Mijn hart is weer rustig geworden. En mijn benen en de rest erg moe.
De metro rijdt weer!!!! Hoera! Dus mijn eerste gang was wéér naar de Nieuwmarkt, gezellig over het Zaterdagse biologische marktje gelopen, nog even de Toko ingegaan voor wat vergeten boodschapjes. En bij Albert Hein daar hetzelfde gedaan. Daarna weer met de metro op huis aangegaan.
De Zaterdagmarkt is altijd plezierig, maar dit keer had ik er niks nodig. Zelfs geen mooie steen.
Er staat ook wel meer dan één stand die met biologisch niks te maken heeft. Bijv. een stand waar, misschien wel echte, dus toch een beetje biologisch, mooie halfedelstenen in allerlei vormen worden verkocht. Als windvanger, hanger, oorbellen, ringen…. Dat soort zaken. Maar wel erg mooi en moeilijk voorbij te lopen.
Die toko daar…. Zucht. Er is geen ruimte voor twee mensen om elkaar te passeren, je moét er wel netjes en beleefd blijven. Voordringen of proberen je een weg tussen de mensen door te banen is echt zinloos. Als je niet verder kunt is het beter om achteruit te gaan als dat kan of om te proberen terug te gaan, of het zijpaadje te nemen en een andere richting op te gaan, waar nog ruimte is om te lopen.
De toko op de Nieuwmarkt bestaat uit twee ruimtes, elk verdeeld in twee vlakken. De gangetjes zijn amper een meter breed. En de winkel is bijna altijd vol mensen. Dus probeer je maar een voorstelling te maken van gezellig winkelen daar…… Is het gelukt? Dan ben je knapper dan ik. Enfin, behalve dat ze mijn thee nog steeds niet hebben ben ik toch aardig geslaagd. Want ze hebben er wel van alles dat uit het Verre Oosten moet komen, tot en met keramiek en de kranten toe.
En toen in de rij voor de kassa... ;-) Daar kan een mens ook niet voordringen, zo smal is het gangetje, dus men wacht netjes op zijn beurt, maar die rij neemt de hele verkoopruimte aan die kant van de winkel in beslag. Daar zijn alle gekoelde en diepgevroren levensmiddelen. Misschien is het wel goed zo, want je kunt die boodschappen pas pakken als je erlangs komt in de rij.
Als daar ooit brand uitbreekt...
Albert Hein op de Nieuwmarkt is niet toegankelijk voor invaliden. Je moet er om te beginnen binnen een trappetje af en ook daar zijn de ruimten tussen de waren te smal om bijv. met een invalidenkar een hoek om te komen. Hetzelfde geldt voor de ruimten bij de kassa’s. Het is verwonderlijk dat in zo’n toch vrij kleine ruimte zo’n grote variatie in artikelen te vinden is. Gedeeltelijk afgestemd op toeristen ook nog.
Voor wie verder voor z’n gezondheid naar de Nieuwmarkt gaat is er ook de oude winkel van Jacob Hooy.
Vroeger zat er ook een winkel van hem op de Vijzelstraat, maar die is overgenomen door een andere gezondheidswinkel die zich dáár voornamelijk toelegt op krachtsportartikelen, laat ik het maar zo noemen, want ik weet geen andere benaming.
Maar terug naar de Winkel van Jacob Hooy op de Nieuwmarkt, waar alles te koop is om je gezondheid en je schoonheid te stimuleren. Alsook om een gezellige stemming te creëren met behulp van lekkere geurtjes, bijv. geurkaarsjes, wierook, geurzakjes om op te hangen. En nog veel meer. Wie de Nieuwmarkt gaat bezoeken mag Jacob Hooy, bij de hoek van de Kloveniersburgwal beslist niet overslaan.
De andere kant op lopend zijn daar de eethuisjes en de terrasjes. Bij voorbeeld verrassend goede Thaise restaurantjes. De terrasjes zitten ’s zomers altijd vol maar als je doorloopt kom je op de Zeedijk. Kan ik ook aanbevelen. Die is allang niet ‘eng’ meer, maar, net als de Warmoesstraat aan het einde van de Zeedijk, gewoon een, zij het smalle, heel gezellige flaneer- en winkelstraat. Beslist ook het restaurant De Waag op de Nieuwmarkt zelf ook eens met een bezoek vereren.
Ik ben blij met mijn dagboekje hier, kan ik lekker een beetje vertellen over mijn stad hè…
En dat ik nu moe ben is niet zó verwonderlijk, want mijn rugzak en de twee linnen tassen die ik bij me had zaten weer goed vol. En ik had amper de tijd de boodschappen op te bergen en moest toen alweer weg, met Frans eten bij het Sarphatihuis. Jawel, altijd goed en niet duur.
zaterdag 23 augustus 2008
MAG IK OOK EEN MENING HEBBEN?
Ik ben kwaad op de redactie van het Parool, dat volop ruimte geeft aan tegenstanders van Job Cohen en het hele verhaal rond Wijnand Duyvendak uit zijn verband heeft gerukt door de gebeurtenissen niet in de geest van de 80-jaren te willen zien. Alles is in de jaren 80 gebeurd en wordt door Duyvendak nu betreurd, maar nergens lees ik daar iets over. Ook de taartgooierij op wat een feestdag voor Duyvendak had moeten zijn wordt een feestdag voor de fotografen en de redacties van de media.
Ik weet niet of het verstandig is van mij, om een andere, eigen mening te ventileren, maar ik doe het toch.
Hieronder volgt mijn brief daarover aan de redactie van Het Parool en een eerder, ingezonden brief aan Het Parool, die niet geplaatst is. Wel is volop ruimte gegeven aan Wilders en zijn partij, die roepen dat Job Cohen 'dus' weg moet.
Geachte redactie,
Omdat ik me niet kan voorstellen dat de redactie van de enige linkse (?) krant van Nederland werkelijk helemaal verrechtst is, verbaast het me te meer dat uw redactie Wilders en consorten zó ruim baan geeft in Het Laatste Woord. Ook deze rubriek valt onder de verantwoordelijkheid van de (hoofd) redactie van Parool.
Ik kan me ook niet voorstellen dat er helemaal geen schrijvers voor genoemde rubriek zijn die Job Cohen en Maarten van Poelgeest wèl begrepen en de tijdgeest van de 80-jaren herkennen in de 'misstappen' van Wijnand Duyvendak.
