Grauwe derde week

De derde week van januari en ik heb het gevoel dat januari al heeeel lang duurt. Ik heb de verwarming op 23 graden staan en zojuist mijn warme pantoffels maar weer aangetrokken. Buiten is het ruim boven vriespunt, daar ligt het niet aan... het ligt dus aan mij. De zon komt nog lang niet in huis schijnen dus als hij gezien wil worden moet ik naar buiten.
Vandaar dat ik, in stromende regen, in een waterdichte jas en pet, mijn rugzak om, maar naar buiten ging. In de hoop die zon toch nog tegen te komen. Nee, niet gezien. Gelukkig was het wel droog toen ik de metro uitkwam op de Nieuwmarkt. Maar het bleef grauw en kil. Ben even naar de toko geweest, waar ik o.a. een grote zak gelukskoekjes voor de eigenares (moeders) van het Chinese restaurant kocht. We hebben elkaar al een tijd niet gezien... en zulke dingetjes zijn altijd welkom en leuk.
Op de Nieuwmarkt was het heel rustig. Er stonden op het plein een paar auto's te knipogen naar de Toko, waar hun eigenaren blijkbaar aan het winkelen waren.
En een mooie blauwe scootmobiel stak dwars het plein over... zorgend goed zichtbaar te zijn. De kleine flirt.;-) De paar marktkraampjes die er staan hadden geen klanten. Een zielige vertoning ja. Ik ben maar gauw Albert Hein ingeglipt. Je moet daar wel uitkijken want voor de winkel moet je een trappetje af. Het was weer eens een andere Appie hè. Hoewel ook daar geen muzak te horen was, omdat meneer Albert er niet meer was. Omdat ik de laatste tijd nogal 'op' karnemelk ben heb ik twee liter mee naar huis gesjouwd. En nog wat kleinigheidjes.
Maar weer naar buiten geklauterd merkte ik toch wel dat ik niet voor mijn lol daar liep. Dus snel de lift naar het perron gezocht en naar huis gestrompeld. Jawel, want mijn been wilde niet erg. Zal wel aan het weer gelegen hebben.
Na een portie macaroni en een paar glazen karnemelk voor alle pillen had ik het liefst een slaapje gedaan.... Maar ben toch overeind gebleven.
Het lichtscherm (Daylight Power, kijk maar op internet) doet in deze donkere tijden veel goeds. Die had ik voor mijn verjaardag van dochter gekregen. En ik kan hem iedereen aanraden. Een paar uur per dag aan in het begin en daarna naar behoefte...
Dit was de dag die was dus.

Gisteren was weer een drukke dag. Mijn zeer bijzondere en onmisbare neef was hier om iets aan te brengen waardoor ik beter met zoonlief zou kunnen communiceren. Toen het klaar was bleek dat zoonlief daar niet in wilde meegaan hoewel hij er zelf mee was aangekomen. Dat was een grote teleurstelling. Maar mijn zoon is nou eenmaal bijzonder en niet zoals iedereen. Dus leg ik me er maar bij neer.
Daarna kwam er nog visite, een vriend die elke twee weken komt lunchen. En nog een tijd napraten. En met dochterlief een lang gesprek, echt qualitytime. Een goed gesprek.
Daarna had ik het wel even gezien en ben inderdaad omgevallen. Nog de naweeën van de dagen ervoor, denk ik dan maar. Maar we komen er weer bovenop, merk ik.
Nu maar hopen dat de vierde week van januari wat opwekkender zal blijken te zijn.

