geworden... Ben ook te duur geworden voor de maatschappij. Wordt me door de overheid verteld...
Soylent Green komt er aan...
Béter is het niet allemaal geworden, echt niet. En beter voor de burger al helemaal niet. De maatschappij vergrijst, zegt de overheid, maar legt daarmee de (financiële) verantwoordelijkheid voor de verhoging van alle lasten bij de oude mensen. Met het gevolg dat ons ouderen steeds meer een schuldgevoel wordt aangepraat voor het feit dat we nog leven, dat we medicijnen gebruiken, dat we krakkemikkig worden wordt ouderen aangerekend... Dat we een lang leven van werken voor deze generatie achter ons hebben, telt niet. Dat de nu regerende generatie dat tegemoet zal gaan wil ze niet weten. Maar geloof me, als je niet voortijdig dood gaat wordt de mens ook oud en krakkemikkig hoor.
Het feit dat ieder ander dus zeer waarschijnlijk ook oud gaat worden met dezelfde verschijnselen en dat de maatschappij nog veel meer zal gaan vergrijzen.... dat wil de calculerende generatie niet weten....
Regeren is vooruitzien.
De bedoeling was en is louter economisch. Niet om de maatschappij beter funktionerend en eenvoudiger te maken.
Privéondernemingen zouden eigen verantwoordelijkheid dragen en geen of veel minder op overheidsgelden kunnen rekenen. Bedrijven en diensten werden van overheidsdiensten gemaakt tot privé eigendommen. Met heel veel directeuren, managers en (vooral veel) interimmanagers met hemelhoge salarissen, extra bonussen, die de winsten als particuliere winst weer uit de bedrijven trokken. Winsten, die een overheid voordien niet mocht maken. Maar ook winsten die nu, na de privatiseringen, niet aan de overheid, en dus ook niet aan de burger, toevielen, maar aan de graaiersgemeenschap van genoemde directeuren e.a.. En vooral de privatisering van diensten werden winstgevende bedrijven voor genoemde groep.
Daarom betalen wij o.a. voor al die zaken zoveel meer, honderden percentages meer dan vóór de privatisering. En elk jaar worden die bedragen door indexeren weer zoveel hoger. Hoewel dus geliberaliseerd, is dat nooit ten goede gekomen aan de burgers.
Ook de banken speelden hierin een grote rol mee. Maar voor een kleine particulier is dat te ondoorzichtig. Niet te vatten. Maar denk maar aan het failliet gaan van verschillende banken en de gevolgen daarvan voor de maatschappij.
Ik ben geen econoom, geen deskundige in staatszaken. Ik heb alleen mijn herinneringen.
Maar ik heb de maatschappij zien veranderen. Dan heb ik het alleen nog maar heel simpel over zaken die voor ons allemaal van zo groot belang zijn. En die zaken stonden onder de hoede en de verantwoordelijkheid van een paar ministeries, die weer verantwoording schuldig waren aan de regering en aan de maatschappij. Als dat niet goed zou gaan, zou dat bij de verkiezingen wel merkbaar worden.
Maar al die vroeger genoemde nutsbedrijven, energie, Spoorwegen, arbeid en uitkeringen, zijn nu in handen van talloze bedrijven met nog veel meer aandeelhouders en directeuren en besturen en managers en interimmanagers... De laatsten vertrekken bijna altijd na kortere of langere tijd met miljoenen aan bonussen...En al die werkelijk talloze bedrijven moeten winsten maken. En heel veel van die zg. nutsbedrijven zijn nu in handen van buitenlandse bazen. Die vaak de bedrijven hier sluiten en in het buitenland, waar ze goedkoper kan werken, weer opstarten. Die dus het geld het land uitsluizen.
Hoe was het ook alweer...? Alle landen van Europa hadden hun eigen grenzen. En aan die grenzen stonden douanemensen, die iedereen controleerde op paspoorten, andere papieren zoals lassez passer, een goedkeuring van het te verlaten land. Er waren strenge regels voor in- en uitvoer van producten met alle nodige papiertroep vandien. Dat betekende eindeloze rijen mensen en vrachtauto's bij de douanekantoren aan de grenzen. Er kwam in het nieuwe Europa dus vrij verkeer van mensen en van goederen. Het akkoord van Schengen is te ingewikkeld om over te schrijven,maar gaf de eerste beperking daartoe. Het erg grote nadeel was wel dat mensen van buiten die Unie Europa bijna niet konden binnenkomen. Met name vluchtelingen kregen het moeilijk.
