En daarom werd ik pas om half elf wakker.
Schandelijk, zeggen alle maatschappelijk nuttigen nu. Het zij zo…
Ik hoefde niet door de hoosbuien heen met alle narigheden vandien.
Die tijd is voor mij voorbij.
Dus op mijn dooie gemakje rondgehobbeld tot ik me weer toonbaar had gemaakt.
Ik had de tuinvrouw maar weer afgebeld, het was werkelijk onwerkbaar buiten.
Zondagmiddag dus…… en dan worden er weer hoosbuien verwacht. ;-(
Maar goed, ik had haar afgebeld en de nieuwe afspraak in goed overleg gemaakt, ik trok mijn schoenen aan…….en het was droog buiten. Alsof de weergoden hun tong uitstaken.
Ik ben dus zelf maar naar buiten gegaan. Nee, niet met het scootje, maar met de tram.
Even naar het postkantoor, postzegels halen. En dóór de Stopera lopend weer naar de volgende tramhalte. Inmiddels miezerde het wel weer, maar niet genoeg om een plu open te zetten.
Ik wilde/moest een verzekering voor scootje hebben, en Buurman had me aangeraden naar de Hema te gaan. In de Kalverstraat. Maar zulke verzekeringen worden tegenwoordig alleen online geregeld, dus dat komt dit weekend wel. Toch maar een worst en een paar gehaktballen meegenomen uit de Hema.
De sluipweg door V&D genomen om naar de tramhalte te gaan, waar de tram natuurlijk net vertrok. En al wachtend keek ik eens om me heen..’al die Amsterdamse mensen, al die lichtjes nu al op straat…’zong het in me en ik keek ook eens naar boven, naar de werkelijk egaalgrijze lucht, als duur fluweel…. Of als een zachtglanzende metalen koepel over ons heen …. Ook heel mooi op een andere manier. Ik verloor me even in dromen.. science fiction hoor, ooit gelezen sf-romans.
Over leven onder koepels op eigenlijk onbewoonbare planeten.. En voelde het heimwee naar een echte sterrenhemel weer eens. Een oudere heer vlak bij me, zag hoe ik blijkbaar heel wakker stond te dromen en hij knipoogde en knikte me eens toe, waarop ik begon te lachen en weer helemaal in het hier en nu stond. En ach, de tram kwam er al aan. Ik worstelde me met mijn boodschappenkarretje en rugzak naar voren. Daar zaten twee ongeveer tienjarige meisjes, in die overvolle tram ieder op een plaats. Dus ik vroeg heel beleefd of ik mocht gaan zitten, en misschien konden die twee meisjes dan bij elkaar zitten?
De rest van de rit werd ik door een engels sprekend ouderpaar bijna de tram uitgekeken, en als blikken hadden kunnen doden had je dit niet gelezen. Ze namen die kinderen niet bij zich, al of niet op schoot, maar scholden tegen die meisjes, omdat ze inderdaad opgestaan waren. Nou, als ik dáárop reageer voel ik me niet veel beter, dus ik keek, ook heel engels reagerend, met een onaangedaan gezicht naar die kinderen of naar buiten en probeerde een praatje met ze te maken. Maar een blik op dat ouderpaar ontnam ze de lust om te reageren al lachten ze wel even verlegen naar me. Arme kinderen. In gedachten gaf ik ze een aai over hun hoofden.
Thuis lekker zuurkoolstamppot met worst en mager spek gemaakt. Mag ik helemaal niet hè, maar het is zo lekker. En nu ga ik naar bed. Het is weer laat genoeg.
vrijdag 24 oktober 2008
donderdag 23 oktober 2008
Blog zoekgeraakt?
Dat moet wel, want dat ik na zondag niet meer geschreven heb kan ik me niet voorstellen.
Laat ik dan maar van het moment 0, nu dus, naar de tijd daarvoor gaan.
Daar is weersverandering op komst. Kan niet anders. Vandaag weer een bijna energieloze slaapdag gehad. En niet buiten geweest dan om een kaart voor vriend Paulus te posten.
Nee joh, dat kan niet, vanaf uur O beginnen. Want ik moet vertellen dat ik van de week een scootmobieltje heb gekocht. Geen plaatje hier, maar wie het wil zien moet maar inklikken op www.prominentmobiel.nl Het kleinste scootmobieltje is de mijne. Achter vier wieltjes, vóór 1 wieltje. Snel genoeg en heel wendbaar. Ik ben het nog aan het leren, maar vandaag ben ik er toch mee naar buiten geweest. Voor een prijsje om te zoenen.
