Hollanders klagen altijd over het weer.

Zei het vrome Surinaamse meisje bij de tramhalte.
“Oja?’ was mijn reactie, terwijl ik mijn voorhoofd bette met een zakdoekje.
‘Ja’, was haar reactie: ‘Het is hier altijd heerlijk weer’. Ik reageerde niet, het was zonnig, maar benauwd weer rond de 30 graden, schatte ik.
Enfin, het was een manier om in gesprek te raken. En als een echte Hollandse, ging ze door over het weer. Om meteen daarna een omslag te maken naar god, die het allemaal zo goed met ons voorhad.
Ik maakte nog een flauwe opmerking over de 8 miljard mensen waar god dus allemaal op moest letten…. Het was paarlen eh… nee, ik wil niet zo ver gaan, maar het was zinloos dit gesprek verder te voeren. ‘Jamaar’, riposteerde ze, ‘een moeder van 12 kinderen kan toch ook al haar kinderen verzorgen en erop letten?’ Ik zei niets meer, keek haar alleen aan. Gelukkig kwam de tram daarna snel, want het laatste wat ik wil is iemands overtuiging aanvallen. Daar is iedereen vrij in.

Ondanks de warmte wilde ik toch naar mijn Turkse super, een zak fruit inslaan. Dat vraagt niet veel lopen en een paar haltes maar met de tram. Omdat ik na het ‘kraken’ niet meteen zwaar wilde gaan sjouwen had ik het boodschappenwagentje bij me. En dat werd inderdaad weer volgeladen. Met grote pruimen, grote kersen, wilde perziken, tomaten (heerlijk die zuidelijke tomaten). En natuurlijk groenten. Vlees maar een paar dagen laten staan, niet meegenomen ook. Ik heb nog vis in de vriezer..
En op de terugweg kwam ik dus dat meisje tegen.

Het was in huis wel uit te houden. 24 graden. En toen het onweer zachtjes aan begon dacht ik dat het buiten wel zou opfrissen. Nee dus, de regen was warm, de donder bleef zachtjes rommelen met een enkele flits en de temperatuur werd niet veel lager. Wel werd het nog benauwder. En plezieriger vooruitzichten voor de komende dagen zijn er nog niet.
Wel verd….. nou zit ik tòch als een echte Hollandse over het weer te klagen!

In elk geval, Poes heeft zich voor het eerst als een haas gedragen. Ik heb nooit eerder iets van angst voor onweer bij haar gemerkt, integendeel, meestal stond ze naast me bij de buitendeur mee te genieten. Ik was al bang dat ze weggelopen was, maar vond haar eerst achter de wasmachine, toen achter een krabmatje, daarna achter het gordijntje onder het aanrecht….. en eten deed ze niet. Nou, dan zou jij toch ook denken dat ze ziek was? Nee dus.
Toen het onweer voorbij was werd ze gelukkig weer zichzelf en ik moest haar meermalen terechtwijzen omdat ze baldadig deed. Ze rende de regen in, maakte modderpootjes op het zeil, sprong met al die modder op de tafel om mij een knuffel te geven.. Bang! Boing! Met dat kopje of haar hele lijfje tegen me aan.
Nu is ze gelukkig weer rustig, En ligt ze in haar mandje onder mijn tafel te wachten tot ik naar bed ga.

Maar buiten is het nog steeds niet lekker afgekoeld hoor.

De Nachtelijke Stad.

Wie denkt dat de stad ’s nachts stil is heeft het helemaal mis. Er klinkt altijd een diep dreunend geluid, als van grote onderaardse machines of van zware vliegtuigen boven de bewolking. Constant en zonder ophouden. Als het verkeer stil ligt, de mensen van de straten verdwenen zijn en de stad slaapt, is het zowel voel- als hoorbaar.
Tenminste in de stillere buurt waar ik woon.

