weer weekend.

Dit was voor mij weer een dag van niks. Niks doen. Niks willen. Niks kunnen bedenken wat ik zou willen ook. Ondanks alle goede voornemens en een lijst van dingen die gedaan zouden moeten worden kwam er vandaag weer eens niets uit mijn handen. Heel gespannen en slaperig tegelijk. Het zal wel een oorzaak hebben.
Er moest wel nog een wasje opgehangen en een flinke vaat weggewerkt.
Toen de klok alweer over negenen aangaf heb ik eindelijk de energie kunnen opbrengen voor de bovenstaande karweitjes.
Op de tv hoor ik de nare stem van Pieter Lakeman weer snerpen. Hij zal heus wel heel veel weten over geld en pensioenen maar toch......
Laat ik maar eventjes niet over.0 politiek schrijven.

Maar goed, de week was verder goed.
Maandag was het Bettydag natuurlijk. Dat vertelde ik al.
Laten we het weer van 28 juni niet vergeten...Het KNMI had al lang vooruit gewaarschuwd voor noodweer, dus iedereen zat daarop te wachten. Toen het eenmaal losbarstte was dat voornamelijk in Brabant en met name in Vught is het bar en boos geweest. Daar stonden de kranten vol van, zelfs het Parool schreef erover.
Een klein stukje uit de email van mijn goede vriendin M. hierover:
'Een beetje verdwaasd, zo voel ik me nadat ik vanmorgen een rondje door de tuin heb gemaakt, de straat ben ik nog maar niet op gegaan, het regent nog steeds een beetje. Het is echt heel erg geweest, gisteravond. De krant staat er bol van, veel verhalen en foto's....., het centrum van het noodweer zou boven Vught-Den Bosch-Boxtel hebben gelegen. Ik stuur je een stukje krant door......Ik ben er wonderlijk goed van af gekomen, eerlijk gezegd. De tuin zit er behoorlijk aangeslagen uit, op het gras, het terras, de oprit en tussen de struiken ligt het vol grote stukken boom, echt flink dikke takken en onnoemelijk veel afgerukt blad. Grote dennennaalden zitten tegen de ruiten en de buitendeuren vastgeplakt. Het zal nog wel even duren voordat alles is opgeruimd en het er weer wat normaal uitziet.
Op drie plaatsen in huis trof ik waterplassen aan, in de kamer beneden, op de berging en in de douche, daar heeft dus het dak gelekt. Maar geen omgevallen boom door een ruit, gelukkig. En voor zover ik het kon zien ook geen afgewaaide dakpannen.
Tot zover dit eerste berichtje.'

Het bleek later dat Vught vol lag met omgewaaide bomen en grote takken. Op auto's en daken.... De stad heeft meer geleden dan de rest van het land en daar in andere delen van het land was het ook al erg. Het duurde lang voor de temperatuur ging zakken ook.... Onweer heb ik hier alleen 's nachts gehoord, daarna koelde het wel af. Maar in Vught was dat ook vreselijk.

We hebben in elk geval nu zoveel regen gehad de afgelopen weken dat het watertekort dat dreigde, is opgeheven. En de slangenwagen hoefde niet tevoorschijn te komen voor de algemene tuin, ik kon de afgelopen dagen volstaan met de gieter door mijn eigen tuintje te gaan.

de Openbaar Vervoer staking afgelopen woensdag kreeg me eindelijk weer in de benen. Want boodschappen moesten er wel gedaan worden. Dus ben ik weer met petje en karretje de bekende weg gegaan. Jammer genoeg liet ik bij Appie een koeltasje liggen dat ik er net gekocht had. En tot nu heb ik het niet kunnen ophalen, dus daar kan naar wuiven.... Een ander zal het harder nodig gehad hebben, denk ik maar.
En donderdag kon ik weer een lijstje maken van alles waar ik achteraan moest. Eerst met de tram een halte naar de apotheek mijn medicijnen en terug naar de tram voor een boodschap in de Reguliersbreestraat, via het Rembrandsplein weer op tram 9 naar de Weyttenbachstraat en daar een halte met lijn 7 mee, om bij het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis de Eerste Oosterparkstraat in te gaan.... die gezellige winkelstraat van allerlei kleine winkels buiten het grote circuit van de winkelketens om. Daar is de enige plek waar ik grote flessen Maya kan kopen...Voor onder de douche en voor na de douche en voor aan de wastafel en...... Een echte drogist met veel ouderwetse geuren en gezellige mensen. Terug met de tram had ik geen energie meer om dat nu verloren koeltasje te gaan ophalen.
Vrijdag, gisteren dus, kwam dochterlief. Ze was er al vroeg en heeft een heleboel papierwerk voor me uitgezocht en vernietigd. Twee vuilniszakken vol oud papier en dat betreft dan nog alleen maar de hangmappenkast. Maar het is een goed begin. Ze heeft zelfs overal de privé-gegevens afgescheurd en meegenomen voor verdere vernietiging.
Natuurlijk is ze blijven eten. Rösti met biefstuk en peertjes. Er bleef zelfs nog eten over...'-)
Ja, ze is mijn b.l.e.k.d.... mijn bijzonder lieve en knappe dochter. ;-)

Toch moet er ook nog wat politiek van mijn hart....