Het klopt niet. Want ik weet dat er wèl 'pro-brieven' geschreven zijn. O.a. door mijzelf. Waarin ik probeer de gebeurtenissen te plaatsen in de tijdgeest van die jaren 80, waar o.a. een demonstratie tegen de Kruisraketten mogelijk was.... Die zou niet mogelijk geweest zijn als er geen gegevens bekend waren geworden, hoe dan ook. Zo zijn er veel demonstraties en opstanden geweest in die jaren. In deze tijd protesteert geen enkel medium tegen het aanwezig zijn en plaatsen van atoomraketten!!
In deze tijd van geestelijke nivellering kan ik me geen grote demonstraties meer voorstellen. Ik zeg weleens: 'Het lijkt wel of ze iets in ons drinkwater doen om ons rustig te houden. ' Maar natuurlijk zijn het de media, die geen eigen gezicht meer hebben omdat ze onder grote concerns vallen en eigenlijk weinig eigens meer te vertellen hebben.
Dat uw redactie de voorkeur geeft aan deze hetze tegen Job Cohen, in plaats van het gebeurde rond Wijnand Duyvendak in de geest van de geschiedenis te plaatsen, verwondert me toch zeer. En is, de geschiedenis indachtig, Het Parool onwaardig.
..................
MAG IK OOK EEN MENING HEBBEN?
De media en de internetfora vliegen als muggen op een warme huid op mensen af die een eigen, soms afwijkende, mening hebben en daarnaar ook geleefd hebben of willen leven.
Wat ik aan kranten en tijdschriften lees momenteel hakt zonder enig begrip of kennis van de historie in op Wijnand Duyvendak, die inderdaad ook de geest van de tijd niet schijnt begrepen te hebben. Dat is dom van hem. Niet dat hij ooit een linkse activist was. Dat ‘links’ niet iets van de arbeiders was, wat ik ook ergens las, maar van de elite, is een nog grotere stommiteit van de schrijver daarvan, die ook de geest van die tijd niet begrepen heeft. Het waren de jaren van de grote akties. De jaren dat zelfs de WAO-ers en de werklozen gingen demonstreren en voor hun rechten opkwamen, geleid door gewone mede-WAO-ers en werklozen. Dat de arbeiders van de werven plat gingen. Ook zeker geen academici, dacht ik.
Het is de regering gelukt om al die opstandigheid in banen te leiden. Of we daar blij mee moeten zijn?
Nog één keer wil ik schrijven over de vermoorde Kerwin Duynmeyer als symbool van racisme. De familie wil na 25 jaar graag af van die symboliek.
Hij heette ook geen Duynmeyer, weten we nu. En hij was geen slachtoffer van racisme, maar van zinloos (?) geweld. Alsof er zinnig geweld bestaat ja… Dat weten we nú.
Begin tachtiger jaren ontstond overal opstand tegen racisme, tegen discriminatie naar afkomst en kleur en in elke stad, groot of klein, ontstonden comité’s die ageerden tegen racisme en discriminatie. En dan vooral als dat in hun eigen woonplaats gebeurde.
Ook die strijdlust is door de toenmalige regering goed de kop ingedrukt, door de oprichting van het Landelijk Bureau Racismebestrijding, dat op zichzelf natuurlijk heel goed en nuttig enzo was… maar meewerkte om de wakkere geest van die tijd te doden. Mensen die aktief waren op het gebied van antiracisme werden lastig gevallen door zowel de toenmalige BVD als het LBR, waar ze op het matje werden geroepen en te horen kregen dat ze geen aktie meer mochten voeren maar voortaan meldingen dienden door te geven aan het LBR. Dat is mij ook gebeurd ja, ik werd door ene heer Kruit of Kruyt gekapitteld….omdat ik mee leiding gaf aan zo’n groepje mensen van goede wil. Alsof we een gevaar voor de Nederlandse maatschappij waren, in plaats van mensen die die maatschappij juist actief wilden dienen.
In die jaren was de scheidslijn rechts – links nog duidelijk waarneembaar. En iedereen die binnen of buiten de kerken, actief in de maatschappij stond, was links. En dus ‘gevaarlijk’. Nu is die scheidslijn een stippellijn geworden, waarvan de stippen ver uit elkaar liggen en de kansen bieden om van links naar rechts en terug te switchen. Wat, niet alleen door de media, maar ook in de politiek, dan ook naar behoeven gedaan wordt.
Het was in die tijdgeest dat ook Wijnand Duyvendak, heel argeloos en open, een echte activist moet zijn geweest. De politie wist ervan, de BVD moét ervan geweten hebben, als ze zelfs zo’n onschuldig klein vrouwtje als ikzelf wisten te vinden…. Die voor WAO-ers werkte, antiracistisch was en actief in het kerkenleven stond… En ze wìsten me te vinden hoor.
Het is hypocrisie, vind ik, dat Femke Halsema hem nu heeft laten vallen. De voorzitter van GroenLinks in de 2e Kamer, ook zelf elitair, heeft waarschijnlijk ook zelf nooit in he actieleven gezeten?
Om nog maar niet te spreken van de horde aan fotografen die Duyvendak fotografeerde op het moment dat hij, inplaats van een feestelijke middag vanwege het boek, de afgang van zijn leven moest beleven dank zij die kinderlijke taartactie. Dat was misschien leuk in de dertiger jaren, en misschien ook voor de fotografen en hun media van nu…. Ikzelf, toch geen aanhanger van GroenLinks, vond het maar een kinderachtige en stomme actie. De hetze tegen Duyvendak kreeg er een nog viezere smaak door.
Dit is geen activisme met de bedoeling een betere maatschappij te creëren.
Zo, heb ik ook mijn eigen gevoelens hierover eens uitgebreid geschreven……..
Ik weet niet of het verstandig is van mij, om een andere, eigen mening te ventileren, maar ik doe het toch.
Hieronder volgt mijn brief daarover aan de redactie van Het Parool en een eerder, ingezonden brief aan Het Parool, die niet geplaatst is. Wel is volop ruimte gegeven aan Wilders en zijn partij, die roepen dat Job Cohen 'dus' weg moet.
Geachte redactie,
Omdat ik me niet kan voorstellen dat de redactie van de enige linkse (?) krant van Nederland werkelijk helemaal verrechtst is, verbaast het me te meer dat uw redactie Wilders en consorten zó ruim baan geeft in Het Laatste Woord. Ook deze rubriek valt onder de verantwoordelijkheid van de (hoofd) redactie van Parool.
