En deze dag komt niet meer terug.

Vandaag schreef ik naar mijn lieve mailvriendin M.: Na deze dag komt de volgende..... En deze dag komt niet meer terug. Steeds, elke avond weer, realiseer ik het me: weer een dag voorbij.. Een poos geleden nog wilde ik nadenken over wat ik die dag gedaan had dat de moeite waard was... tegenwoordig voel ik een beetje opluchting dat de dag die was, weer geweest is.
Ik schrijf het liever op, dan beklijft het beter.
Het klinkt een beetje vreemd, maar als ik zelf maar weet hoe ik het bedoel… dat ik moe ben en rust wil, bij voorbeeld.

Gisteren was het dinsdag. Dat betekent lunchen met J. Dus even vlug verse broodjes gehaald en koffie gezet en gezellig gegeten, waarna er weer opgewekt gekletst werd… Dacht ik. Maar J. had een film bij me gezien die hij graag wilde hebben en die heeft hij dus, zij het met wat moeite, van een nieuw programma van mijn nieuwe computer gekopieerd. Dat kostte wel tijd ja. Maar die was er in overvloed. Toen ik J. had uitgelaten dacht ik even te gaan liggen. Dàcht ik…. Maar ik kan zoveel denken als ik wil, ik heb buren om rekening mee te houden. En een woningbouwcorporatie die het beste voorheeft met dit huis. Het valt onder Monumentenzorg, dus er mag niet teveel aan vertimmerd worden. Maar men vergaderde in het kille atrium… zagen ze meteen dat daar wel verwarming nodig zou zijn..;-)) over diverse dingen. In de tijd dat men daar bezig was over ons te beslissen (goede bedoelingen hoor) waren er diverse telefoontjes af te wikkelen dus toen ze dáár klaar waren en ik het elektrische snoer dat ze nodig gehad hadden, kon opruimen, was het ècht de hoogste tijd voor een slaapje..Anderhalf uur slaap, dat had ik echt wel nodig en ik werd rond etenstijd wakker…. Neef en sysop F. belde, was onderweg met de nieuwe Epson all-in-one scanner etc.. En daar was dik twee uur mee gemoeid..Ik geniet altijd als ik hem zie glimmen van plezier als hij een ander kan helpen en een plezier kan doen. Maar het was zoveel werk nog dat het parkeerkaartje afliep toen hij opstond… om de volgende keer het werk af te maken. Want begrijpen doe ik er natuurlijk niet veel van. Ik ben dat aapje dat kunstjes moet aanleren. Ofwel, ik moet leren met deze dingen om te gaan en ze goed te gebruiken, maar snappen wat er dan gedaan moet worden is er niet bij. Wel het aangeleerde kunstje dat dan nodig is.
Dus laat aan de maaltijd. Ik heb altijd wel kant-en-klaar maaltijden in huis dus de keus was gauw gemaakt. Boerenkool met lams-filélapjes.
En daarna als een zombie in bed gekropen……

Vandaag woensdag…… Dat betekende op tijd naar mijn suikertante.. . ofwel de suikerzuster ofwel de diabetes-verpleegkundige. Het lopen gaat nog steeds niet pijnloos, maar het gáát. En daar ben ik toch wel heel blij om. Behalve als ik bij de suikerzuster de trap op moet;-(
Suikertante onderzoekt me dus eens per drie maanden.
Bloeddruk goed laag.
Suiker: prikje in de vinger…. Was te hoog ondanks alle moeite van de afgelopen tijd. Dus een half pilletje erbij. Ldl-cholesterol (het verkeerde cholesterol) bleek iets te hoog. Het goede cholesterol mag wat hoger zijn en heet hdl. Maar mooi wel ruim 4 pond afgevallen. Mijn vermoeidheid is een zaak van maanden en zelfs carnitine heeft daar nog geen verandering in gebracht.
Toen ik weer buiten stond was het even nodig me te oriënteren op wat ik met de rest van de middag wilde doen. En waar ik dan heen moest gaan. Eerst maar richting tram… en daar realiseerde ik me dat er reservesleutels moesten komen voor neef sysop, dat het fruit op was en ook het fruitontbijt.. dus dat ik na de sleutelboer de tram kon nemen naar het Waterloo-plein en daar bij de Turkse jongens heerlijk en goedkoop fruit kon kopen wat ik ook gedaan heb. Grote gele pruimen en een paar blauwe pruimen. Turkse tomaten, ook een pondje, toe maar.
Maar daarmee was ik niet klaar, ondanks de zware tas fruit.
Ik moest ook nodig naar Appie, want de flessen fruitontbijt waren ook leeg.
En natuurlijk kwam ik, behalve met fruitontbijt ook met brood en boter, vlees en eieren en een reep zwarte chocola de deur uit. Hebben anderen dat nou ook? Dat je precies weet wat je halen moet en toch altijd weer met veel meer thuiskomt?
Het was dan ook met een zucht van verlichting dat ik thuis de tas afdeed: eerst zitten en de binnengekomen telefoontjes controleren (met mijn jas nog aan ja) de computer opstarten en de binnengekomen mails gelezen…. En pas toen was ik in staat gewoon mijn jas en schoenen uit te doen, mijn huisjasje en sloffen aan en ontspannen. En daarna het tweede deel van de boerenkool, ditmaal met knapperig gebakken speklapje en een bockworst met veel mosterd, soldaat gemaakt…
Maar weer kwam er niks van rusten. Want dochterlief belde en daar neem ik alle en uitgebreid de tijd voor. Zondag ga ik naar haar toe en daarna komen we samen terug en gaat ze me de broodnodige kunstjes leren. ;-))))) En de opgespaarde tijdschriften meenemen.

Tja, in dit oude leven (de duvel is oud, maar ik ook hoor) is geen dag vervelend. Zelfs niet de dagen dat ik weinig anders kan dan slapen (wat ik heel stiekem wel plezierig vind hoor, al zit ik nog met sporen van Calvinisme dat ledigheid des duivel’s oorkussen zou zijn…
Maar de actieve dagen voelen toch beter en die zijn er genoeg. Op deze manier wil ik nog wel een paar jaar doorgaan: Oppassen voor suiker en cholesterol, hart in de gaten houden, dus een goed afvoersysteem in stand houden en vooral me elke week laten masseren op die lastige heup. En niet te vergeten mijn geneesmiddelen/vergif dagelijks op tijd innemen.
Ik geloof nog altijd dat, als er geen verdere tegenvallers komen, dat de dagen voorbij doet gaan als parels aan een zilverdraad….. Als het goed gaat.