Afgelopen woensdag stond in de krant een nieuw voorstel van de PVV rechtstreeks aan minister Piet Hein Donner.
Nu was het een voorstel ook kleinkinderen van allochtonen (?) allochtoon te laten blijven. De derde generatie dus.
Volgens PVV-Kamerlid Joram van Klaveren zou dit nodig zijn om goed inzicht te krijgen in de voortgang van de integratie van deze generatie, bijvoorbeeld in de statistieken van het CBS. Tja, je moet wel met een goede reden komen nietwaar........

Of we het willen weten of niet, de Nazi's volgden dezelfde lijn en kwamen met eenzelfde voorstel een poosje na hun verbod op kosjer slachten, nu waar het Joden en Zigeuners betrof:
Een wetsvoorstel van 14 november 1935 luidde: Wie drie Joodse grootouders had zou voortaan als Joods beschouwd worden. Of als hij/zijbehoorde tot de Joodse gemeenschap en niet van Joodse bloede zou zijn. Later werd dit nog verfijnd....
En omdat buiten de Nationaal Socialisten zelf blijkbaar niemand het gevaar doorzag ging dit met weinig tegenstand door. We weten allemaal waar het toe leidde... Ik hoef niemand iets te vertellen.

Nu zijn het dus (vooral) mensen van niet-westerse afkomst die op deze manier apart gezet worden. Nadat hier nu eerst, net zoals in Duitsland indertijd, het kosjer slachten verboden gaat worden, en er een stemming virulent aan het worden is tegen de, ook rituele, besnijdenis van mannen. Zoals niet alleen bij Joodse mannen maar ook bij Moslimmannen de normaalste zaak is en voorgeschreven door de godsdienst zelf. En waarbij een stukje voorhuid wordt weggesneden als teken van het verbond tussen god en de mensen.

Anders dan de vrouwenbesnijdenis die echt verschrikkelijk en verminkend is, een puur culturele en sexuele achtergrond heeft en inderdaad verboden moet worden.

Er zijn partijen in de Tweede Kamer die mij en anderen steeds doen denken aan die angstige jaren van voor de oorlog....... al roepen ze nog zo hard dat dat niet zou mogen.

Over niets dus.

Het is een rustige, zonnige en warme maandagmiddag. Betty is net weg, mijn huisje is weer spic and span.
Ooit, heel lang geleden alweer, heb ik dat spul, spic and span dus, gebruikt en ik ben benieuwd of ook anderen het nog kennen....
Nu is het een zelfstandig, of liever een bijvoeglijk naamwoord dat alleen maar uitdrukt dat iets helemaal schoon is. Leuk toch hoe de betekenis van woorden in de loop der tijd kan veranderen. Daar komen nu toch een aantal gedachten over boven!!

Ook het atrium is door de schoonmaakdienst weer gedweild en schoongemaakt. Maar mijn buurvrouw heb ik nog steeds niet gezien of gesproken.
De brief die ik in de hal had opgehangen over de verdwenen stoeltjes en tafeltjes uit het atrium lag nu bij de buurvrouw. Ik heb hem maar weggehaald voor ze kon denken dat die voor haar bedoeld zou zijn... wat niet het geval was. De meeste stoeltjes zijn trouwens inmiddels terug.

Het is dus een warme, rustige en zonnige maandagmiddag. De buitenthermometer in de tuin geeft 31 graden aan.
Ik had nog een pakje hondendrollenzakjes liggen die van buurman Jules geweest zijn. Een nieuw pakje. En ik heb het maar bij mijn nieuwe buurvrouw in de brievenbus gedaan, want zelf heb ik geen hondje immers. Als ik met Buurman’s hondje Bonny naar buiten ging had ik altijd zakjes bij me, moest van de buurman. Het laatste jaar was hij soms te ziek om het zelf te doen en ik deed het graag. Heeft me nog een leuke foto in het Parool opgeleverd. ;-)