Niet dat ik zoiets nou meteen echt nodig heb maar hij stáát er toch maar. Voor slechtere tijden. Als de pijnlijke voeten nog pijnlijker worden en de heup verder gaat opspelen…
Ik kan leven met oud worden, maar daar houdt het op hoor.
De vlinderboom heeft het begeven bij de laatste stormachtige buien. Ik hoorde een vreemd geluid, ging kijken, maar zag alleen mijn buurman buiten zijn sigaretje roken. Pas de volgende dag zag ik de schade. We zullen proberen de stam zo te snoeien dat hij nog een kans krijgt. Hij heeft zich gelukkig behoorlijk uitgezaaid dus anders planten we gewoon een nieuwe. De mahonia, een groenblijver met harde stekelijke bladeren, maar heel mooi, is al verplant en dus is er aan de andere kant ook ruimte gekomen. Vrijdag komt, deo volente als het weer ook meewerkt, de tuinvrouw weer. Mijn tuintje moet echt winterklaar gemaakt worden.
De nieuwe computer werkt fantastisch. Alles is terug, dus moet er weer een heleboel verwijderd worden dat nu niet meer nodig is. Alles van de afgelopen jaren moet nu door de molen, bij voorbeeld de mails uit de vroegere mailgroepen. Een paar extra mooie blijven bewaard om ook aan anderen te laten zien. Maar flink wat emailmappen zijn al verwijderd.
Alleen het gedoe met alle verschillende documentenmappen ben ik nog niet te boven. Heeft de tijd hoop ik.
Maandag was het drukte hier met neef en sysop F. en later mijn onvolprezen hulpe. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik daarna tot weinig in staat was.
Dinsdag was het weer J.dag. Die komt dan lunchen en nog wat gezellig praten en plaatjes of een dvdtje draaien. Dan haal ik verse broodjes bij de bakker en zorg dat de tafel lekker gedekt is en de koffie bruin is.
Laat ik nou het gevoel hebben dat ik dit al verteld heb… dus toch een blogje zoekgeraakt?
Enfin, J. gaat rond 4 uur weer weg. Het is altijd gezellig als hij komt.
Gisteren was het woensdag… wat gebeurde er gisteren…?! Mensen van de Woningbouw hier. Voor het atrium waaraan we wonen. Dat gaat beter geventileerd en lichter worden. En zo waren er nog wat dingetjes te bespreken. Later bij koffie en koek nog nagepraat en het even gezellig gehad met elkaar.
Woensdag naar het postkantoor gegaan en 2/3 van het scootmobieltje betaald, en het daardoor mijn eigendom gemaakt. Het staat in mijn kleine kamer en ik ben er nu al een paar keer mee aan het rijden geweest. Het moet nú eigen worden, want als ik te beroerd ga worden om te lopen, moet het een deel van mezelf zijn.
En als afronding van de middag op het Waterlooplein een zak vol fruit gehaald. Daar staat tegenwoordig ook een rij met stands met levensmiddelen. Wel plezierig ja. Even Jos van de boeken en Cock van een andere stand gedag gaan zeggen, maar voor Japie geen tijd meer gemaakt, want ik wilde ook even langs Appie voor kattenvoer. Dus weer volgeladen de tram naar huis genomen. Oja, als er weer eens iets opgebroken moet worden in de buurt kan het scootmobieltje ook dienst doen……
’s Avonds weer een lang gesprek met dochterlief gehad. November nadert en dan is er altijd minstens een week om de doden te herdenken. Mijn zoon Jacob – moeders weten dat de dood van een kind nóóit voorbijgaat, stierf al in 1986…maar toch. En anderen die ook rond deze tijd gestorven zijn, worden niet vergeten. Er zijn nogal wat ‘jaardagen’ rond deze tijd. Herdenkingsdagen dus. Het gesprek met dochter ging o.a. ook daarover en net als bij mij zitten de tranen dan hoog. Ik heb daar een andere plek voor en kan er hier niet over schrijven.
Gisteren ook even bij de Hortus Botanicus naar binnen gelopen want er moesten wat boekjes worden opgehaald. Daar zat een schattig zwartwit katje zonder noemenswaardige staart. Zo groot als het oortje, denk ik. Afgesneden, afgebeten of zo? Hij/zij/het kwam spontaan naar me toe en we hebben even gebabbeld zoals ik ook met Pika babbel. Ze (denk ik) antwoordde met piepjes en toen ze geen zin meer had liep ze langs me heen om een strategische positie in te nemen op een kruispunt van paden. Misschien kwamen er nog wel meer mensen, wie weet…
Ik wilde wat inlichtingen over een mogelijk laag blijvende cypresboom op de plek van de mahoniastruik. Maar kwam buiten met een tasje met boeken. ;-) Alsof ik nog niet genoeg boeken heb… Nee hoor, om door te geven.
