Hoopvol dat ik te somber ben.

Ik wil graag iedereen een mooi jaar van gezondheid en welvaart toewensen. Dat doe ik dus bij deze.
Maar ik ben zo somber wat dat vooruitzicht betreft dat ik dat toch kwijt wil. En ik hoop echt van harte dat ik ongelijk krijg. Of dat ik morgen blijk ongelijk te hebben.

Er komt een tijd dat degenen die het nu in de politiek voor het zeggen hebben, tachtig jaar of ouder worden, En waarschijnlijk kinderen, klein- en achterkleinkinderen hebben als ze ooit getrouwd waren. Misschien nog een partner van die leeftijd met dezelfde ouderdomskwalen.
Hebben ze die volgende generatie niet of niet meer, dan zullen ze toch zwak, ziek en eenzaam zijn en als ze al niet 'opgeborgen' zijn, zullen ze het zeker nog worden.
Als je lang genoeg leeft ontkom je er niet aan, het overkomt iedereen, dat wie lang genoeg blijft leven, oud wordt. En tot je, even onherroepelijk, dood gaat zal de gezondheidszorg slecht zijn en de liefdevolle zorg die iedereen zou willen hebben, een utopie. Door de bezuinigingen op de gezondheidszorg zullen mensen ook niet meer tot het einde van hun leven zelfstandig kunnen blijven wonen, temeer omdat de kosten daarvoor op de oude mensen zelf zullen neerkomen... in de vorm van eigen bijdragen en niet vergoede onmisbare zorg. Want ook op de pensioenen en op de kosten van wonen gaat hevig bezuinigd worden. Hogere huren, hogere aflossingen, hogere WWZ...(belasting op o.a. de waarde van je huis)
Tenzij je natuurlijk tijdens het actieve leven genoeg geld bijeen hebt kunnen graaien om het tot na je 80ste uit te zingen.. Die generatie die nog heeft kunnen studeren en in de betere jaren kunnen profiteren van een betere en betaalbare gezondheidszorg.

Maar er komt onherroepelijk een tijd dat de maatregelen die nu genomen worden door de regering, als een boemerang zullen terugkeren naar henzelf, en hun eventuele kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. De beschaving en ontwikkeling van de afgelopen tientallen jaren, die nu wegbezuinigd worden, keren niet vanzelf terug. Die had gekoesterd en ontwikkeld moeten worden. Dat is niet alleen een kwestie van geld pompen. De armen ondersteund, de zieken geheeld, onderwijs van laag tot hoog gestimuleerd, de kunsten gesteund, .... etc. etc.. Wat nu gebeurt, is dat de kunsten wegbezuinigd worden. Het zijn maar enkele kunstenaars die in staat zijn rond te komen, zelfs rijk te worden van hun kunst. Of het nu beeldende kunst is of literatuur. Kunst wordt nu minachtend een linkse hobby genoemd. Het tekent letterlijk degenen die dat beweren en zullen gebruiken om alle geld terug te halen uit al die 'entartete Kunste', regeerders die eisen dat bibliotheken moeten sluiten, basisbeurzen voor studenten afschaft, vindt dat educatie dus ook niet van belang is.
Zo'n regering, zelfs zo'n Europa, zorgt ervoor dat op niet al te lange termijn Nederland en Europa weer in duistere tijden zullen verzinken. Een hernieuwde soort van middeleeuwen. Waarin alleen goede gezondheidszorg en educatie en ontwikkeling is weggelegd voor degenen die genoeg geld hebben om zichzelf in stand te houden.
Wat denkt U als ik Elsevier van deze week citeer, dat schrijft: In Nederland steeg het aantal miljoenenbezitters (miljonairs dus) met 10,2 procent tot 134.100.
134.000 Mensen die minstens een miljoen bezitten, maar ook miljàrdair kunnen zijn..... op een financieel, cultureel en qua ontwikkeling verarmende bevolking van meer dan zestien miljoen mensen. En dan heb ik het alleen nog maar over dit kleine landje dat op alle genoemde terreinen achteruit holt. Niet omdat er geen geld is, maar omdat de wil ontbreekt. Alleen de wil om overal geld op te bezuinigen.
Ik zou kunnen denken: après nous le déluge...Na ons de zondvloed.
Maar zo zit ik niet in elkaar.
Ik geloof niet in de ambtenaren en de regeerders die overal wegen zoeken om geld binnen te halen. Ik geloof meer in de economen en macro-economen, die met klem roepen dat we niet moeten doorgaan met dit beleid, niet op zo'n manier moeten bezuinigen, maar juist moeten investeren in de jeugd en in de toekomst.
Inderdaad, wie de jeugd heeft heeft de toekomst. Deze regering heeft geen idee van de toekomst van onze maatschappij, wat een langetermijnvisie is begrijpt ze niet. Alles is gericht op de ultrakorte termijn. Met alle gevolgen van dien.
Dat dit een beleid zou zijn om je vingers bij af te likken? Een beleid waarbij we op de lange duur onze vingers weer nodig zullen hebben om mee eten. Als we ze niet al opgeknabbeld hebben van narigheid.
Ik wens nogmaals iedereen een mooi jaar toe en dat ik zelf maar ongelijk mag krijgen.

De feestdagen voorbij, een dutje doen en ons plantsoentje.

