Sociale dienstplicht en/of vrijwilligerswerk

Ik geef mezelf een half uur om een begin te maken met een nieuw blogje. Het is alweer veel te lang geleden.
Even het verleden ophalen... van een week geleden ongeveer ;-).
Ik heb mijn twee brillen. Een heel bescheiden paars montuurtje en een zwaarder niet gekleurd montuurtje. Ben er heel blij mee ja. Geen meekleurende glazen meer, maar gewoon blanco. Maar het Ziekenfonds heeft nog niets terugbetaald....
Dinsdag de vijftiende voor het eerst de looptraining gedaan. Het was uitproberen hoeveel conditie ik had, meer niet. Gisteren had ik weer moeten gaan, maar nu dan echt trainen, doch de baby van de fysiotherapeut was ziek dus dat kon niet doorgaan. Ik heb toen maar mijn boodschappenkarretje genomen en ben naar Appie gegaan voor de boodschappen tot zaterdag. Dat was echt te zwaar. Ik kwam beroerd van vermoeidheid en pijn thuis. Heb eerst maar wat gegeten (tenslotte ben ik diabeet ook nog ;-) ) en heb toen een paar uur geslapen.
Het waren gelukkig na de 16e december een paar redelijk rustige dagen, waarin alle opwinding van de laatste tijd wat kon zakken. Niet dat alles weggeëbd is, nee, het is nog helemaal levend, dat gevoel van 'er klopt iets niet', 'something is rotten in the State of the Netherlands..., very rotten indeed' maar we wachten nu maar even af. Ik heb mijn best gedaan.
Het is nog steeds woensdagavond.... zometeen begint dus niet P&W of DWDD......en Nieuwsuur is net afgelopen..Geen tv voor mij om bij te gaan zitten.....
Dus even verder gaan.
Maandag kwam de supersysop, mijn goede neef, om o.a. mijn computer weer eens 'schoon te maken' updaten wat ge-update moest worden.... Maar hij bracht ook een mooie kleine mp3-speler voor me mee. Een PANDA.... En heeft me meteen laten zien hoe ik mijn muziek erop kon zetten en hem opgeladen... Is hij niet fantastisch die neef van me? Wie hem kent zal het meteen Beamen-amen.... Als ik nou moet gaan lopen in die training is dat met mijn eigen fijne muziek.
Morgen moet ik er weer heen en ik neem dat mooie mp3-spelertje lekker mee.

Vanavond hoorde ik op een nieuwszender een pleidooi voor het onderstaande. Het AD schrijft er ook over. Ik ben er heel blij mee. Hoe dan ook, het kan een paar jaar duren maar ik verwacht dat zoiets gaat komen.....

Een paar jaar geleden, toen de uitkeringen van mensen weer eens gevaar liepen heb ik de gemeente hier eens een brief geschreven over Sociale Dienstplicht. Ik ben er een voorstander van dat zéker jonge mensen, niet meer schoolgaand, toch wel de maatschappij en wat daarin gebeurt, leren kennen. De militaire dienstplicht is afgeschaft.....en hoewel ik altijd een verklaard antimilitairist ben geweest vind ik nog steeds de sociale skils en de sociale vaardigheden die men daar kon opdoen, van groot belang. Vooral in deze tijd, waarin je ziet en leest hoe jonge mensen als ze niet meer studeren, geen werk hebben en hun leerschool op straat moeten vinden, te vaak een kant opgaan die we geen van allen willen, ook zijzelf niet. Bij verplicht sociaal en maatschappelijk bezig moeten zijn tegen een redelijke vergoeding wordt de uitkering werkelijk VERDIEND, hebben mensen het goede gevoel nuttig bezig te zijn voor de maatschappij en wordt toch voor een deel voorkomen dat jonge mensen afglijden... Het is niet de bedoeling dat ze werkplekken innemen die voor gewoon werkende mensen bedoeld zouden zijn maar daar waar bij voorbeeld niet genoeg vrijwilligers voor te vinden zijn. Mensen die in een uitkering zitten, maar al half- of fulltime vrijwilligerswerk doen, zouden daarvoor niet alleen een kleine extra beloning moeten krijgen, maar ook de status moeten krijgen van Vrijwilliger, die ze dan verdienen. Zulke mensen verdienen hun uitkering dan. Die moet je niet meer gaan dwingen om bij een baas werk te gaan zoeken. Dan blijft het zeer noodzakelijke werk dat ze (willen) doen, ongedaan, mensen verliezen het gevoel echt nuttig te zijn voor de maatschappij, zijn werkloos afhankelijk van hun uitkering en gedwongen werk te aanvaarden bij een baas, dat ze eigenlijk niét willen doen. Mijn smeekschrift ging dus echt over werken en niet over een hobby uitoefenen.
Maar de gemeente wees het af. En de woordvoerder in een vergadering van een politieke partij waar ik daarover wilde praten, brak me af met een hard 'nee'.
Nu zijn we een aantal jaren verder en tot mijn grote genoegen komt het onderwerp Sociale Dienstplicht toch weer op tafel. Ik hoop dat het goed wordt uitgewerkt.
Ik heb zelf jarenlang 'in een uitkering gezeten'. Maar heb alle jaren vrijwilligerswerk kunnen doen. Onbetaald, maar ik verdiende mijn uitkering en voelde en wist me een nuttig mens voor de maatschappij. Ja, dat mocht ik wel in die tijd. Tegenwoordig gaat dat geloof ik niet zo gemakkelijk. En jammer genoeg heb ik niet meer de conditie om dat te kunnen. Maar daar leer je je ook bij neer te leggen als je oud wordt. ;-)

Nou heb ik, dank zij geen tv-programma naar mijn zin, toch het hele blogje afgemaakt...