het verleden speelt soms op

Het is weer veel te lang geleden dat ik het laatste blogje schreef.
In die tijd is er weer veel gepasseerd.
Door omstandigheden werd ik weer helemaal teruggegooid naar het verleden. Die droom was blijkbaar een voorbereiding daarop.
Het verleden is iets waar ik vanaf zou moeten blijven. Daar heb ik mijn boek voor geschreven, om daarmee klaar te komen. Daar heb ik zoveel voor gedaan en geschreven, zoveel voor gereisd ook naar Wenen en naar Israel... maar dat verleden laat zich niet vastbinden of wegsluiten. Het zal, zoals ik ook een keer droomde, als water tussen de kieren van mijn slecht afgesloten kelderdeur(geheugen) doorsiepelen, zodra het de kans krijgt. En als het de kans krijgt een overstroming veroorzaken. Het is de praktijk van deze week dat er inderdaad grote overstromingen waren in de wereld. De overstromingen in Australië, in Brazilië, in Europa en zo dichtbij, in Nederland.... het beangstigde me meer dan normaal zou zijn.
En dat zal, met de emoties die ik daarover ook had, meegewerkt hebben aan de hevigheid van mijn eigen ' flood' , zoals de Australiërs het zo treffend noemen. Een kortdurende hevige overstroming met wel twee meter hoge golven... Ja, die vergelijking ging wel op voor mijzelf... dan draai ik kortdurend door en overstromen de hevige herinneringen mijn vlakke land van de tegenwoordige rustiger tijd.
Daarnaast waren er natuurlijk ook de emoties over de branden bij Moerdijk en omgeving.
Die riep herinneringen op aan een ontploffing, vele jaren geleden, bij Zwavelzuurfabrieken Ketjen, waar mijn vader toen nog werkte. Hij en zijn collega's werden er levenslang arbeidsongeschikt door. Maar in die tijd werd het afgedaan als niet belangrijk. Bij mij kwamen die tijden ook weer boven, omdat ik daar ook gewerkt heb, zij het op een andere afdeling. Het ' ongeluk' werd indertijd met een klein pensioentje afgekocht.... Maar breek me de bek niet open.

Daar bovenop vond ik in mijn mailbox een phishingmail die me bijna te pakken nam. Z.g. van mijn bank. Of ik maar even wilde inloggen om het goed te maken.....
Gelukkig was de mail in zowel heel slecht Nederlands als Engels geschreven, maar de kop van de mail was die van mijn eigen bank. In eerste instantie geloof je dat dan.
Gelukkig had ik het ruim op tijd door. Had ik inderdaad ingelogd, dan hadden ze mijn gegevens gehad en mijn rekening geplukt..... Nu kon ik de bank en de mailgroep en mijn dochter op tijd inlichten gelukkig. Maar schrikken doe je wel.

Gelukkig viel er ook nog wel iets te lachen... De gier die in Saoedi-Arabië gevangen werd en een cameraatje droeg met een bandje van de Universiteit van Tel Aviv..... het werd meteen een spion van de Mossad en meteen breed uitgemeten in de pers. Terwijl over de hele wereld (vooral trek-)vogels met een ring en met camera's toegerust worden om de trek en de leeftijden van vogels te kunnen controleren en ervan te leren. Er werd dus door de pers terecht behoorlijk de gek mee gestoken. De Volkskrant noteerde in een artikel daarover als laatste regel: Of de vogel al werd verhoord of is doorgeslagen is onbekend. Een paar dagen later werd wel bekend dat de vogel bij gebrek aan bewijs werd vrijgelaten. ;-))))

Uit mijzelf over het verleden praten of schrijven zal ik niet gauw doen. De omstandigheden moeten mij echt dwingen om dingen boven te halen. En dat hebben ze deze week weer gedaan. En dat doet geen goed...... Dat heb ik zelfs in mijn boek niet beschreven. En om het hier nog eens te vertellen dat kan ik niet opbrengen.
Maar het zal beslist nog wel een keer beschreven worden. Want nu het weer bewust is geworden laat het zich niet meer wegstoppen.

Verder is er eigenlijk weinig te melden. De winter heeft zich een poosje teruggetrokken, maar de weermannen dreigen alweer met de terugkomst van de kou.
Er werd geschreven dat de temperaturen van deze januari uitzonderlijk zouden zijn. Maar dat zijn ze echt niet. Ik heb een stukje geschreven op 11 januari 1998, waarin ik schreef:
'Dit is een heel merkwaardige januari. Het is vandaag de elfde (januari dus) - en de eerste meizoentjes (madeliefjes) bloeien al, de eerste morgenster (het nichtje van de paardebloem) heb ik al gesignaleerd, evenals het bijna schoksgewijs opkomen van het jonge loof van paardebloem en ander ‘on’-kruid. De zon schijnt overdadig, de temperaturen houden gelijke tred met de datum: een graad of elf is het vandaag, misschien nog warmer! Als dit het gevolg is van het opwarmen van de aarde, mag het van mij voor dit landje zo blijven. '
Nou, daar kun je niets anders op zeggen dan: amen. Toch?