De dag van vandaag

Eindelijk weer een paar bijna echte zomerse dagen. Dagen die het moeilijk maken om thuis te blijven. Ondanks een weer zeurend been. Na die val een jaar of wat geleden is het eigenlijk nooit helemaal weggeweest, dat gezeur van mijn been bedoel ik. Maar goed, laat ik niet terug gaan zeuren.
Vandaag dus maar weer eens naar Oost, de trams 9 en 7 richting Onze Lieve Vrouwe Gasthuis. Daar loop ik graag met een boog omheen, want je moet er toch niet aan denken om daar weer naar binnen te moeten.
Die boog bracht me weer in de 1e Oosterparkstraat. Ik had een afspraak bij drogisterij S., waar een - ja, hoe heet dat - eh... iemand zou komen die alles wist van de huid. En omdat ik nog zo'n mooie huid heb voor mijn leeftijd vond de dame in die winkel het zinnig om mij dus uit te nodigen.
Het openbaar vervoer reed vandaag op tijd, zodat ik wat te vroeg was. Van die gelegenheid heb ik maar gebruik gemaakt om vantevoren weer eens naar de kringloopwinkel te gaan daar. En daar heb ik een schattig Thais theepotje gekocht voor 2 euro. Zo'n potje dat je in een theekopje zet.... Oranjerood, met fijne getekende bloemetjes. Natuurlijk vond ik er ook weer een boekje om door te geven...'I always get my sin', de zoveelste keer dat ik het koop... Het gaat over ' hoe Nederlanders Engels spreken' . Oergeestig.

Daarna dus naar de drogist. Een dame zat daar temidden van een tafel vol schoonheidsartikelen, puur plantaardig. Ze had daar een apparaatje dat een directfoto maakte van de huid die je daarna op een scherm kon bekijken. Die dame had dus veel aanmerkingen op mijn huid, want ja, ze moest ook verkopen nietwaar. Ik ben blij met mijn huid zoals die is, gebruik geen dure crèmes (een goedkope wel ja) en was mijn gezicht gewoon met zeep. Niet met allerlei cleansingcremes of vloeistoffen... Ze heeft me niets kunnen verkopen, en ik had een beetje katerig gevoel toen ik daar wegging met een tasje met een paar proefmonstertjes. Daar heb ik dus een hele middag voor opgeofferd. Maar in elk geval weer genoeg beweging gehad.
Ik ben maar rechtstreeks terug naar huis gegaan...en heb een groot deel van de vroege avond verslapen. En gedroomd.
Dat ik thuis moest zijn want dat ze daar op me wachtten, dat was dus de tijd dat mijn kinderen nog thuis woonden.
Maar op dat moment liep ik met medebewoners van nu van ons huis, door winterse en schemerige straten. Ik had het gevoel dat we allemaal op de vlucht waren. Zonder dat er een mogelijkheid was om alléén mijn weg en naar huis te gaan.
Plotseling werd een medebewoonster niet goed, ze kromp en kronkelde en werd door mij en een andere bewoner vastgehouden. Ze zou sterven als ze niet gauw thuis zou zijn.
Ik weet wel een beetje waar die droom van mijn medebewoners vandaan kwam. Van vroeger toen de kinderen nog kinderen waren, droomt, denk ik elke oude moeder weleens.
Maar goed... Gisteren was ik driftig op zoek naar bepaalde foto's die ik teruggevonden en net zo snel weer verloren had. Uren gezocht, zelfs zakjes met oude papieren weer overhoop gehaald, die klaar stonden voor de papierbak. Ik vond ze gelukkig wel terug in een andere map. Maar daardoor kreeg ik een ook een mapje foto's in handen van bewoners van dit huis. Uit de tijd dat Woonstichting De Key ons atrium zo prachtig had opgeknapt en een feestje gaf. En van de koffieochtenden die hier in het atrium plaatsvonden, en die ik runde met één van de Russische buurvrouwen, dezelfde waarvan ik nu droomde dat ze kromp en kronkelde en op sterven lag. Foto's van mijn oude buurman Jules en mijn vroegere buurvrouw Jetje. En met al die mensen die hier in dit huis gestorven zijn sinds ik hier woon en waarin ik zoveel herinneringen heb. Dat gaf diep van binnen een naar gevoel, alsof ik zelf een beetje kromp en kronkelde... Want de sfeer in huis is onomkeerbaar veranderd. We zijn vreemden voor elkaar geworden en gaan nog amper met elkaar om, spreken elkaar af en toe als we elkaar tegenkomen. In die tijd woonden hier ook 'andersoortige' mensen. Niet beter of slechter, maar anders met een andere geschiedenis en andere verlangens voor dit huis.
Nu is de rust in mij wel weergekeerd. En wordt het tijd de dag af te sluiten. Wat ik dan ook bij deze doe.