Hoofddoekjes en meer.

Hoofddoekjes in wat voor vorm ook vormen een belangrijk onderwerp in deze verkiezingen.
Waar hebben we het in g'dsnaam over... Zijn er geen belangrijker zaken om je druk over te maken?
' Ze' zeggen dat het gaat tegen islamisering van ons land. 'Ze' zeggen dus ook dat het dragen van een hoofddoekje islamisering zou tegengaan. 'Ze' zeggen dat een hoofddoek vrouwen discrimineert. Moslimvrouwen zouden algemeen gedwongen worden hoofddoeken te dragen en daar zijn ' ze' tegen. Veel van die 'ze' hebben misschien nooit een moslimvrouw gesproken, maar toch zijn 'ze' overtuigd van hun gelijk.
Maar een hoofddoekje, of een hoofddoek of een keppel of muts of gekke hoed is alleen de uiting van de godsdienst die iemand aanhangt. En de hoofddoek is tegenwoordig vaak een geuzenteken. Een teken, niet alleen van vroomheid en van het behoren tot een bepaalde godsdienst of van een cultuur (zoals de andere hoofddeksels), maar van ' en ik draag wat ik wil want het is mijn hoofd en mijn godsdienst'. Inderdaad, ook mijn hoofd is altijd bedekt. Hetzij met een petje, een hoedje of een muts. Omdat ik dat zelf wil. Toevallig ben ik niet godsdienstig. Maar was ik dat wel dan zou ik me ook niet in de luren laten leggen door de wil van de leider van een beweging. Dat is ook niet mijn aard. Daarin lijk ik op mijn ouders zaliger. Er zijn toch veel belangrijker zaken?
Maar erger dan alleen het proberen om deze zaak tot een ' hoofdzaak' van beleid te maken is de gedachte erachter.
Ik heb er al eerder over geschreven. Het is en blijft een flagrante aantasting van artikel 1 van onze Grondwet. Daardoor is het ook een aanval op de in de Grondwet gegarandeerde vrijheid van godsdienst en de uiting ervan in kleding of gewoonte. Het is, in combinatie van deze in belang gegroeide beweging, een begin van een einde van de door ons gekende democratie. Ik denk niet dat ik overdrijf. Ik ken mijn vaderlandse geschiedenis. Dat kreeg ik vroeger nog op de scholen waarop ik zat. En ik heb de geschiedenis persoonlijk beleefd. Al mag ik dat zelfs niet fluisteren.
Maar ik ben niet vergeten en zal ook niet vergeten, dat deze groep Artikel 1 van de Grondwet afgeschaft wil zien.

De verkiezingen zijn voorbij. Ik kan nog niet zeggen hoe de definitieve uitslag zal zijn. Maar het weer was zonnig en net zo ijskoud als de plannen van deze regering. Ik kan alleen maar hopen, dat zelfs Frits Bolkestein voor één keer gelijk krijgt als hij zegt dat 'die beweging' een kortstondige komeet zal blijken te zijn. Want 'de beweging' doet voor het eerst mee en staat op flink wat zetels in de prognose en in de eerste uitkomsten.
Maar dit waren verkiezingen voor de Provinciale Staten en dat ben ik nergens tegengekomen. De belangen van de mensen die door de Provinciale Staten werkelijkheid zouden moeten worden heb ik nergens verwoord gezien. Als ik alleen al naar Noord Holland kijk zou bij voorbeeld verbetering van openbaar vervoer een heel belangrijk onderwerp moeten zijn. Het vrachtvervoer over water ook. Dat betekent ook dat het belang van de waterwegen zwaar zou moeten wegen.
Ik noem maar wat.
Maar ik meen me te herinneren dat bij vorige verkiezingen voor Provinciale Staten ook alleen de afrekening van de landelijke regering het zwaarste item was.
Dus nu is het afwachten.... hoe de Provinciale Staten straks, op 23 mei, de Eerste Kamerleden zullen kiezen.

Zoals ik schreef, was het een zonnige, maar ook een ijskoude dag. Toch ben ik naar buiten gegaan. Niet alleen wilde ik, zoals altijd, mijn stem uitbrengen (ik heb nog nooit een keer overgeslagen van mijn democratische recht ook gebruik te maken), maar ook wilde ik mijn oude rugzak, waarvan de banden wat loslaten, hersteld hebben. Die oude rugzak heeft een zakje aan de achterkant, zeg maar, de kant die tegen mijn rug rust. En waarin ik mijn portmonnaie veilig kwijtkan. Ik ben geen andere rugzak tegengekomen die dat ook heeft. Dus elke keer als ik mijn beurs nodig heb is het zoeken achter welke van de vele ritssluitingen van mijn nieuwe rugzak ik die gestopt heb.
Waar verkopen ze nog Bennetti-rugzakken???? Enfin, morgen mag ik mijn rugzak weer komen halen. (was toch echt van plan morgen weer een dagje thuis te blijven).
Bij de Hema heb ik een lekkere beker ijskoffie-vanille genomen met een tosti voor ik weer de reis naar huis ondernam. Maar door de kou was ik na mijn wandeling zo moe geworden dat ik thuisgekomen, weer eens omviel en anderhalf uur sliep voor er genoeg energie was om wat te eten te maken en de mails te beantwoorden.
Maar nu, om 11 uur, ben ik zo fit als een hoentje en kijk en luister de uitslagen van de verkiezingen wel af.

Wat gaat de tijd toch snel.

