Ik denk, dus ik ben........

Soms dènk ik, terwijl ik al doende ben in mijn kleine werkzaamheden, of op mijn gemak wandel door de straten van mijn stad. Natuurlijk denk ik, want ik ben. En Simone de Beauvoir voegt daar aan toe: 'sensitief, daadkrachtig, to the point'. Dat staat in haar boek 'Iedereen is te kwader trouw'.
Maar goed, ik denk dus. En gisteren dacht ik aan het economisch gegeven dat er een bepaalde hoeveelheid geld bestaat en moet rouleren. In dit land is dat dus een aantal miljarden euro's die voor ons land beschikbaar zijn. Ik druk me raar uit, maar zelf begrijp ik precies wat ik bedoel. ;-)
Ik vraag me o.a. af hoe het kan dat in een land 'in crisis' dat in 2010 nog 122.000 (honderd twee en twintig duizend) miljonairs kende, op speciaal onderwijs alleen al 300 miljoen euro bezuinigd gaat worden. In totaal op onderwijs 700 miljoen.
Speciaal onderwijs gaat over kinderen met een beperking, en dan denken we bijv. aan dovenscholen, blindeninstituten, speciaal onderwijs voor epileptische en anderszins gehandicapte kinderen, die niet met de rugzak vol boeken en laptop naar school fietsen, maar met busjes en taxi’s en speciaal vervoer gehaald en gebracht moeten worden, speciale onderwijzers nodig hebben die met de speciale handicap van hun kinderen vertrouwd zijn. Ook kinderen die zich alleen per scootmobiel of zelfs per bed kunnen laten vervoeren.

En dat, terwijl de wetgeving tegelijkertijd toestaat dat stinkend rijke mensen zo stinkend rijk mogen blijven en niets hoeven bij te dragen aan de jeugd van hun/ons land. Er zijn zelfs nog subsidiemogelijkheden voor die heel erg rijke mensen.

Natuurlijk betalen ze veel belasting, in centjes gerekend heel wat meer dan ik. Naast de inkomstenbelasting ook over vermogen... heb ik nooit gehad...
Ik 'verdiende' zoveel dat ik zelfs geld terug kreeg van de belasting vanwege mijn fragiele gezondheid. Dat zal vanaf dit jaar misschien op de 0-grens zitten. Maar goed, om terug te komen op de bezuinigingen op onderwijs, natuurlijk wordt niet alleen op onderwijs aan kinderen met een handicap bezuinigd. Ook 6000 begeleiders van die kinderen moeten verdwijnen.
Deze jeugd wordt dus een toekomst ontnomen.

Op gewoon schoolonderwijs, hoger onderwijs en op universiteiten wordt ook drastisch bezuinigd. Met andere woorden, kennis en ontwikkeling zijn zaken die in ons land niet langer van belang lijken te zijn. Geen prioriteit hebben. Deze regering lijkt het onontkoombaar te vinden om niets meer te investeren in jeugd en in kennis. En in kenniseconomie. Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst is een gezegde dat deze regering niéts zegt.

En daar kan ik zo boos over worden. Ik weet niet hoe het anderen vergaat. Maar als ik naar de toekomst kijk word ik echt niet blij. Nog meer kinderen zonder toekomst, nog meer blauw op straat, om ze met de groeiende werkloosheid en dus zinloosheid van het bestaan, toch op de rails proberen te houden.
Het is voor mij de omgekeerde wereld van wat ze zou moeten zijn. Maar het doet me denken aan begin 20ste eeuw... De tijd van smartlappen als: Ach vader, niet meer....
De zinloosheid van een werkloos leven gecombineerd met te verwachten lage uitkeringen..
Er is geen 'samenleving' meer. Als ik het had over de 'samenleving' had ik het over een samenleving zoals ik die tot nu heb gekend. Een samenleving die ooit met veel energie probeerde een werkelijk pluriforme samenleving te zijn, waar volgens artikel 1 van onze Grondwet iedereen binnen onze grenzen dezelfde rechten heeft om op dezelfde manier behandeld te worden.
Die samenleving wordt bedreigd. Door een Beweging die erop uit is de Grondwet, te veranderen en dit artikel één te schrappen.
Daardoor zullen niet alleen mensen en groepen mensen uit elkaar gedreven worden en 'Untermenschen' gecreëerd worden, maar vooral ook kinderen van deze tijd niet dezelfde rechten op onderwijs en ontwikkeling gegeven worden die wij tot nu hadden.
De voorgestelde bezuinigingen in combinatie met de door die Beweging gewenste Grondwetsveranderingen raken akelig dicht bij toestanden van voor de Tweede Wereldoorlog.

En dat mag niet gebeuren.
Ik wil een eerlijke en pluriforme samenleving waarin grote mensen en kleine mensen gelijkwaardig zijn. Ook al spreken ze nog niet allemaal onze taal, dat wel ' het Chinees van het Westen' wordt genoemd, zo moeilijk is die taal voor andere culturen.

Dit zijn gedachten die zo in me opkomen, want ik ben, dus ik denk. En dan denk ik aan de provinciale verkiezingen op 2 maart... maar vooral op mijn verantwoordelijkheid voor de daarop volgende Eerste Kamer verkiezingen door de provinciale Raden op 23 mei. En ik ben mee-verantwoordelijk als ik verkeerd kies.

Het is geen eerlijke samenleving die ons anders te wachten staat.
Erica