Als het nacht is is het hier zelfs niet donker, maar er hangt wel een bepaalde duisternis, die maakt dat men toch zonder aarzelen overal. de weg vindt. Mede door de nachtelijke stadsverlichting is de hemel hier, zeker ’s zomers, nooit echt donker, maar je kunt hier geen sterren zien. Nou ja, de avondster glanst er wel van verre ;-), bij heldere hemel, maar de maan is nooit de enige straatlantaarn. En wolken stralen het stadslicht van de stad terug. Ik heb wel eens verlangen naar echte duisternis maar dan wel met een prachtige sterrenhemel.
Nee hoor, daar ga ik niet voor verhuizen naar het vlakke land…Zó erg is het nu ook weer niet.

In de zomer blijft het nog lichter ’s nachts. En vannacht heb ik dat weer gemerkt. Ik heb met mijn leven gespeeld.
Gisteravond nog even de tuindeuren opengezet, om de toen frisse lucht binnen te halen… En vergeten de deuren te sluiten voor ik ging slapen.
Ja, dank U, ik heb heerlijk geslapen. Maar werd al vroeg, om half vijf, wakker door het gekoer van die vermaledijde houtduiven. Andere vogels hoorde ik nergens. Maar wel dat diepe gedreun waar ik het hierboven over had. En wat was het al licht en wat rook het lekker fris buiten.
Jawel, ik ben behoorlijk geschrokken van mijn vergeetachtigheid. Het zal niet meer gebeuren.

Aangezien er niet op me gewacht werd ben ik na een poosje maar weer verder gegaan met slapen. En om half tien echt opgestaan en de tuindeuren, die ik natuurlijk gesloten had, weer opengezet. Anders dan gisteren beloofd was, zou het hier licht bewolkt zijn met vanmiddag (onweers)buien en vanavond weer mooi weer…. Ik denk dat weer-on-line, het weerbericht op de computer, het al middag vindt, want de hemel is egaal en zwaar bewolkt en ziet eruit of het al gaat onweren..

Als ik er nog uit wil moet ik opschieten dus. Want dit nachtelijk gebeuren heeft er wel voor gezorgd dat ik direct achter de computer gedoken ben om het op te schrijven voor het weg is…. Vaak vervliegen gedachten gewoon als je ze niet meteen onder woorden brengt.

Dit was dus wat ik over deze nacht dacht.

Warm hè?

Ja, en het wordt nog warmer.
Nee, ik heb er zelf geen last van gehad. Ben lekker binnen bezig geweest.

De fysiotherapeut die me gisteren onder handen heeft genomen heeft goed werk verricht. Mijn rugpijn is weg, alleen de gekwetste beenspieren en de knie moeten weer goed worden. Ik had geen verslag uitgebracht, zag ik, van dat bezoek aan de manueel therapeut.
Wel, ik moet wel even vertellen dat ik een aantal jaren geleden een lelijke val gemaakt heb, waarbij mijn neus brak, en het ‘telefoonbotje’ in mijn elleboog afbrak en in mijn arm aan de zwerf ging.
Kennelijk zo blij met die vrijheid dat het tot heden nergens is opgedoken. ;-) De val veroorzaakte ook een ‘ontzetting’ van het bekken, dat scheef in mijn lijf ging liggen. Toen alle blauwe plekken verdwenen waren bleef alleen die narigheid voelbaar en ben ik naar dezelfde fysiotherapeut gegaan en die heeft me een enorme douw op dat bekken gegeven terwijl ik plat op mijn buik moest liggen. Het leek even of ik door de grond moest. Het is een bijzonder ‘eng’ gevoel, maar na één keer zat alles weer op zijn plaats.
Datzelfde bekken was nu weer dwars gaan liggen en moest weer met een flinke douw tot de orde geroepen worden.. Leuk was anders, maar ik ben heel blij dat ik gegaan ben, dat zeer zeker. Hij raadde me aan zo nodig de wandelstok (van die val van ‘toen’ overgehouden, te gebruiken. En deed me weer voor hoe dat ook weer moest. Aan de goede kant houden dus.

