woensdag 9 januari 2013

Een gelukkig mens.

Ik voel me een stuk beter dan een minuut geleden moet ik zeggen. Ik heb dat goedkope Chinese horloge met ketting teruggevonden. Was ik twee dagen kwijt. Ik wilde het gisteren aan dochterlief laten zien... Ze was hier ja. Het lag onder het kussen van de stoel die het dichtst bij de gang staat. Hoe het daar terechtkwam doet er niet toe, het is terug. Je wordt zo onzeker van spullen die zomaar verdwijnen hè.... alsof er een duveltje door het huisje dwaalt of dat het door een insluiper gestolen is (ja, wie verwacht er nou dat het een klokje van vijf euro is.... Het uiltje op de deksel concurreert met de achterkant in mooie bloemetjes, cirkeltjes en andere vormen. Het is zo licht dat het wel van kunststof lijkt al is het wel van metaal. En die mooie figuurtjes zullen wel geperst zijn... Heten mooi ouderwets wijzerplaatje aan de binnenkant onder dat dekseltje dat goed sluit. En gelijkgezet kan worden ook nog... En het lóópt ook redelijk goed. Ik moest er wel een (nog langere) ketting van bijna vijf euro bij kopen. ;-) want de originele ketting gaf zwart af en blééf zwart afgeven. Ondanks poetswatten en Hagerty poetsvloeistof.

Het horloge kon ik uitkiezen uit een tafel vol met van dit soort Chinese horloges op het Waterlooplein, zoals ik vertelde. Achteraf vraag je je natuurlijk af hoe ze dat kunnen maken voor dat geld. Want dat het Chinees werk is daar twijfel ik niet aan... alleen aan het hoé. 24-uurs arbeid? Kinderarbeid? In mijn verbeelding zie ik zalen vol tafels en mensen die tegen een hongerloontje die kleine klokjes in elkaar prutsen. Maar, zucht, als niemand ze koopt heeft ook niemand zo'n hongerloontje. Dan heeft niemand iets....

Ik had een aantekening gemaakt van een krantenbericht uit de NRC, waarin stond dat in 2012 de rijken maar liefst 241 miljard euro rijker waren geworden. Uitgaande van het feit dat (behalve in Amerika, waar ze er maar geld hebben bijgedrukt) er een vaste hoeveelheid aan geld bestaat kan het niet anders zijn dan dat die 241 miljard van de armen naar de rijken is gegaan. En als dat volgend jaar weer gepubliceerd wordt betekent het dat de armen weer armer zijn geworden. Een vriendinnetje is het totaal niet met me eens... Tenslotte wordt er hard voor gewerkt om een goed inkomen te krijgen. Oja, helemaal eens met dat argument. Maar als ik in de krant van gisteren lees dat die rijkdom in ons eigen land voornamelijk terechtkwam bij de bazen die hun geld krijgen van de overheden, hoge ambtenaren, zorgdirecteuren, directeuren van wooncorporaties enz. enz... dan zegt een duiveltje in mijn hoofd dat er dus een enorme corruptie moet heersen in dit land. Als de zorg minder dan minimaal is en de directeuren in dikke auto's van conferentie naar conferentie rijden... ; als de huren verhoogd moeten worden, het onderhoud en de renovaties van woningen niet doorgaan en de woningen die het meest in huur opbrengen verkocht moeten worden, betekent het dan ook dat de hoogste bazen navenant gaan inleveren? Welnee, die zorgen er immers voor dat hun melkkoetjes moeten overleven en dus blijven ze een jaarloon krijgen waar een halve wijk, misschien wel een hele wijk, een jaar van zou kunnen wonen. Het personeel van zo'n corporatie is echt niet te benijden. Hoe komen ze er zelf door als er mensen ontslagen (moeten) worden, hoe leggen ze aan bewoners uit dat modernisering en renovaties niet doorgaan?!

En in de zorg is het niet anders. Dircteuren en toezichthouders van ziekenhuizen en verpleeghuizen komen niets tekort, maar de motivatie van het personeel wordt niet beter door ontslaan van broodnodige verzorgers en verplegers, en meer uren te eisen van blijvend personeel tegen eenzelfde maandloon. Hoeveel mensen leven in angst voor ontslag of, demotie (loons- en/of functieverlaging) voor ouderen.

