Alweer te lang geleden.

…En alweer is het te lang geleden.
Een vreemd gespannen en nerveus gevoel heeft me bevangen deze week. Ik vermoed dat iedereen dat weleens heeft, maar dat niet iedereen zich dat bewust is. Voor mij betekent het heel veel energie steken in het normaal verder functioneren. Mijn humeur is gewoonlijk heel gelijkmatig, en ook nu is dat niet anders, maar toch……
Vanavond moet nodig mijn tuintje gesproeid worden, maar laat ik eerst mijn beetje energie gebruiken om mijn blogje eindelijk te schrijven.
Een paar weken geleden schreef ik over een agressieve automobilist die na gestopt te hebben, plotseling optrok en me bijna te pakken had. Waardoor ik over de stoeprand viel. Alles goed afgelopen, alleen mijn schouder werd een week later pijnlijk. Vooral bij bepaalde bewegingen. Toen mijn hand ging tintelen heb ik toch maar mijn fysiotherapeut weer eens bezocht. Vandaag voor het eerst dus. Het valt mee, hij heeft het wat losgemaakt in mijn schouder en een stijve spier gemasseerd, volgende week terug…. Daarna maar een lange wandeling gemaakt, in de hoop dat de spanning in mijn benen zou zakken en mijn hoofd weer leeg zou worden. Aan mijn enkels te zien is dat dan ook gedeeltelijk gelukt. ;-)

In de stad is de rust weergekeerd na de vriendschappelijke voetbalwedstrijd van gisteren. Die ‘supporters en hooligans’ hebben helemaal geen voetbalwedstrijd nodig om de stad onveilig te maken. Dat kunnen ze toch gewoon naar elkaar twitteren? De diverse Engelse clubs en de diverse Nederlandse clubs? De politie kan ze naar een open veld ergens in de bush dirigeren en dan heeft geen stedeling er verder last van. Al die clubjes, inclusief de mobiele eenheid en de gewone plaatselijke politie, samen met de Engelse bobbies……. Dat wordt dan een leuk schouwspel voor wie er bij wil zijn…. Misschien wel errug rood voor de tv? Of misschien voortaan verbieden in Amsterdam of Rotterdam?
Gisteravond hebben wel vier of vijf politiehelikopters urenlang boven de binnenstad rondgezoemd, een heel eng oorlogsachtig geluid waar ik doodnerveus van werd. Maar hier hadden we, in tegenstelling tot de omgeving van de Wallen, verder nergens last van.

Vandaag nog heel veel Engels sprekende jongelui in de stad, maar nu van het iets meer beschaafde soort. En ik hoorde nogal veel Scandinavisch, ofwel Noors, of Zweeds of Deens…. Ik weet dat niet. Wat je momenteel ook veel tegenkomt zijn Oost-Europeanen, je ziet het en je hoort het. De Oezbekies zijn waarschijnlijk weer terug naar huis…

Muisje heeft zich niet meer laten zien. En ik heb geen valletje neergezet, ook niet met pindakaas. Mijn voorstellingsvermogen is te groot, en de val zou dichtklappen in dezelfde ruimte als waarin ik leef….nee bedankt… Muisje is zelf weggebleven. En ik heb de woningbouw gevraagd te komen om alle gaatjes in huis te dichten waar ze door kunnen komen. Dat is de enige goede methode nu. Denk ik. Buurman zegt dat ze bij veel regen van buiten naar binnen komen. Woelmuisjes of veldmuisjes? Zou kunnen, ik weet het niet. Alleen ben ik blij dat ik geen moord op dat beestje heb hoeven te plegen.

