Nog eens Europa

Gisteren schreef ik een andersoortig blogje dan normaal, en ik ben er nog niet klaar mee. Dus wil ik het nog even afmaken.

In de felle debatten die deze dagen gevoerd worden, vóór of tégen Europa, valt me op dat in het verlangen om stemmen voor de eigen partij te krijgen, blijkbaar vergeten wordt dat we binnen de Europese Gemeenschap, ondanks de koude oorlog... geen echte oorlog meer gehad hebben sinds 1945. En ik geloof dat een zo lange vrede binnen Europa nooit eerder is voorgekomen, Daar zou ik ook mijn geschiedenisboek op moeten nakijken, maar ik dacht wel dat dit klopt.
Dat Tsjecho-Slowakije en Servië uit elkaar vielen en Amerika en Europa zich daarmee actief bezighielden, maakt er, hoe erg het ook was en is, nog geen Europese oorlog van.
Degenen die tegen ‘Europa’ zijn, zouden zich dit bewust moeten worden.
Zolang ‘Europa’ in stand blijft krijgen we hier ook geen oorlog meer.

En om op een ander onderdeel door te gaan van waar ik zelf over piekerde en waar anderen dan weer op een andere manier over piekeren:

Amsterdam telt 158 nationaliteiten en 50% of meer van de stad is wat je allochtoon kunt noemen.
Over twee generaties herinnert alleen de naam nog aan de afkomst, zo is het altijd geweest en zal het weer zijn. Als ‘de boel maar bij elkaar gehouden kan worden’. Wat dat betreft ben ik een groot bewonderaar van Job Cohen.
De naam Jordaan met zijn naar bloemen- en plantennamen genoemde straten en straatjes is geen Nederlandse uitvinding, maar een Franse. Van eertijdse allochtonen dus. De Hugenoten vonden dat zo bijzonder (hoewel het een verschrikkelijke achterbuurt was) dat ze de wijk Le Jardin noemden, dat werd in de loop van de tijd dus De Jordaan. En de Jordanezen zijn maar wat trots op hun ècht Amsterdamse buurt... maar veel namen van bewoners zijn nog te herleiden naar Franse namen. Het Jiddisch van de Amsterdamse Joden heeft zijn weg gevonden in de Nederlandse, of zeg toch maar, Amsterdamse taal. En heel veel mensen reageren heel verbaasd als je ze verteld dat bepaalde namen of woorden puur Joods zijn. Ik ben niet zo bang dat het met de Nederlandse Moslims een andere kant dan dezelfde op zal gaan. Zelfs de Hugenoten (de latere Jordanezen), mensen die voor hun protestants-christelijke geloof door andere christenen (R.-K.) werden vervolgd en op de vlucht waren geslagen, werden hier op den duur enthousiaste socialisten... Zie je hoe betrekkelijk alles is? Als mensen maar niet altijd dachten de Waarheid in pacht te hebben….. Ja, ik ook, want ook dit geschrevene kan natuurlijk anders bekeken worden… Het is gewoon mijn eigen gevoel en gedachtenwereld.
Relativeer alles waar je je nu zo druk over maakt…. Bekijk het eens van een andere kant…. En maak je dan niet druk meer. Zoiets.

Ik denk dat ik, dit geschreven hebbende, mijn gevoel over de genoemde zaken helemaal geuit heb. En ik ga dus maar weer over op de gewone dagelijkse dingen.

Momenteel is Petra, mijn tuinvrouw heel hard aan het werk. Alles is uit het tuintje gehaald, de grond zo glad mogelijk gemaakt en de houten tegels neergelegd. Geen plastic of kaasdoek eronder, dat is in dit kleine stukje niet nodig. Een paar tegels moesten bijgezaagd worden, of liever, er moesten stukjes afgezaagd worden, om het geheel passend te maken. En dan kunnen de potten met planten er weer op. Een paar struikjes zijn overgeplant in potten, maar de rest was grotendeels onkruid. De bolletjes zijn inderdaad nooit opgekomen, die koop ik dus ook nooit meer.
Het wordt nog een mooi tuintje zo, en het terras kan weer grotendeels ontruimd worden.

Vanavond naar mijn buurman….met schoon goed en zo..

Dit moet dan weer mijn verhaaltje voor vandaag zijn. Ik ga nog even buiten genieten van het heerlijke weer. Felblauwe lucht met grote wit-grijze wattenplukken… en een temperatuur hier achter van boven de 25 graden. Aan de grachtenkant is het beduidend koeler en een koude wind, die ik hier niet voel.

Nu even rusten….