Het Europese Parlement, in de jaren vijftig begonnen als adviesorgaan voor de Europese landen, bracht een mededingingsorgaan voort (Met grand old lady Nely Kroes als bekendste figuur) dat valse concurrentie moest tegengaan en daarin heel streng opereerde. Ik zeg het maar heel simpel, maar alles is terug te vinden via Google op Wikipedia. En als ik het verkeerd weergeef vind je het daar beter weergegeven.
Europa groeide en groeit (met op het laatst ook de Oost-Europese landen en aspirant-leden) tot er 21 landen vast lid, en 6 landen aspirant-lid zijn in dit jaar.
------------------------------
Concluderend:
Ik ben een groot en verklaard voorstander van Europa. .... Jawel, zoals in de Verenigde Staten van Amerika... Daar heb je ook arme en rijkere staten. Maar het is wel een ongedeeld Noord Amerika. Niet alléén financieel. Eén Ver. Staten van Europa, dat niet meer te delen zal zijn. Zo zou Europa ook moeten zijn. Maar dan ook een voor de diverse volkeren verantwoordelijk Europa. We hebben, ik kan het niet genoeg zeggen, in Europa nog nooit zo lang geen oorlog gekend tussen landen onderling en dat moet zo blijven. Burgeroorlogen kunnen door tijdig ingrijpen voortaan voorkomen worden. Dat is óók een verantwoordelijkheid voor Europa. Voor onze kinderen en kleinkinderen. Daarvoor moet die toekomst veilig gesteld worden. Ook qua verantwoordelijkheden en economie. Dat zou inderdaad kunnen betekenen dat armere landen van Europa hun eigen verantwoordelijkheid dragen maar wel in noodgevallen worden ondersteund door de rest van Europa. En ook, dat rijke Europese landen hun verantwoordelijkheid t.a.v. heel Europa kennen en zullen dragen. En laten onze jonge mannen en vrouwen hun oorlogen dan alsjeblieft maar uitvechten in voetbal- en tennistoernooien. ;-) Teveel aan testosteron moet een uitweg kunnen vinden. ;-)
Dit is mijn mening. Dit is de mening en het geloof in deze wereld van een oude vrouw......
dinsdag 5 juni 2012
Hoe was het ook weer?
Er is een heleboel werk verzet de afgelopen dagen.
Vooral gisteren door Betty...;-)) Maar zelf ben ik ook al dagen bezig met een stuk.
Mijn plan is om dat in een paar stukken te verdelen. Dat begin ik dan mee onder mijn gewone verhaaltje.
En voor dochterlief heb ik haar bijzonder interessante scriptie geredigeerd, dat was ook een paar dagen werk hoor.
Ik heb het moéten van lopen afgezegd. Voor mezelf is dat ondanks de aanvankelijke strijdlust een goed gevoel.
Nu ik normaal loop wat er zo dagelijks gelopen moet worden - en dat ook bewust doe - heb ik veel minder pijn en ben ik veel minder moe.
En de dagen dat ik nog even de stad inga zijn dan wel verminderd, maar niet minder plezierig geworden. Het deert me niet meer dat ik om de 50 meter zo stilsta, de pijn kan ik nu een beetje naar de achtergrond schuiven door er een gewoon rustpuntje van te maken. De - nog steeds in mijn ogen overdreven - vermoeidheid haal ik wel in met twee uur slapen per dag.
De afgelopen week een paar keer visite gekregen, en donderdag is dochterlief geweest. We hebben er een lekker dagje van gemaakt.thee en allemaal lekkere hartige dingetjes op tafel, kaasjes, olijven, Griekse kaas in pittige paprikaatjes, toastjes met tonijnsalade...en een lekkere dvd gekeken... Geen zware dingen. Ze is daarna weer weggegaan maar het bleef een heel fijn gevoel zo'n lichte middag.
