Positiever kon ik het niet...

Dit is geen positief blogje geworden... het spijt me.

Ik heb de luxe de tijd te hebben om beschouwelijk te leven, te lezen en het gelezene te overdenken. Soms jaagt het me allemaal angst aan, al die dingen die ik lees en die ik om me heen zie gebeuren. Iedereen is weleens bang, maar wat ik ooit met vertrouwen tegemoetging, of wist te gebeuren, gebeurt nu in mijn tijd onder zoveel valse voorwendselen. Ver weg en dichtbij... En ik ben geen complotdenker hoor.

In mijn blogje van 30 mei jl. ging ik uitgebreid in op de motieven van de Partij Voor De Dieren om een wetsontwerp, in te dienen teneinde een slachtverbod af te dwingen op de rituele slacht volgens Joodse en Islamitische Wetgeving. Ik betwijfelde die motieven, maar was nog zo netjes om te schrijven over hun eigen motieven in het licht van de Getuigenispartij, die de PVDD feitelijk is. En de persoonlijke overtuigingen van de fractieleden.

Uit een uitgebreid artikel, te lezen op http://christenenvoorisrael.nl/actueel/nieuws/94-nieuws/2587-pvdd-geeft-toe-slachtverbod-politieke-zet kunnen we nu de ware motieven lezen. Toegegeven op een discussieavond door Leo de Groot, werkgroepvoorzitter van de Partij voor de Dieren in Gelderland en kandidaat Statenlid voor Gelderland. Het artikel is echt lezenswaard.
Ik schrijf hiermee de PVDD helemaal af als geloofwaardige politieke partij. Het is een gevaarlijk partijtje gebleken. Gevaarlijk voor de democratie, gevaarlijk voor de tolerantie van de diverse entiteiten en godsdiensten. Die hun z.g. doelstelling gebruikt om discriminatie nog meer salonfähig te maken dan de PVV al doet. Dat is, erg genoeg, niet alleen het werk van de PVDD, denk ik. Is dit de politieke tijdgeest? De regering handelt niet meer als een goed huisvader voor het land... maar dat hoef ik niet uit te leggen, denk ik. En de noodzaak van zuinig leven wordt, net als in begin tachtiger jaren, met oneigenlijke motieven, op een heel rigide manier afgewenteld op de zieken, de zwakken en de armen, dat kun je toch niet zien als een goed beleid? Juist de mensen die zich geen auto kunnen veroorloven (of er, in de stad, geen willen gebruiken) worden gestraft met een ongelooflijke bezuiniging op het openbaar vervoer. Bijna een kwart van de lijnen verdwijnt, er komen mateloos veel werklozen bij, alleen al bij mensen van het openbaar vervoer. Veel trams en bussen gaan half zo vaak of nog minder vaak rijden, wachttijden en drukte bij trams en bussen worden twee tot drie keer zo groot....Mensen die niet kunnen fietsen of geen auto kunnen rijden (vooral ouderen en armere mensen dus) zullen ook hieronder extra lijden. Dit is een regering van mensen die zelf buiten deze dagelijkse zorgen leven.
Gisteren staakte het Openbaar Vervoer in Amsterdam. Vandaag in Den Haag. Maar het zal niets uithalen, denk ik.
Ach, ik wil er niet verder over uitweiden, maar mijn vertrouwen in de politiek heeft echt een dieptepunt bereikt.
Daarover mogen we gelukkig nog wel van mening verschillen. Ik wil hier geen ruzie met andersdenkende vrienden over hebben. Maar dit vind ik werkelijk. Dit is mijn gevoel en mijn mening.

veel later:
Overgaan tot de orde van de dag kostte me een hele tijd. Geëmotioneerd als ik ben. Als ik, zoals in het begin van de 80-jaren, nog zoveel jonger was zou ik weer actief geworden zijn. Maar oud en moe als ik ben moet ik maar hopen dat anderen het overgenomen hebben.