Een heel ander verhaal

Vanavond wil ik ergens over schrijven dat me persoonlijk raakt. Ik ben heel erg allergisch voor racisme en vreemdelingenangst en –haat. En zeker sinds ook het antisemitisme weer zijn kop opsteekt, woelen onderstaande gedachten al een poosje door mijn hoofd.

Omstreeks 100 jaar voor Christus kwamen de Batavieren vanuit het Oosten de rivieren afdrijven in holle boomstammen, volgens de verhalen. Halfnomaden, die wel een vaste plek bewoonden, maar als er niets meer te halen viel zochten ze een andere plaats. Zij vestigden zich voor vast voornamelijk in het deltagebied.
Ongeveer tegelijk met hen kwamen de Kaninefaten, die zich voornamelijk ophielden aan de westkust, bij de toenmalige Noordzee.
De boven de rivieren wonende Batavieren, werden Friezen genoemd door de Romeinen, die rond 58 voor Christus hier vanuit het Zuiden ook heen kwamen.
Het waren allemaal heel verschillende volken. De Kaninefaten waren voornamelijk jagers, de Tubanten, een ander volk, woonde meest in het Oosten van ons land (we kennen Tubantia nog?).

De Romeinen, op zegetocht door wat toen Europa was, vestigden zich in ook in de lage landen. We vinden nog steeds hun heirwegen, voornamelijk in het zuiden van het land. Maar ook waterleidingen en ondanks de Bataafse opstanden tegen de Romeinen bleven ze hen trouw dienen. Ongeveer rond 350 na Chr. Kwamen er ook nog Franken bij. Van wat minder zuidelijke landen, het Frankenland of ongeveer wat nu Frankrijk is.

Rond 400 n.c. vinden de eerste grote volksverhuizingen plaats door de grote overstromingen in het toenmalige gehele deltagebied.

Ondanks het primitieve leven tekenen zich na 500 n.c. landen met grenzen en koningen af en krijgt Europa een vorm.
Saksen, Lombardijnen, Avaren, Slaven, en dus ook Friezen en nog veel meer volken woonden daar. Natuurlijk hadden ze ontelbare koningen en even zovele oorlogen…Het waren woelige tijden. Maar langzaamaan ontstond er echte samenhang en leerden mensen uit de diverse volkeren plaatselijk ook samenleven. Want ieder had zijn eigen kennis en kunde. De ene was goed met paarden, de ander met de hoeven, een derde was koopman, of wist uit de deltegebieden vis, vogels, maar ook riet te oogsten voor de bouw. Men wende aan elkaar.

Tussen de 14e en de 16e eeuw vluchtten enorme aantallen Joden naar onze contreien voor de inquisitie, vanuit Spanje en Portugal. Meer dan 100.000, waarvan velen werden verbannen uit hun land. Net als de Hugenoten werden zij verdreven door fundamentalistische mensen die zich goede Christenen achtten. Zij kwamen, behalve uit het Zuiden, vooral ook uit het Oosten, de armoede en de pogroms in Polen, Rusland en andere Katholieke Oost-Europese landen. Later kwamen, om dezelfde reden, daar ook Zigeuners bij. Voornamelijk Sinti-zigeuners.

Rond 1700 kwamen de Hugenoten naar ons land. Verdreven door fundamentalistische Rooms Katholieken. Dat heette toen anders, maar dat was het wel. Duizenden mensen kwamen binnen wat toen al de grenzen der Nederlanden was. Maar zij hadden over het algemeen geld en velen van hen waren goede ambachtslieden, geleerden, predikanten, maar ook militairen.

Door al deze gebeurtenissen werd in dit land de ‘ Protestante Godsdienst’ na de Beeldenstorm dominant en werden de Katholieken hier de boosdoeners. In Amsterdam (en ook elders) heb je schuilkerken, waar de Katholieken in het geheim bijeenkwamen. ‘Ons Lieve Heer op Solder’ is een van de bekendste hier.
Het kan verkeren. Door al die steeds weer vreemde mensen waaraan de ‘oorspronkelijke’ bewoners steeds weer moesten leren wennen en mee samenleven, werden de bewoners in de steden van dit land een verdraagzaam en tolerant volk, gastvrij en open. Want al die vreemdelingen brachten, behalve onrust, ook veel goeds en nieuws mee.
Denk ook aan de duizenden Chinezen die hierheen gekomen zijn. Wat hebben we daar geen goede dingen van geleerd. Ze integreerden redelijk, assimileerden niet, m.a.w. ze gingen niet op in het Nederlandse volk en hielden ook nog hun eigen cultuur. En lekker eten gaven ze ons ook nog.

