Een moeilijk verhaal.

Ditmaal geen vriendelijk gesteld verhaaltje.
Er vertrekken de laatste tijd nogal wat Tweede Kamerleden, zomaar, midden in het 'seizoen' . Nu weer André Rouvoet. Hiervoor Femke Halsema. En met elk vertrek vraag ik me af: ' kan dat nou zomaar'? Hebben bijv. de voorzitters zich niet voor een regeerperiode vastgelegd toen ze na de verkiezingen een voorzitterschap of Kamerzetel aanvaardden? En kunnen ze nu zomaar, zonder meer, opstappen als het hen uitkomt? ' Het gezin roept' of 'de partij vaart geen goede koers' of wat voor andere reden dan ook behalve een ziekte of gebleken misdadigheid.... Zijn dat goede en aanvaardbare redenen om plotseling op te stappen, terwijl je een eed van trouw hebt afgelegd aan het begin van je loopbaan als Kamerlid?
' Met het einde van zijn loopbaan in zicht... was ook Camiel Eurlings de Hollandse overmoed zat....' en begon voor zichzelf.
Ik lees net op internet in de Volkskrant dat 18 Tweede Kamerleden er de afgelopen tijd midden in hun tijd de brui aan gegeven hebben, na toch niet al te lang de regering gecontroleerd te hebben. Het ligt mogelijk ook in de sfeer in de Kamer en een Kamerlid gaat maar 5 jaar mee, lees ik. Maar toch zou het niet moeten mogen en zouden er maatregelen bedacht moeten worden die motiveren om niet weg te lopen. Ze zijn gekozen door de kiezer om die kiezer te vertegenwoordigen in de Tweede Kamer en deze regering te controleren zolang deze daar zit en ik blijf het zacht gezegd bedrog vinden om dan op te stappen als je er geen zin meer in hebt of een andere toekomst voor ogen krijgt, die meer oplevert ook. Wat betekent democratie in dit geval?
Of we het eens zijn met een te vormen regering en met het uitdelen van de stoeltjes in de Tweede Kamer is niet de kwestie.
De zaak is dat er democratisch gekozen is voor de regering die er nu zit en voor de Tweede Kamerleden die de mooie blauwfluwelen stoeltjes bezet houden. Dan kan het toch niet zo zijn dat de mensen die daar zitten zomaar opstappen, omdat 'ze het zat zijn' , 'omdat ze weleens iets anders willen' of omdat de partij het niet zo goed heeft gedaan met de verkiezingen? Ze zijn door hun partij op die plek gezet, de partij is dus verantwoordelijk en die partij moet zien de gekozene op zijn of haar plek te houden tot er nieuwe verkiezingen komen. Er gaat anders te veel kritisch toezicht op de democratie verloren.
Niet-democratisch gekozenen in de Kamer kunnen dan de maatschappij naar hun hand zetten. En er is niemand onder de gekozenen die dat wil.
Toch plegen ze dit kiezersbedrog, en gaan gewoon weg als het hen uitkomt. Nouja, Rouvoet en Halsema en Marijnissen zaten al heen lang in de politiek. Toch... het zal misschien wel geregeld zijn binnen de politieke partijen, maar voor de buitenwacht gaan die mensen er van het ene op andere moment vandoor. In de 'gewone' maatschappij moet er een opzegtermijn van minstens een maand in acht genomen worden.
Nu is er weer, volgens de kranten, een 'clash' binnen de Partij van de Arbeid betreffende de 'onverdoofde' slacht. Die gaat dus over het slachten volgens de riten van het geloof. En brengt, naar wat ieder had kunnen leren in deze tijd, zelfs minder pijn en lijden aan een te slachten dier, als het (vaak mis-)schieten van een pin in de kop van een dier.
Ik heb er al eerder over geschreven, ook aan de landelijke partijen zelf. ... Zie de varkens en de kippen spartelen terwijl ze leegbloeden aan de haken.... Soms nog als ze geplukt en opengesneden worden. Zie hoor er met pasgeboren kuikentjes wordt omgegaan. Op de schop ermee en levend invriezen. Dit zijn maar enkele voorbeelden van hoe er met dieren wordt omgegaan...