Een nieuw fenomeen dient zich aan... De demotie. Er was een tijd dat de kennis en de motivatie en de trouw van oudere werknemers aan een bedrijf gehonoreerd werd. Nu zegt men dat de oudere werknemer te duur is en mag hij misschien blijven op voorwaarde dat hij 10% loon inlevert. Persoonlijk word ik daar witheet van. Ik vind het zó oneerlijk....

Om het wat exacter te zeggen: de WW-uitkeringen in de bouw en de gezondheidszorg zijn het snelst gestegen. In de bouw steeg het aantal WW-uitkeringen op jaarbasis met 21,3% en in de zorg met 25,2%.

Ik hoop van harte dat al die bazen er op oudere leeftijd ook uitgewerkt worden door hun jongere medewerkers. De narigheid is alleen dat zij er dan goedbetaald uitstappen...Krijgen de jongeren dan méér af meer zekerheden? Welnee, aan de onderkant vallen ook ontslagen.... Maar geen directeur van een bouw- of zorgbedrijf levert om het bedrijf te laten overleven vrijwillig 10% in, of gaat fietsen, of neemt de trein in plaats van het vliegtuig business class. En geen directeur is zich bewust dat hij niemand is als hij geen werknemers heeft om voor hem te werken. Jaja, dit is een tijd van frustratie en maatschappelijk onbehagen. Maar dit ben ik kwijt al weet ik dat geen mens erop zit te wachten om te lezen.. ;-) dat ik zeur over mijn land dat zonder veel tegenstand oudere mensen, trouwe werknemers, afschrijft omdat ze te duur zouden zijn. Of zorg- en verpleeg personeel ontslaat. En dat is nog maar het topje van de ijsberg....

Ik zelf ben toch wel een gelukkig mens... ondanks de perikelen van de ouderdom die echt niet gering zijn. Maar mijn koelkast en mijn diepvriezer zitten vol. Gisteren weer een aantal magnetronpannetjes gevuld met kippensoep en daar alle nog lege plekken in de vriezer mee gevuld.;-) Plus een paar pannetjes in de koeling. Er is genoeg voorraad brood en beleg en boter in huis..... Mijn huur en 'ziekenfonds', mijn energienota en waternota (!) zijn afgeschreven en dus betaald. Oja, en ook mijn begrafenisverzekering... Ik heb een warm huisje en tegen die koude vloer heb ik warme slofjes kunnen kopen. ;-) Ik klaag niet over mijzelf nee.

En toen werd er gebeld door de post.... een groot pak met alle spullen die ik nodig heb voor het nieuwe katje dat één dezer dagen komt. Ben ik dan niet een gelukkig mens?? Ja toch?

maandag 7 januari 2013

De eerste week van het nieuwe jaar

Terwijl mijn lieve, nooit genoeg te waarderen hulpe bezig is ga ik proberen een nieuw blogje neer te zetten. Met vereende krachten (nouja, het echte werk deed zij) hebben we de kerstboom afgetuigd. Er zijn een paar ballen gebroken, maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben de (kunst)kerstboom na vele jaren trouwe dienst nu maar de wacht aangezegd. Eerst schitterde hij bij de supersysop een aantal jaren, daarna bij mij, van zo een week vóór de kerstdagen tot Driekoningendag. En dat deed een Joodse vrouw dus. Omdat ze zelf zoveel plezier in die versierde boom met al die lichtjes had, maar vooral ook omdat de bewoners van ons huis er dagelijks langs liepen en er hopelijk (en gezien de opmerkingen dus) ook veel plezier aan beleefden. En die zijn niet allemaal van dezelfde boom gevallen... Mijn buurvrouw Luda bijv. is wel Joods maar Orthodox-Katholiek van opvoeding doch 'doet nergens aan'.. En de andere bewoners zijn er een mix van... Maar ook atheïstische mensen kunnen genieten van een kerstboom, denk ik.