A.s. woensdag staakt het openbaar vervoer in de drie grote steden. Van negen uur tot drie uur in de middag, staat in de nieuwsbrief van de Amsterdamse zender AT5. De bedoeling was om een aantal uren gratis te rijden, maar dat moest afgeblazen worden. Het stakingsrecht is een mooi recht. Maar of dit soort bliksemstakingen iets zal uithalen betwijfel ik. Zoals de kranten al schreven: dit beleid toont haar harde gezicht. En ik ben bang dat als Den Haag al niet luistert naar de duizenden zieke en gehandicapte pgbers, ze zeker niet zullen luisteren naar de gvber, de retters en de htmers. Ofwel de openbaar vervoerders van Amsterdam, Rotterdam en Den Haag. De regeerders zijn, zoals beschreven, niet bang om het openbaar vervoer nog schraler en minder te maken.... uit bezuiniging ja. Want zelf blijven ze natuurlijk wel in mooie (al dan niet dienst)auto's rijden immers? Zelfs de benzine, de diesel of welke brandstof dan ook, hoeven ze niet zelf te betalen.
Wie twijfelt er nog aan dat al die bezuinigingen enorme aantallen ww-uitkeringen (alleen dat al) meer gaan opleveren?
Laat ik er maar over ophouden. Goede journalisten en analisten hebben er al genoeg over geschreven. Zucht.

Bladerend in oude wordmappen kwam ik vanmiddag ook nog wat oude columns tegen. Eén daarvan gaat over 'niets' en dat wilde ik toch nog even hier ook opschrijven.
Het is geschreven op een zondagmiddag, in mijn flat in Nieuwegein..... Dat moet in eind jaren tachtig, begin jaren negentig geweest zijn.
------
' Op een stille zondagmiddag zit ik aan mijn kleurige keukentafel in mijn wit-blauwe keuken. Dit is mijn favoriete werkplek en mijn favoriete dagdeel van de week. Niemand belt dan op of aan, niemand verstoort de serene zaligheid van het lezen van de zaterdagkranten, het maken van de aantekeningen, het af en toe even opstaan en naar het aanrecht sloffen voor weer een kop kruidenthee. In deze zeer fysieke rust denk ik na het opvouwen van de kranten aan de brief die ik naar een goede vriend wil gaan schrijven. Wat heb ik te vertellen... de ander leest de kranten ook. En een schriftelijke discussie over krantenartikelen lijkt me nou niet echt aantrekkelijk. Eh.. maar de ander kan daar ook anders over denken nietwaar... politiek interesseert genoeg mensen. Mij ook, ja... Wat ik zelf zo meemaak kan voor mijzelf heel aangrijpend zijn. Maar interesseert dat de ander ook?
Dubbedubbedubbedub…. Ik wil die brief wel schrijven, maar ik heb geen idee waarover ik dan zàl schrijven...
Ik neem een nieuwe trek aan mijn shaggie (ik rookte toen nog, voor ik mijn hartinfarct kreeg), neem een slok van mijn thee. Steek dan mijn pen weer omhoog...Nouja, misschien is het ook wel een kunst om over niets te schrijven. Over het zoemen van de koelkast. Die gelukkig vol zit. Of over de oude, blauw emaille theepot, die nog van mijn overleden zoon is geweest. Die kleur blauw, bijna kobalt-blauw past zo mooi bij al die andere blauwe dingen die ik heb.
Op zo'n zondagmiddag is het leven even licht en luchtig, een zeepbel die uiteenspat zodra plotseling de stilte verstoord zal worden door bel of telefoon. Of door gerommel met pannen en potten, straks als ik ga koken... maar nu nog even niet. Nu geniet ik nog even van de rust van mijn stille gedachten en de vloeiende beweging van mijn pen over het papier dat mijn gedachten lijkt op te zuigen.
Is het mogelijk om in de andere weekdagen ook zo'n dagdeel te creëren? Ach nee, zolang de mensheid meent van maandag tot en met vrijdag zo vlijtig en gehaast te moeten leven en lawaai te maken (zo leefde ik zelf toen ook nog) zal dat wel een onmogelijkheid blijven. Tenzij ik ergens anders een stil plekje vind en daar ditzelfde plekje kan maken (dat is heel veel jaren later dus inderdaad gelukt, nu ik hier in mijn kleine appartementje woon ;-) )
Misschien zou ik dan ook kunnen schrijven over al die dingen die nu nog ergens in mijn achterhoofd vastzitten.... Is inmiddels ook gebeurd. Wat heb ik nog te wensen? ;-)
Maar ach, zolang een mens kan dromen over onhaalbare dingen is hij/zij nog niet echt ingeslapen, immers…
In de lege luchtigheid van de zonnige zondagmiddag lees ik even terug waarover ik zojuist geschreven heb.
Over niets dus.
Een heel mooi onderwerp'.