Gisteravond uitte ik tegen een mailvriendin de verzuchting dat het onweer wat mij betreft nog wel even mocht doorgaan. Ik genoot, staande in de open tuindeuren, met volle teugen. Af en toe maakte de bliksem van de vroege nacht heldere dag, andere momenten werden alleen de donkere huizen en bomen aan de overkant even in het floodlight gezet. De regen was toen nog een opluchting voor de droge grond. En de donderslagen deden plezierig denken aan oertijden.
Maar het gaat nu, óver half zes in de ochtend, nog steeds door. Het wordt al licht, de eerste vogels laten zich al horen. Ja zeg, dat had ik niet gewenst hoor, ik hoor nog te slapen.
Vannacht is het wel héél erg geweest en ik ben na half vier een paar keer gaan kijken of alles nog goed was hier buiten. Natuurlijk van achter de glazen deur. Slapen was er inderdaad al gauw niet meer bij.
Gelukkig is het gedonder nu wat meer op afstand, maar de hele nacht is het hier natte moesson geweest. Bliksemflitsen en donderslagen achter elkaar. En alles recht boven de stad. Ik hoop dat iedereen, alle daklozen ook, onderdak gevonden hebben. Ik heb geen angst voor onweer, dat moge duidelijk zijn. Maar dit was wel zo onhollands dat ik toch een paar keer bevreesd was voor een inslag. Die zal ook best hebben plaatsgevonden, maar ik heb nog geen brandweer gehoord.
De regenteil buiten is volgeregend. De regen valt nog steeds in stromen en dikke druppels. De meeste planten hebben het goed doorstaan maar de grote hortensia is omgevallen. Als de regen is opgehouden en de meeste nattigheid uit de plant is verdwenen, zodat hij minder zwaar is, zal ik proberen hem overeind te krijgen. Hier kan geen sproeien tegenop, de tuin heeft een goede bui gekregen, Voorlopig hoef ik er niets te doen.
Poes heeft kennelijk de nacht doorgebracht in de badkamer, achter de wasmachine. Ze kwam met een dikke staart schuw tevoorschijn toen ik daar binnenkwam. Mijn bed was kennelijk niet veilig genoeg voor haar.
In het achterste deel van het atrium is een overstroming. Ik ga daar niet weer dweilen, daar wonen ook twee mensen. Bij een vorige overstroming heb ik hun straatje droog gehouden, twee uur bezig geweest. De ene buur kwam met een sigaret in zijn mond kijken hoe ik dat deed. De andere liet zich niet zien. En beiden zijn in staat het zelf te doen.
Ik ben gekke Gerritje niet… Nee, daar woont niet mijn Buurman, die woont bij mij aan ‘het plein’ van het Atrium. Hier recht tegenover.
Volgens de buienradar is het onweer nu echt voorbij. Maar de zware regenbuien blijven nog wel even. Naar buiten kan ik dus straks toch niet.
Dus zien of ik nog wat uurtjes kan slapen is wel het beste dat gedaan kan worden.
Zo, dit was een verslag van een onweersbui die niet wilde óverdrijven.
maandag 25 mei 2009
een prachtig weekend
Genieten, een prachtig onweer…
Hel oplichtende bliksems, donder dendert langs de hemel, regen en wind brengen noodzakelijke koelte na deze eerste echt warme maandag, de laatste maandag alweer van mei 2009. Laat het nog even duren, alsjeblieft.
De tuin geurt overweldigend. De houten tegels op het kleine stukje grond zijn een succes. De tuin lijkt zelfs groter, nu ik maar een deel van die tegels met potten met planten bedek.
Ik hoop maar dat meer mensen nu genieten. En niet bang zijn voor onweer. Het is het mooiste oergevoel dat je kunt hebben. De bliksem en donder en regen en harde wind…. Zo moet het in de oerbossen geweest zijn voor de mensheid de kans kreeg de natuur te bederven. Ik kan me een voorstelling maken daarvan. Er midden in gaan staan en het allemaal over me heen laten gaan…
Vandaag Betty-dag. En omdat ze morgen jarig is kreeg ze nu een mooi cadeau van me. Daar geniet ik zelf even hard van als zij.