De Slaventijd bracht ook veel vreemdelingen in ons land. In die tijd werden zwarte mensen uit hun eigen landen verdreven en over veel westerse landen vervoerd. In het Zuiden van Amerika en in Midden Amerika kwam een nieuw volk op, met een zwarte of bruine huidskleur.

Wat ik hiermee wil zeggen, is, dat zolang er mensen zijn, er mensen van het ene land naar het andere zijn getrokken, al dan niet vrijwillig. Door vervolging of door armoede verdreven uit eigen land. Geronseld voor werken hier of als slaven behandeld.

Het is nooit anders geweest. Wij leven nu in eenzelfde soort tijd.

En zal ik eens wat vertellen? Ik geniet als ik al die verschillende cultruen hier op bij voorbeeld de Dappermarkt tegenkom. Integreren moet. Assimileren mag, maar ik ben daar niet zo’n voorstander van. Laat iedere cultuur, zolang dat duurt, genieten van die eigen cultuur en dwing niemand om boerenkool met worst of hutspot te eten. Dit bij wijze van spreken natuurlijk. Laten wij dan eens de Noord Afrikaanse keuken leren kennen. Of de Etiopische, of …… honderdduizend heerlijke recepten breken zo heerlijk de week…;-)))
En op internet vind je de lekkerste recepten.
Natuurlijk heeft het door alle eeuwen heen in eerste instantie ook veel negatieve effecten gehad. En deze tijd is alleen al qua ontwikkeling niet te vergelijken met voorgaande eeuwen. Maar we hebben nu ook de handvatten om te leren ook deze zaken in goede banen te leiden. Dat kan tijd kosten, maar het komt wel goed.

Naarmate men hier langer woont zal ook het geboortecijfer van nieuwkomers gelijke tred gaan houden met die van ‘oud-komers’en geboren Nederlanders. Dat is me verteld vanuit onverdachte hoek.

Oef…..ik heb nog nooit zo’n blog afgeleverd………

Niet echt een vrolijke dag.

En toen was het wéér dinsdag.
Niet echt een vrolijke dag. Na een heel slechte nachtrust houd ik de rest van de dag een onbedwingbare slaap. Terwijl ik, na de krant) een boek lees (eindelijk heb ik de innerlijke rust om weer te gaan lezen) valt mijn hoofd telkens voorover en dut ik in. Als een echt oud vrouwtje. ;-)… Als ik wakker schrik moet ik me inspannen om mijn hoofd weer recht op mijn nek te zetten. Het is me toch wat! Had ik zoveel idee om vandaag weer te gaan lopen, naar het Waterlooplein en naar de winkels in de Jodebreestraat…. Heb ik dit weer.

Nou, ik heb het maar opgegeven. Muziek gedraaid en nu staat de tv aan. Althans de plaatjesmachine op de achtergrond want zelf zit ik weer aan de computer.

Vanmorgen scheen de zon nog en was het buiten heerlijk. Dus ik probeerde op te schieten om naar buiten te kunnen gaan.
Nu is het net 16 graden in plaats van de beloofde 19 gr. buiten, en de zon heeft plaatsgemaakt voor een vertrouwd grijs en af en toe een bui. Nouja, op dit moment kiert er weer een zonnestraaltje….Je kunt er weer niet van op aan. Dat soort weer werkt niet opwekkend en verkwikkend op me.

Kortom, een uitermate saaie dag, zonder dat er iets moét van de agenda. O, ja, toch, ik moet nog een wasje vouwen en opbergen. En een nieuwe draaien. Maar dat kan vanavond nog….

Om te tonen hóe saai het vandaag is: geen zin om te koken, dus lekker een pak tomatensoep met stukken tomaat en balletjes enzo (zeggen ze) opengemaakt en (veel lekkerder) onverwarmd en met wat room erdoor, gegeten.
En daarna tòch in slaap gevallen en tot negen uur geslapen. Nu maar hopen dat ik het de rest van de avond redt………

Heeft iémand een saaiere dag gehad vandaag?

Aan het einde van weer een zondag

Ook deze zondag snelt naar het einde. Het is inmiddels kwart voor tien in de avond. Een paar fikse regenbuien hebben de hele omgeving opgefrist. Het regende af en toe zo hard dat ik vreesde voor mijn planten, maar allemaal hebben ze die buien overleefd. Gelukkig maar.
Nu begint het te donkeren, maar het bewustzijn van het genot van die frisse lucht heeft me de deuren nog open laten staan. Zometeen toch maar afsluiten en de gordijnen ook dicht doen.