Ik kan me ook niet voorstellen dat er helemaal geen schrijvers voor genoemde rubriek zijn die Job Cohen en Maarten van Poelgeest wèl begrepen en de tijdgeest van de 80-jaren herkennen in de 'misstappen' van Wijnand Duyvendak.
Het klopt niet. Want ik weet dat er wèl 'pro-brieven' geschreven zijn. O.a. door mijzelf. Waarin ik probeer de gebeurtenissen te plaatsen in de tijdgeest van die jaren 80, waar o.a. een demonstratie tegen de Kruisraketten mogelijk was.... Die zou niet mogelijk geweest zijn als er geen gegevens bekend waren geworden, hoe dan ook. Zo zijn er veel demonstraties en opstanden geweest in die jaren. In deze tijd protesteert geen enkel medium tegen het aanwezig zijn en plaatsen van atoomraketten!!
In deze tijd van geestelijke nivellering kan ik me geen grote demonstraties meer voorstellen. Ik zeg weleens: 'Het lijkt wel of ze iets in ons drinkwater doen om ons rustig te houden. ' Maar natuurlijk zijn het de media, die geen eigen gezicht meer hebben omdat ze onder grote concerns vallen en eigenlijk weinig eigens meer te vertellen hebben.
Dat uw redactie de voorkeur geeft aan deze hetze tegen Job Cohen, in plaats van het gebeurde rond Wijnand Duyvendak in de geest van de geschiedenis te plaatsen, verwondert me toch zeer. En is, de geschiedenis indachtig, Het Parool onwaardig.
..................
MAG IK OOK EEN MENING HEBBEN?
De media en de internetfora vliegen als muggen op een warme huid op mensen af die een eigen, soms afwijkende, mening hebben en daarnaar ook geleefd hebben of willen leven.
Wat ik aan kranten en tijdschriften lees momenteel hakt zonder enig begrip of kennis van de historie in op Wijnand Duyvendak, die inderdaad ook de geest van de tijd niet schijnt begrepen te hebben. Dat is dom van hem. Niet dat hij ooit een linkse activist was. Dat ‘links’ niet iets van de arbeiders was, wat ik ook ergens las, maar van de elite, is een nog grotere stommiteit van de schrijver daarvan, die ook de geest van die tijd niet begrepen heeft. Het waren de jaren van de grote akties. De jaren dat zelfs de WAO-ers en de werklozen gingen demonstreren en voor hun rechten opkwamen, geleid door gewone mede-WAO-ers en werklozen. Dat de arbeiders van de werven plat gingen. Ook zeker geen academici, dacht ik.
Het is de regering gelukt om al die opstandigheid in banen te leiden. Of we daar blij mee moeten zijn?
Nog één keer wil ik schrijven over de vermoorde Kerwin Duynmeyer als symbool van racisme. De familie wil na 25 jaar graag af van die symboliek.
Hij heette ook geen Duynmeyer, weten we nu. En hij was geen slachtoffer van racisme, maar van zinloos (?) geweld. Alsof er zinnig geweld bestaat ja… Dat weten we nú.
Begin tachtiger jaren ontstond overal opstand tegen racisme, tegen discriminatie naar afkomst en kleur en in elke stad, groot of klein, ontstonden comité’s die ageerden tegen racisme en discriminatie. En dan vooral als dat in hun eigen woonplaats gebeurde.
Ook die strijdlust is door de toenmalige regering goed de kop ingedrukt, door de oprichting van het Landelijk Bureau Racismebestrijding, dat op zichzelf natuurlijk heel goed en nuttig enzo was… maar meewerkte om de wakkere geest van die tijd te doden. Mensen die aktief waren op het gebied van antiracisme werden lastig gevallen door zowel de toenmalige BVD als het LBR, waar ze op het matje werden geroepen en te horen kregen dat ze geen aktie meer mochten voeren maar voortaan meldingen dienden door te geven aan het LBR. Dat is mij ook gebeurd ja, ik werd door ene heer Kruit of Kruyt gekapitteld….omdat ik mee leiding gaf aan zo’n groepje mensen van goede wil. Alsof we een gevaar voor de Nederlandse maatschappij waren, in plaats van mensen die die maatschappij juist actief wilden dienen.
In die jaren was de scheidslijn rechts – links nog duidelijk waarneembaar. En iedereen die binnen of buiten de kerken, actief in de maatschappij stond, was links. En dus ‘gevaarlijk’. Nu is die scheidslijn een stippellijn geworden, waarvan de stippen ver uit elkaar liggen en de kansen bieden om van links naar rechts en terug te switchen. Wat, niet alleen door de media, maar ook in de politiek, dan ook naar behoeven gedaan wordt.
Het was in die tijdgeest dat ook Wijnand Duyvendak, heel argeloos en open, een echte activist moet zijn geweest. De politie wist ervan, de BVD moét ervan geweten hebben, als ze zelfs zo’n onschuldig klein vrouwtje als ikzelf wisten te vinden…. Die voor WAO-ers werkte, antiracistisch was en actief in het kerkenleven stond… En ze wìsten me te vinden hoor.
Het is hypocrisie, vind ik, dat Femke Halsema hem nu heeft laten vallen. De voorzitter van GroenLinks in de 2e Kamer, ook zelf elitair, heeft waarschijnlijk ook zelf nooit in he actieleven gezeten?
Om nog maar niet te spreken van de horde aan fotografen die Duyvendak fotografeerde op het moment dat hij, inplaats van een feestelijke middag vanwege het boek, de afgang van zijn leven moest beleven dank zij die kinderlijke taartactie. Dat was misschien leuk in de dertiger jaren, en misschien ook voor de fotografen en hun media van nu…. Ikzelf, toch geen aanhanger van GroenLinks, vond het maar een kinderachtige en stomme actie. De hetze tegen Duyvendak kreeg er een nog viezere smaak door.
Dit is geen activisme met de bedoeling een betere maatschappij te creëren.
Zo, heb ik ook mijn eigen gevoelens hierover eens uitgebreid geschreven……..
vrijdag 22 augustus 2008
Het einde van de week.
Het wordt wel tijd om de dag van vandaag vast te leggen.
Wat is er voor bijzonders te vertellen? Eigenlijk niks. Op een ander stukje heb ik mijn mening over Duyvendak gegeven… Niemand van de pers heeft het lef gehad het gebeurde te plaatsen in de tijdgeest… Of de persmensen van nu zijn zó jong en rechts dat ze dat niet weten. En de rest houdt zijn mond uit angst de vuile kritiek over zich heen te krijgen die ik o.a. op het forum van geenstijl.nl gelezen heb.