Gisteren zijn dochterlief, nicht, neef en ikzelf op hun uitnodiging naar de Pasar Malam geweest. Nicht en neef waren gastheer en gastvrouw, en dat voelde goed.
Gisteren was het ook warm, maar de luchtcirculatie dáár was goed geregeld. Het was maar in één hoek van het hele tentgebeuren echt warm.
Het Tong Tongfestival, ofwel de Pasar Malam, was groter, ruimer ingedeeld en frisser van atmosfeer dan vorige jaren. Onderweg stonden hier en daar 'deuren' open. Het is eigenlijk een héél grote tent, verdeeld in compartimenten en verschillende soorten onderdelen. Een cultuurafdeling, een eetafdeling, een theaterafdeling. Heel erg de moeite waard.
Ik heb mezelf getrakteerd op een quilt, een zomerdeken samengesteld uit meer dan honderd stukjes (Indische) stof. Een sprei eigenlijk, want het wordt te warm voor het kleed dat er nu op ligt. Hij was maar € 25,-, niet te geloven. Nergens is zoiets goedkoper Zelfs op de markt is hij veel duurder en ook niet zo mooi. Het staat heel mooi en fleurig in mijn kamer.
Onderweg hebben we gegeten en gedronken.Het was een heerlijk dagje uit. Ik was bang het niet aan te kunnen en eerlijk gezegd was ik ook heel erg moe, maar ik viel mezelf (op dat gebied althans ;-) ) 100% mee. En daardoor heb ik ook weer moed en lef gekregen om vaker op reis te gaan. Misschien binnenkort ook weer zelfstandig?
Het was wel een lange dag want ze stonden al vóór elf uur voor de deur. Maar blij toe, want de grootste drukte zijn we daardoor misgelopen, ook onderweg. Na het Tong Tongfestival wilden we graag nog even naar Scheveningen, de boulevard op, en zo mogelijk naar het strand (maar dat laatste had ik zelf ècht niet meer opgebracht). Maar dat hadden meer mensen gedacht, tenslotte wàs het prachtig strandweer. We hebben dus héél lang in een file doorgebracht, meter voor meter vooruit, één auto verder bij elke stoplichtverspringing (heet dat zo?) en op zeker ogenblik verloor zelfs neef Freek zijn geduld en dat zegt wat!! Hoewel dochterlief er niet zó van houdt hebben we toch min of meer afgesproken van de zomer naar het vuurwerkfestival in Scheveningen te gaan.
We zijn dus bij de eerste mogelijkheid uit de file en richting Noorden gegaan. En onderweg, in het grote eetparadijs langs de snelweg naar Amsterdam, hebben we gegeten. Er zitten daar, naast en boven de snelweg, niet alleen een La Place van V&D, maar nog enkele andere restaurants en aan de overkant een grote Van Der Valk. La Place biedt een overdaad aan mogelijkheden om lekker te eten tegen een redelijke prijs.
De bijbehorende parkeerpleinen voor vrachtauto’s stonden vol met zowel Nederlandse als buitenlandse vrachtauto’s, hele grote internationale. Vrachtwagenchauffeurs kunnen daar, behalve goed eten, ook hun rusttijden doorbrengen heb ik begrepen.
Thuisgekomen was er nog geen gelegenheid om te rusten. Buiten was alles uitgedroogd, dus, behalve dat poes eten en drinken moest hebben moest ook de tuinslang tevoorschijn komen. De hele tuin, mijn tuintje, maar ook de gezamenlijke, heeft dus een bad gehad en daarna moest ik dweilen. Nee, de kraan was toen al dicht, maar de aansluiting van de kraan op de slang is waardelood en daardoor stond mijn badcel en een deel van de huiskamer blank na afloop. De Woningcorp. Heeft beloofd me te helpen hierbij, dus wacht ik maar op het telefoontje van een loodgieter,
zoals beloofd… Toen nog een paar mailtjes verstuurd en dáárna kon ik mijn slaappil nemen en mijn bankbed gereed maken. ;-) Als een blok heb ik geslapen en vandaag voor mijn doen wel redelijk fit, hoewel toch nog vermoeid.