En vandaag, donderdag dus, alleen een rondje door de tuin met de scootmobiel, wat heel goed ging. En verder was het weer een slaapdag. Niet dat ik dan de hele dag slaap, maar dan heb ik geen energie en zóú wel de hele dag kunnen slapen. Het gebeurt af en toe en ik geef dan, als het niet anders meer kan, maar toe. Dan ‘val ik om’ , lukt het gewoon niet meer om overeind te blijven.
En daar ben ik nu ook aan toe. Het is diep in de nacht. Ik ga duiken.
Laat ik dan maar van het moment 0, nu dus, naar de tijd daarvoor gaan.
Daar is weersverandering op komst. Kan niet anders. Vandaag weer een bijna energieloze slaapdag gehad. En niet buiten geweest dan om een kaart voor vriend Paulus te posten.
Nee joh, dat kan niet, vanaf uur O beginnen. Want ik moet vertellen dat ik van de week een scootmobieltje heb gekocht. Geen plaatje hier, maar wie het wil zien moet maar inklikken op www.prominentmobiel.nl Het kleinste scootmobieltje is de mijne. Achter vier wieltjes, vóór 1 wieltje. Snel genoeg en heel wendbaar. Ik ben het nog aan het leren, maar vandaag ben ik er toch mee naar buiten geweest. Voor een prijsje om te zoenen.
Niet dat ik zoiets nou meteen echt nodig heb maar hij stáát er toch maar. Voor slechtere tijden. Als de pijnlijke voeten nog pijnlijker worden en de heup verder gaat opspelen…
Ik kan leven met oud worden, maar daar houdt het op hoor.
De vlinderboom heeft het begeven bij de laatste stormachtige buien. Ik hoorde een vreemd geluid, ging kijken, maar zag alleen mijn buurman buiten zijn sigaretje roken. Pas de volgende dag zag ik de schade. We zullen proberen de stam zo te snoeien dat hij nog een kans krijgt. Hij heeft zich gelukkig behoorlijk uitgezaaid dus anders planten we gewoon een nieuwe. De mahonia, een groenblijver met harde stekelijke bladeren, maar heel mooi, is al verplant en dus is er aan de andere kant ook ruimte gekomen. Vrijdag komt, deo volente als het weer ook meewerkt, de tuinvrouw weer. Mijn tuintje moet echt winterklaar gemaakt worden.
De nieuwe computer werkt fantastisch. Alles is terug, dus moet er weer een heleboel verwijderd worden dat nu niet meer nodig is. Alles van de afgelopen jaren moet nu door de molen, bij voorbeeld de mails uit de vroegere mailgroepen. Een paar extra mooie blijven bewaard om ook aan anderen te laten zien. Maar flink wat emailmappen zijn al verwijderd.
Alleen het gedoe met alle verschillende documentenmappen ben ik nog niet te boven. Heeft de tijd hoop ik.
Maandag was het drukte hier met neef en sysop F. en later mijn onvolprezen hulpe. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik daarna tot weinig in staat was.
Dinsdag was het weer J.dag. Die komt dan lunchen en nog wat gezellig praten en plaatjes of een dvdtje draaien. Dan haal ik verse broodjes bij de bakker en zorg dat de tafel lekker gedekt is en de koffie bruin is.
Laat ik nou het gevoel hebben dat ik dit al verteld heb… dus toch een blogje zoekgeraakt?
Enfin, J. gaat rond 4 uur weer weg. Het is altijd gezellig als hij komt.
Gisteren was het woensdag… wat gebeurde er gisteren…?! Mensen van de Woningbouw hier. Voor het atrium waaraan we wonen. Dat gaat beter geventileerd en lichter worden. En zo waren er nog wat dingetjes te bespreken. Later bij koffie en koek nog nagepraat en het even gezellig gehad met elkaar.
Woensdag naar het postkantoor gegaan en 2/3 van het scootmobieltje betaald, en het daardoor mijn eigendom gemaakt. Het staat in mijn kleine kamer en ik ben er nu al een paar keer mee aan het rijden geweest. Het moet nú eigen worden, want als ik te beroerd ga worden om te lopen, moet het een deel van mezelf zijn.