Weet men dat geenstijl.nl nu in handen van De Telegraaf is? Koren op die molen dus.
Enfin, ik heb er mijn eigen mening over, was in die vroege tachtiger jaren ook heel actief voor een betere wereld bezig. Laat ik het maar zo noemen. Natuurlijk zijn er ernstige fouten gemaakt die niet terug te draaien zijn, die lijst met namen bij voorbeeld. Maar ik sta vierkant achter de mening van burgemeester Job Cohen. Als niemand iets doet, kijken we alleen maar toe hoeveel slechter we de wereld voor onze kinderen achterlaten. En als je je wèl inzet, maar in het vuur van je overtuigingen fouten maakt, heb je in elk geval, terugkijkend, het gevoel iéts gedaan te hebben, al heeft het voor zover we dat nu kunnen zien, weinig resultaat gehad.
Ik ben nu oud, maar heb nergens spijt van. Al moet ik toegeven dat ik heel anders en veel minder militant bezig was als Wijnand Duyvendak.
Goed, vandaag dus weer naar de fysiotherapeut geweest, en weer doodmoe thuisgekomen.
En de dag verder doorgebracht met lezen en slapen en eten. Erg hè ;-)) . Ik heb hier dus ook mijn eigen mening over: nee, helemaal niet erg. Mijn lijf eist dat en mijn leeftijd staat dat toe.
De Olympiade is bijna voorbij en dit kleine landje heeft (wij hebben… zeggen we dan) dus een aantal kampioenen met goud voortgebracht. Dit kleine landje…. Ik heb zelf geen meter hard gelopen, gezwommen, gesprongen of paardgereden… en zelfs amper tv gekeken… maar ik hoor reporters praten over ‘Nederland heeft..’ ‘Wij hebben…’ en moet dan een beetje grijnzen. Ik hoop dat ze het overdrachtelijk bedoelen? Maar goed, de Olympische equipe van dit landje heeft verhoudingsgewijs heel erg veel medailles thuis te brengen. Gefeliciteerd mensen. En dat jullie straks in het stadion in Amsterdam maar een onvergetelijk feest voorgeschoteld krijgen als afsluiting.
Wat is er voor bijzonders te vertellen? Eigenlijk niks. Op een ander stukje heb ik mijn mening over Duyvendak gegeven… Niemand van de pers heeft het lef gehad het gebeurde te plaatsen in de tijdgeest… Of de persmensen van nu zijn zó jong en rechts dat ze dat niet weten. En de rest houdt zijn mond uit angst de vuile kritiek over zich heen te krijgen die ik o.a. op het forum van geenstijl.nl gelezen heb.
Weet men dat geenstijl.nl nu in handen van De Telegraaf is? Koren op die molen dus.
Enfin, ik heb er mijn eigen mening over, was in die vroege tachtiger jaren ook heel actief voor een betere wereld bezig. Laat ik het maar zo noemen. Natuurlijk zijn er ernstige fouten gemaakt die niet terug te draaien zijn, die lijst met namen bij voorbeeld. Maar ik sta vierkant achter de mening van burgemeester Job Cohen. Als niemand iets doet, kijken we alleen maar toe hoeveel slechter we de wereld voor onze kinderen achterlaten. En als je je wèl inzet, maar in het vuur van je overtuigingen fouten maakt, heb je in elk geval, terugkijkend, het gevoel iéts gedaan te hebben, al heeft het voor zover we dat nu kunnen zien, weinig resultaat gehad.
Ik ben nu oud, maar heb nergens spijt van. Al moet ik toegeven dat ik heel anders en veel minder militant bezig was als Wijnand Duyvendak.
Goed, vandaag dus weer naar de fysiotherapeut geweest, en weer doodmoe thuisgekomen.
En de dag verder doorgebracht met lezen en slapen en eten. Erg hè ;-)) . Ik heb hier dus ook mijn eigen mening over: nee, helemaal niet erg. Mijn lijf eist dat en mijn leeftijd staat dat toe.
De Olympiade is bijna voorbij en dit kleine landje heeft (wij hebben… zeggen we dan) dus een aantal kampioenen met goud voortgebracht. Dit kleine landje…. Ik heb zelf geen meter hard gelopen, gezwommen, gesprongen of paardgereden… en zelfs amper tv gekeken… maar ik hoor reporters praten over ‘Nederland heeft..’ ‘Wij hebben…’ en moet dan een beetje grijnzen. Ik hoop dat ze het overdrachtelijk bedoelen? Maar goed, de Olympische equipe van dit landje heeft verhoudingsgewijs heel erg veel medailles thuis te brengen. Gefeliciteerd mensen. En dat jullie straks in het stadion in Amsterdam maar een onvergetelijk feest voorgeschoteld krijgen als afsluiting.
donderdag 21 augustus 2008
Vandaag was een betere dag
Anders dan gisteren werd ik om half negen wakker gemaakt door de timmerlieden die hier elders in het gebouw aan het werk zijn.
Vroeg genoeg om nog tè slaperig te zijn om aan de gang te gaan en ik draaide me dus nog maar eens om. Poes sliep door, opgerold op het kussen naast me
En toen ik na negen uur weer wakker werd SCHEEN DE ZON. Mijn dromen, net daarvoor, waren vrolijk, feestelijk. Ik was in mijn slaap hard aan het zingen in een mij onbekende taal, en wat was ik vrolijk. Even later kwam ik, nog steeds in mijn slaap dus en nog steeds in een feeststemming, de hele familie tegen in een restaurant waar men kennelijk op me had zitten wachten. En daar werd ik blij verwelkomd. Dus werd ik weer eens met een grijns op mijn gezicht wakker.
Kijk, als ik op zo’n manier wakker mag worden is mijn dag heel goed begonnen.
Het is nu bijna half elf, de zon schijnt nog steeds, ondanks dat de weermeneren beweren dat het hier helemaal bewolkt is. Is het ook wel, maar zolang de zon blijft schijnen….Verder zou het hier de hele dag bewolkt zijn en regenen, eventueel met onweer.
We wachten af, ook wat de dag nog meer aan verrassingen inhoudt.
