De 25 februari-herdenking

Vandaag was ik naar de 25- februariherdenking bij het standbeeld van de Dokwerker.
Voor wie niet weet wat die herdenking inhoudt even in het kort het volgende:
In februari 1941 werden door de Duitsers 427 Joodse mannen op dit plein bijeengedreven. Het lag midden in de Joodse buurt. Die mannen werden afgevoerd naar Mauthausen en vermoord. Het tekende het begin van de Jodenvervolging, maar feitelijk was die al eerder begonnen. En uit protest daartegen riep de CPN iedereen met pamfletten op om te gaan staken. STAAKT! STAAKT! STAAKT!!
De Duitsers lieten zich niet onbetuigd en de straf was zwaar. De Jodenvervolging ging ook gewoon door. De stakingen waren eigenlijk een momentopname, maar Amsterdam was de enige stad in bezet Europa waar het protest begon en dit gebeurde.

Samen met een goede kennis uit Nieuwegein ben ik er heen gegaan.
We hebben nog even in de Mozes en Aaronkerk naar de vele bloemstukken en kransen gekeken die daar wachtten op de mensen die ze later bij het standbeeld van de Dokwerker gingen leggen. Dat plein, het Jonas Daniël Meyerplein, is vlakbij en al sinds jaren is het een goede gewoonte om in de juiste stemming naar de herdenking te gaan..

Ik heb mijn eerste gevoel meteen maar opgeschreven en hier is het:

Het was een grijze, droge en niet koude middag, De ideale middag om te gedenken en dat in het mooie licht van Amsterdam.
Joke Koningh, de voorzitter van het Comité Herdenking Februaristaking naam het eerst het woord en opende de herdenking. Daarna een korte toespraak van de burgemeester van Amsterdam waar ik nog op terugkom. En tot slot droeg Jetty Mathurin, de Surinaamse theatermaakster een paar mooie gedichten voor, heel toepasselijk en heel emotioneel.. De teksten zijn nog niet voorhanden jammer genoeg.

Voor mij waren er twee grote geluksmomenten daar op het plein.
Het eerste was de toespraak van Burgemeester Eberhard van der Laan, die wijlen de CPN haar eer teruggaf. (de man heeft hiermee mijn hart gestolen )
Die partij bestaat niet meer nee. Is lang geleden opgegaan in GroenLinks. Maar begin van de oorlog is de hele partij (met alle leden) ondergedoken en een groot deel van de (vooral mannelijke) leden zat in het verzet. Een onevenredig groot deel van hen heeft dan ook het leven gelaten in de oorlog.
Maar na de oorlog kwam de Koude Oorlog en was alles wat communistisch was, bar en boos en slecht. De Nederlandse mensen werden beschuldigd van en aangesproken op de slechte dingen die in de Sovjet-Unie gebeurden en de PvdA nam de eer over van het verzet. Natuurlijk was het niet alléén de CPN..... er waren heel veel partijlozen, en heel veel streng christelijke mensen die in het verzet zaten of Joodse mensen en kinderen lieten onderduiken. Maar na de oorlog deugde de CPN niet en dus ook niet de verzetshelden en degenen die omgekomen waren. Dat werd een zweer die nooit meer genezen is.
De Turken, Italianen en Spanjaarden, de eerste gastarbeiders kwamen altijd met grote vlaggen en pamfletten naar de herdenking. Alle provincies, veel steden en grote en kleine organisaties kwamen met een afvaardiging en met vlaggen om zich te laten kennen: ' Dit mag nooit meer gebeuren' werd in alle toonaarden en in vele talen op die vlaggen geschreven. Ze kwamen met de mooiste bloemstukken, die nog niet in de kerk gelegd werden maar al die uren gedragen werden. De rijen mensen stonden tot aan de Blauwbrug, vaak in bittere kou en tot het donker was, te wachten om hun eer te bewijzen en hun bloemen te leggen. Er waren soms wel 50.000 mensen....of meer.
Tot de vlaggen en pamfletten door het Amsterdams Gemeentebestuur verboden werden. En de CPN besmet werd verklaard. Vanaf dat moment bleven ook de gastarbeiders langzaamaan weg. En toen de CPN-ers ook niet meer met velen kwamen opdagen werden de rijen snel veel korter. Het werd een beetje een stadse vertoning. Waarvan de impact ook steeds kleiner werd. Ik hoop dat dit in deze tijd, nu het zo nodig is, weer kan gaan veranderen.