Nog een dag terug? Zaterdag heb ik het Singel, de bloemenmarkt dus, weer eens afgelopen, heen en terug. Het was stikdruk en ik hoorde geen Nederlands spreken. Frans, Duits, Spaans, Engels en Amerikaans Engels, en nog een paar talen. Ik had mijn boodschappenwagentje bij me, en mijn rugzak want wilde tegelijk bij de Appie aan het Koningsplein mijn boodschappen meenemen. Gelukkig dat ik het karretje dichtbij me hield en heb ik geen grote voeten ;-), zodat de schade voor de toeristen tot het minimum beperkt bleef, maar ik heb tientallen keren ‘tuuuttuuut’ geroepen, omdat men juist dáár in groepjes ging staan waar nèt een doorgang zou zijn geweest en stonden vlak voor me mensen plotseling stil voor een mooie plant of mooie bloemen… maar ik ben heelhuids thuisgekomen, vraag niet naar mijn toestand nee. ;-) Voor Buurman kon ik drie mooie planten meenemen tegen een kleine prijs. Jawel, die betaalt hij zelf, maar met zijn invalidenwagentje komt hij daar helemaal niet meer.
Dit was dus het afgelopen weekend. Een druk weekend ja. Maar heel plezierig, vooral ook vanwege het mooie weer.
En dan heb je Erica weer…. Juist als gevolg daarvan liep ik weer met bijna dichte, rode, brandende oogjes en een constante loopneus. ;-). Lastig, maar ik beklaag me niet.
Want het leven is nog goed en veel overweldigender en groter dan de last van een pollenallergie.
Hel oplichtende bliksems, donder dendert langs de hemel, regen en wind brengen noodzakelijke koelte na deze eerste echt warme maandag, de laatste maandag alweer van mei 2009. Laat het nog even duren, alsjeblieft.
De tuin geurt overweldigend. De houten tegels op het kleine stukje grond zijn een succes. De tuin lijkt zelfs groter, nu ik maar een deel van die tegels met potten met planten bedek.
Ik hoop maar dat meer mensen nu genieten. En niet bang zijn voor onweer. Het is het mooiste oergevoel dat je kunt hebben. De bliksem en donder en regen en harde wind…. Zo moet het in de oerbossen geweest zijn voor de mensheid de kans kreeg de natuur te bederven. Ik kan me een voorstelling maken daarvan. Er midden in gaan staan en het allemaal over me heen laten gaan…
Vandaag Betty-dag. En omdat ze morgen jarig is kreeg ze nu een mooi cadeau van me. Daar geniet ik zelf even hard van als zij.
Gisteren zijn dochterlief, nicht, neef en ikzelf op hun uitnodiging naar de Pasar Malam geweest. Nicht en neef waren gastheer en gastvrouw, en dat voelde goed.
Gisteren was het ook warm, maar de luchtcirculatie dáár was goed geregeld. Het was maar in één hoek van het hele tentgebeuren echt warm.
Het Tong Tongfestival, ofwel de Pasar Malam, was groter, ruimer ingedeeld en frisser van atmosfeer dan vorige jaren. Onderweg stonden hier en daar 'deuren' open. Het is eigenlijk een héél grote tent, verdeeld in compartimenten en verschillende soorten onderdelen. Een cultuurafdeling, een eetafdeling, een theaterafdeling. Heel erg de moeite waard.
Ik heb mezelf getrakteerd op een quilt, een zomerdeken samengesteld uit meer dan honderd stukjes (Indische) stof. Een sprei eigenlijk, want het wordt te warm voor het kleed dat er nu op ligt. Hij was maar € 25,-, niet te geloven. Nergens is zoiets goedkoper Zelfs op de markt is hij veel duurder en ook niet zo mooi. Het staat heel mooi en fleurig in mijn kamer.
Onderweg hebben we gegeten en gedronken.Het was een heerlijk dagje uit. Ik was bang het niet aan te kunnen en eerlijk gezegd was ik ook heel erg moe, maar ik viel mezelf (op dat gebied althans ;-) ) 100% mee. En daardoor heb ik ook weer moed en lef gekregen om vaker op reis te gaan. Misschien binnenkort ook weer zelfstandig?