'Natuurlijk', zegt men dan,' het kan weleens misgaan' ...
Maar ik kan u vertellen dat het bij rituele slacht nooit mis kan gaan en dat de te slachten dieren binnen de kortste tijd echt dood zijn. Bovendien gaat het altijd om dieren die een goed leven hebben gehad, dit in tegenstelling tot dieren van de ' gewone' slacht. In donkere volle schuren, met amper of geen leefruimte.... maak jezelf een voorstelling, dan hoef ik het niet allemaal te beschrijven. Zijn ze de ruimingen van duizenden levende dieren vergeten die daaraan het slachtoffer waren?
Natuurlijk, schrijven de politieke partijen, moet ook aan deze martelingen een einde komen. Maar ondertussen pakken ze met een ongelooflijke ijver de godsdienstvrijheid aan.
En laten het eigen falen , dat oneindig veel groter is, meer dan oogluikend toe. De verschrikkingen van de mega varkensstallen en varkensflats, de schuren volgestouwd met kippen en kuiken.. Want die komen voort uit een christelijke cultuur nietwaar?! Bovendien gaat het hier om geld..... heel veel geld. Veel meer dan we beseffen willen.
Hoe die 'christelijk' geslachte dieren moeten sterven? Dat durft men niet eens tot het bewustzijn te laten doordringen.

Ik probeerde hier objectief te blijven. Tenslotte ben ik zelf niet gelovig, noch Christelijk, noch Mohammedaans, noch Joods van geloof.
Toch kies ik partij. Maar om andere gronden dan de PvdD pretendeert te kiezen.
Inmiddels weet zelfs deze partij hoe verschrikkelijk oneerlijk ze is. En hoe ze met meer dan twee maten meet.
Zo, ik heb mijn mening ook gegeven en ik ben benieuwd of dit helemaal
tot het einde gelezen wordt.

Pasen, Pesach en veel meer.

Dit is dus de avond van eerste paasdag. Ik ken de geschiedenis, weet alle teksten die op het paasfeest betrekking hebben. Maar verder heb ik er niets mee. Ook niet met de Pesach, al heb ik matzes in huis gehaald. Het is een gewone zondag, met alleen bijzondere tv-verhalen op tv. En ondanks de religieuze betekenis van het 'psafeest' (zoals de paus het uitsprak toen hij Nederland bedankte voor de 'fraa' bloeme ) gaat het leven zijn gewone gang en gaat alles gewoon door Alleen de winkels zijn vandaag gesloten.


De wereld draait dus gewoon verder, ondanks de feestdagen gaan de verschrikkingen van oorlogen gewoon door. Onze kleine aardbol staat weer eens in brand, zoals meestal. En in de Noord-Afrikaanse landen en in Jemen en Syrië is het voornamelijk de generatie jongemannen die het slachtoffer wordt van hun terechte vrijheidsdrang. Het gruwelijke beeld van een jongeman bloedend en met ontbloot bovenlijf, de armen in de lucht, ongewapend wachtend op de dodelijke kogels die hij als martelaar tegemoet zag... en die ook kwamen. Het staat net zo in mijn ziel gekerfd als dat beeld van die jongeman met zijn plastic tasje, die de enorme Chinese tank uitdaagde. Er zijn beelden die je de rest van je leven bijblijven. De dood uitdagen je leven te nemen. Want de vrijheid is ze liever dan hun leven. En de dood neemt de uitdaging aan en wint die...
Daarmee wil ik de woede om de onvrijheid van deze mensen niet kleineren. Die is echt. En vrijheid is het hoogste goed.
Er is echter veel testosteron nodig om de wereld in brand te zetten, denk ik. Jonge mannenbloed vooral.
Maar de spreuk van ' onze' verzetsstrijder Henk van Randwijk, op de herdenkingsmuur aan de Weteringschans is ook op hen van toepassing en ze brengen het in praktijk zoals dat in ons land onvoorstelbaar is en was: 'Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht'.
Ze moeten dus wel doorgaan. Tot het bittere einde. Zo verschrikkelijk bitter dat het onvoorstelbaar is.