En zaterdag en vanmiddag toch nog een wandelingetje naar de bakker (een challetje, een knip en twee croissantjes graag ;-) ) en dan overhandig ik het portemonaietje met muntgeld, waar Carlos dan uithaalt wat ik te betalen heb. Het beursje heb ik nog van hen gekregen verleden jaar... en kleingeld hebben ze altijd nodig.. Ik krijg het beursje dan terug als alles eruit is wat ik moet betalen. Klopt altijd, hoef ik nooit na te rekenen. ;-))) En vandaag een klein wandelingetje naar de TNT Weesperstraat. Postzegels gehaald.
Verder alleen getikt. En in het huis wat rondgescharreld. Van het pootje heb ik momenteel geen last.
Alleen maar van iemand die ik twee jaar geleden met veel moeite heeeel erg duidelijk moest maken dat ik geen contact op prijs stelde..... en die nu na al die tijd denkt dat ik het toch wel op prijs zou stellen als hij me liet weten dat hij mijn blogjes leest en wel goed vindt.. Ik kan hem het denken en het lezen niet verbieden, maar moet hij me dat echt weer schrijven? Van mij hoeft het niet hoor.
Goed, ik wil een begin maken met 'het stuk' en ik hoop dat een ook lezende en betere schrijver ;-) er zoveel inspiratie in vindt dat hij wel een boek wil schrijven over die periode.... Het wordt maar een deel van het verhaal.
Dit hebben onze kinderen nooit gekend. En ik wil op een simpele, bepaald niet volledige en misschien niet honderd procent correcte manier proberen te vertellen hoe onderstaande onderwerpen in onze jonge jaren nog bestonden. En wat ik er nog van weet verder vertellen, want het is allemaal een kant opgegaan, die we geen van allen gewild hebben. Alleen de Grote Graaiers
In de kranten van de 1e week van juni wordt uitgebreid beschreven wat voor teleurstellingen we hebben ondervonden met de privatisering van alles wat vroeger 'van algemeen nut', (Nutsbedrijven geheten), was en heel lange tijd staatseigendom was. In handen van de Staat dus, die er als een goed huisvader mee omging. Zoals energie, maatschappelijk werk, de spoorwegen, de posterijen, de Limburgse kolenmijnen.... waar duizenden mensen werkten.
Sinds jaren is dat nu allemaal overgegaan in (semi-)particuliere handen, zoals ons gas en licht. Onze Spoorwegen, de PTT. De arbeid en wat daartoe behoorde, de zorg, de uitkeringen...De mijnen zijn helemaal verdwenen.
Het vroegere Centrum werk- en inkomen, nu ook genoemd uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen, UWV Werkbedrijf.... heette ooit het Arbeidsbureau. En dat arbeidsbureau was in handen van overheid, werkgevers- en werknemersorganisaties. Daaruit vloeide in eerste instantie het eerste uitzendbureau START voort. Een gezamenlijk initiatief.
Het GAK, de DETAM ( en andere semi-overheidsinstanties) waren verantwoordelijk voor de keuringen en uitkeringen, keurden je goed of af, waardoor je weer aan het werk ging of in de WAO belandde... in het begin ontving je 80%, later 70% en aflopend.... van je laatstverdiende loon. Tegen hun beslissingen kon je in beroep gaan. In de WAO bleef je vaak jarenlang hangen en na zo'n arbeidsloos verleden was het heel beangstigend om met je even zieke lijf toch weer aan het werk gestuurd te worden.
Maatschappelijk Werk was ondergebracht bij het toenmalige Ministerie van (Cultuur, Recreatie en) Maatschappelijk Werk. Ja echt, dat bestond tot 1965.
Bij de PTT werkten ambtenaren. Sinds de privatisering zijn er een aantal bedrijven die de vroegere Post-cheque en Girodienst( de vroegere PTTdiensten dus) onder hun hoede namen. De private postbedrijven die nu opereren doen dat op een manier die we ons nooit hadden kunnen voorstellen. Elk jaar werden honderden postmedewerkers ontslagen, postkantoren gesloten, diensten opgeheven en nu is deze privatisering zo doorgeslagen dat alle postbodes inmiddels zijn of worden ontslagen, postkantoren, waar je alles kon regelen, ook de giro(diensten), zijn opgeheven, de postbank bestaat niet meer. Er worden alleen nog postbezorgers en pakjesbezorgers (met een eigen auto) aangenomen, niet meer op arbeidscontract, mensen met vaak al een eigen inkomen, zoals AOW, een pensioentje e.d..Mooie bijverdienste, lekker goedkoop en geen verantwoordelijkheden voor de losse werknemers. De meer dan 8000 postbodes werden het bos ingestuurd, de WW in....zoals bij bijna alle geprivatiseerde bedrijven.