Ik hoefde de wandelstok gelukkig niet te gebruiken toen ik met mijn huisgenoot ging eten. Bij Happy Corner deze keer. De honger was niet zó groot met deze warmte en de bijbehorende luiheid, dus een licht soepje en een maaltijdloempia was voldoende. Natuurlijk wel een ijsje toe. Eén keer in de week wil ik mezelf even trakteren, de rest van de week magertjes eten, want ik moet wat afvallen. Van mezelf en van de dokter.
Na afloop van de maaltijd lekker op het miniterrasje van Café Eik en Linde nog een koffie gedronken en wat nagenoten in de toen zonloze warmte.
En na verloop van wat tijd maar weer op huis aan. Het is altijd gezellig en ontspannen, zo’n maaltijd met Frans buiten de deur. Een goede gewoonte van zo eens per twee weken (of vaker als het zo uitkomt).

In mijn tuintje bloeien nu alle floxen, in alle kleuren. Nu de avondjasmijn is uitgebloeid, geuren de floxen nu iedereen tegemoet. De Oost-Indische Kers valt dit jaar zwaar tegen, hoewel ze eindelijk eens niet onder de luis zitten. Ik hoop binnenkort weer in staat te zijn een beetje te werken, want door die rug (heb ik soms geklaagd??) is daar de laatste tijd weinig van gekomen.

Vanmiddag wilde ik verder werken aan een stuk dat ik aan het schrijven ben. Nergens in de computer te vinden. Heb me een nieuw hoedje gezocht; gemopperd, in paniek geweest, schietgebedjes afgevuurd….niks. Vanavond bedacht ik opeens dat het op een cd-rom staat, die ik telkens in de puter deed als ik er verder aan wilde werken. Toch ook maar in de computer opslaan, is misschien beter. Dat voorkomt paniekerig doen en dus adrenaline. Ik houd niet van adrenaline. Heb er teveel van gehad in mijn leven.

Als er morgen geen visite komt heb ik morgen weer een vrije dag…

En morgen wordt het ook warm, maar met onweer en buien..
Genieten van de warmte dus, maar wel met de lampen weer aan. Gelukkig zijn het nu daglichtlampen, Kan ik mezelf nog een beetje wijsmaken dat het inderdaad daglicht is…

Hopelijk hierbij alsnog het plaatje...



Het plaatje kwam niet mee.

Het plaatje kwam niet mee, dus probeer ik het nu zo.
Inmiddels ben ik weer thuis, gekraakt door de fysiotherapeut. Nu moet ik het éven rustig aan doen, desnoods met mijn mooie stok met koperen knop. Maar de narigheid zelf, het bekken dat weer uit zijn voegen hing ;-)), is nu weer op zijn plek. Dus de pijn moet in een paar dagen weg zijn. Ja, het is heel eng, dat kraken. Het kraakt niet echt, het doet ook niet echt pijn, maar het is een vervelend shock-achtig gevoel, Over een paar dagen loop ik weer als voorheen.

Even tijd maken.

Hoewel het buiten stralend mooi weer is zit ik weer even binnen na een flinke wandeling. Straks ga ik er weer uit, kijken of de fysiotherapeut iets kan doen waardoor ik weer pijnloos flinke wandelingen kan maken.
Op de mediaplayer klinkt radio 5, “Geb’n Sie den Mann ans Klavier nog ein Bier’ van Paul Kuhn .
Ach, mijn huisje is dan wel heel klein, maar ik heb het erg gezellig met mezelf hoor.

Gisteren vond ik op straat, bij de tramhalte, een bankbiljetje van 0,26 cent. Hoe dat kan? Wel, het is een biljetje uit Maleisië. Een biljetje van 1RM. Ik was dus heel nieuwsgierig, want ik had het nog nooit gezien. Het is dus 26 eurocent waard.
Een kunststukje is het wel en dat voor die prijs… Aan de ene kant de huidige (?) president, aan de andere kant een landschap van water en berg. Maar zo mooi en knap gedaan dat ik het met een vergrootglas heb zitten bestuderen. Ik heb het even gescand en wat duidelijker gemaakt. Misschien heb je ook een vergrootglas?
Kijk, zo ziet het eruit: Op E-Bay is het 1 euro waard.

