Nkosi sikelel’ iAfrika

Vanavond op Nederland 2 gekeken naar Paul Simon en de herdenking van het concert van Graceland... En zoals altijd slaat de ontroering toe. Krijg ik een brok in mijn keel en zin om tranen met tuiten te huilen. De herinnering aan die vreselijke jaren van apartheid voor zwart Afrika staan gebeiteld in mijn geest.... Het concert met Ladysmith Black Mombaza en Miriam Makeba en natuurlijk Paul Simon zelf blijft een eeuwig monument tegen apartheid. Het Afrikaanse volkslied: Nkosi sikelel'i Afrika - ik kan nooit nalaten op te staan en mijn hand op mijn hart te leggen.... Voor zover ik de tekst ken zing ik die een beetje mee... gewoon uit eerbied voor die geschiedenis. Even zoeken op Google levert dit op: http://nl.wikipedia.org/wiki/Volkslied_van_Zuid-Afrika#Tekst
Terwijl de tekst van het Wilhelmus, vreemd misschien, bij mij alleen irritatie en zelfs wat schaamte opwekt. Zéker het eerste couplet daarvan. Hoewel ik zo Europees ben ja. Misschien juist daardoor...
Netzomin vergeet ik het zwarte meisje Claudette Colvin dat in 1955 weigerde om op te staan voor een blanke man... en wat dat voor haar en zwart Amerika teweeg bracht.

Misschien heeft mijn eigen geschiedenis als Joods kind van vóór de oorlog er ook mee te maken ja, dat deze zaken zoveel impact op mijn geest hebben..

Teruglezend in oude blogjes realiseer ik mij dat ik me in tijden niet zó goed gevoeld heb. Ik heb zaken losgelaten, mijn lichaam wat vrijheid gegeven door het besluit me niet meer druk te maken over dit lichaam maar te blijven waarderen wat er nog is en wat ik nog kan. Het lijkt alsof mijn lichaam daar op een ontspannen manier dankbaar op reageert. Ik kan beter lopen en heb daar deze week goed gebruik van gemaakt... Ben eerst bij de halte Jonas Daniel Meyerplein op de metro naar de Nieuwmarkt gestapt. Maar had daar een bevreemdend gevoel dat de metrotrams niet meer op de oude manier maar andersom reden... Was dat zo of was ik zo in de war? Ik weet het nog steeds niet...

Maar goed, op de Nieuwmarkt eindelijk weer eens naar de toko geweest, de Chinese supermarkt... Die mag van mij meer ruimte krijgen want het is daar altijd een gedrang en geduw van mensen die elkaar niet kunnen passeren. Zelf stond ik op zeker ogenblik gevangen in een hoekje: Voor mij wilde iemand de kelder uitkomen met dozen, achter mij stonden mensen te dringen om verder te komen en waar ik een hoekje om zou willen stond de rij wachtenden vast. Men was niet vriendelijk... ik stond in de weg, maar had over de hoofden moeten kruipen om daar weg te kunnen. Dat lukte op zeker ogenblik omdat iemand de tassen en wagentjes wegnam en optilde, waardoor er net genoeg ruimte kwam om uit dat hoekje weg te kunnen waardoor de weg weer vrijkwam voor anderen. Pff, dat was wel even benauwd... Maar ik had mijn geliefde Bojenmithee!! En daar kwam ik voor.

Het lukte me voor het eerst sinds heel lang om via de Anthoniebreestraat terug te gaan. Die wandeling, hoe kort ook, kon ik lange tijd niet maken omdat de pijn al op de markt toesloeg.... Via de Anthoniebreestraat kwam ik in de Jodenbreestraat waar sinds een paar maanden een Hema en een Etos zitten en na een aantal andere winkels even verder Blokker en tenslotte mijn vertrouwde Albert Heijn zitten. En daar kwam ik mijn buurvrouw tegen, die in haar eentje boodschappen was gaan doen. Complimentje, A.....!
Het laatste gedeelte viel erg tegen, maar ik bèn met mijn boodschappenkarretje thuisgekomen. Natuurlijk veel te moe en weer met veel pijn.... maar toch weer gedaan. Zondag ook een eind weg geweest, maar voornamelijk met de tram. Vandaag had ik teveel thuis te doen Maar ik ben van plan morgen weer een eind te gaan lopen...

Zojuist hoor ik hoe de studie voor artsen en specialisten gedemotiveerd wordt... te gek voor woorden. Uit bezuiniging. Ik weet dat er heel veel oude mensen zijn, maar het is toch een zegen als mensen gezond oud kunnen zijn? Net zoals het een zegen is dat kinderen gezond en
Ik hoop dat al die deskundigen en politici die deze z.g. bezuinigingsplannen uitdenken hééél oud worden, en tegen die tijd al dan niet gespecialiseerde dokters kunnen vinden als ze die nodig hebben en dat ze zich dan zullen realiseren hoe ze dat tekort aan goede artsen zelf veroorzaakt hebben toen ze zelf nog jong en gezond waren. Verzorgingshuizen zullen ook moeten verdwijnen, las ik laatst... uit bezuiniging ja. Enfin, laat ik maar ophouden. Ze komen zichzelf nog wel tegen......In alle opzichten...

Het is slechts de mening van een leek hoor. maar juist stimuleren van alles wat nu voorgoed wegbezuinigd wordt lijkt me een manier van economie bedrijven die, misschien op wat langere termijn, eerlijker is voor alle lagen van de bevolking en meer opbrengt dan het zo snel mogelijk alles rigoureus wegwerken wat tot nu van waarde was voor de gehele bevolking van dit land.
Zouden ze nou echt denken dat alles na verloop van tijd weer goed komt en teruggedraaid kan worden?
Niet aan sprookjes geloven hoor..., dat is zo teleurstellend.

Morgen, de 19e, is dochterlief jarig. Ze is volwassen en leeft haar eigen leven en viert het dit jaar met vrienden en vriendinnen en een extra cursus.
Is prima hoor. Ik vier mijn verjaardag ook dit jaar niet. Ben dan met een vriendin de stad in. We vinden wel een datum, dochterlief en ik, om gezellig samen te gaan eten en alsnog het feit te vieren dat we het wéér een jaar gehaald hebben. ;-) Hoop ik...