De electronische nieuwsbrief van Artis gaat deze week over de herfstvakantie. En Artis is deze vakantie gewijd aan de krokodillen. Voor mensenkinderen die belangstelling hebben is het adres www.nieuwsbrief@artis.nl , gemakkelijk. toch?
Ik heb het deze week vrij druk gehad. Ook op de mail. Voor M. telde ik eens op een vroege avond het aantal ontvangen e-mails inclusief nieuwsbrieven en reclames van die dag. Voor een oud mens als ik is 58 mails op dat uur toch een aardig aantal. De nieuwsbrieven zijn vaak om na lezing door te sturen, de reclamenieuwsbrieven beoordeel ik op relevantie en worden zo mogelijk verwijderd. En zo gaat dat elke dag, voor mijn eigen mailgroepen is dat niet veel, maar voor mijzelf een hoop leeswerk en doorstuurwerk. Ik ben heel blij (dankbaar is zo'n vervelend woord vind ik) dat ik dat nog steeds kàn doen Daar komen dan nog de persoonlijke contacten bij. Goed toch? Bovendien krijg ik langzaamaan weer het gevoel wat sterker te worden. 'Flink' lopen doe ik niet elke dag, maar toch een paar keer in de week. De dure pillen die ik op internet koop helpen dus wel.
En ik houd van alleen zijn en van muziek zowel als van stilte. Het enkele geluid van het toetsenbord kan ook muziek in mijn oren zijn. Wat mijn huishouden betreft hoef ik me niet meer zo druk te maken. Eéns per week wordt dat schoongemaakt want dat is al een poos te zwaar.Ik mis B. die momenteel min of meer gedwongen vakantie houdt. Nu is het elke week afwachten wie er komt. Tot nu zijn dat studenten. En een jonge jongen werkt nu eenmaal heel anders. en is ook anders in de omgang. Maar is ben al blij dat men mensen heeft..
Het is trouwens fijn dat een buurman verderop op de gracht me altijd zijn brievenbus laat leegmaken als hij met vakantie is... dat dwingt me ook twee keer per dag een stukje buiten te lopen. Kom je nog eens andere buren tegen ook. Soms, als het lijf tegenwerkt, ben ik daar niet zo blij mee, maar over het algemeen ben ik een met mijn kleine leventje heel tevreden en bijna gelukkig mens. Naja, eh... als ik me niet druk maak over politiek of racisme in elk geval. Want dan moet ik reageren, anders plof ik. Maar ik heb een lief oud huisje in een pand met een geschiedenis waar ik mee leef, lekker vol met boeken en muziek en snuisterijtjes. En als ik zin heb kan ik een grote pan soep koken, zoals nu weer... De kamer (ik heb een open keukentje) geurt dan ook naar bouillon, daar moet ik straks ook in slapen. De buitendeuren staan dus op de kierstand.
Terugkijkend in de weblog lees ik dat ik al ruim 3 jaar geleden klaagde over pijn 'in mijn uitsteeksels', zoals ik het toen noemde. Inmiddels is die pijn voornamelijk in mijn linkerbeen en mijn voeten en handen gaan vastzitten, maar lopen moét, zei de vaatchirurg, dus lopen zàl ik. Zo, dat was weer eens een stukje over mijzelf. Werd me gevraagd... om nu eens iets over mijzelf te vertellen. Hopelijk voldoende voor de komende tijd.