Een verrassing inderdaad, dat ik deze url vond. Ik wist wel van het bestaan af, maar had het nu even nodig en via google kwam ik er dus op en heb hem meteen vastgezet: http://www.mijnwoordenboek.nl/synoniemen/ . Als je ouder wordt weet je meestal wel wat je wilt vertellen, maar is het juiste woord niet meteen voor handen, nu dus wel…;-)
Met de ochtendpost kwam een mooie pps van Jacek Yerka (http://www.yerkaland.com/ ) een surrealistisch schilder…. Mooi. Dan gaat mijn hartje open….
Wat gisteren betreft: Dat ongeluk met dat vliegtuig en de gevolgen, samen met al het andere nare nieuws van gisteren, gaf me zo’n klap op mijn hoofd, dat het een soort shock leek, die alles ontkleurde. Soms wordt het empatisch vermogen zo overvallen, dat je even bijna deel uitmaakt van de verschrikkingen waarover je hoort, leest of ziet. En dat gebeurde dus even.
Gelukkig dus dat er nachten zijn met goéde dromen om me weer mijn optimistische zelf te laten zijn. Wel met veel verdrietige gevoelens over wat er gebeurd is daar in Spanje, maar beter geaard nu. Er gebeuren zo vreselijk veel nare dingen en grote ongelukken, dat je vanzelf moet leren emotioneel wat afstand te houden en evenwichtig te blijven. Dat lukt niet altijd nee.
De zon schijnt weer, ik ga aanstalten maken ertussen uit te gaan. ;-)))
Een hele lange wandeling gemaakt dus. Ik wilde in de toko op de Nieuwmarkt een paar pakjes kruidenthee halen. Omdat de metro nog steeds niet rijdt moest ik met de tram naar de Dam, daar ergens steegjes en straatjes doorlopen, de hele hoerenbuurt door. Alleen maar mannen op straat en blote meisjes achter de ramen.. De grachtjes over en dan een stukje Zeedijk om op de Nieuwmarkt te komen. Nouja, toch wat andere boodschapjes kunnen meenemen. Ze hebben er weer kwarteleitjes!! Die zijn kleiner, niet duurder, minder vet dus minder cholesterol , letterlijk ook, want ze zijn maar heel klein hè.
Met een volle rugzak de Kloveniersburgwal afgestrompeld tot bij het Waterlooplein, op de brug bij de Rembrandscorner ging het even helemaal niet meer, dus neergezegen voor een kop koffie. Enfin, voel je mijn vermoeidheid, alleen al na die opsomming? Oja, in de Jodebreestraat bij Appie ook meteen maar de laatste benodigdheden meegenomen.
De laatste maanden heb ik me volgegeten aan wilde perziken, zo heerlijk, ik kan er niet genoeg van krijgen. € 2,95 per kilo gemiddeld.
In de Warmoesstraat is een open winkel gekomen. Die heet Warmoes-markt. Speciaal voor fijne groenten en fruit en ze maken er ook smoothies. Ze hadden er nog volop wilde perziken staan en ik was moe en warm en ….. Wat kosten ze, vroeg ik aan de verkoper. ‘Vijf en zeventig cent per stuk’, durfde hij me te zeggen. Ik wist niet wat ik hoorde!!
. ‘Voor die prijs mag je ze van mij allemaal zelf opeten, moge het je goed bekomen’ zei ik en zag nog net hoe hij mij met open mond nastaarde… ;-)
Is hij nou helemaal belatafeld, wat denken ze wel daar in die toeristenbuurt, wat een afzetterij, zijn ze nou helemaal van de pot gerukt daar….
Maar goed, na Appie naar de tram en thuisgekomen was ik te moe om de boodschappen uit te pakken. Dus pas om deze tijd mijn verhaaltje voor vandaag afgemaakt.
Gelukkig is deze dag een andere dan die van gisteren en ik hoop dat de dag van morgen nog beter mag zijn.. Maar ik moet dan wel naar de fysiotherapeut ;-((
Vroeg genoeg om nog tè slaperig te zijn om aan de gang te gaan en ik draaide me dus nog maar eens om. Poes sliep door, opgerold op het kussen naast me
En toen ik na negen uur weer wakker werd SCHEEN DE ZON. Mijn dromen, net daarvoor, waren vrolijk, feestelijk. Ik was in mijn slaap hard aan het zingen in een mij onbekende taal, en wat was ik vrolijk. Even later kwam ik, nog steeds in mijn slaap dus en nog steeds in een feeststemming, de hele familie tegen in een restaurant waar men kennelijk op me had zitten wachten. En daar werd ik blij verwelkomd. Dus werd ik weer eens met een grijns op mijn gezicht wakker.
Kijk, als ik op zo’n manier wakker mag worden is mijn dag heel goed begonnen.
Het is nu bijna half elf, de zon schijnt nog steeds, ondanks dat de weermeneren beweren dat het hier helemaal bewolkt is. Is het ook wel, maar zolang de zon blijft schijnen….Verder zou het hier de hele dag bewolkt zijn en regenen, eventueel met onweer.
We wachten af, ook wat de dag nog meer aan verrassingen inhoudt.
Een verrassing inderdaad, dat ik deze url vond. Ik wist wel van het bestaan af, maar had het nu even nodig en via google kwam ik er dus op en heb hem meteen vastgezet: http://www.mijnwoordenboek.nl/synoniemen/ . Als je ouder wordt weet je meestal wel wat je wilt vertellen, maar is het juiste woord niet meteen voor handen, nu dus wel…;-)
Met de ochtendpost kwam een mooie pps van Jacek Yerka (http://www.yerkaland.com/ ) een surrealistisch schilder…. Mooi. Dan gaat mijn hartje open….
Wat gisteren betreft: Dat ongeluk met dat vliegtuig en de gevolgen, samen met al het andere nare nieuws van gisteren, gaf me zo’n klap op mijn hoofd, dat het een soort shock leek, die alles ontkleurde. Soms wordt het empatisch vermogen zo overvallen, dat je even bijna deel uitmaakt van de verschrikkingen waarover je hoort, leest of ziet. En dat gebeurde dus even.
Gelukkig dus dat er nachten zijn met goéde dromen om me weer mijn optimistische zelf te laten zijn. Wel met veel verdrietige gevoelens over wat er gebeurd is daar in Spanje, maar beter geaard nu. Er gebeuren zo vreselijk veel nare dingen en grote ongelukken, dat je vanzelf moet leren emotioneel wat afstand te houden en evenwichtig te blijven. Dat lukt niet altijd nee.
