De bladen, gedenklichtjes en nog meer

Normaal lees ik de damesbladen die ik krijg, niet zelf.. Ik geef ze meteen dóór/ Maar deze Libelle 18, 27 april. Extra dik, bladerde ik toch eens door. Voorbereiding zomerweek ook. met programmaboekje China Town Libelle zomerweek. Mijn oog viel op een regeltje van een ingezonden brief, hoe de schrijfster tegen racisme was.....Daardoor schrok ik wakker en toen begonnen er dingen op te vallen…..
Nou beschuldig ik natuurlijk Libelle ( in dit ene tijdschrift) niet van racistische dingen..... maar zou het de schrijfster van dat stukje nooit zijn opgevallen dat er (behalve de paar foto's van Chinese mensen, omdat het natuurlijk om China Town van de Libelle Zomerweek ging), dat er héél letterlijk niet één gekleurde mens in het hele tijdschrift voorkwam? Alleen maar mooie blanke jonge vrouwen... geen gele, zwarte, olijfkleurige of bruine mensen. Alsof dit land alleen maar uit blanke mooie jonge vrouwen bestaat....Die mooi moeten blijven met vele mooimakende dingen...Terwijl hier zoveel mooie, gekleurde vrouwen wonen...
En natuurlijk zie ik alleen blanke kindertjes.in de snoezigste kleertjes.
Op de cover van deze Libelle zie ik trouwens i.p.v. Chinese - Japanse baboeska's.... ;-)))
Voor de zekerheid heb ik ook de Margriet doorgebladerd en de nieuwste Viva. Alleen bij de Viva vind ik een paar gekleurde vrouwen..
Maar geen van de drie 'dames'-bladen weet de veelkleurigheid te gebruiken van ons land. Om over andere culturen maar te zwijgen, want wat ik zie is zeer eenzijdig....
Het viel me trouwens ook op dat ik geen vrouwen van middelbare leeftijd of nog ouder tegenkwam in de bladen.
Wordt het geen tijd dat deze bladen een beetje wakker worden en bij de tijd proberen te blijven??? Hoe leuk die zomerweken van Libelle ook mogen zijn van oudsher, we leven nu in 2012 .Volgens de gegevens op Google waren er in 2009 in Nederland al 189 verschillende culturen.....Ik zie er niets van terug in de damesbladen. En al helemaal niet in deze Libelle.....
Vandaag is een bijzondere dag. De verjaardag van mijn verleden jaar overleden buurman Jules. Mijn beste vriend in de jaren dat ik hier woonde. Het begin ging wat stroef, maar in de jaren die volgden werden we dikke vrienden. Ik ben hem niet vergeten. En dit huis en de buurt evenmin.....
En het Herdenkingslampje brandt weer. Dat was net een dag uitgedaan. De twaalfde mei was de dag van onze goede vriend Ad. Die ik ook wilde gedenken. Ook Ad heeft een kring vrienden nagelaten die hem nog lang niet vergeten zijn....

Amsterdam, 18 mei vandaag. En voor het eerst loop ik buiten weer met dikke en pijnlijke ogen die ik bijna niet kan openhouden. Fijnstof of pollen?
Het is droog, maar bewolkt, en de iepen strooien overvloedig hun 'dubbeltjes' dus ik neem aan dat, voor mij onzichtbaar, nog veel meer planten, struiken, bomen hun pollen en zaden rondstrooien. Toch moest ik er weer uit, want ik heb bioscoopkaartjes gewonnen bij de postcodeloterij en die wilde ik dus inwisselen voor echte kaartjes. Dochterlief en ik gaan naar de bioscoop!. Sjonge, dat is lang geleden dat ik een bioscoop van binnen heb gezien......ik verhoog me er erg op.
Ondanks dat mijn benen niet mee willen werken ga ik toch verder. Want ik ga lopen over het Singel, de bloemenmarkt. Er moeten een paar grote potten voor buiten komen. Er moet nog een reumaplant overgeplant worden. Maar niet van de terracotta potten, die zijn veel te zwaar... Ik heb weliswaar weer mijn karretje bij me, maar dat is meer om af en toe op te kunnen leunen, die potten moeten maar van plastic worden... En ja, dat is ook gelukt en ik heb mezelf beloond met een glas muntthee met honing bij Divertimento, bijna op de hoek van het Koningsplein. Fijne muziek gezellige bediening....Ja Mwauw, wat wou u hebben Mwauw? Komt eraan hoor.... En inderdaad kwam het al gauw... Kittig jongetje dat me bediende...;-)
Wat was het weer druk op het Singel... niet dóór te komen, met een karretje al helemaal niet. De Thalys, de highspeedtrein uit Parijs had voornamelijk Franssprekende mensen aangevoerd... waarschijnlijk zijn er ook veel Spaans sprekenden ingestapt, want dat waren de talen die ik voornamelijk hoorde. Al kon iedereen 'sorry' zeggen die mijn karretje molesteerde... het was het enige Engelse woord dat ik hoorde vandaag. Maar als het zo idioot druk is dat je eigenlijk nergens kunt stilstaan maar voortgestuwd wordt door de menigte, moet je ook eigenlijk geen karretje meenemen. Ik moést wel en dat heb ik geweten.... Er was totaal geen energie meer om iets anders te ondernemen toen ik eenmaal de potten in mijn karretje had en ik ben dan ook Linéa recta naar de tram en naar huis gegaan. En daar was ik dolblij mijn pijnlijke pootjes te kunnen opheffen en even te kunnen gaan liggen.
Vanavond na de laatste gebakken courgette met een gegrild kippetje me neergezet om heel veel mails door te sturen..Het is half twaalf en ik geloof dat de dag nu een beetje voorbij is......

Google te hulp geroepen en leukere dingen.

Dit overzicht is niet beschikbaar. Klik hier om de post te bekijken.