De bedrijven van de Spoorwegen heetten toen nog N.S., De Nederlandse Spoorwegen, alle werknemers vielen onder het Staatsbedrijf. Ook de busbedrijven waren toen onderdeel van de Nederlandse Spoorwegen.... Of onder provinciale of gemeentelijke verantwoordelijkheid.
En bij die Gemeentelijke Vervoerbedrijven waren alle werknemers gemeente-ambtenaren. Het was simpel en vooral overzichtelijk. En je wist waar je moest zijn als je het met een maatregel of een beslissing niet eens was. Dan ging je in hoger beroep.
Tegenwoordig is elk (semi) staatsbedrijf geprivatiseerd.... ondergebracht en eindeloos gesplitst in een heleboel kleinere semi-private ondernemingen. Dit gebeurde vóór en rond 1994.
De Nederlandse Spoorwegen, zoals het vroeger officieel heette, werd ook gesplitst in een aantal ondernemingen, die afzonderlijke verantwoordelijkheden zouden dragen. De rails en de rijtijden, de rijtuigen, de reizigers, het werden afzonderlijke bedrijven met eigen budget en verantwoordelijkheden. In het begin was de overheid nog wel (bijna) de enige aandeelhouder...
Energiemaatschappijen functioneerden altijd prima, maar moesten ook privatiseren onder druk van de politiek. Er kwam een aparte Gaswet, afnemers (de gewone klanten) moesten vrij zijn een gasbedrijf te kiezen voor leverantie van gas. Wat natuurlijk onzin was,
het gas kwam uit dezelfde bronnen. Eerst was het kolengas, toen we nog een bloeiend kolenmijnbedrijf hadden in Limburg (ook in Staatshanden) werd gesloten toen in Slochteren, in Drente, heel veel aardgas was gevonden en Limburg niet meer lonend genoeg was voor het land. Duizenden mijnwerkers zijn toen ontslagen en kregen mooie beloftes mee van industrie die daarvoor in de plaats zou komen.
Heel Nederland werd overgeschakeld op aardgas (toen nog steeds een Staatsbedrijf) en iedereen moest een ander gasstel of fornuis aanschaffen. Voorheen had iedereen een gasmeter, waar je speciale gasmunten of gaspenningen in moest doen om gas te krijgen. Was die hoeveelheid gas op en had je geen muntjes in huis dan moest je munten gaan kopen. En was de muntenautomaat leeg of had je geen geld, dan had je pas pech als huisvrouw, je kon niet wassen, die was werd gekookt op het gasstel en koken was er ook niet bij.
Hetzelfde gebeurde met de op te richten elektriciteitsbedrijven, die bedrijven werden ook nog gesplitst in beheerdersnetten (verantwoordelijk voor de aanleg en het onderhoud van de leidingen) en leveranciers van gas en electriciteit. En dan nog een bedrijf dat die onderdelen weer combineerde....
Rest volgt....
Vooral gisteren door Betty...;-)) Maar zelf ben ik ook al dagen bezig met een stuk.
Mijn plan is om dat in een paar stukken te verdelen. Dat begin ik dan mee onder mijn gewone verhaaltje.
En voor dochterlief heb ik haar bijzonder interessante scriptie geredigeerd, dat was ook een paar dagen werk hoor.
Ik heb het moéten van lopen afgezegd. Voor mezelf is dat ondanks de aanvankelijke strijdlust een goed gevoel.
Nu ik normaal loop wat er zo dagelijks gelopen moet worden - en dat ook bewust doe - heb ik veel minder pijn en ben ik veel minder moe.
