Een dag ter nagedachtenis.

Gisteren was ik druk met de voorbereiding voor vandaag
De hele dag stromende regen en dan moet je ook nog drie kwartier wachten op een tram die kwam vast te staan, vlak vóór mijn halte. Omdat een automobilist een bord 'verboden in te rijden' dacht te kunnen negeren en voor straf toen ineens met zijn voorwielen in een groot gat verdween. De politie moest met de takelwagen komen en het is een duur grapje voor hem geworden. Ik wou dat de wachtenden ook de extra wachttijd in rekening mochten brengen

Twee keer moest ik er in die regen uit om boodschappen te doen want ik was een en ander vergeten. En na die tweede keer moest ik tot de ontdekking komen dat ik nog steeds wat
vergeten was, voor mijn ‘moeders’ soep’. Maar die is toch als vanouds goed geworden en vandaag kon ik mijn drie gasten dus een lekkere bak soep met brood en vla toe voorzetten.
Het begon natuurlijk met koffie mèt, toen ze aankwamen.
Zo deed ik dat vroeger met vriend Ad, zo is het vandaag met Ad-dag. Want we kwamen als vrienden van elkaar, maar vooràl als vrienden van Ad bij elkaar. Ik had foto’s van Ad uitgeprint voor hen en de doos tevoorschijn gehaald, waarin ik al die kleine attenties en zelfgemaakte dingetjes en boekjes van hem bewaarde.

Maar die doos was al zolang niet aangeraakt, dat toen ik hem opende, geconfronteerd werd met de eindigheid der dingen. Alle zoete dingetjes en de stukjes zacht hout waren aangetast door piepkleine (brood?)kevertjes, en ik heb die doos dus helemaal moeten leegmaken en nakijken en wat weg moest ook weggedaan en al die kleine, reeds dode, beestjes met heet water weggespoeld. De rest weer ingepakt en die staat nu weer op zijn plek, naast Paul z’n doos, een andere goede vriend van me.
Vandaag was het gelukkig de hele dag droog.

Na de koffie mèt zijn we naar het Tropen Instituut gegaan, waar ik met Ad ook zoveel uurtjes had liggen, hij kwam er graag. Vandaag was er een voodoo-tentoonstelling; niet over de griezel- en horrordingen die we in klassieke vodoofilms te zien krijgen, maar als religie met heel warme en bijzondere verschijnselen. Het gaat natuurlijk om een totaal andere cultuur en veel heb ik er niet van begrepen, behalve dat het geen griezelige bedoening is. Al worden er levende kippen gegeten, bij voorbeeld. Brr, En zijn de trances waar mensen in terechtkomen, heel diep en uiterst beweeglijk. Er zijn boeken geschreven over het èchte vodoo, maar daar kom ik niet meer toe. Dus maar aanvaard dat het geen enge kunsten zijn.
Na nog een bezoek aan het restaurant en aan de museumwinkel hebben we na 5 uur weer de tocht naar huis gemaakt en lekker moeders' soep gegeten, met brood en zo.... En dubbelvla toe. Na de thee is men weer opgestapt, voldaan en met de belofte over niet al te lange tijd terug te komen.
Ik ben moe. Maar het was een goede dag.

Grijs

Grijs, grijzer en nat, grijs, natter en winderig.

Wat een land….grauwe luchten, grijze regens, in zwart of bruin geklede mensen, net als ikzelf…In dikke jassen die de herfstige winden moeten tegenhouden. Of is het mijn geest die zo grijzig is?

Een goede vriend ligt doodziek in een ziekenhuis en lijdt. Lijdt pijn over zijn toestand die nog maanden zal aanhouden, maar lijdt ook zware en echte fysieke pijn. En ik kan niets doen om dat te verlichten. Ik zie ertegenop om hem te bezoeken om de pijn en de totale hulpeloosheid maar niet te zien.

Omdat mijn uiterlijke verschijning nauwe tred hield met mijn innerlijke toestand ben ik vandaag toch maar naar mijn kapper gegaan. Het heeft, afgezien van het geld, een middag gekost maar een paar uur kijken in de spiegel van de kapper heeft mijn uiterlijke verschijning in elk geval sterk verbeterd. Goeie kapper ja.

Door de stromende regen ben ik toch een eind gaan lopen door de Utrechtse straat voor ik op het Rembrandtsplein de tram naar huis kon nemen, waar een fijne vrouw van de Woningbouw gelijk met mij arriveerde en met wie ik de toestanden van de laatste dagen op een wat zakelijker manier kon bespreken.
Nee, dit keer geen bezoek gebracht aan Concerto of aan de iets verderop gelegen boekhandel. Mijn geestelijke honger is momenteel een beetje over.

