emotionele week geweest

Het zijn weer emotionele dagen. Dat ik een poosje geen eigen blogje heb gemaakt heeft daar ook mee te maken.
Zoonlief heeft in het ziekenhuis gelegen. Dat was schrikken ja. En hij heeft nu officieel dezelfde ziekten als zijn moeder. Diabetes 2(ouderdomssuiker, zeiden we vroeger) en een te hoog cholesterol. Dat zijn allebei erfelijke ziekten. Niet altijd, maar wel vaak, net als de aanleg voor andere ziekten erfelijk kan zijn. Maar hij is er beroerder aan toe. Moet insuline spuiten terwijl ik zelf altijd alleen pillen heb gebruikt. De hoge cholesterolwaarden hadden fataal kunnen zijn en tot een infarct kunnen leiden, maar dat is gelukkig niet gebeurd. Nu moet ook hij levenslang dieet houden en ook daarvoor pillen slikken. Het zal ook voor hem 'even slikken' zijn geweest maar hij is er gelukkig tot nu goed doorgekomen en weer in zijn eigen huisje. Ik kon er, dank zij die onbetaalbare en nooit hoog genoeg te waarderen neef van me, heen geweest. Eén keer, de tweede keer hoefde niet meer van mijn zoon die dezelfde week toch weer naar huis ging. ;-)

En dochterlief is jarig geweest. Omdat we de verjaardagen samen vieren komende maand hebben we het nu maar simpel gehouden. Ze heeft mij en een vriendin van haar uitgenodigd om te komen eten en had ook echt haar best gedaan. Tja, we hadden beiden gevraagd of ze die dag bij ons wilde komen eten (zonder elkaar te kennen en dus te kunnen raadplegen hierover), maar dochter vond het leuker als we bij haar aten. En zo is het gebeurd. Het bracht me later op de gedachte dat ze was geboren in het Ooievaartje in Utrecht en ik heb een site gevonden die daar uitvoerig over vertelt. Dus meis, kijk maar op http://www.althofweb.nl/, om je geboorteplek te leren kennen. Ik zet het hier uitgebreid neer want er zullen ook anderen zijn die op zo'n plek ter wereld kwamen.

En mijn goede vriendin van vroeger, die nog steeds mijn belastingen 'doet' was zover genezen dat ze met de Valys, de ziekentaxi zeg maar, kon komen. Ik heb persoonlijk hier vanuit mijn stad altijd moeilijkheden met die lui gehad en als ik even kan zal ik er geen gebruik meer van maken, maar vanuit háár stad ging het mooi op tijd allemaal. Zowel heen als terug. Ik had uitstel gevraagd en gekregen. Maar toen ze eenmaal hier was bleek dat ik alles goed had voorbereid en kon ze het formulier achter elkaar invullen om later thuis alles via de computer naar de meneer van de belastingen te sturen.
Tot nu kreeg ik altijd geld terug. Maar dit jaar is dat zó veel minder dat duidelijk is dat wij, mensen met een AOW-uitkering, nu al zóveel moeten inleveren... meer dat wie dan ook. We zijn kennelijk van geen nut meer voor de maatschappij en dat zullen we weten ook, met deze exminister en met de komende regering.
Enfin, nadat we gegeten hadden is vriendin weer opgehaald. Maar het was voor ons beiden een emotionele dag, want we hadden elkaar al jaren niet gezien. Wel gesproken af en toe. De telefoon is toch maar een prachtige uitvinding geweest nietwaar.... En alles wat daarna uitgevonden is.... onschatbaar.
Wie zegt dat mensen oppervlakkig geworden zijn door de computer, om een voorbeeld te noemen... weet echt niet hoe het 'gewone' leven er mateloos door verrijkt is juist.
Door de telefoon en de computer houden we vaak veel dieper en beter contact met onze vrienden en familie dan zonder dat mogelijk is. Zonder de computer verlies je elkaar op den duur uit het oog. En uit het oog is vaak ook uit het hart. Dank zij de computer kun je in contact blijven op een manier die zònder misschien helemaal niet mogelijk zou zijn geweest.
Leve Alexander Graham (Bell, de telefoonuitvinder) en leve Bill (Gates) ... ;-)

Vanmiddag ben ik ook nog naar de tandarts geweest. Ik heb een angsttandarts, heb ik weleens verteld. Een èchte ja. Maar gelukkig was ik er alleen voor controle en er hoefde niets gedaan te worden.
Het is een eind van mijn huis en op de heenweg moest ik er met tram en bus naar toe. Maar terug heb ik gelopen hoor. Via de mooiste grachtjes van de stad, want voor ik naar huis kon (en naar mijn zieke Buurman) moest ik profiteren van de reclames van Kruidvat. Nou, dat viel tegen hoor... Controleer alsjeblieft die reclames vast voor je bij de kassa's komt... dat heb ik niet gedaan. Maar goed, alweer bepakt en bezakt heb ik toen toch maar een ritje met de tram gedaan en de rest naar huis gesjouwd.
En na alle commotie van vanavond wilde ik alles toch kwijt via mijn weblog. Want ik ben nog niet helemaal klaar.

Vanavond is Buurman naar het ziekenhuis gebracht. Je weet dat de oude man liefst thuis in zijn eigen bed zou sterven, maar je kunt niets anders doen dan de dokter inschakelen en die de beslissing laten nemen. Vanmorgen merkte ik dat er iets niet goed was. Hij had iets niet binnen gehaald en de gordijnen waren nog potdicht. Heel ongewoon voor mijn Buurman. Ik heb een sleutel en ben naar binnen gegaan en trof hem inderdaad heel diep in slaap aan. Ik kon zien dat hij niet in orde was, hij was koud en klam en lag te rillen, maar werd niet wakker. Een andere buur is gelukkig verpleger van zijn vak geweest die is ook komen kijken en dat was van onschatbare waarde. Want hij heeft vanavond is de doktersdienst gebeld en die was er al snel en heeft meteen de ambulance gebeld en hem laten wegbrengen. Die andere buurman was rustig en doortastend, waar ikzelf in paniek niet zou weten hoe of wat.
Die andere buurman heeft nu ook het hondje van Buurman meegenomen om voor te zorgen. Want ik kan niet Pika en het hondje hebben hier...Wel ga ik dagelijks voor de papegaai zorgen. Want die kent mij.
Enfin, nu is het wachten. Buurmans' schoonzusje is bij hem en hij is weer goed bij kennis. Het enige dat we weten is dat hij vanavond nog gekatheteriseerd wordt... Hopelijk zijn we nog niet over het nippertje...Ik ben blij dat die andere buurman zo waardevol was.

Dat was de week die was. En voorgoed is geweest ook...


Het was dus over het nippertje. Vijf minuten geleden kreeg ik een telefoontje dat mijn oude Buurman tijdens de catheterisatie is overleden. Hij werd 86 jaar en heeft een turbulent leven gehad.... nu heeft hij rust. Maar ik zal hem missen, we waren goede buren voor ruim 12 jaar..
Moge hij rusten in vrede.