Nog één dag, dan is alles weer voorbij, behalve oud- en nieuw. Morgen de laatste Chanoekadag dus.
Met dochterlief, en nichtje en neef Supersysop tweede kerstdag gezellig gegeten bij Moeders' Happy Corner, en een doggybag mee naar huis genomen...;-) natuurlijk. Overschotjes moeten altijd worden weggegooid, en dat doen ze daar ook trouw. En dat vind ik zonde. Ik heb dan ook al een tijd geleden afgesproken dat ik overschotten als doggybag mee naar huis neem. De porties zijn wel kleiner geworden, maar nog altijd veel te groot... ;-) Tja, je moet het wel elke keer vragen natuurlijk. Maar zoals ik weleens verteld heb, die doggybags gingen vroeger altijd naar Buurman, die nooit buiten de deur kon eten. Nu moet ik het zelf opeten. Nee, dochterlief en nichtje en neef supersysop wilden het niet.
We hebben cadeaus uitgewisseld vooraf zoals de traditie vereist. ;-) Ik heb er een mooie glazen fruitschaal bij. Iets bijzonders, van stevig, gerecycled glas. En een cd van De Gojim, leuk hoor....
Verder waren de dagen grijs, letterlijk en figuurlijk.
Vandaag weer gewoon looptraining. Het van supersysop gekregen mp3spelertje zit al in mijn zak, dat gebruik ik niet bij het lopen zelf, dan is er altijd iemand bij me, dat vind ik niet netjes dan ;-), maar daarna bij het fietsen is het de manier om het een kwartier lang vol te houden. Dat valt echt niet mee. Zeker niet als je nooit gefietst hebt.
En morgen komt de suikerzuster.... De diabetesverpleegkundige dus van de huisartsenpraktijk. Nu ik (hopelijk tijdelijk) niet meer zo gemakkelijk loop komt ze gelukkig ook thuis.

Uren later als de looptraining voorbij is, de maaltijd genoten en het avondslaapje voorbij is zit ik hier weer.
Op de tv is het jaaroverzicht bezig.
Maar ik doe een dutje.
In mijn slaap hoor en voel ik de emoties die over het scherm gaan, want zoals gewoonlijk laat ik de tv zachtjes aan. Maar het worden mijn eigen emoties.
Ik droom, en ik ben wanhopig als ik hoor, lees, ervaar, dat Obama is doodgeschoten, en dat de Franse President gestorven is. Een katje komt me troosten, maar dat helpt niet
Er zit een brede kier tussen de muur van de zaal waarin ik verblijf naar de kamer van prinses Margriet, en ik roep haar: Mevrouw, we hebben hier dezelfde verwarming als u.( te gek om te dromen allemaal) en ik rol, nog steeds in mijn droom, door een slag vanuit het niets, over de vloer en lees in mijn val een waarschuwing voor mijzelf op een muur. Het is een waarzinnige droom, maar ik blijf heel wanhopig over de dood van Obama. Dan komt Rutte binnen en hij maakt plezier en grapjes met iedereen. Als ik eindelijk de kans krijg hem te vertellen dat Obama is doodgeschoten roept hij geschrokken één van zijn mensen: 'Dinges, meekomen, briefing.`
Dan zie ik iemand rechtstandig, als een spin of zoiets, tegen een betegelde muur omlaag komen, Het was bijzonder, maar niet 'raar'.Een normale trap is er blijkbaar niet, wat een trap moet zijn ziet er uit als de achterkant van een normale trap, je kunt niet naar boven of naar beneden lopen. Het meisje van de muur gaat op dezelfde manier weer langs de muur naar boven, heeft blijkbaar een boodschap afgegeven. Het katje, dat eerder mij gezelschap hield, loopt mee, rechtstandig naar boven, alsof het niets is.

Als ik wakker word is het door de wanhoop en het verdriet over wat in Noorwegen gebeurde, met de massamoord op al die jonge mensen. Ik voel dat verdriet en die wanhoop een uur later nog in mijn eigen lijf.
Maar ik realiseer me wel dat het gewoon een nare en rare droom is.

Tegenover het huis, over de gracht, ligt een klein plantsoentje. Het Overloopplantsoen. Ooit een klein paradijsje, meer dan een eeuw geleden, later een toevluchtsoord voor zwervers en daklozen en tegenwoordig een zielloos aanhangsel van het vroegere Zeemanlaboratorium, dat verbouwd is tot luxe appartementen en het plantsoentje voor een deel 'ingepikt' is voor particulier gebruik. Een paar jaar vechten voor 'ons' plantsoentje heeft niets uitgehaald, integendeel. Geld is nog steeds machtiger dan schoonheid en historie. Zeker voor een projectontwikkelaar. We hebben ons verlies met pijn in het hart moeten accepteren. Vooral onze advocate heeft keihard gevochten voor het behoud van dat plantsoentje voor de wijk. Dat jarenlang is onderhouden door Ine Vermaas, een oude dame die er ook vele columns over schreef in de buurtkrant.
Ter ere van haar en als aandenken aan 'ons' plantsoentje is nu een boekje uitgegeven met een aantal van haar columns. Eigenlijk tot schande van het bestuur van Stadsdeel Centrum, dat dit bijzondere stukje grond eigenlijk verloren heeft laten gaan. Het is nu een grasveldje, met een paadje erdoor. Wat het dit voorjaar gaat worden moeten we nog afwachten, maar het wordt nooit meer wat het was. De oude mevrouw Vermaas woont nog steeds in haar oude huis aan het plantsoen en lijdt er nog steeds onder. Alle eer voor José Bolten, de advocate die zich enorm voor deze uitgave heeft ingespannen.
Het boekje is mooi vormgegeven met tekeningen van de schilderes Tonnie Holsbergen.
Geïnteresseerden kunnen informatie inwinnen op: www.swpbook.com/1536
Zo, dit lijkt een stukje reclame, maar het gaat me echt aan het hart. En er is nog steeds boosheid naar het bestuur van Stadsdeel Centrum, dat dit heeft laten gebeuren.