En als afronding van de middag op het Waterlooplein een zak vol fruit gehaald. Daar staat tegenwoordig ook een rij met stands met levensmiddelen. Wel plezierig ja. Even Jos van de boeken en Cock van een andere stand gedag gaan zeggen, maar voor Japie geen tijd meer gemaakt, want ik wilde ook even langs Appie voor kattenvoer. Dus weer volgeladen de tram naar huis genomen. Oja, als er weer eens iets opgebroken moet worden in de buurt kan het scootmobieltje ook dienst doen……
’s Avonds weer een lang gesprek met dochterlief gehad. November nadert en dan is er altijd minstens een week om de doden te herdenken. Mijn zoon Jacob – moeders weten dat de dood van een kind nóóit voorbijgaat, stierf al in 1986…maar toch. En anderen die ook rond deze tijd gestorven zijn, worden niet vergeten. Er zijn nogal wat ‘jaardagen’ rond deze tijd. Herdenkingsdagen dus. Het gesprek met dochter ging o.a. ook daarover en net als bij mij zitten de tranen dan hoog. Ik heb daar een andere plek voor en kan er hier niet over schrijven.
Gisteren ook even bij de Hortus Botanicus naar binnen gelopen want er moesten wat boekjes worden opgehaald. Daar zat een schattig zwartwit katje zonder noemenswaardige staart. Zo groot als het oortje, denk ik. Afgesneden, afgebeten of zo? Hij/zij/het kwam spontaan naar me toe en we hebben even gebabbeld zoals ik ook met Pika babbel. Ze (denk ik) antwoordde met piepjes en toen ze geen zin meer had liep ze langs me heen om een strategische positie in te nemen op een kruispunt van paden. Misschien kwamen er nog wel meer mensen, wie weet…
Ik wilde wat inlichtingen over een mogelijk laag blijvende cypresboom op de plek van de mahoniastruik. Maar kwam buiten met een tasje met boeken. ;-) Alsof ik nog niet genoeg boeken heb… Nee hoor, om door te geven.
En vandaag, donderdag dus, alleen een rondje door de tuin met de scootmobiel, wat heel goed ging. En verder was het weer een slaapdag. Niet dat ik dan de hele dag slaap, maar dan heb ik geen energie en zóú wel de hele dag kunnen slapen. Het gebeurt af en toe en ik geef dan, als het niet anders meer kan, maar toe. Dan ‘val ik om’ , lukt het gewoon niet meer om overeind te blijven.
En daar ben ik nu ook aan toe. Het is diep in de nacht. Ik ga duiken.
zondag 19 oktober 2008
Vandaag is het dus zondag.
Dit is logisch, na de zaterdag van gisteren nietwaar.
Vannacht heb ik naar gedroomd. Dat ik verantwoordelijk was voor een uit te geven periodiek over AOW voor de Stad Amsterdam. Doodeng. Heel vroeger werkte ik met een vriend aan een maandblad, gewoon als vrijwilliger. Het blad ging over de mondiale zaken die speelden in een stad als Nieuwegein, over vrede, over antidiscriminatie, over fout hout, antibont, natuur, en andere aanverwante zaken waar in de 80-jaren veel aandacht aan besteed werd. Elke maand was het weer een wedstrijd met de tijd. En nu droomde ik dus over een blad voor AOW-ers… mensch, had ik het benauwd. Dat kan ik helemaal niet meer, dat legt ook veel te veel druk op een oud mens. Het duurde een poos voor ik genoeg wakker was om mezelf te kunnen vertellen dat het allemaal maar een droom was. Dat ik oud was en dat er niets meer moést.
Ik kwam dus heel langzaam weer op gang in het heden. Wasje gedraaid, afwasje gedaan, uitgebreid een zondagsontbijtje genoten.. Vanmiddag even de metro naar het Centraal Station genomen om daar in de hal bij de drogisterij met mijn naam wat boodschapjes te halen en even bij de AKO binnen te kijken. En ik heb de nieuwe Happinez meegenomen. Over geluk als werkwoord gaat het dit keer.. Weer veel te leren deze maand, want het blad is behoorlijk dik. ;-)
En me toen plotseling, met al die kranten die daar liggen, gerealiseerd dat de geldcrisis heel dichtbij aan het komen is. De Postbank is ING geworden en daar gaat mijn AOWtje en mijn pensioentje naar toe… En dochterlief werkt er al meer dan 10 jaar.. En daar gaat die ING keihard onderuit en moet zelfs bij de regering aankloppen voor geld in ruil voor aandelen.