Gisteren ben ik helemaal nergens toe gekomen. En heb heel veel tijd slapend doorgebracht. Vandaag kwam de grote sysop, mijn goede neef Freek. En die onmisbare grootheid heeft zowel de tv als de computer weer optimaal gemaakt. Verleden week hadden we een grote storing aan zowel internet, telefoon als televisie. En sindsdien waren heel veel zenders van de tv onbereikbaar voor me. Dus Freek heeft alles opnieuw ingesteld en ook de computer gecontroleerd, dus alles loopt weer als een zonnetje.
Ik had zelfs weer trek en heb een heerlijk maaltje reuzentortellini met - jawel - komkommersla gegeten.
Maar helemaal rustig ben ik toch niet na de nieuwsberichten
Hopelijk heb ik morgen weer een beetje mijn evenwicht terug en kan er deze week weer een positief bericht verzonden worden.

Beetje rommelig verhaal...

Vandaag is een zachtgrijze, lauwe maandagmiddag. Alles geurt en bloeit, en er is één vogeltje te horen, waarschijnlijk een koolmeesje.
Ik kijk uit op de bloeiende ouderwetse witroze rozen aan het rozenhek.
En heb de tijd om aan een nieuw blogje te denken.
Betty is vandaag geweest en mijn huisje voelt weer 'lekker' om me heen. Wat zou ik zonder Betty moeten beginnen...?

Gisteren was een prima dag. Met Lea en dochterlief naar een concert van Haimisch Zain geweest. Het Jiddische koor dat zo aanstekelijk zingt. De wiegenliedjes, maar ook de partizanenliederen die ik nog van oudsher ken. We hebben na het concert lekker nog even een terrasje genomen voor we terugliepen naar de tramhalte. Dochter ging mee naar mijn huisje, Lea naar haar eigen woning. Het was plezierig en ontspannen en ik had Lea graag ook mee naar huis genomen om mee te eten, maar ik weet hoe Jessica die paar uurtjes samen ervaart...
Gelukkig heb ik altijd eten in huis, en de kant-en-klare zuurkoolstamp was snel opgevrolijkt met geruld gehakt. Er was zelfs nog over. De kant-en-klare stoofpeertjes kwamen ook goed van pas. ;-)

Dit wordt een rommelig blogje, zie ik al. Want er zijn wat onderdeeltjes die onderling niets met elkaar gemeen hebben.
Bij voorbeeld de Hongaarse (?) vrachtauto die ik zaterdag zag toen ik het Mr.Visserplein overstak. Langs de Snoge, de Portugese Synagoge dus, richting de Jodenbreestraat... Die auto reed met grote snelheid voorbij en op de zijkanten stond met grote trotse letters de naam van de eigenaar of van de firma: Kiss-Kont... Ja, als je met zo'n naam door Nederland moet rijden, moet je wel hard rijden. ;-)

Ik had verleden week een blouse gekocht, meer een wijde bloemetjestuniek, die lekker ruim zit. Maar toen ik een paar dagen later, het was behoorlijk warm zaterdag, het ding aantrok en boodschappen ging doen, ging bij Kruidvat het alarm af. Ik schonk er geen aandacht aan, had niet door dat het om mij ging. Ik ging immers naar binnen, had nog niets in mijn mandje.... Maar bij de volgende poort ging het alarm weer af en daar was de jongen van de beveiliging al. Aardige knaap hoor, maar, zei hij: als ik u nu niet pak moet ik u pakken als u naar buiten gaat. En tja, er zat in de zijnaad een kaartje tussen twee witte lapjes stof, op dat kaartje zat een microchip.....Die had ik er nog niet uitgehaald..... Dus midden in de winkel deed die jongen van de beveiliging dat even. ;-) Dat voelt wel een beetje eh..... raar hoor. Maar in elk geval ging er geen alarm meer af als ik ergens langs liep.