Vandaag heb ik de tram genomen en ben weer eens naar mijn Turkse super gegaan. Eéns in de zoveel tijd moet ik er wel heen.... want voor de soep heb je vlees en benen nodig. Mergpijpen en runderstaart... en een mooie runderlap. Hier is nergens een goede slager in de buurt, maar die Genko, de Turkse super dus, heeft een halal slagerij en is supergoedkoop. Geen 4 plasticdoosjes selderij, maar een grote bos voor de prijs van één doosje...Een grote bos platte peterselie, ook zo goedkoop... En ze hebben het lekkerste fruit voor kleine prijsjes. Jaja, ik maak reclame, maar dat verdienen ze. Een fijne familie die daar samen werkt. Leuk, dat ze me kennen, terwijl ik, zoals gezegd, niet zo heel erg vaak kom. Weer veel te zwaar beladen de terugweg aanvaard en bibberend van vermoeidheid thuisgekomen. En toen natuurlijk een uurtje of twee geslapen, voor ik verder kon. Eten en soep maken dus...
En nu iets heel anders: Hm, die zin doet me denken aan Monty Python, ouderen herinnen zich vast nog wel de absurde filmpjes: And now... something completely different...
In de middeleeuwen droegen, las ik eens in een geschiedenisboek, de Italiaanse dieven en rovers puntmutsen met een 'gordijntje' ervoor. Zo slopen ze, herkenbaar als gilde, door de straten van de Italiaanse steden en niemand wist waar ze zouden toeslaan, maar iedereen herkende hen als dieven en rovers en moordenaars. Hun gezichten bleven wel onzichtbaar ja. In onze tijd dragen de dieven en diefjes en erger graag petjes en bivakmutsen of jasjes met dikke bontkragen waarin ze zich kunnen verstoppen. En wie zo gekleed is, met zo'n mutsje ook dat als bivakmuts over het gezicht getrokken kan worden, maakt zich dus vaak bij voorbaat al verdacht... Maar ze blijven even vaak 'onzichtbaar'.
Ik heb het al eens eerder geschreven: de mens verandert niet, alleen de uiterlijke vertoning. Maar de bedoeling van het verstoppen van het gezicht is dezelfde gebleven. Gelukkig hebben we tegenwoordig methoden die ze in de middeleeuwen niet hadden. Alarminstallaties, camera's op alle mogelijke en onmogelijke plekken, sporenonderzoek, televisieprogramma's in samenwerking met politie, vingerafdrukken en het meest verraderlijke voor misdadigers: De voor elk individu unieke DNA.
Het is dom te noemen dat dieven en inbrekers er geen rekening mee houden dat we niet meer in de Middeleeuwen leven. Maar het toont wel mee aan dat de armoede van lang geleden niet de oorzaak is van de misdaad van tegenwoordig. Pure hebzucht, geen geweten hebben, geen gevoel voor mijn en dijn maar: 'wat van jou is is van mij en wat van mij is daar blijf je af'. Bestraft worden zoals dat nu gebeurt heeft geen enkele zin. Misschien als het gaat om jongetjes tot een jaar of 13.... maar daarboven moeten we met andere maatregelen komen. Men zoekt naar mogelijkheden als het gedwongen begeleiden van het hele gezin.
Als ik lees en hoor hoe het glossyblad "Quote-500" adres voor adres wordt afgewerkt meen ik dat ook de redactie van dit blad haar verantwoordelijkheid moet nemen en dit niet meer mag doen. Het blijkt letterlijk een lijstje voor de misdadigers te zijn geworden, dat kun en mag je niet van je afschuiven... Daar is de redactie van Quote mijns inziens wel degelijk mee verantwoordelijk voor.
In gedachten zie ik al die mensen die zich beroepshalve met deze problemen bezighouden met de armen in wanhoop omhoog staan: wat kùnnen we doen.!!! Een enkele stoere teddybeer in Den Haag kraait: de straffen moeten zwaarder... Maar het heeft geen zin om ze op te sluiten of een therapie te geven. Zelfs strikte begeleiding heeft geen zin. Dit soort jongens (het zijn dus bijna altijd jongens, hebben geen ontwikkeld geweten. Dat moet hen dus geleerd worden. We hebben indertijd gescholden op en gelachen om Ruud Lubbers, die het had over werkkampen... Maar wat is tegen een keiharde lichamelijke en geestelijke opvoeding en een heel stevige discipline, gecombineerd dus met teamsport? En dan, behalve gevoel van veiligheid, vooral ook geestelijke ontwikkeling met voorkeur voor de cultuur van dit land, maar ook de cultuur en godsdienstachtergrond van de eigen afkomst... Misschien is dat het enige dat werkt. Vooral ook om die jeugd te leren met recht trots te zijn op die (eigen) cultuur en tegelijk te leren zich aan te passen aan hier geldende regels.. Maar die moeten ze dan wel kennen. Dat geldt vanzelfsprekend evenzeer voor foute jongeren van gewoon Nederlandse afkomst.