Maar het kwam nog dichterbij toen ik bij mijn vaste ‘Chinees’ een afhaalnasi goreng ging halen. De overbuurvrouw van de Vara en andere omroepen. Daar eten veel mensen uit die hoek. Maar nu beklaagde “moeders’ “ zich dat het de laatste tijd zo stil was in het restaurant. Allemaal vanwege de geldcrisis. Dan komt het toch wel akelig dichtbij hoor…
Ahmed Aboutaleb wordt dus burgemeester van Rotterdam.
Ik ben het er niet mee eens. Totaal niet!
Toen hij indertijd vanuit Amsterdam naar Den Haag verdween om Staatssecretaris Sociale Zaken te worden, heb ik hem geschreven. “Pas er op meneer Aboutaleb, we lenen u alleen maar uit naar Den Haag. We willen u niet kwijt. Na Den Haag moet u terugkomen hoor.”
En wat doet hij?! Hij gaat in Rotterdam wonen en wordt daar zelfs burgemeester. Die is nooit op tijd terug om burgemeester van Amsterdam te worden, als Job Cohen hier weg gaat.
Moge dat laatste ook nog heel lang duren.. Maar ik heb er echt een hard hoofd in dat Aboutaleb op tijd terug komt.
Hij is gewoon een prima mens en een uitstekend bestuurder, die niet bang is om harde dingen te zeggen of uit te voeren als dat nodig is. En Amsterdam kan hem nog steeds heel goed gebruiken. Heeft hem zelfs hard nodig als onze Job het gaat opgeven.
Dit is hoe ik erover denk en ik weet dat anderen er anders over denken. Zolang we in een democratisch land leven mag iedereen zijn/haar eigen mening hebben en uiten. En die mening hoef ik dan niet te verdedigen.
Dit is het tot nu. Ik ga luieren…
Vannacht heb ik naar gedroomd. Dat ik verantwoordelijk was voor een uit te geven periodiek over AOW voor de Stad Amsterdam. Doodeng. Heel vroeger werkte ik met een vriend aan een maandblad, gewoon als vrijwilliger. Het blad ging over de mondiale zaken die speelden in een stad als Nieuwegein, over vrede, over antidiscriminatie, over fout hout, antibont, natuur, en andere aanverwante zaken waar in de 80-jaren veel aandacht aan besteed werd. Elke maand was het weer een wedstrijd met de tijd. En nu droomde ik dus over een blad voor AOW-ers… mensch, had ik het benauwd. Dat kan ik helemaal niet meer, dat legt ook veel te veel druk op een oud mens. Het duurde een poos voor ik genoeg wakker was om mezelf te kunnen vertellen dat het allemaal maar een droom was. Dat ik oud was en dat er niets meer moést.
Ik kwam dus heel langzaam weer op gang in het heden. Wasje gedraaid, afwasje gedaan, uitgebreid een zondagsontbijtje genoten.. Vanmiddag even de metro naar het Centraal Station genomen om daar in de hal bij de drogisterij met mijn naam wat boodschapjes te halen en even bij de AKO binnen te kijken. En ik heb de nieuwe Happinez meegenomen. Over geluk als werkwoord gaat het dit keer.. Weer veel te leren deze maand, want het blad is behoorlijk dik. ;-)
En me toen plotseling, met al die kranten die daar liggen, gerealiseerd dat de geldcrisis heel dichtbij aan het komen is. De Postbank is ING geworden en daar gaat mijn AOWtje en mijn pensioentje naar toe… En dochterlief werkt er al meer dan 10 jaar.. En daar gaat die ING keihard onderuit en moet zelfs bij de regering aankloppen voor geld in ruil voor aandelen.
Maar het kwam nog dichterbij toen ik bij mijn vaste ‘Chinees’ een afhaalnasi goreng ging halen. De overbuurvrouw van de Vara en andere omroepen. Daar eten veel mensen uit die hoek. Maar nu beklaagde “moeders’ “ zich dat het de laatste tijd zo stil was in het restaurant. Allemaal vanwege de geldcrisis. Dan komt het toch wel akelig dichtbij hoor…
Ahmed Aboutaleb wordt dus burgemeester van Rotterdam.
Ik ben het er niet mee eens. Totaal niet!
Toen hij indertijd vanuit Amsterdam naar Den Haag verdween om Staatssecretaris Sociale Zaken te worden, heb ik hem geschreven. “Pas er op meneer Aboutaleb, we lenen u alleen maar uit naar Den Haag. We willen u niet kwijt. Na Den Haag moet u terugkomen hoor.”