De zon schijnt weer, ik ga aanstalten maken ertussen uit te gaan. ;-)))
Een hele lange wandeling gemaakt dus. Ik wilde in de toko op de Nieuwmarkt een paar pakjes kruidenthee halen. Omdat de metro nog steeds niet rijdt moest ik met de tram naar de Dam, daar ergens steegjes en straatjes doorlopen, de hele hoerenbuurt door. Alleen maar mannen op straat en blote meisjes achter de ramen.. De grachtjes over en dan een stukje Zeedijk om op de Nieuwmarkt te komen. Nouja, toch wat andere boodschapjes kunnen meenemen. Ze hebben er weer kwarteleitjes!! Die zijn kleiner, niet duurder, minder vet dus minder cholesterol , letterlijk ook, want ze zijn maar heel klein hè.
Met een volle rugzak de Kloveniersburgwal afgestrompeld tot bij het Waterlooplein, op de brug bij de Rembrandscorner ging het even helemaal niet meer, dus neergezegen voor een kop koffie. Enfin, voel je mijn vermoeidheid, alleen al na die opsomming? Oja, in de Jodebreestraat bij Appie ook meteen maar de laatste benodigdheden meegenomen.
De laatste maanden heb ik me volgegeten aan wilde perziken, zo heerlijk, ik kan er niet genoeg van krijgen. € 2,95 per kilo gemiddeld.
In de Warmoesstraat is een open winkel gekomen. Die heet Warmoes-markt. Speciaal voor fijne groenten en fruit en ze maken er ook smoothies. Ze hadden er nog volop wilde perziken staan en ik was moe en warm en ….. Wat kosten ze, vroeg ik aan de verkoper. ‘Vijf en zeventig cent per stuk’, durfde hij me te zeggen. Ik wist niet wat ik hoorde!!
. ‘Voor die prijs mag je ze van mij allemaal zelf opeten, moge het je goed bekomen’ zei ik en zag nog net hoe hij mij met open mond nastaarde… ;-)
Is hij nou helemaal belatafeld, wat denken ze wel daar in die toeristenbuurt, wat een afzetterij, zijn ze nou helemaal van de pot gerukt daar….
Maar goed, na Appie naar de tram en thuisgekomen was ik te moe om de boodschappen uit te pakken. Dus pas om deze tijd mijn verhaaltje voor vandaag afgemaakt.
Gelukkig is deze dag een andere dan die van gisteren en ik hoop dat de dag van morgen nog beter mag zijn.. Maar ik moet dan wel naar de fysiotherapeut ;-((
woensdag 20 augustus 2008
Vandaag is een duistere dag
Vandaag is een duistere dag en zelf ben ik ook thuis gebleven. Net als de zomerzon dus.
De kachel brandt, ik heb mijn warme en kleurrijke huisjasje aan.
Ook de avond heeft geen licht gebracht. Geen aarzelend zonnetje, weerschijnend in de ramen van de huizen aan de overkant, als een belofte dat het zonlicht nog wel degelijk bestaat.
Maar een stevige kille wind als belofte dat de herfst daarentegen wel dégelijk nog komt.
De temperatuur is augustus onwaardig, vanavond rond acht uur was het nog maar 17,9 graden, volgens weer-on-line.
Ook het nieuws bracht beroerde berichten. De vliegtuigcrash bij Madrid kostte tussen de 100 en de 149 blije vakantiegangers het leven.
Weer zó veel doden bij oorlogen ter voorkoming van oorlogen en dan als klein nieuws de zieke manier waarop Duyvendak behandeld werd op wat voor hem een feestdag had moeten worden: het aanbieden van zijn boek aan het publiek.
En Mc.Cain staat op het punt de zittende president op te volgen. Hij heeft Obama ingehaald.
Ik ben deze 20ste augustus dus niet in een juichstemming, dat mag duidelijk zijn.
Misschien kan ik mezelf aan mijn haren nog uit dit dreigende moeras trekken?
Eh... Morgen zal het beter gaan, beslist. Ook daar hebben we immers Google voor?
Dus snel gegoogled en ja hoor!! Ik vond het onsterfelijke lied dat op
http://www.leger1939-1940.nl/Liedjes/morgen.htm staat….
Toen was het leven inderdaad zoveel slechter hè… En als je terugdenkt aan die jaren durf je al helemaal niet meer chagrijnig te zijn…
Morgen gaat het beter. Ook voor de lezer hoor…
Laat ik maar ophouden voor vandaag…Morgen zàl het beter gaan.
Nog even een lichtje denken voor degenen die het echt moeilijk hebben momenteel, want een echt lichtje meegeven lukt hier ook niet.
Maar ik denk aan jullie hoor!!
De kachel brandt, ik heb mijn warme en kleurrijke huisjasje aan.
Ook de avond heeft geen licht gebracht. Geen aarzelend zonnetje, weerschijnend in de ramen van de huizen aan de overkant, als een belofte dat het zonlicht nog wel degelijk bestaat.
Maar een stevige kille wind als belofte dat de herfst daarentegen wel dégelijk nog komt.
De temperatuur is augustus onwaardig, vanavond rond acht uur was het nog maar 17,9 graden, volgens weer-on-line.
Ook het nieuws bracht beroerde berichten. De vliegtuigcrash bij Madrid kostte tussen de 100 en de 149 blije vakantiegangers het leven.
Weer zó veel doden bij oorlogen ter voorkoming van oorlogen en dan als klein nieuws de zieke manier waarop Duyvendak behandeld werd op wat voor hem een feestdag had moeten worden: het aanbieden van zijn boek aan het publiek.
En Mc.Cain staat op het punt de zittende president op te volgen. Hij heeft Obama ingehaald.
Ik ben deze 20ste augustus dus niet in een juichstemming, dat mag duidelijk zijn.
Misschien kan ik mezelf aan mijn haren nog uit dit dreigende moeras trekken?
Eh... Morgen zal het beter gaan, beslist. Ook daar hebben we immers Google voor?
Dus snel gegoogled en ja hoor!! Ik vond het onsterfelijke lied dat op
http://www.leger1939-1940.nl/Liedjes/morgen.htm staat….
Toen was het leven inderdaad zoveel slechter hè… En als je terugdenkt aan die jaren durf je al helemaal niet meer chagrijnig te zijn…
Morgen gaat het beter. Ook voor de lezer hoor…
Laat ik maar ophouden voor vandaag…Morgen zàl het beter gaan.