Het was wel een lange dag want ze stonden al vóór elf uur voor de deur. Maar blij toe, want de grootste drukte zijn we daardoor misgelopen, ook onderweg. Na het Tong Tongfestival wilden we graag nog even naar Scheveningen, de boulevard op, en zo mogelijk naar het strand (maar dat laatste had ik zelf ècht niet meer opgebracht). Maar dat hadden meer mensen gedacht, tenslotte wàs het prachtig strandweer. We hebben dus héél lang in een file doorgebracht, meter voor meter vooruit, één auto verder bij elke stoplichtverspringing (heet dat zo?) en op zeker ogenblik verloor zelfs neef Freek zijn geduld en dat zegt wat!! Hoewel dochterlief er niet zó van houdt hebben we toch min of meer afgesproken van de zomer naar het vuurwerkfestival in Scheveningen te gaan.
We zijn dus bij de eerste mogelijkheid uit de file en richting Noorden gegaan. En onderweg, in het grote eetparadijs langs de snelweg naar Amsterdam, hebben we gegeten. Er zitten daar, naast en boven de snelweg, niet alleen een La Place van V&D, maar nog enkele andere restaurants en aan de overkant een grote Van Der Valk. La Place biedt een overdaad aan mogelijkheden om lekker te eten tegen een redelijke prijs.
De bijbehorende parkeerpleinen voor vrachtauto’s stonden vol met zowel Nederlandse als buitenlandse vrachtauto’s, hele grote internationale. Vrachtwagenchauffeurs kunnen daar, behalve goed eten, ook hun rusttijden doorbrengen heb ik begrepen.
Thuisgekomen was er nog geen gelegenheid om te rusten. Buiten was alles uitgedroogd, dus, behalve dat poes eten en drinken moest hebben moest ook de tuinslang tevoorschijn komen. De hele tuin, mijn tuintje, maar ook de gezamenlijke, heeft dus een bad gehad en daarna moest ik dweilen. Nee, de kraan was toen al dicht, maar de aansluiting van de kraan op de slang is waardelood en daardoor stond mijn badcel en een deel van de huiskamer blank na afloop. De Woningcorp. Heeft beloofd me te helpen hierbij, dus wacht ik maar op het telefoontje van een loodgieter,
zoals beloofd… Toen nog een paar mailtjes verstuurd en dáárna kon ik mijn slaappil nemen en mijn bankbed gereed maken. ;-) Als een blok heb ik geslapen en vandaag voor mijn doen wel redelijk fit, hoewel toch nog vermoeid.
Nog een dag terug? Zaterdag heb ik het Singel, de bloemenmarkt dus, weer eens afgelopen, heen en terug. Het was stikdruk en ik hoorde geen Nederlands spreken. Frans, Duits, Spaans, Engels en Amerikaans Engels, en nog een paar talen. Ik had mijn boodschappenwagentje bij me, en mijn rugzak want wilde tegelijk bij de Appie aan het Koningsplein mijn boodschappen meenemen. Gelukkig dat ik het karretje dichtbij me hield en heb ik geen grote voeten ;-), zodat de schade voor de toeristen tot het minimum beperkt bleef, maar ik heb tientallen keren ‘tuuuttuuut’ geroepen, omdat men juist dáár in groepjes ging staan waar nèt een doorgang zou zijn geweest en stonden vlak voor me mensen plotseling stil voor een mooie plant of mooie bloemen… maar ik ben heelhuids thuisgekomen, vraag niet naar mijn toestand nee. ;-) Voor Buurman kon ik drie mooie planten meenemen tegen een kleine prijs. Jawel, die betaalt hij zelf, maar met zijn invalidenwagentje komt hij daar helemaal niet meer.
Dit was dus het afgelopen weekend. Een druk weekend ja. Maar heel plezierig, vooral ook vanwege het mooie weer.
En dan heb je Erica weer…. Juist als gevolg daarvan liep ik weer met bijna dichte, rode, brandende oogjes en een constante loopneus. ;-). Lastig, maar ik beklaag me niet.
Want het leven is nog goed en veel overweldigender en groter dan de last van een pollenallergie.
Abonneren op:
Posts (Atom)