En nu is het alweer dinsdag 1 maart. En is februari 2011 voorgoed voorbij. Over het algemeen een grauwe grijze troosteloze maand met veel rampen. Vandaag behalve de verschrikkingen in Libié , grote modderstromen met vele doden en daklozen in Bandera de Sulin Brazilië en in Bolivia... De aardbevingen in Christchurch Nieuw Zeeland hebben het hele land in hun greep, vandaag was er een dag van rouw met twee minuten stilte, er wordt aan alle kanten hulp geboden. Tot nu is Europa gespaard, behalve de enorme vluchtelingenstromen naar zuid Europa kunnen we alleen klagen over de grauwsluier die over alles lijkt te liggen. . Niet alleen van het weer.... Misschien dat het geestelijke weer ook wat opklaart als de zon weer gaat schijnen.
Een oude Chinese vloek luidt (is mij verteld): 'moge u interessante tijden beleven'...Welke Chinees heeft over ons deze vervloeking uitgesproken???
Er is, jaren geleden, een SF-boek verschenen, dat we in 2018 de Aarde zouden moeten verlaten en naar Mars moesten vluchten. Toen was nog niet bekend dat Mars onbewoonbaar zou zijn.... Maar je denkt daaraan, als er, al in de eerste twee maanden van dit jaar, zoveel vreselijke rampen en oorlogen over ons aardbewoners komen.
Er zijn mensen die niet verder kunnen kijken dan de grenzen van dit kleine landje, Maar ik maak gebruik van telefoon, radio, tv en computer en weet dat de wereld groter is. En dat wij er niet het middelpunt van zijn, maar een puntje op de globe.

Goed 1 maart. Volgende week zou mijn vader 102 jaar geworden zijn. Moge hij rusten en leven in de vrede die hij bij zijn aardse leven nooit gevonden heeft. Ik ben veel ouder geworden dan mijn vader en moeder en grootouders. Zelfs mijn dochter is ouder geworden dan haar grootmoeder. Soms, in moeilijke tijden, kom je op zulke gedachten. En realiseer je hoe teer de banden met het leven soms zijn.

Maar laat ik niet zo filosoferen Erica. Het was voor mijzelf een goed weekend en een drukke maandag. Vandaag was het Bettydag en onder het kouten over de bestaande politiek is mijn huisje weer spin & span geworden. (kennen jullie dat goedje nog?) En zondag ben ik ondanks de regen toch naar de stad gegaan. Niet eens een paraplu meegenomen. Ik had een waterdichte mantel en een leren hoedje... Mijn rugzak hield mijn rug ook droog. Ik zou post in de brievenbus van een buurman op de gracht doen. Hij was een paar dagen weggeweest en ik had op de brievenbus gepast. En toen ik toch eenmaal buiten in de miezerige maar aanhoudende regen liep ben ik maar doorgelopen en naar de stad gegaan.
Moest naar zo'n minuteman, zo'n schoenmaker die verzoolt waar je bij staat... Om mijn favoriete rugzak te laten maken. Een van de banden laat los. En omdat ik er toch was ben ik maar door de regen gaan banjeren op de Nieuwedijk. Zonder wat te kopen. En via de Dam waar een zeer luidruchtige demonstratie van een kleine honderd Libiers aan de gang was, naar de Heel Grote en luxe Appie achter het Paleis. Ik vroeg aan die demonstranten, waar ik een poos bij bleef, of ze persmensen hadden uitgenodigd.... ze keken me aan of ze water zagen branden. Stonden ze daar zo'n beetje voor Jan met de korte achternaam te brullen dat Khadaffi moest verdwijnen.... Alsof die het vanaf de Dam zou kunnen horen. Ik heb hen uitgelegd dat als er geen pers bij komt, een fotograaf, een journalist of iemand van AT5, dat ze dan voor niets stonden te schreeuwen. Ik heb een klein lesje PR moeten geven. ;-) Maar of het geholpen heeft???? Gelukkig dat er in elk geval een unanieme beslissing in de U.N. genomen is. Goed voor de eenheid van de UN, maar waar het op uitloopt met die krankzinnige daar?
Het blijft gieten. Dus in de supermarkt was het lekker droog en warm en dat kost geld ;-).. Iets meer gekocht dan de bedoeling was. Toen ik mijn karretje wilde wegzetten waren er twee middelbare heren die behulpzaam wilden zijn, want het karretje wilde niet in het voorgaande karretje schuiven en dus kon ik het muntje er niet uithalen. Een van de twee was extra voortvarend en duwde mijn karretje op een nieuwe rij. Hij wilde met veel poeha het muntje eruit laten komen, dat met een mooie boog op de grond belandde. Duidelijk was wel dat hij net zoveel moeite met bukken had als ik en te korte nagels om het muntje omhoog van de grond te krijgen. Ik bood nog aan dat hij mijn nagels mocht gebruiken maar dat hielp niet, zei hij. Toen hij eindelijk het muntje had opgepakt en aan mij gaf hield hij mijn hand extra lang vast.... Ik gaf ze natuurlijk een groot compliment voor hun attentheid, met een grote lach.....
Het was een leuke ervaring.
Wachtend op de tram naar huis kwam ik in een leuk gesprekje met een paar Marokkaanse jongens. Met van de opgeschoren hoofdjes.... aardige jongens, maar je weet maar nooit... Zoiets.
Drijfnat thuisgekomen, mijn jas en hoed meteen in de badkamer gehangen, anders was de gang druipnat geworden.. En eerst even gaan zitten om uit te rusten en de mail te doen. Oef, dat viel niet mee.....