Iets heel anders..
Gisteren hoorde ik van mensen die last hadden van de vele (vliegende) mieren. Ik vind het zelf fascinerend om te zien, hoe ze tussen de straattegels vandaan naar boven kruipen, een hoopje zand meenemend, om dan, zoals nu, in kleine zwermen op te vliegen. Het duurt maar zo kort… Ik zal ze niet lokken, en zo nodig haal ik lokdoosjes, maar als ik er persoonlijk geen last van heb en ze niet op de keukenkast bivakkeren, blijf ik ze fascinerend vinden. Als je ze in rijen heen en weer ziet haasten, lijken het net mensen in een drukke winkelstraat. Waar gaan ze heen? Wat is hun doel? Waarom lopen ze daar zo leeg te zijn? Als ik ze zie sjouwen met stukjes blad of takjes of korreltjes suiker, is datt ook heel spannend, maar dan weet je dat ze het druk hebben…. Maar die leeglopers?

Erger vind ik die vliegen zomers. In de keuken heb ik zo’n ouderwetse vliegenvanger hangen. En naast me hangt een elektrische vliegenmepper. Dat is niet ongenadig, dat is juist heel genadig. Als ik ze raak zijn ze in één keer kassie wijle hoor. Geen gespartel met gebroken vleugeltjes of pootjes. Meteen en ad hoc gebraden.

Uitgesproken leuk vind ik de kikkertjes en padjes die in de bodembedekkers wonen.Op warme avonden, als de lucht goed vochtig is, komen ze te voorschijn. En voor Pika, mijn katje is het jammer genoeg speelgoed, dat hij onbeschadigd en levend voor me komt neerleggen. Het helpt niet of ik dan tegen haar mopper, misschien denkt ze wel me een plezier te doen. Ik weet het niet. Maar ik weet ook niet hoe snel ik het zich dood houdende beestje moet redden. Het laat zich dus gemakkelijk oppakken en springt niet weg . Ik zet het dan, tot verontwaardiging van poes, weer in de begroeiing met de waarschuwing niet meer in Pika’s buurt te komen.

Nou heb ik even tijd gemaakt om zo vroeg in de middag mijn blogje te maken. Ik kan dus niet vertellen wat ik vandaag heb meegemaakt. Maar zo kan ik ook mijn verhaaltje kwijt…

En het was avond geweest…

Inmiddels is het nacht geworden. Alles is stil. Zelfs poes is even rustig.
Vandaag weer eens de eerste warme dag. En de omslag van het weer was weer eens zo groot dat ik vanmiddag, toen ik eigenlijk wilde vertrekken, ‘omviel’. Zo noem ik dat, als ik niet overeind kan blijven door een aanval van vermoeidheid, dan moét ik gaan liggen en dit keer heb ik bijna drie uur verslapen. Het zal wel goed voor me zijn…… ik pik het altijd maar. Maar dat is nog zoiets dat ik bij anderen nooit hoor.

Drie uur en paar telefoongesprekken later kon ik toch aanstalten maken…

Maar eerst wil ik toch vertellen dat het nieuwe boek van mijn huisgenoot, Frans Pointle, weer een énig boek is geworden. De uitgever wilde kattenverhalen, dus werden het kattenverhalen. En gedichten. Frans moet in een vorig leven een asiel hebben gerund of zo iets, alle katten in zijn leven zijn zwerfkatten die liefdevol tot hun einde worden verzorgd. Zelfs Poelie de Verschrikkelijke (de titel) komt weer aan bod. Mooie verzorgd en het kost maar € 9.99. Voor iemand me gaan verwijten dat ik probeer het boekje aan de man of vrouw te krijgen… inderdaad… want ik ben er heel trots op dat ik het allereerste exemplaar kreeg. Kopen dus allemaal.!!

De stad is al warm. En vol toeristen, ditmaal hoorde ik, behalve veel Engels, ook veel Oost-Europees…… Pools en nog meer talen daarvandaan.
Maar goed, het was weer goed lopen, zij het dat mijn rechterbeen me na tien minuten al in de steek laat. En zeker als ik met een volle rugzak terugga, moet ik me schrapzetten om door te gaan. Weer even over het Waterlooplein….. Bij Japie vond ik een breeduit zittende Boeddha , met zijn bedelnap gemakkelijk op één knie en zijn reiszak rustend naast hem. Deze had ik nog niet. Hij kreeg een liefdevolle aai over zijn kale dikke buik en nou maar hopen dat dat welstand geeft hè. Ik heb hem meegenomen voor twee euro.

