Afgelopen zondag had ik hier vier vrienden. Ik had een grote pan moeders' soep gekookt, en lekker brood gehaald. Eerst maar bij aankomst uitgebreid koffie gedronken... met wat lekkers erbij. We zijn daarna naar de Hollandse Schouwburg gegaan, een klein museum tegenwoordig. Op die plek werden alle Joden in de oorlog verzameld voor ze op transport gingen. Ik ben even niet in staat daar meer over te vertellen maar google maar op Hollandse Schouwburg als je meer wilt lezen.
Daarna zijn we, ook in de buurt, naar het Verzetsmuseum gegaan. Mijn vrienden zijn van na de oorlog, komen nooit met 'Joods' in aanraking.... hadden dus weinig meegekregen van de oorlog. En het was voor hen (behalve voor één vriendin met wie ik er al eens geweest was) dus totaal nieuw en ik mag wel zeggen, een openbaring. Vriend K. die als vluchteling uit Irak gekomen was had ongeveer hetzelfde meegemaakt in zijn land en daarna als vluchteling ook. Thuisgekomen samen uitgebreid gegeten en koffie gedronken, waarna ze weer op huis aangingen.
Maandag is een kies getrokken. Beneden linksonder. Het duurde bijna twee uur en hij kwam er in stukjes en brokjes uit. Het allerlaatste stukje moest zelfs door een andere tandarts (blijkbaar een senior) worden getrokken. Ik lag daar met negen verdovingsspuitjes in mijn kaak, mijn mond gedwongen open, weerloos te lijden. En na afloop was ik geen half mens. Het kostte in plaats van dat ik geld toekreeg... nog € 125 ook..
Met paracetamol op gaat het wel. Maar ziek ervan ben ik nog steeds en eten gaat nog niet, drinken met moeite. Blijkbaar ben ik in mond en keel totaal beurs ook. Ik drink maar voedzaam, chocolademelk, karnemelk, vanavond wat verdunde soep.... En vandaag slaap ik maar, afgewisseld met zitten aan de computer, waar ik mails doorstuur die tussentijds binnenkomen en dit schrijf. En dan weer omval en slaap...
Ik was dus een beetje ziek, had wat paracetamol genomen en was in slaap gevallen. Overdag droomt een mens kennelijk meer dan 's nachts. Misschien omdat de slaap korter duurt, misschien heb ik wat verhoging.
Ik droomde in Zuid Vietnam te gast te zijn.We zaten, met zowel Europeanen, als Vietnamezen en Vietnamese monniken, op diepe banken lui te zijn, ik lag en kon mijn ogen niet openhouden. Zoals op datzelfde moment in het echt, lag ik te slapen. Met naast me een oude kennis en daarnaast een monnik, die n.b. Nederlands sprak, want hij had een aantal jaren in Nederland gewoond. We moesten wel opstaan om ons eigen eten te pakken. Er stonden schaaltjes met allerlei soepen op een enorme tafel, en grote bergen rijst en nog meer.. Met grote moeite werd ik wakker binnen die droom en met nog meer moeite stond ik op van die heerlijke bank en koos voor mezelf een kom wontonsoep.... Maar voor ik kon gaan eten stond ik in de rij voor een Vietnamees theater en werden de andere Europeanen en ik (ik was nog steeds samen met die Europese kennis) naar binnen geloodst. We kwamen, nu op een rij, weer op die diepe zachte banken terecht en weer viel ik, ook weer in mijn droom, in slaap. Ik sliep dus eigenlijk dubbel. Het doek ging op en meisjes en jongens zongen liedjes met van die schelle stemmetjes. Maar ik kon mijn ogen niet opendoen. Ik was dus een slechte gast, die daar lag te slapen (in die droom) . Mijn kennis verdween, ging ergens anders heen en de monnik, die weer naast me zat, probeerde me met zijn verhalen wakker te krijgen, maar dat lukte niet. Mijn worsteling om in die droom wakker te worden resulteerde er in dat ik werkelijk wakker werd.
>p>Nadat ik wat gedronken had viel ik weer in slaap. Nu was ik thuis in mijn vroegere gezin. En ik wist in die droom dat die tijd van mijn gezin voorgoed voorbij was. Het was dus een verdrietige droom. Ik was me die droom heel bewust alsof ik het herbeleefde. Mijn kinderen waren groot en mijn dochter en zonen stonden daar alsof het de laatste dag was..... Mijn man zocht wat klein zilver bij elkaar, dat wilde hij meenemen, z.g. om bier in te schenken als hij bij iemand anders was. Daar was alles veel te klein voor, dus dat was een excuus om het mee te nemen. Hij gaf me één voorzichtig kusje en verdween. Ik draaide me verdrietig om naar de kinderen, maar daar stond alleen mijn dochter nog, die geen commentaar gaf maar me nietszeggend aankeek en ook wegliep. Heel verdrietig werd ik ook uit die droom wakker.
En weer droomde ik....Nu zat ik hier aan dit stuk te tikken toen de bel ging,.in mijn droom De dokter. Niet mijn eigen dokter. Na wat onderzoekjes wilde hij even weg om wat geld in de parkeermeter te doen. Het bezoek kon dus nog even duren. Kan het èchter, als je slaapt?! Toen kwam er een jongeman binnen die kennelijk een a.o., arts in opleiding was, en bij hem hoorde. De jongeman kreeg opdracht geld in de parkeermeter te doen, en toen hij terugkwam had de dokter zijn uitslagen. Ik had een (dinges?) van 11, zei hij, waar ik minstens een 21 moest hebben. Langzaam legde hij een laken, een dunne deken, een dun kussen op tafel. Ik keek hem vragend aan en hij knikte. Ik werd meteen opgehaald door een ambulance, moest meteen naar het ziekenhuis.... ik had niets in te brengen. Wanhoop! Kon dat zomaar? Ja jammer.En nee er kon niets mee. Mocht ik nog iemand inlichten, mijn dochter? Nee, daar was geen tijd voor. Ik heb gevochten om wakker te worden en werd inderdaad hijgend wakker.
Vermoedelijk heb ik toch wat koorts, maar heb dat nog niet gemeten... Wat een dromen achter elkaar.