Nu staan we dus nog met misschien een paar duizend mensen in een grote kring om het standbeeld. En worden de vaak prachtige bloemstukken vaak als statussymbolen door de diverse bobo's daar neergelegd......
Er is wel veel politie op de been voor het geval er iets mis zal gaan. Maar zoiets is nog nooit gebeurd bij mijn weten.

En zelfs de pvv geeft acte de presence, wat de waarde van de herdenking heel hard doet tuimelen. Het schokkende was dat Hero Brinkman er ook was, glimlachend alsof de glimlach erop geplakt zat en de lijstaanvoerster van de PVV voor Noord Holland was er.( Houd me ten goede, het werd mij verteld dat zij dat was) Met haar kindertjes. Er klonk boe-geroep van iemand en een doodse stilte viel over de menigte. Ik zelf zei heel hard: 'Wat doet die man hier?' En anderen reageerden net zo..maar schrokken van mijn stem..
Jawel,, hij is daar, natuurlijk, volkomen vrij in. En ik mocht hopen dat hij op persoonlijke titel kwam, maar hij stond tussen de bobo's.

We moeten niet vergeten dat zijn beweging (het is nog steeds geen partij) artikel 1 uit de grondwet wil hebben.... en juist dat artikel beschermt de gelijke behandeling en gelijkwaardigheid van alle mensen in ons land. Ongeacht kleur en cultuur en godsdienst. En wat doet de PVV? Juist het tegendeel.

Artikel 1 van onze Grondwet luidt: Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.
En DAT artikel wil de PVV juist uit onze Grondwet hebben.......
Dus werd ik heel erg boos van binnen en kon mijn stem niet goed in bedwang houden.
Nee, dit was niet zo'n geluksmoment.

Het tweede geluksmoment was de aanwezigheid van die klas,.
Er was een klas met Marokkaanse jonge jongens, begeleid door een schilderachtige leraar, een Surinamer. Er ging een spontaan applaus op in de wachtende menigte, waar de jongens zich duidelijk wentelden in de warme gevoelens die hen tegemoetkwamen. Ze legden heel zorgvuldig hun bloemen op een mooie plek. En de leraar kreeg later ook apart complimenten voor het brengen van de jongens. Want die moeten wel goed voorgelicht zijn, anders is hun eerbiedige houding niet te verklaren. Goed zo jongens, hou dit vast.... ik stond vooraan bij het hek, en kon niet nalaten dit te roepen. En ze glommen ervan. ;-)
Die jongens moeten het ook als heel inspirerend en bijzonder hebben ervaren, dat ze zo'n applaus gekregen hebben en zulke complimenten ontvangen hebben.

Dat was mijn dag vandaag...;-)
Ik heb ook iets gemist. De duidelijke aanwezigheid van de Joodse jongeren. Er was een ordedienst, dat wel.... maar die jongens en meisjes van andere jaren gaven toch ook een ander accent aan deze herdenking.

Ik denk, dus ik ben........

Soms dènk ik, terwijl ik al doende ben in mijn kleine werkzaamheden, of op mijn gemak wandel door de straten van mijn stad. Natuurlijk denk ik, want ik ben. En Simone de Beauvoir voegt daar aan toe: 'sensitief, daadkrachtig, to the point'. Dat staat in haar boek 'Iedereen is te kwader trouw'.
Maar goed, ik denk dus. En gisteren dacht ik aan het economisch gegeven dat er een bepaalde hoeveelheid geld bestaat en moet rouleren. In dit land is dat dus een aantal miljarden euro's die voor ons land beschikbaar zijn. Ik druk me raar uit, maar zelf begrijp ik precies wat ik bedoel. ;-)
Ik vraag me o.a. af hoe het kan dat in een land 'in crisis' dat in 2010 nog 122.000 (honderd twee en twintig duizend) miljonairs kende, op speciaal onderwijs alleen al 300 miljoen euro bezuinigd gaat worden. In totaal op onderwijs 700 miljoen.
Speciaal onderwijs gaat over kinderen met een beperking, en dan denken we bijv. aan dovenscholen, blindeninstituten, speciaal onderwijs voor epileptische en anderszins gehandicapte kinderen, die niet met de rugzak vol boeken en laptop naar school fietsen, maar met busjes en taxi’s en speciaal vervoer gehaald en gebracht moeten worden, speciale onderwijzers nodig hebben die met de speciale handicap van hun kinderen vertrouwd zijn. Ook kinderen die zich alleen per scootmobiel of zelfs per bed kunnen laten vervoeren.