De feestdagen 2012 zijn voorbij, het gewone leven heeft het nieuwe jaar weer overgenomen. Een grootkapitalist die zijn enorme kapitaal in Frankrijk bijeengaarde met acteur spelen met en dank zij zijn dikke buik, weigerde zijn deel van de belastingen te betalen en trok over de grens. Daar bliefden ze hem niet om die reden en hij kreeg niet snel genoeg een nieuwe nationaliteit aangeboden voor zijn geld. Gelukkig hebben we Poetin nog, in Rusland... die bood hem niet alleen de Russische nationaliteit, maar ook een baan als minister ( van wat???) aan. Die denkt ook: een Obelix die als kind in een vat met toverdrank gevallen waardoor hij levenslang beschermd is moet ik te vriend hebben. Dan kan mij ook niets overkomen.... Ik denk dat Dépardieu (Nomen est omen: verlaten door g'd??) de weg zal kwijtraken en straks niets liever zal willen dan in de onzichtbaarheid te verdwijnen. Wat hij ongetwijfeld ook zal doen. En Bardot wil niets liever dan hem volgen naar Rusland... want 'Frankrijk is één groot kerkhof (;-)) voor dieren geworden'. Tja... wie volgt...

Vanavond weer eens boodschappen gedaan. Mijn voeten zijn zó pijnlijk dat het een martelgang is af en toe. Ik ben even langs van Haren gelopen om slofjes te kopen. Voor nog geen tientje heerlijk zachte zooltjes die mijn arme voeten verwennen. Ik wilde kibbesoebe maken, want dochterlief komt morgen eten. En ja, daar moeten boodschapjes voor gedaan worden bij de winkel die hamsteren aanmoedigt. De soep is klaar op het kleinsnijden van het vlees na. En staat af te koelen, want de pan moet nog wel de koeling in.

Moe is moe.... wat is moe moe joh... Maar ik ben wel heel blij dat ik zo laat gegaan ben, de slofjes gekocht heb, boodschappen gedaan heb en soep gekookt. ;-) Want dat verhinderde me te piekeren ook. Broer Henk ligt weer in het ziekenhuis, na volkomen onverwacht een epileptische aanval te hebben gekregen. Hij is geen epileptisch patiënt dus dat is schrikken. Om daar verder over uit te weiden is nu niet zo prettig. Maar ik was gistermiddag nog bij hem en ben niet lang gebleven dit keer. En ik heb toe niets naars gemerkt. Maar we zijn opgevoed om onze privénarigheden voor ons te houden, dus daar schrijf ik maar niets over.

Wel over mijn genieten in verlicht Amsterdam. Toen ik vrijdag naar de kapper (wat voelt een mens zich toch armoedig met een verwaarloosd hoofd!) was geweest wees de klok al tegen half vijf en werd het al donker in Amsterdam en dan branden alle lichtjes. De bruggen hebben geen witte maar warmkleurige lampjes gekregen. Wel ledlicht, maar op deze manier is het zo feestelijk... Kijk eens op http://www.amsterdamlightfestival.com/nl/gallery/

Als mijn lijf het zou toelaten zou ik weer net als voorheen uren willen zwerven. Maar nu moest ik wel snel de tram nemen en maar vanuit de tram zoveel mogelijk opnemen. Het genieten is hetzelfde het duurt alleen zo kort op die manier. ;-) De avond was nu wel lang genoeg om te genieten van en me aan te melden voor de nieuwsbrieven van www.winkelvandenostalgie.nl en www.beeldengeluid.nl voor Andere Tijden. Er zijn een aantal films en docu's die ik nog graag wil zien.

En tenslotte: er komt weer een katje in dit huis. Het is een 'gesneden' katertje van ong. 4 jaar. Een aanlopertje zogezeid. Niemand weet waar hij vandaan kwam... Dierenbescherming en dierenambulance ook niet. Dus hij is maar gebleven, maar een naam heeft hij nog niet gekregen want hij luistert overal naar.... Het moet een lief aanhankelijk katje zijn, een binnen- en schootkatje. Precies wat ik wilde. Het ras is me onbelangrijk, maar ik vind het wel fijn dat hij een cypertje lijkt... misschien iets lichter dan mijn vroegere favoriete katje Lieveke. Inmiddels is alles in huis of besteld wat hij nodig zou kunnen hebben. En is het veel te laat geworden om nog door te gaan met schrijven.......