Een heel andere kant...

Soms kom je, op zoek naar iets heel anders, een klein persoonlijk juweeltje tegen tussen oude papieren.

Ik vond een vodje papier, dat voor mij het begin was van een vorm van mediteren die ik vóór die tijd niet kende. Waar ik altijd met moeite en vaak tevergeefs geprobeerd had mijn geest leeg te maken, brachten deze woorden het tegendeel tot mijn mogelijkheden. Leve het internet maar weer dus…
Het was Rabbi Nachman van Breslav die schreef:

‘Je bevindt je op de plaats waar je gedachten zich bevinden. En weet dat jouw gedachten zich bevinden op de plaats waar jij verkiest te zijn.’

Simpele woorden maar ik moet ze in die tijd dat ik ze vond misschien wel tien keer gelezen hebben voor ik er iets van begreep. En er toen heel blij van werd.

Winterkou, alles grijs en grauw. Spierpijn van de Noordooster wind. Moe van de schijnbaar eeuwige schemer en echt geen weer om er lekker even tussenuit te gaan.
Maar in gedachten ben ik dus wel in staat me te koesteren in een zomerzonnetje, gezeten in een bloeiende weide. Of lekker te bakken aan het strand en te genieten van licht en verre luchten.

Ik heb daar in die tijd een speciale meditatie van gemaakt, die ik toen ook wilde delen met mijn mailgroepsgenoten. Geen idee of dat toen aangeslagen is. For the record wil ik hem hier graag vastleggen:
Ik neem een rustige positie in...op een stoel, op bed of bank..of waar ik me dan ook echt kan ontspannen...en sluit mijn ogen. Het licht om me heen is gedempt, geen geluiden, behalve de gewone dagelijkse die niet opvallen... Probeer de wind te horen, de regen, het ruisen van de bomen...
Ik ga visualiseren en me realiseren dat ik op een strand loop. Op miljarden zandkorrels. Op miljoenen en miljoenen zeediertjes die op en tussen die zandkorrels vergaan zijn.
De loop der eeuwen heeft dit zand, dit strand, die duinen in de verte, gevormd. Ik zie die duinen niet....het is schemerig, bijna donker om me heen... Maar heel in de verte zie ik wel een donkere golvende lijn afstekend tegen de nog donkerder lucht. De maan is klein en staat hoog en belicht amper die verte....Het geheel lijkt op een gravure van De La Croix...
Ik luister naar de niet aflatende branding. En realiseer me dat die onafgebroken klinkt van kust tot kust tot kust tot kust. Over de gehele aardbol. En dit klinkt al miljarden jaren zo.... en zal, als de aarde nog lang bestaat...nog miljarden jaren na nu zo klinken.
Ik kijk in mijn geest omhoog, naar dat heldere maantje, daar hoog boven me. Dat maantje, zo klein als het lijkt, regeert de wereldzeeën, regelt eb en vloed. Regelt al het vrouwelijke leven op deze wereldbol... Wat ben ik klein...en wat ben ik groots...ik maak hier deel van uit...
----------------------------
En langzaamaan ga ik me dan weer een heel klein onderdeel van die grote, levende en lijdende mensheid voelen. En een mens, die behoort tot deze wereld met al haar schoonheid en het tegendeel ervan , ik deel in al haar slechtheid, al haar lijden en al haar geluk.
Wie ben ik om me dan anders te voelen, verdrietig of boos te zijn om het eigen lijden... 'Waarom ik niet - en zij wel? '
Ik hoor bij de mens, ik ben mens. Ik heb dezelfde hartenklop, luister naar dezelfde branding als degene die met misschien dezelfde gevoelens ergens staat aan het strand van de wereldzeeën, waar dan ook op deze wereldbol...
In gedachten zend ik dan een groet, een goede wens, een vredeswens uit naar die andere kant en voel die weer terugkomen naar mijzelf. En ik meen op te vangen: 'Ik ben ook maar als één enkel boomblaadje in dit oneindige oerwoud.'
Nog één keer omvatten mijn gedachten dan de hele aardbol in een oneindig liefdevolle omhelzing. ...METTA!!!
Dan keer ik langzaam in mijzelf terug.
Wikipedia zegt: Metta betekent ongeveer liefdevolle aandacht en is in het boeddhisme een van de vier verheven toestanden van de geest.
Ik heb het begrip en de toepassing ervan geleerd van een lieve oude vriend.
Eerlijk gezegd dacht ik er al lange tijd niet meer aan op deze manier te mediteren....Een heel enkele keer gebeurt het dat ik me plotseling realiseer: 'O ja, zo kan ik er óók mee omgaan.'
En dan doe ik het bovenstaande.

Maar nu heb ik het even te druk. En ga dus andere dingen doen….