En dat, terwijl de wetgeving tegelijkertijd toestaat dat stinkend rijke mensen zo stinkend rijk mogen blijven en niets hoeven bij te dragen aan de jeugd van hun/ons land. Er zijn zelfs nog subsidiemogelijkheden voor die heel erg rijke mensen.

Natuurlijk betalen ze veel belasting, in centjes gerekend heel wat meer dan ik. Naast de inkomstenbelasting ook over vermogen... heb ik nooit gehad...
Ik 'verdiende' zoveel dat ik zelfs geld terug kreeg van de belasting vanwege mijn fragiele gezondheid. Dat zal vanaf dit jaar misschien op de 0-grens zitten. Maar goed, om terug te komen op de bezuinigingen op onderwijs, natuurlijk wordt niet alleen op onderwijs aan kinderen met een handicap bezuinigd. Ook 6000 begeleiders van die kinderen moeten verdwijnen.
Deze jeugd wordt dus een toekomst ontnomen.

Op gewoon schoolonderwijs, hoger onderwijs en op universiteiten wordt ook drastisch bezuinigd. Met andere woorden, kennis en ontwikkeling zijn zaken die in ons land niet langer van belang lijken te zijn. Geen prioriteit hebben. Deze regering lijkt het onontkoombaar te vinden om niets meer te investeren in jeugd en in kennis. En in kenniseconomie. Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst is een gezegde dat deze regering niéts zegt.

En daar kan ik zo boos over worden. Ik weet niet hoe het anderen vergaat. Maar als ik naar de toekomst kijk word ik echt niet blij. Nog meer kinderen zonder toekomst, nog meer blauw op straat, om ze met de groeiende werkloosheid en dus zinloosheid van het bestaan, toch op de rails proberen te houden.
Het is voor mij de omgekeerde wereld van wat ze zou moeten zijn. Maar het doet me denken aan begin 20ste eeuw... De tijd van smartlappen als: Ach vader, niet meer....
De zinloosheid van een werkloos leven gecombineerd met te verwachten lage uitkeringen..
Er is geen 'samenleving' meer. Als ik het had over de 'samenleving' had ik het over een samenleving zoals ik die tot nu heb gekend. Een samenleving die ooit met veel energie probeerde een werkelijk pluriforme samenleving te zijn, waar volgens artikel 1 van onze Grondwet iedereen binnen onze grenzen dezelfde rechten heeft om op dezelfde manier behandeld te worden.
Die samenleving wordt bedreigd. Door een Beweging die erop uit is de Grondwet, te veranderen en dit artikel één te schrappen.
Daardoor zullen niet alleen mensen en groepen mensen uit elkaar gedreven worden en 'Untermenschen' gecreëerd worden, maar vooral ook kinderen van deze tijd niet dezelfde rechten op onderwijs en ontwikkeling gegeven worden die wij tot nu hadden.
De voorgestelde bezuinigingen in combinatie met de door die Beweging gewenste Grondwetsveranderingen raken akelig dicht bij toestanden van voor de Tweede Wereldoorlog.

En dat mag niet gebeuren.
Ik wil een eerlijke en pluriforme samenleving waarin grote mensen en kleine mensen gelijkwaardig zijn. Ook al spreken ze nog niet allemaal onze taal, dat wel ' het Chinees van het Westen' wordt genoemd, zo moeilijk is die taal voor andere culturen.

Dit zijn gedachten die zo in me opkomen, want ik ben, dus ik denk. En dan denk ik aan de provinciale verkiezingen op 2 maart... maar vooral op mijn verantwoordelijkheid voor de daarop volgende Eerste Kamer verkiezingen door de provinciale Raden op 23 mei. En ik ben mee-verantwoordelijk als ik verkeerd kies.

Het is geen eerlijke samenleving die ons anders te wachten staat.
Erica