En de dagen dat ik nog even de stad inga zijn dan wel verminderd, maar niet minder plezierig geworden. Het deert me niet meer dat ik om de 50 meter zo stilsta, de pijn kan ik nu een beetje naar de achtergrond schuiven door er een gewoon rustpuntje van te maken. De - nog steeds in mijn ogen overdreven - vermoeidheid haal ik wel in met twee uur slapen per dag.
De afgelopen week een paar keer visite gekregen, en donderdag is dochterlief geweest. We hebben er een lekker dagje van gemaakt.thee en allemaal lekkere hartige dingetjes op tafel, kaasjes, olijven, Griekse kaas in pittige paprikaatjes, toastjes met tonijnsalade...en een lekkere dvd gekeken... Geen zware dingen. Ze is daarna weer weggegaan maar het bleef een heel fijn gevoel zo'n lichte middag.
En zaterdag en vanmiddag toch nog een wandelingetje naar de bakker (een challetje, een knip en twee croissantjes graag ;-) ) en dan overhandig ik het portemonaietje met muntgeld, waar Carlos dan uithaalt wat ik te betalen heb. Het beursje heb ik nog van hen gekregen verleden jaar... en kleingeld hebben ze altijd nodig.. Ik krijg het beursje dan terug als alles eruit is wat ik moet betalen. Klopt altijd, hoef ik nooit na te rekenen. ;-))) En vandaag een klein wandelingetje naar de TNT Weesperstraat. Postzegels gehaald.
Verder alleen getikt. En in het huis wat rondgescharreld. Van het pootje heb ik momenteel geen last.
Alleen maar van iemand die ik twee jaar geleden met veel moeite heeeel erg duidelijk moest maken dat ik geen contact op prijs stelde..... en die nu na al die tijd denkt dat ik het toch wel op prijs zou stellen als hij me liet weten dat hij mijn blogjes leest en wel goed vindt.. Ik kan hem het denken en het lezen niet verbieden, maar moet hij me dat echt weer schrijven? Van mij hoeft het niet hoor.
Goed, ik wil een begin maken met 'het stuk' en ik hoop dat een ook lezende en betere schrijver ;-) er zoveel inspiratie in vindt dat hij wel een boek wil schrijven over die periode.... Het wordt maar een deel van het verhaal.
Dit hebben onze kinderen nooit gekend. En ik wil op een simpele, bepaald niet volledige en misschien niet honderd procent correcte manier proberen te vertellen hoe onderstaande onderwerpen in onze jonge jaren nog bestonden. En wat ik er nog van weet verder vertellen, want het is allemaal een kant opgegaan, die we geen van allen gewild hebben. Alleen de Grote Graaiers
In de kranten van de 1e week van juni wordt uitgebreid beschreven wat voor teleurstellingen we hebben ondervonden met de privatisering van alles wat vroeger 'van algemeen nut', (Nutsbedrijven geheten), was en heel lange tijd staatseigendom was. In handen van de Staat dus, die er als een goed huisvader mee omging. Zoals energie, maatschappelijk werk, de spoorwegen, de posterijen, de Limburgse kolenmijnen.... waar duizenden mensen werkten.
Sinds jaren is dat nu allemaal overgegaan in (semi-)particuliere handen, zoals ons gas en licht. Onze Spoorwegen, de PTT. De arbeid en wat daartoe behoorde, de zorg, de uitkeringen...De mijnen zijn helemaal verdwenen.
Het vroegere Centrum werk- en inkomen, nu ook genoemd uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen, UWV Werkbedrijf.... heette ooit het Arbeidsbureau. En dat arbeidsbureau was in handen van overheid, werkgevers- en werknemersorganisaties. Daaruit vloeide in eerste instantie het eerste uitzendbureau START voort. Een gezamenlijk initiatief.
Het GAK, de DETAM ( en andere semi-overheidsinstanties) waren verantwoordelijk voor de keuringen en uitkeringen, keurden je goed of af, waardoor je weer aan het werk ging of in de WAO belandde... in het begin ontving je 80%, later 70% en aflopend.... van je laatstverdiende loon. Tegen hun beslissingen kon je in beroep gaan. In de WAO bleef je vaak jarenlang hangen en na zo'n arbeidsloos verleden was het heel beangstigend om met je even zieke lijf toch weer aan het werk gestuurd te worden.