Nog even een lichtje denken voor degenen die het echt moeilijk hebben momenteel, want een echt lichtje meegeven lukt hier ook niet.
Maar ik denk aan jullie hoor!!
dinsdag 19 augustus 2008
Met de tram naar het Oosten
Er was regen en harde wind voorspeld en maximum temperaturen van 20 graden.
Nou, geloof ze maar niet meer hoor…. Hier was het minstens 23 graden, af en toe viel er een druppel, die de hoge luchtvochtigheid op eigen houtje ontvluchtte, en er stond best een lekker windje.
Ik had mijn dunne regenjasje aan, mijn rugzak omgegespt en het boodschappenkarretje bij me. En ging per tram naar het Oosten. Nouja, richting Amsterdam-Oost dus. En meteen sloeg de warmte toe. Alsof ik weer in de overgang was, zoiets. Toch maar doorgezet, tot heupje tegen me zei dat ik maar moest opgeven. Maar intussen is het toch gelukt een pak kopieerpapier bij de Hema in Oost te halen en bij de schoenenwinkel maar weer nieuwe trouwe Ecco’s gekocht, nu een maatje groter dan voorheen. Met de eerder gekochte, te kleine schoenen, heb ik iemand blij kunnen maken, dus daar treuren we niet over.
Bij de tramhalte kan ik altijd wel een praatje maken, dus vervelen doet me dat nooit. Een halte terug gegaan, en bij mijn Turkse super weer een tas met fruit gekocht, de allerlaatste wilde perziken van dit jaar o.a. En een zak grote en kleine zwarte pruimen.. Als dit voorbij is komen we vanzelf weer in de sinaasappel en mandarijnensfeer ;-).
Ik verwonder me altijd weer over de beleefdheid van allochtone jongeren tegen mij. Misschien ligt het aan mijn leeftijd, maar vast ook aan mijn eigen benadering. Een beetje als een oma misschien? In elk geval blijf ik open en luister naar wat ze zelf te vertellen hebben. Als ik, zoals nu, jongelui een heidens kabaal hoor maken in de Hema, kom ik ze vanzelf wel tegen. En mijn verwondering was ècht, dat ze maar met hun vieren waren, en ik zei dat ook tegen ze.. ‘Ik dacht dat hier een schoolklas rondliep ;-)))) ‘ Dat werd leuk opgepakt, en ze mopperden flink tegen mij dat er geen schoolagenda’s meer waren. Mijn opmerking dat ze daarvoor ook naar een boekhandel konden gaan veroorzaakte een ‘oja natuurlijk’gevoel. ‘Of ik er eentje in de buurt wist’. ‘Nee dus, vraag het even bij de kassa’… en verdraaid, ze deden dat en gingen opgelucht de zaak uit. Zo kan het dus ook… Terwijl ik personeel en bezoekers al ongerust had zien kijken en afstand nemen. Gewoon een beetje baldadig omdat de school weer begonnen was. Jammer genoeg heb ik geen kleinkinderen nee. Of misschien maar goed, want ik zou ze ongetwijfeld verkeerd opvoeden en teveel verwennen. ;-)
Gisteren was Betty hier. En is mijn huisje weer schoon geworden. Wat moest ik zonder haar beginnen?!!
’s Avonds heb ik tv gekeken.
Ongetwijfeld hebben meer mensen het gezien, een bijna avondvullend programma over eten en gezondheid. Heel leerzaam. Maar of ik het zou verdragen om alleen maar rauwe groenten en fruit en rauwe noten te eten? Hoe goed het ook voor de rest van het lijf zou zijn, toch denk ik niet dat mijn maag daar blij mee zou zijn. Die is zeer fijngevoelig… Een bloemetje van de Oost-Indische kers, een takje rauwe basilicum of mint, dat kan overal bij. En is ook gezond.
Zonder vlees zou nog kunnen… Maar vis en ei blijft in mijn menu. O ja, bonen mocht ook, maar geen gekookte… Je moet er toch niet aan denken op het menu van de Neanderthalers te zijn aangewezen?? Maar het was wel een goed programma, dat zal ik niet ontkennen.
In elk geval ben ik blij dat ik weer voor een week fruit en groente in huis heb.
En dat het weer buiten zodanig gebleven is, dat het de weermannen en –vrouwen weer verschut heeft gezet.
Ik wil toch nog even een paar mensen uit mijn kennissen- en vriendenkring extra veel sterkte toewensen. Ze hebben het hard nodig..
Nou, geloof ze maar niet meer hoor…. Hier was het minstens 23 graden, af en toe viel er een druppel, die de hoge luchtvochtigheid op eigen houtje ontvluchtte, en er stond best een lekker windje.
Ik had mijn dunne regenjasje aan, mijn rugzak omgegespt en het boodschappenkarretje bij me. En ging per tram naar het Oosten. Nouja, richting Amsterdam-Oost dus. En meteen sloeg de warmte toe. Alsof ik weer in de overgang was, zoiets. Toch maar doorgezet, tot heupje tegen me zei dat ik maar moest opgeven. Maar intussen is het toch gelukt een pak kopieerpapier bij de Hema in Oost te halen en bij de schoenenwinkel maar weer nieuwe trouwe Ecco’s gekocht, nu een maatje groter dan voorheen. Met de eerder gekochte, te kleine schoenen, heb ik iemand blij kunnen maken, dus daar treuren we niet over.
Bij de tramhalte kan ik altijd wel een praatje maken, dus vervelen doet me dat nooit. Een halte terug gegaan, en bij mijn Turkse super weer een tas met fruit gekocht, de allerlaatste wilde perziken van dit jaar o.a. En een zak grote en kleine zwarte pruimen.. Als dit voorbij is komen we vanzelf weer in de sinaasappel en mandarijnensfeer ;-).