Van mijn dochter kreeg ik voor haar vertrek een pot carnitine, omdat ik vaak zo moe ben.
Ik laat het jullie zelf wel lezen: http://vita-info.nl/carnitine.htm en heb het maar doorgestuurd naar mijn huisarts. Als ik bij haar kom voor een recept (het is ook op recept verkrijgbaar) weet ze tenminste van de ins en de outs.

Natuurlijk was de rugzak weer te zwaar, wie twijfelt daaraan? Bij Appie hadden ze die lekkere Turkse kersen… Ik had ze gisteren met Buurman gedeeld, maar zag dat ze die nog hadden en hoorde dat ze morgen bijna twee keer zo duur zouden worden. Ik heb dus drie dozen meegenomen. Blijven nog wel even goed in de koeling.

Voor de vaat gebruik ik altijd Dreft., het enige dat mijn handen verdragen zonder uit te drogen of erger. Maar bij Kruidvat stonden twee flessen Dubro klaar, voor één Euro per stuk. Dubro… hoeveel jaar is dat geleden dat ik dat in mijn handen had.. Leuk toch. Mooi groene fles…
Ik zou een dief van mezelf zijn als ik die twee flessen niet meegenomen had. Voor de rest wacht ik het af. Het is zó lang geleden dat ik Dubro gebruikte – dat kan inmiddels wel goed veranderd zijn.

In de Muiderstraat is een leuke winkel. Jarenlang is die niet toegankelijk geweest voor particulieren, alleen voor winkeliers en grootinkopers. Vanaf deze week zijn ze voor iedereen open en ik kan iedereen aanraden die daar in de buurt komt, er even te gaan kijken.. Blijkbaar hebben ze zelfs ook veel spijt dat niet eerder te hebben gedaan wan tik werd wel met egards ontvangen. Ik had drie oorhangers voor vijf euro gekocht! Heb een oorhangers manie. Goedkoop of duurder, ze hangen aan een draadje aan mijn kast en het is een genot op mijn gemak te kijken welke oorhangers ik zal ‘aantrekken’ ofwel indoen.

Dit was, wat je noemt, weer eens een praatje vaak. Wordt wel weer beter / Alleen met die Carnitine weer voldoende energie opbouwen en dan bruist de schrijverszin ook weer, zoals de reclame zegt.

Maar het klapstuk van de dag vond ik zonder twijfel de gevangenname van Karadzic!
Ik wil er niet teveel over schrijven. Hij is een meester in vermommingen gebleken, zoals hij eigenlijk zijn hele volwassen leven is geweest. Onbegrijpelijk dat de meeste Serven hem nog steeds als hun held vereren. Betere voorlichting dringend gewenst, denk ik dan.
Ik ben benieuwd naar de rechtspraak.

Inmiddels is het diep in de nacht, over half twee en Erica wil haar oogjes en haar handjes sluiten……

Zou ik de enige zijn die..

Van alles wat, zie ik..

Zou ik de enige zijn die zo idioot gevoelig reageert op woorden? Woorden als blij, verrassing, (doods)angst, verdriet, tranen, enzovoort, die emoties uitdrukken worden door mij als emoties ervaren. Ik krijg bij het horen of lezen van zulke woorden al een brok in mijn keel, tranen in mijn ogen, ik ga een gekke mond trekken, hetzij pruilend of cynisch maar met moeite mijn emoties binnenhoudend…. Ook mensen met eerlijke emoties, positief of negatief, maken dezelfde emoties bij mij los. Nee, agressie niet. Agressie roept weer angst op, is ook vaak een uitingsvorm van angst eigenlijk. Als ik mensen op tv zie die eerlijk geëmotioneerd zijn, lopen bij mij al de tranen over mijn wangen.
Bogotà – Colombia. Waar momenteel moedige demonstraties worden gehouden tegen de Farc, ik hoor en zie het verdriet, de boosheid maar ook de angst van die demonstrerende mensen en bij mij lopen inderdaad de tranen over mijn wangen, nu ik dat op tv zie. Natuurlijk is het ook de bedoeling dat het medium emoties opwekt… nou, dat doet het dan ook. Zonder dat ik daar herinneringen aan eigen verdriet en narigheid aan verbind. De demonstratie tegen de Farc elders en in ons eigen land roept minder emotie op ja.
Zou ik echt de enige zijn?