Maatschappelijk Werk was ondergebracht bij het toenmalige Ministerie van (Cultuur, Recreatie en) Maatschappelijk Werk. Ja echt, dat bestond tot 1965.
Bij de PTT werkten ambtenaren. Sinds de privatisering zijn er een aantal bedrijven die de vroegere Post-cheque en Girodienst( de vroegere PTTdiensten dus) onder hun hoede namen. De private postbedrijven die nu opereren doen dat op een manier die we ons nooit hadden kunnen voorstellen. Elk jaar werden honderden postmedewerkers ontslagen, postkantoren gesloten, diensten opgeheven en nu is deze privatisering zo doorgeslagen dat alle postbodes inmiddels zijn of worden ontslagen, postkantoren, waar je alles kon regelen, ook de giro(diensten), zijn opgeheven, de postbank bestaat niet meer. Er worden alleen nog postbezorgers en pakjesbezorgers (met een eigen auto) aangenomen, niet meer op arbeidscontract, mensen met vaak al een eigen inkomen, zoals AOW, een pensioentje e.d..Mooie bijverdienste, lekker goedkoop en geen verantwoordelijkheden voor de losse werknemers. De meer dan 8000 postbodes werden het bos ingestuurd, de WW in....zoals bij bijna alle geprivatiseerde bedrijven.
De bedrijven van de Spoorwegen heetten toen nog N.S., De Nederlandse Spoorwegen, alle werknemers vielen onder het Staatsbedrijf. Ook de busbedrijven waren toen onderdeel van de Nederlandse Spoorwegen.... Of onder provinciale of gemeentelijke verantwoordelijkheid.
En bij die Gemeentelijke Vervoerbedrijven waren alle werknemers gemeente-ambtenaren. Het was simpel en vooral overzichtelijk. En je wist waar je moest zijn als je het met een maatregel of een beslissing niet eens was. Dan ging je in hoger beroep.
Tegenwoordig is elk (semi) staatsbedrijf geprivatiseerd.... ondergebracht en eindeloos gesplitst in een heleboel kleinere semi-private ondernemingen. Dit gebeurde vóór en rond 1994.
De Nederlandse Spoorwegen, zoals het vroeger officieel heette, werd ook gesplitst in een aantal ondernemingen, die afzonderlijke verantwoordelijkheden zouden dragen. De rails en de rijtijden, de rijtuigen, de reizigers, het werden afzonderlijke bedrijven met eigen budget en verantwoordelijkheden. In het begin was de overheid nog wel (bijna) de enige aandeelhouder...
Energiemaatschappijen functioneerden altijd prima, maar moesten ook privatiseren onder druk van de politiek. Er kwam een aparte Gaswet, afnemers (de gewone klanten) moesten vrij zijn een gasbedrijf te kiezen voor leverantie van gas. Wat natuurlijk onzin was,
het gas kwam uit dezelfde bronnen. Eerst was het kolengas, toen we nog een bloeiend kolenmijnbedrijf hadden in Limburg (ook in Staatshanden) werd gesloten toen in Slochteren, in Drente, heel veel aardgas was gevonden en Limburg niet meer lonend genoeg was voor het land. Duizenden mijnwerkers zijn toen ontslagen en kregen mooie beloftes mee van industrie die daarvoor in de plaats zou komen.
Heel Nederland werd overgeschakeld op aardgas (toen nog steeds een Staatsbedrijf) en iedereen moest een ander gasstel of fornuis aanschaffen. Voorheen had iedereen een gasmeter, waar je speciale gasmunten of gaspenningen in moest doen om gas te krijgen. Was die hoeveelheid gas op en had je geen muntjes in huis dan moest je munten gaan kopen. En was de muntenautomaat leeg of had je geen geld, dan had je pas pech als huisvrouw, je kon niet wassen, die was werd gekookt op het gasstel en koken was er ook niet bij.
Hetzelfde gebeurde met de op te richten elektriciteitsbedrijven, die bedrijven werden ook nog gesplitst in beheerdersnetten (verantwoordelijk voor de aanleg en het onderhoud van de leidingen) en leveranciers van gas en electriciteit. En dan nog een bedrijf dat die onderdelen weer combineerde....
Rest volgt....
Abonneren op:
Posts (Atom)