En wat doet hij?! Hij gaat in Rotterdam wonen en wordt daar zelfs burgemeester. Die is nooit op tijd terug om burgemeester van Amsterdam te worden, als Job Cohen hier weg gaat.
Moge dat laatste ook nog heel lang duren.. Maar ik heb er echt een hard hoofd in dat Aboutaleb op tijd terug komt.
Hij is gewoon een prima mens en een uitstekend bestuurder, die niet bang is om harde dingen te zeggen of uit te voeren als dat nodig is. En Amsterdam kan hem nog steeds heel goed gebruiken. Heeft hem zelfs hard nodig als onze Job het gaat opgeven.
Dit is hoe ik erover denk en ik weet dat anderen er anders over denken. Zolang we in een democratisch land leven mag iedereen zijn/haar eigen mening hebben en uiten. En die mening hoef ik dan niet te verdedigen.
Dit is het tot nu. Ik ga luieren…
Het is alweer zondagmorgen
Eigenlijk is de dag voor mij nog maar net begonnen. Ofwel, ik heb nog niets gedaan dat de moeite van het verhalen waard is.
Lekker laat opgestaan, mijn glas fruitontbijt met extra zemelen genomen met de nodige pillen, een kop koffie… en toen gaan douchen.
Gisteravond meer dan genoten van Koefnoen. Dat programma zou moeten worden uitgebreid en meer aandacht moeten krijgen. Het is werkelijk subliem wat die mensen brengen.
Een buurman belde, dat er gisteravond een scootmobiel omgevallen in de achterdeuropening lag, maar niemand lag erbij. Hij heeft met hulp van een andere buur die scootmobiel binnengezet. En het daarbij gelaten. Of ik iets wist. Van wie die was of dat er iets gebeurd was….
Vanmorgen hoorde ik dat het de scootmobiel was van de vriendin van een bewoner van hier, die zelf ook een scootmobiel berijdt. Jawel, er zijn hier nu heel wat van die dingen, want we worden hier wel oud. Geen bericht van ziekenauto of zo, dus het zal wel goed zijn afgelopen.
Gisteren ben ik bij Blokker 10 mandjes gaan halen en heb het goede voornemen alles in huis nu eens netjes te gaan opruimen. Oja hoor, iedereen kan hier altijd binnenkomen, voor het oog is alles altijd netjes… Maar ik wil het ècht opgeruimd hebben allemaal, ook achter de kastdeuren.;-) Het voornemen stáát.
Voor mijn zoon, die heel druk bezig is expert te worden op het gebied van het Oude Hoograven in Utrecht, dat niet meer bestaat, heb ik een liedje overgenomen van Willy Alberti. Ik hoorde dat op de radio.. Zelf heb ik nooit zoiets gekend en ik denk ook niet veel van de mensen die dit lezen. Mijn gevoel erbij is, dat het eigenlijk een beetje de wensdroom van ons onderbewuste is. Zoiets als het wereldje in ‘In de Soete Suikerbol’, of het wereldje van Dik Trom.
Ik schreef er met mijn emailvriendin over. De mensen van tegenwoordig hebben een veel bredere en wijdere blik dan, zeg maar, zo 100 jaar geleden. We zijn ons nu ook meer bewust van de wereld om ons heen, dan toen er nog geen radio, dag- en weekbladen met het nieuws van de dag, en er was ook geen tv, laat staan computers. Het wereldje van mensen was toen inderdaad klein, vaak het eigen buurtje, of het eigen dorp, en hooguit de polder eromheen. Het kleine wereldje waar ze zicht op hadden en ons thuis in voelden, is onherstelbaar veranderd.
We leven nu in de grote wereld, de hele Aarde is nu ons terrein. En we zijn niet meer alleen afhankelijk of verantwoordelijk voor en van ‘ons buurtje’, maar voor de hele wereld. Dat zien we nu met deze financiële crisis die nu heerst, en die de hele wereld in zijn macht heeft.
Wat heb ik nog meer gedaan…..
De fysiotherapeut afgezegd. Die kon niets meer voor me doen. Had hij al gezegd. Hij heeft me tenminste wel weer aan het lopen gekregen. Toen ik bij hem kwam kon ik dat amper nog.
Ik heb dus een klein cadeautje gegeven, wat stukjes die ik geschreven had en heb hem drie grote klapzoenen gegeven. We kennen elkaar wel, dus dat kon ook. Bovendien, jaren geleden was ik ook onder zijn hoede gekomen na een behoorlijk vervelende val op straat. En nu ik ouder wordt zal het nòg wel een keertje gaan gebeuren ;-))).