Vandaag, zondag, dus gebruikt om de kranten te lezen. Er lagen er weer heel wat om door te ploegen plus de nodige tijdschriften. Ik wist dan ook niet uit welk krantje of welke krant ik die drie artikeltjes had geselecteerd waar ik het van de week over had.
We hebben hier een leuk systeem. Ik ben geabonneerd op een avondblad , anderen op andere kranten. Na lezing worden alle kranten doorgeschoven naar de brievenbussen van andere buren. Hetzelfde gebeurt met tijdschriften. Ik had dus de weekendkranten plus de kranten van andere buren. Mijn eigen tijdschrift plus die van buren.. En nu is alles gelezen en in de brievenbussen van de volgende buur geschoven. Van de krant die ik weer terugkrijg en al gelezen had, knip ik dan relevante artikelen uit om weer door te sturen naar heel andere mensen.
Ja, het is niet om de kranten en tijdschriften in leven te houden nietwaar, dat we ze lezen, maar om onszelf een genoegen te doen.

Maandag, en weer duister en regen. Voorlopig is de grond genoeg doordrenkt om de rest van de zomer door te komen. En ik kijk dus reikhalzend uit naar de beloofde paar zonnige dagen…. Wat zal het stomen als het ècht warm wordt.
Vandaag wil ik er toch wel even tussenuit, al dat thuiszitten maakt je bloed dik als stroop en je botten krakerig als dood hout…. Het is ook niet goed voor je teint. Maar wat zeur ik over weer…. Eind van de week is het 28 graden, dan hebben we ook weer wat te klagen hè… Voorlopig is de koffie zwart en radio 5 gezellig (je voelt je thuis, is de slogan ;-) )

Vanmorgen vond ik op mijn webmail-spamlijst z.g. een email van de bank die me vroeg opnieuw mijn inloggegevens mede te delen omdat er iets fout zou zijn gegaan. Ik heb hem meteen verwijderd en de bank gemaild dat dit gaande is en of ze niet een extra waarschuwing zouden kunnen doen uitgaan. Wat een taal hebben we toch: weer vier werkwoorden achter elkaar…

Kassa! schrijft over de verhoging van de energierekening: dat komt doordat de kolenprijzen verhoogd zijn.
Maar de verhoging van mijn energierekening, waar ik hen over had geschreven, was veel extremer dan wat Kassa! Schreef: Ik had een 2-jaren-vast contract gesloten, zodat mijn rekening niet omhoog zou gaan (maar ook niet omlaag) met de schommelende energieprijzen. Wat doet Nuon? Een week voordat het contract ingaat wordt mijn maandelijkse energierekening bijna (nog net niet) verdubbeld. En krijg ik bij de jaarafrekening nog een extra € 333,- te betalen. Natuurlijk protest aangetekend: Nee mevrouw, u bent niet ineens zoveel meer gaan verbruiken, maar de kosten zijn zo veel hoger geworden. Blijkbaar snapt Kassa! Het ook niet meer….
Een andere uitbuiter van energie?? Heb ik geprobeerd, maar ook daar werd na verloop van tijd ongevraagd de prijs hevig verhoogd, zo niet verdubbeld.. Dus ben ik maar teruggegaan naar mijn eerste uitbuiter… die op dat moment zelfs goedkoper was… maar nu…… Kan de regering niet zorgen dat het weer een Nutsinstelling wordt en geen bedrijf met hoge winstmakers en dure managers?
Zucht…

Zou ik echt de enige zijn….?