zondag 27 september 2009

Een rustdag zogezegd.

Dit was dus een zondag. Een rustdag zogezegd.
Een dag die nadat ik klaar was om de dag te beginnen, na douche en brunch, eigenlijk al eindigde. Ik kon niet meer overeind blijven en viel weer eens, met de tv nog zachtjes aan op de achtergrond, op bed neer en sliep. Totdat de middag voorbij was. Over vijven werd ik wakker, geradbraakt. Het kostte daarna nog een klein uur voor ik van het bed af kon komen. Deze dagen komen gelukkig niet zó vaak voor, maar àls het gebeurt, is de dag verder ook zo goed als verloren. Eigenlijk begon dat gisteren al, onderweg van het Waterlooplein, waar ik tegen sluitingstijd langs moest lopen op weg naar de winkels. Het gevoel alsof ik zomaar kon gaan liggen en slapen. Beroerd als een hond. Maar ik heb het gisteren toch gehaald naar huis. En vandaag begon het dus vanmorgen en nu pas, over tienen, begint de wereld er weer een beetje normaal uit te zien. In mijn blogje van gisteren zie ik dat het gistermorgen ook waardeloos was.
Enfin, het zal morgen wel over zijn. Gelukkig kon ik nog een paar mailtjes sturen en een paar telefoongesprekken voeren.
Vandaag dus de deur niet uitgeweest, dat is duidelijk. Wel nog wat zitten googlen en een site geopend waarvan ik het bestaan niet wist. http://www.waterloopleinmarkt.nl/ . Voorlopig ben je daar niet uitgekeken.
Poes Pika heeft gespuugd. Even opruimen.
Zo.
Dat doen katten wel vaker, zit ze een grassprietje dwars. Of zit er een haarbal in de weg. Of hebben ze buiten iets gegeten dat niet goed verteert.

Ik vond op mijn bureau nog een uitgeknipt krantenberichtje. Over een Indiër die zo gokverslaafd was dat hij met een spelletje kaart alles verloren had, inclusief zijn 18-jarige dochter. De winnaar nam die dochter mee naar zijn eigen dorp, maar werd een dag later door de politie teruggehaald. Dat zal me een misbaar in die dorpen gegeven hebben. Opa heeft de vader daarna onmiddellijk uit huis gezet. In India is gokken verboden, maar er zijn zoveel arme mensen die middels een gokje proberen een beter leven te krijgen…

Dit keer is het dus een kort blogje geworden.