Gisteren, zaterdag, was een heerlijke dag. Af en toe een iets meer dan flinke bries, één enkele keer een buitje… Ik heb mijn wandelschoenen aangetrokken en ben gaan lopen. Door één van de mooiste wijkjes van de stad. Via de Anthoniesluis, de brug met uitzicht op de Montelbaanstoren en een stukje Nemo, het Wetenschapsmuseum, zie je links het beroemde Sluiswachtershuisje, een zwart restaurantje met terras, de Sluyswacht geheten. Over de brug ga je dan rechts een trapje af en dan loop je langs de mooiste grachtjes van de stad. Zeker in de meimaand is het zo romantisch dat je een brok in je keel krijgt. Zo mooi, dat je af en toe moet stilstaan. Ik ben de Kromboomsloot afgelopen, een straatnaam die je ook in Utrecht en in Wenen tegenkomt…en herinneringen kwamen ongewild boven. In de Nazitijd werd ook in Wenen de Joodse bevolking op een hoop gedreven en mijn Omama met de familie kwamen ongewild op die Krummbaum Gasse no. 10 terecht. Van daar is zij met familie naar de vernietigingskampen in Riga gedeporteerd.
In Utrecht was het een klein straatje met een klooster annex kindertehuis. Aan de Kromboomsloot, zo was het in mijn herinnering althans. Het was in een tijd dat ik heel getraumatiseerd was doordat ik mijn kinderen daar moest brengen toen ik zelf in het ziekenhuis werd opgenomen en de scheiding van mijn eerste man in werking moest worden gezet. Ik kàn me in de straatnaam vergist hebben natuurlijk.

In elk geval, ik heb daar wat rondgezworven afgelopen zaterdag… op weg naar de Rechtboomsloot waar ik een paar boeken moest ophalen. De man van de boeken liep met me terug naar zijn winkel om ze te geven. En dat bleek in de Koningsstraat te zijn. En vlakbij de Nieuwmarkt. Ik blij, want ik had me voorgenomen daar weer eens snel heen te gaan, alleen de wandeling was de afgelopen maanden te lang. In de Koningsstraat is ook een grote Thaïse winkel met restaurant, een doel om weer eens daarheen te gaan, maar nu liep ik door. Op de Nieuwmarkt was een Chinees feest aan de gang, ik kon er niet achter komen voor welke gelegenheid. Maar die markt ligt midden in het Amsterdamse China Town…..vandaar. Behalve de biologische weekmarkt en de bijbehorende vaste plaatsen voor andere marktlui, was er een heel mooie drakendans, uitgevoerd door Chinese Hagenaars. Er waren ook stands met (onderdelen voor) voedsel uit China, en niet in het minst de uitgebreide Boeddha-altaren uit de Boeddhistische Tempel aan de Zeedijk. Hier waren ook de Boeddhistische nonnen die eerbiedig rondgingen om de altaren.
Ik heb genoten van wat geboden werd, van het heerlijke weer dat er ook gratis bijgegeven werd. En ben nog even de Chinese supermarkt ingegaan voor wat boodschapjes.
De terugweg door de Anthoniebreestraat was minder gemakkelijk. Mijn been en mijn heup gingen hevig protesteren tegen deze ongebruikelijk lange wandeling, maar ik moest wel doorgaan. Terug op de Anthoniesluis ben ik maar even op een terrasje neergestreken (en toen begon het net hard en koud te waaien) en nam maar een groot glas warme chocomel. Daar knapt een mens dan wel van op. En het zitten deed ook goed.
Even de mensen op het Waterlooplein bezocht en gedag gezegd. Ik was er al zo lang niet geweest.. En toen eindelijk nog bij Appie mijn noodzakelijke boodschapjes gehaald en weer even gezeten op het bankje in de winkel. En gepraat met Abdel, de veiligheidsman van Appie. Over o.a. de rare manier waarop sommige Moslims de Koran (blijkbaar hun eigen Koran) uitleggen…. Laat ik het maar zo zeggen. ;-)))
En eindelijk mocht ik toen van mij naar de tram en naar huis. Waar een buurman me bij de deur nog zo lang aan de praat hield dat ik niet meer op mijn benen kon staan maar toen ik ging leunen drong het eindelijk tot mij en mijn buurman door dat ik nodig naar binnen moest. Waar ik, nog vóór de boodschappen waren uitgepakt, op bed neerzeeg en twee uur sliep. Mijn dochter belde me toen ik net even lag bij te komen …

Vandaag heeft de inspanning van gisteren me ingehaald. En ben ik nergens aan toe gekomen. De middag verslapen, alleen maar twee wassen gedraaid en een kant en klaar maaltijd gegeten. Meer niet….
En nu is de dag dus weer voorbij.
Morgen Betty-dag…en morgen is Buurman Jules jarig. 86 haar....