En daarna dus inderdaad lekker weer eens de stad in gegaan. In de Leidsestraat gewinkeld.,
Waar ook een Appie is dus. Nouja, daarnaast, op het Koningsplein.. Goed gevoel ja.
Had ik al verteld dat ik een platenspelertje gekocht heb voor € 27,95 bij Blokker? Nee, die platenspelers zijn allang op nu hoor. F. kwam hem installeren voor me en bracht een aantal oude grammofoonplaten voor me mee, o.a. pianomuziek met Rubinstein…. Gezellig geluisterd naar de muziek, al mijn eigen grammofoonplaten ook bekeken, er zitten erbij uit de 60-jaren, zonder één krasje. Het dwong me wel om plaats te maken voor die speler, dus het begin te maken met papieren opruimen.
Hier komt het versje. Het buurtje van Willy Alberti.
De buurt waar ik als jongen speelde
Waar ik in de kleine straatjes vocht
Waar ik lief en leed in armoe deelde
En voor een cent een duimdrop kocht
De zondagsschool was voor de zondag
En 's maandags opgewarmde kliek
Een wijk die in het hart der stad lag
Vlak achter een azijnfabriek
refr.:
Die buurt ben ik gaan zoeken
Die buurt bestaat niet meer
Alleen nog maar in boeken
En foto's van weleer
Die buurt is verdwenen
Die buurt heeft afgedaan
De buurt waar mijn ouderlijk huis heeft gestaan
Het is mijn buurt niet meer
Het is voorbij
Alleen een brok sentiment
Is die buurt voor mij
Mijn buurt zo mag ik het wel noemen
Met tantes omes bij de vleet
Ik kan mezelf erover roemen
Dat ik nog alle namen weet
Waar zijn die mensen toch gebleven
Ze konden niet uit elkaar
Die buurt dat was een hele leven
Soms wil je het vergeten maar
refr.
Veroordeeld zonder kans op gratie
Niet passend in de maatschappij
Wat weet de nieuwe generatie
Nog over deze buurt van mij
Ik kan er dagen over praten
Het wordt een eindeloos verhaal
We zullen het er maar bij laten
Want wie verstaat nog onze taal
Die buurt ben ik gaan zoeken
Die buurt bestaat niet meer
Alleen nog maar in boeken
En foto's van weleer
Die buurt is verdwenen
Die buurt heeft afgedaan
De buurt waar mijn ouderlijk huis heeft gestaan
Het is mijn buurt niet meer
Het is voorbij
Alleen een brok sentiment
Een droom is die buurt van mij
Misschien heeft iemand die dit leest ook zulke jeugdherinneringen? Dan schreef ik het voor jou... ;-)))
Lekker laat opgestaan, mijn glas fruitontbijt met extra zemelen genomen met de nodige pillen, een kop koffie… en toen gaan douchen.
Gisteravond meer dan genoten van Koefnoen. Dat programma zou moeten worden uitgebreid en meer aandacht moeten krijgen. Het is werkelijk subliem wat die mensen brengen.
Een buurman belde, dat er gisteravond een scootmobiel omgevallen in de achterdeuropening lag, maar niemand lag erbij. Hij heeft met hulp van een andere buur die scootmobiel binnengezet. En het daarbij gelaten. Of ik iets wist. Van wie die was of dat er iets gebeurd was….
Vanmorgen hoorde ik dat het de scootmobiel was van de vriendin van een bewoner van hier, die zelf ook een scootmobiel berijdt. Jawel, er zijn hier nu heel wat van die dingen, want we worden hier wel oud. Geen bericht van ziekenauto of zo, dus het zal wel goed zijn afgelopen.
Gisteren ben ik bij Blokker 10 mandjes gaan halen en heb het goede voornemen alles in huis nu eens netjes te gaan opruimen. Oja hoor, iedereen kan hier altijd binnenkomen, voor het oog is alles altijd netjes… Maar ik wil het ècht opgeruimd hebben allemaal, ook achter de kastdeuren.;-) Het voornemen stáát.
Voor mijn zoon, die heel druk bezig is expert te worden op het gebied van het Oude Hoograven in Utrecht, dat niet meer bestaat, heb ik een liedje overgenomen van Willy Alberti. Ik hoorde dat op de radio.. Zelf heb ik nooit zoiets gekend en ik denk ook niet veel van de mensen die dit lezen. Mijn gevoel erbij is, dat het eigenlijk een beetje de wensdroom van ons onderbewuste is. Zoiets als het wereldje in ‘In de Soete Suikerbol’, of het wereldje van Dik Trom.