Als begeleiding denk ik aan voornamelijk mensen uit die eigen cultuur en achtergrond die een streng vaderlijke en/of moederlijke voobeeldfunktie kunnen zijn en een gevoel van veiligheid kunnen geven en creëren waarin macho gedrag niet nodig is. Mensen die dit werk ambiëren zouden ook daarop opgeleid en gescreend moeten worden. Mijn mening hoor.
We kunnen nog zulke vredesmensen zijn.... tégen legers zijn en alles wat met oorlog te maken heeft... terugdenkend moeten we toegeven dat het 'onze' jongens in hun diensttijd in twee jaar of 18 maanden geen kwaad heeft gedaan. Het werden mannen die zich aan het eind van hun diensttijd niet meer hoefden te laten overheersen door hun testosteron en hun eigen aanvechtingen. Die wisten wat er van hen verwacht werd en een goed vak leerden, hun geweten ontwikkelden en ook in dienst konden en kunnen opklimmen tot hogere rangen. Niet het minste: manieren aanleerden en leerden hoe op een behoorlije manier met de andere sexe om te gaan. Want de dienst is al lang niet meer alleen een mannenzaak.
Nee, ik ben niet van mijn geloof als vredesvrouw gevallen. Maar ik zie wel wat nu nodig is. En dat is een totaal andere kijk op dingen. Het is een andere tijd dan de tijd waarin we zelf volwassen werden en er zijn soms ook andere opvoedmethoden nodig.
Niet voor niets wordt Nederland nu in Europa een slap en 'stilstaand' land genoemd..... We hebben de bezuiniging (we zien zuunig hé) tot afgod gemaakt en de bedoelingen van goed gebruik van de economie verwaarloosd...
We moeten investeren! Zeggen alle macro-economen.
Juist in jonge mensen, zelfs de moeilijkste, moeten we blijven investeren, willen we niet nòg een generatie verloren laten gaan. Ik blijf geloven in de jonge mensen van nu, een goede generatie, maar er vallen teveel jonge mensen buiten de boot door wat voor redenen dan ook.
Daarnaast zou de jonge vrouwen- en meisjesemancipatie nu eens echt hardgemaakt moeten worden. Zodat de jonge vrouwen die dat nodig hebben na 'gespecialiseerd onderwijs' niet meer zo gemakkelijk willoos slachtoffer, cq eigendom van mannen zullen worden. Maar een carrier kunnen opbouwen en ook naast het eventuele, zelf gewenste gezin, een leven kunnen hebben. Een baan, al of niet voor kinderen kiezen, studeren... Het zou voor iedereen die dat wil of kan mogelijk moeten zijn.. Nog altijd te vaak horen we verhalen over hoe het persé niet moet en mag. Maar ja, Ook daarin moet geïnvesteerd willen worden. Ik hoop dat dit geschrevene nog eens ergens terechtkomt. En uitgevoerd wordt. Zonder bezuiniging dus.
Zojuist kreeg ik een mailtje binnen van L. Een mooi plaatje, met de tekst: En g'd beloofde alle mannen dat er in elke hoek Een mooie, gewillige en gehoorzame vrouw zou zijn.
En toen maakte hij de wereld ROND.
En Hij lachte en lachte en lachte...
