Voorjaarsgriepje

Het is vandaag voorjaar. Maar ik kan weinig doen momenteel, alleen maar zitten te zitten. Griepje heeft toegeslagen. En mijn griephoofd laat geen werken toe, maar mijn zeer gewaardeerde tuinvrouw is druk aan de arbeid in mijn tuintje, dus ga ik maar tikken. Of er iets zinnigs uitkomt weet ik niet…. We zien wel.

Inderdaad, een hevige verkoudheid heeft mij met scherpe klauwtjes aangepakt. Iets dat mijn katje niet hoeft te proberen en ook niet zal doen. Al tobt ze ook met griepverschijnselen.
Het tast wel je inspiratie aan, dit gemene virusje.
Maar er zit ook een voordeeltje aan. Ik verlies liters extra vocht, en merk dat aan alle kanten. ;-)

Alles wat in de agenda stond heb ik afgezegd. Ik zal toch niet de schuld krijgen van anderen aan te steken hiermee. Een trouwerij… ik zat in het stadhuis helemaal op een hoekje op de achterste rij, uit angst te storen met mijn hoesten en naar de bruiloft ben ik maar niet gegaan.
Zelfs een voorstelling van Anatevka, samen met mijn dochter, moest ik afzeggen. Je zult daar tijdens zo’n voorstelling zitten te proesten en te hoesten. Ze is er met een vriendin heengegaan.

Enfin… zojuist belde die fantastische dochter van me. Ze verwacht dat ik maandag, tweede Paasdag, wel zover opgeknapt kan zijn dat we alsnog naar die voorstelling kunnen. Want dit wilde ze met haar moeder zien.
Dus gaat zij voor de tweede keer en bestelt alsnog kaartjes voor die voorstelling.
Mijn heel bijzonder lieve en knappe dochter!! Dank je wel voor de verrassing.
Maandag moet ik dus beter zijn.

Enfin, dit geeft even de tijd om veel te slapen en kranten te lezen. En tv te kijken. En in de krant te zien dat ook boerenzwaluwen homofiele necrofilie bedrijven. Maar is dat wel zo als wij mensen dat zien? Ik wacht op de mens die met een andere uitleg over dit gedrag komen. De ultieme zegen vieren op de andere vogel (altijd mannetjes) die het loodje zou hebben gelegd in een onderlinge strijd? Zoiets?
Whoopy Goldberg op tv, om een nieuwe vertolkster voor Sister Act te vinden, die fantastische film. Ik vraag me al jaren af hoe jong ze eigenlijk is. Volkomen leeftijdsloos was ze altijd voor mij. Maar nu zag ik toch dat ze echt de jongste niet meer is.

De afgelopen week was een week van dokters lopen. Vaatchirurg (tevreden, maar verder onderzoek nodig), de cardioloog (niet erg tevreden, nader onderzoek nodig), radiologisch onderzoek moest ik op het laatste moment uitstellen. En toen kwam ook dit griepgevoel op, ook bij poes Pika, die al een paar dagen loopt te proesten en wie het water uit de neus en de oogjes loopt. Enfin, we eten in elk geval nog. Vanavond lekker bruinebonensoep, uit blik natuurlijk.

Voor de rest heb ik geen fut meer. Hier laat ik het maar bij voor deze keer.
Morgen is het ‘zomer’, mijn tuintje is klaar, dus ik hoop nog even buiten te kunnen zitten.