Hoe raar kan een mens dromen… Het zal wel een oorzaak hebben hoor, maar de droom zelf was hilarisch. Ik droomde dat ik een baby had. En dat ik haar hoofdje, dat los van haar lijfje zat, aansloot op de elektriciteit aan het plafond. En R. (ik droom nog vaak van de tijd dat ik getrouwd was ) wilde haar er zomaar aftrekken, maar dan zou ze doodgaan. Dus haalde ik het hoofdje zelf voorzichtig van de elektriciteit af, maakte haar hoofdje weer vast aan het lijfje en toen bleef ze huilen. Ik gaf haar de borst dus, in de hoop dat ze zou zwijgen en verdraaid joh, ik kon haar melk geven..... Dus mijn kindje was stil en dronk tevreden.. Toen werd ik wakker. Raar hè....
Ook droomde ik weer eens dat het weer oorlog was en dat we moesten vluchten. Het getal 158 was heel erg belangrijk maar waarom wist ik niet.

We hadden een paar goed hete dagen de afgelopen week. Dat ik echt moest binnenblijven. Maar toch ben ik bijna tegen sluitingstijd nog even gauw naar Blokker gegaan. Ik had ontdekt dat ze dvd’s voor € 2,99 in de aanbieding hadden die je op het bureaublad van je beeldscherm, of op de televisie, kon laten draaien. Een aquarium vol visjes, met achtergrondgeluid van het water, een vogelkooi vol kwetterende vogeltjes en een bekende, het haardvuur. Die is voor van de winter op het tv-scherm. Daar kan een mens zich niet aan bekopen hè. Leuk toch? Het was zó heet buiten dat men niet langs het gebouw van de filmacademie kon lopen, zoveel hitte straalde die terug. Het gebouw heet in de volksmond ook Het Aquarium, omdat hij grotendeels van groenig glas is.
Gezien de opwarming van de aarde moeten we er langzaam aan toch aan gaan denken om airconditioning (zeker bij nieuwbouw) verplicht te stellen, die aangesloten moet worden op de zonnecellen, die ook verplicht op gevels en daken aangebracht moeten gaan worden.
Mijn mening hoor. ;-)

Het a.s. weekend zijn het weer Hartjesdagen op de Nieuwmarkt. Een bonte optocht van verklede mannen en vrouwen, een echt feest voor oog en oor. Ik hoop er samen met nichtje Elly en neef Freek weer heen te gaan. Al ben ik klein genoeg om graag op iemands schouder te zitten om de optocht te kunnen zien. Want er stáát me toch een mensenmenigte altijd.
Van google haal ik even wat vermeldenswaardigs over die dagen :

Hartjesdag was een feestdag die op de derde maandag in augustus in Haarlem en Bloemendaal werd gehouden, en in delen van Amsterdam, met name rond het Haarlemmerplein, in de Jordaan, en in de Dapperbuurt.

Tegenwoordig zijn de Hartjesdagen in het weekend ervoor (beginnend op vrijdagavond met een feest georganiseerd door de horeca) in de Amsterdamse binnenstad (omgeving van de Zeedijk). Vooral door de homoseksuelen van Amsterdam wordt het uitbundig gevierd met verkleedpartijen, waarbij de meest origineel verklede man en meest origineel verklede vrouw worden gekozen.

Zaterdag de 15e is ook de herdenking van de bevrijding van Indië, van de Jappenkampen, voor veel mensen hier de belangrijkste herdenking van het jaar. Het is voor ons, die hier gebleven zijn, onvoorstelbaar, maar ‘onze’ oorlog is voor hen net zo ver weg als de oorlog in Indië voor hen. Dat moeten we van elkaar aanvaarden. Wederzijds zijn de verhalen over de oorlog even erg, maar inhoudelijk zo verschillend. Een wéreld van verschil.
Afgelopen zondag had ik een oude mailvriendin op bezoek, woensdag was ik met een oude vriendin naar de Hortus en vandaag kwam een oude vriend, na zijn vakantie, gezellig op bezoek. We hebben samen lekker geluncht, ik haal dan altijd verse broodjes en vegetarisch beleg, koffie geleut, bij de computer dingen gedaan en een dvd gekeken.
Altijd plezierig om veel bezoek te krijgen. Op visite gáán ligt me nou eenmaal minder.

Morgen maar weer eens naar mijn andere buurman, zijn was is weer droog en gevouwen. ;-) Morgen alleen nog wat polo’s voor hem kopen.