Ik schreef er met mijn emailvriendin over. De mensen van tegenwoordig hebben een veel bredere en wijdere blik dan, zeg maar, zo 100 jaar geleden. We zijn ons nu ook meer bewust van de wereld om ons heen, dan toen er nog geen radio, dag- en weekbladen met het nieuws van de dag, en er was ook geen tv, laat staan computers. Het wereldje van mensen was toen inderdaad klein, vaak het eigen buurtje, of het eigen dorp, en hooguit de polder eromheen. Het kleine wereldje waar ze zicht op hadden en ons thuis in voelden, is onherstelbaar veranderd.
We leven nu in de grote wereld, de hele Aarde is nu ons terrein. En we zijn niet meer alleen afhankelijk of verantwoordelijk voor en van ‘ons buurtje’, maar voor de hele wereld. Dat zien we nu met deze financiële crisis die nu heerst, en die de hele wereld in zijn macht heeft.
Wat heb ik nog meer gedaan…..
De fysiotherapeut afgezegd. Die kon niets meer voor me doen. Had hij al gezegd. Hij heeft me tenminste wel weer aan het lopen gekregen. Toen ik bij hem kwam kon ik dat amper nog.
Ik heb dus een klein cadeautje gegeven, wat stukjes die ik geschreven had en heb hem drie grote klapzoenen gegeven. We kennen elkaar wel, dus dat kon ook. Bovendien, jaren geleden was ik ook onder zijn hoede gekomen na een behoorlijk vervelende val op straat. En nu ik ouder wordt zal het nòg wel een keertje gaan gebeuren ;-))).
En daarna dus inderdaad lekker weer eens de stad in gegaan. In de Leidsestraat gewinkeld.,
Waar ook een Appie is dus. Nouja, daarnaast, op het Koningsplein.. Goed gevoel ja.
Had ik al verteld dat ik een platenspelertje gekocht heb voor € 27,95 bij Blokker? Nee, die platenspelers zijn allang op nu hoor. F. kwam hem installeren voor me en bracht een aantal oude grammofoonplaten voor me mee, o.a. pianomuziek met Rubinstein…. Gezellig geluisterd naar de muziek, al mijn eigen grammofoonplaten ook bekeken, er zitten erbij uit de 60-jaren, zonder één krasje. Het dwong me wel om plaats te maken voor die speler, dus het begin te maken met papieren opruimen.
Hier komt het versje. Het buurtje van Willy Alberti.
De buurt waar ik als jongen speelde
Waar ik in de kleine straatjes vocht
Waar ik lief en leed in armoe deelde
En voor een cent een duimdrop kocht
De zondagsschool was voor de zondag
En 's maandags opgewarmde kliek
Een wijk die in het hart der stad lag
Vlak achter een azijnfabriek
refr.:
Die buurt ben ik gaan zoeken
Die buurt bestaat niet meer
Alleen nog maar in boeken
En foto's van weleer
Die buurt is verdwenen
Die buurt heeft afgedaan
De buurt waar mijn ouderlijk huis heeft gestaan
Het is mijn buurt niet meer
Het is voorbij
Alleen een brok sentiment
Is die buurt voor mij
Mijn buurt zo mag ik het wel noemen
Met tantes omes bij de vleet
Ik kan mezelf erover roemen
Dat ik nog alle namen weet
Waar zijn die mensen toch gebleven
Ze konden niet uit elkaar
Die buurt dat was een hele leven
Soms wil je het vergeten maar
refr.
Veroordeeld zonder kans op gratie
Niet passend in de maatschappij
Wat weet de nieuwe generatie
Nog over deze buurt van mij
Ik kan er dagen over praten
Het wordt een eindeloos verhaal
We zullen het er maar bij laten
Want wie verstaat nog onze taal
Die buurt ben ik gaan zoeken
Die buurt bestaat niet meer
Alleen nog maar in boeken
En foto's van weleer
Die buurt is verdwenen
Die buurt heeft afgedaan
De buurt waar mijn ouderlijk huis heeft gestaan
Het is mijn buurt niet meer
Het is voorbij
Alleen een brok sentiment
Een droom is die buurt van mij
Misschien heeft iemand die dit leest ook zulke jeugdherinneringen? Dan schreef ik het voor jou... ;-)))
Abonneren op:
Posts (Atom)