Ik verwonder me altijd weer over de beleefdheid van allochtone jongeren tegen mij. Misschien ligt het aan mijn leeftijd, maar vast ook aan mijn eigen benadering. Een beetje als een oma misschien? In elk geval blijf ik open en luister naar wat ze zelf te vertellen hebben. Als ik, zoals nu, jongelui een heidens kabaal hoor maken in de Hema, kom ik ze vanzelf wel tegen. En mijn verwondering was ècht, dat ze maar met hun vieren waren, en ik zei dat ook tegen ze.. ‘Ik dacht dat hier een schoolklas rondliep ;-)))) ‘ Dat werd leuk opgepakt, en ze mopperden flink tegen mij dat er geen schoolagenda’s meer waren. Mijn opmerking dat ze daarvoor ook naar een boekhandel konden gaan veroorzaakte een ‘oja natuurlijk’gevoel. ‘Of ik er eentje in de buurt wist’. ‘Nee dus, vraag het even bij de kassa’… en verdraaid, ze deden dat en gingen opgelucht de zaak uit. Zo kan het dus ook… Terwijl ik personeel en bezoekers al ongerust had zien kijken en afstand nemen. Gewoon een beetje baldadig omdat de school weer begonnen was. Jammer genoeg heb ik geen kleinkinderen nee. Of misschien maar goed, want ik zou ze ongetwijfeld verkeerd opvoeden en teveel verwennen. ;-)
Gisteren was Betty hier. En is mijn huisje weer schoon geworden. Wat moest ik zonder haar beginnen?!!
’s Avonds heb ik tv gekeken.
Ongetwijfeld hebben meer mensen het gezien, een bijna avondvullend programma over eten en gezondheid. Heel leerzaam. Maar of ik het zou verdragen om alleen maar rauwe groenten en fruit en rauwe noten te eten? Hoe goed het ook voor de rest van het lijf zou zijn, toch denk ik niet dat mijn maag daar blij mee zou zijn. Die is zeer fijngevoelig… Een bloemetje van de Oost-Indische kers, een takje rauwe basilicum of mint, dat kan overal bij. En is ook gezond.
Zonder vlees zou nog kunnen… Maar vis en ei blijft in mijn menu. O ja, bonen mocht ook, maar geen gekookte… Je moet er toch niet aan denken op het menu van de Neanderthalers te zijn aangewezen?? Maar het was wel een goed programma, dat zal ik niet ontkennen.
In elk geval ben ik blij dat ik weer voor een week fruit en groente in huis heb.
En dat het weer buiten zodanig gebleven is, dat het de weermannen en –vrouwen weer verschut heeft gezet.
Ik wil toch nog even een paar mensen uit mijn kennissen- en vriendenkring extra veel sterkte toewensen. Ze hebben het hard nodig..
zondag 17 augustus 2008
Een echte zondag, een dagje van niks….
Vanmorgen lekker uitgeslapen en alle ochtendrituelen op mijn dooie akkertje gedaan.
Daarna de dagelijkse controle naar het welzijn van Buurman gedaan, even voor de ramen aan de gracht informeren naar zijn gezondheid. Dat hebben we niet afgesproken, maar dat is zo gegroeid. Buurman is 86 jaar en heeft De echte oudemannenkwaal. Ik hoef de oudere mannen die dit lezen niks te vertellen hè…
Vandaag was hij niet in orde. Maar wie neemt er nou vóór het eten al een paracetamol? Gezond is dat bepaald niet en risico’s heeft dat wel. Dan ga je je toch niet bepaald lekkerder voelen denk ik. Hij zag er dus heel lijdend uit en hoefde me niks te vertellen. Ik heb later het hondje uitgelaten, een schat hoor die eigenlijk zonder band zou kunnen maar dat mag niet op straat. Het is vandaag mijn enige beweging buiten geweest.
Teddy is een heel dikke reuzenteckel die dezelfde respectabele leeftijd heeft als Buurman, maar dan in hondenjaren. Hij heeft ook bijna hetzelfde menu als Buurman zelf en is dus niet van niks zo dik. Maar het is een dot, die een duidelijk en begrijpelijk hondentaaltje spreekt. Een dominant mannetje ook nog. Maar daar trek ik me weinig van aan. Mijn kat is ook dominant. En wie is er de baas in huis? Ikzelf toch zeker? ;-)))
Buurman heeft vanavond maar weer een pannetje kippensoep en een paar stukjes gebakken kip gekregen. Hopelijk knapt hij daar een beetje van op. Zo niet van de soep zelf, alswel van het vriendengebaar.
De middag heb ik verder rustend doorgebracht. Liggend tv gekeken, en toch nog even geslapen en wild gedroomd.
En vanavond na het eten wat telefoontjes gepleegd en verder niks……
Dus heel rustig allemaal. Met een waardeloos programma van BNN op tv, en de kranten voor mijn neus. Lekker avondje. Lekker daggie.
Als er vanavond niks spannenders gebeurt heb ik dus een echte zondag gehouden.
Een dagje van niks eigenlijk.
Daarna de dagelijkse controle naar het welzijn van Buurman gedaan, even voor de ramen aan de gracht informeren naar zijn gezondheid. Dat hebben we niet afgesproken, maar dat is zo gegroeid. Buurman is 86 jaar en heeft De echte oudemannenkwaal. Ik hoef de oudere mannen die dit lezen niks te vertellen hè…
Vandaag was hij niet in orde. Maar wie neemt er nou vóór het eten al een paracetamol? Gezond is dat bepaald niet en risico’s heeft dat wel. Dan ga je je toch niet bepaald lekkerder voelen denk ik. Hij zag er dus heel lijdend uit en hoefde me niks te vertellen. Ik heb later het hondje uitgelaten, een schat hoor die eigenlijk zonder band zou kunnen maar dat mag niet op straat. Het is vandaag mijn enige beweging buiten geweest.
Teddy is een heel dikke reuzenteckel die dezelfde respectabele leeftijd heeft als Buurman, maar dan in hondenjaren. Hij heeft ook bijna hetzelfde menu als Buurman zelf en is dus niet van niks zo dik. Maar het is een dot, die een duidelijk en begrijpelijk hondentaaltje spreekt. Een dominant mannetje ook nog. Maar daar trek ik me weinig van aan. Mijn kat is ook dominant. En wie is er de baas in huis? Ikzelf toch zeker? ;-)))
Buurman heeft vanavond maar weer een pannetje kippensoep en een paar stukjes gebakken kip gekregen. Hopelijk knapt hij daar een beetje van op. Zo niet van de soep zelf, alswel van het vriendengebaar.
De middag heb ik verder rustend doorgebracht. Liggend tv gekeken, en toch nog even geslapen en wild gedroomd.
En vanavond na het eten wat telefoontjes gepleegd en verder niks……
Dus heel rustig allemaal. Met een waardeloos programma van BNN op tv, en de kranten voor mijn neus. Lekker avondje. Lekker daggie.
Als er vanavond niks spannenders gebeurt heb ik dus een echte zondag gehouden.
Een dagje van niks eigenlijk.
Abonneren op:
Posts (Atom)