De tweede paasdag was voor dochterlief. Ik ben weer met een karretje vol met de tram naar haar toegegaan en kwam na veel vijven en zessen bijna 30 minuten te laat bij haar aan. De lieverd heeft een ' zweepslag' in haar kuit en we konden dus niet echt uitgaan vandaag. We hebben lekker in het zonnetje gezeten (wat waardeer ik dat nog steeds) bij de waterkant en heel zondig een patatje mèt en een kroketje gegeten in een buurtpatatzaak. En gekletst. Wat kunnen een moeder en een dochter toch eindeloos kletsen met elkaar. Vandaag ging het o.a. over onze stamboom en ik heb geprobeerd uit te tekenen hoe die van mijn kant in elkaar stak. Maar dat was niet alles. Over moeder's verre verleden is ook nog niet alles verteld... Het is heel emotioneel allemaal, en eigenlijk daardoor ook heel vermoeiend. Maar om woorden te vinden voor gebeurtenissen en gevoelens is ook verrijkend voor beiden.
Thuisgekomen eerst maar even gebeld dat ik veilig terug was, dat doen wij altijd.... en daarna de tuinen gesproeid. Mijn eigen tuintje en de grote algemene tuin van het huis. Dat is ook mijn werk. Er is dit jaar nog steeds geen tuinman geweest dus de grote tuin bloeit als een gek maar ziet er toch heel verwaarloosd uit.
Over bloeien gesproken.... De gracht is bedekt met iepenzaad, op het water lijkt het alsof er overal kroos ligt en op de straat ligt het opgestapeld, door de wind opgewaaid tot heuveltjes. Wat een verloren vruchtbaarheid, zulke iepen-ejaculaties, het verbaast me ieder jaar weer. De wind waait het de portieken in en als de deuren opengaan waait het naar binnen, leuk voor de schoonmakers, maar niet echt.

Even tussendoor: Ik zag zojuist op google een leuke tweet van ene Kaaieem: Rozen verwelken, schepen vergaan, dus koop geen rozen en neem 't vliegtuig voortaan. ;-))
Als ik de computer open na thuiskomst kijk ik altijd even naar het nieuws.... daar vond ik het.
En nog iets: http://www.nu.nl/media/2500440/wilders-weer-in-clinch-met-blog.html Kijk, ik mag van der Dunk als persoon ook niet, maar een toespraak van een deskundige verbieden omdat hij te politiek getint is... en dat voor de partij voor de vrijheid??? Dat vertelt meer over die partij dan over van der Dunk, dunkt mij. Meer wil ik er niet over zeggen.

En tot slot dit nog.
Dit huis, met haar lange en zware geschiedenis, gaat weer de herdenkingen tegemoet. Een reden om een oud blogje tevoorschijn te halen, het blogje van 18 april 2009. Met de titel ' het vroegere Rosenthal-May Zusterhuis' . Wie meer over dit gebouw, een gemeentelijk monument, wil weten kan ik daarheen verwijzen. In het zoekvakje links bovenin kun je gewoon Rosenthal-May Zusterhuis intikken en dan op enter klikken. In de afgelopen jaren heeft Woonstichting De Key enorm haar best gedaan om dit huis, niet alleen wat de bewoners betreft, maar ook het gebouw zelf de status te geven die het verdient. Waar mogelijk zijn de woninkjes en galerijen gerenoveerd. Er is een mooi fries met de naam op de gevel gezet, en in de hal een gedenkteken in de vorm van een muurmozaïek met een tekst over de geschiedenis. Het atrium heeft een grote opknapbeurt gekregen en gemeubileerd met tafels en stoeltjes. De bedoeling was , en dat ik ook een paar zomers gelukt, om de bewoners daar bijeen te krijgen voor gezellige koffie-uurtjes. Maar op den duur bleek de individualiteit van de bewoners sterker dan de behoefte aan samenzijn en is het verwaterd. Nu staan de stoeltjes opgestapeld en zijn de tafeltjes versiering geworden. Er staan nog wat planten, maar die gaan binnenkort ook weer naar buiten. Maar het atrium is nog steeds van alle bewoners en toegankelijk voor alle bewoners. Het is dus geen pleintje voor de toevallige bewoners aan het atrium. Zoals de algemene tuin ook voor alle bewoners is.
Dat wilde ik toch even vertellen.