De avond verliep gelukkig rustiger. Mijn pensioentje is binnen en de laatste rekeningen konden betaald worden.

Heel langzaamaan keert mijn innerlijke rust terug. Maar het is nog lang niet de tijd van een avond lang kaarsjes en wierook en muziek. Misschien dit weekend? Want inmiddels is het alweer vrijdag geworden.
Die voor mij fijne dingen heb ik wel laten zien deze week, maar nog niet uitgebreid voor mezelf gedaan. Komt ook wel weer.

Weer in de running.

Alweer een poosje geleden dat ik aan mijn weblogje schreef. Dit keer niet omdat ik niets te vertellen zou hebben. Maar ik leef in interessante tijden (die oude Chinese pragmatische uitdrukking) en ben een paar dagen weg geweest. En nu weer terug dus. Meer wil ik hier niet over schrijven.

Ik wilde wel nog even terugkijken naar de straten waar ik eerder dagelijks doorheen reed met de tram. Op weg naar het ziekenhuis. Het was leuk om te merken dat in de wijken Oud en Nieuw West en in de binnenstad in de Raadhuisstraat achter het Paleis op de Dam, de straten tussen kerst en nieuwjaar en daarna, versierd waren met zespuntige sterren met een rood hart in het midden. Opvallend, omdat toen juist de narigheden tussen Hamas en Israel tot een hoogtepunt gekomen waren. Daar had ik al eerder over willen schrijven, maar zoveel is hier niet geschreven hè..
Het reizen heeft me ook geleerd hoe interessant ook de andere delen van Amsterdam zijn. Er zijn meer leuke winkelstraten en grote markten dan alleen in de binnenstad. Eigenlijk weet ik dat wel, maar er komt gewoon niets van slenteren de laatste paar maanden. En dat doé ik zo graag.

Dus vandaag ben ik de Rozengracht, midden in de Jordaan dus, afgelopen, in plaats van netjes naar de kapper te gaan. Dat komt morgen wel.
In mijn boek schreef ik dat ik ondergedoken zat in de Rozendwarsstraat, maar eigenlijk weet ik al een poos dat het de Akoleienstraat was, zijstraat van de Rozengracht. De oude Katholieke Kerk is al jaren geen kerk meer. Was een poosje in gebruik als moskee, maar nu alweer lang een winkelcentrumpje, zo te zien.
In één van de zijstraatjes, de Tweede Rozendwarsstraat, is een piepklein Thaïs eethuisje, Cookkai, gerund door een vriendin van mijn dochter. Zij gaat dagelijks vers eten halen op de markt, en maakt dat klaar waar de gasten bij zijn. Er zijn twee tafeltjes met stoelen en buiten staat ook een bankje. Mensen kunnen daar natuurlijk ook eten, maar eigenlijk is het afhalen. En daar staat Kai dat dan ter plaatse klaar te maken.
De Rozengracht is gewoon een straat met een aaneenschakeling van winkels en winkeltjes. Hoe lang geleden het werkelijk een gracht was weet ik niet. Eeuwen waarschijnlijk.
Aan het eind van de Rozengracht is een winkel, die Kitsch Kitchen heet. Daar koop je de gekste dingetjes. Voorheen was het een winkel waar je zestiger jaren spullen kon kopen, maar nu hebben ze van alles wat je al dan niet kunt gebruiken, maar heel leuk en kleurig. Ik ben er binnengelopen, heb er uitgebreid rondgekeken. En ben gezwicht voor een soort bellenboompje, met allemaal belletjes, leuk om lawaai mee te maken…maar ik weet iemand die muziekinstrumenten zoekt en die kan ik daar heel gelukkig mee maken. En ach, het is daar zo goedkoop.
Nog even verder heb je de Westermarkt, met de Westertoren met kleine winkeltjes en verschillende stalletjes. Patatboer, visboer, Gayspullen….
Aan de linkerkant ga je naar het Anne Frankhuis, aan de rechterkant is het Homomonument voor alle homo’s die in de oorlog vanwege hun geaardheid werden vervolgd en vermoord.
Daar ben ik een halte met de tram verder gegaan en even geneusd bij de ECI, niks voor mij bij vandaag. Als laatste mijn boodschapjes gehaald bij de reuzengrote Appie achter het Paleis. Daar vlakbij is de tramhalte dus ik kon daar mooi even uitrusten voor de tram kwam en me weer thuis bracht.
Dit was dus mijn dagje vandaag. Niet helemaal volledig, maar alla..volgende keer beter, hoop ik.
I