Beetje rommelig verhaal...

Vandaag is een zachtgrijze, lauwe maandagmiddag. Alles geurt en bloeit, en er is één vogeltje te horen, waarschijnlijk een koolmeesje.
Ik kijk uit op de bloeiende ouderwetse witroze rozen aan het rozenhek.
En heb de tijd om aan een nieuw blogje te denken.
Betty is vandaag geweest en mijn huisje voelt weer 'lekker' om me heen. Wat zou ik zonder Betty moeten beginnen...?

Gisteren was een prima dag. Met Lea en dochterlief naar een concert van Haimisch Zain geweest. Het Jiddische koor dat zo aanstekelijk zingt. De wiegenliedjes, maar ook de partizanenliederen die ik nog van oudsher ken. We hebben na het concert lekker nog even een terrasje genomen voor we terugliepen naar de tramhalte. Dochter ging mee naar mijn huisje, Lea naar haar eigen woning. Het was plezierig en ontspannen en ik had Lea graag ook mee naar huis genomen om mee te eten, maar ik weet hoe Jessica die paar uurtjes samen ervaart...
Gelukkig heb ik altijd eten in huis, en de kant-en-klare zuurkoolstamp was snel opgevrolijkt met geruld gehakt. Er was zelfs nog over. De kant-en-klare stoofpeertjes kwamen ook goed van pas. ;-)

Dit wordt een rommelig blogje, zie ik al. Want er zijn wat onderdeeltjes die onderling niets met elkaar gemeen hebben.
Bij voorbeeld de Hongaarse (?) vrachtauto die ik zaterdag zag toen ik het Mr.Visserplein overstak. Langs de Snoge, de Portugese Synagoge dus, richting de Jodenbreestraat... Die auto reed met grote snelheid voorbij en op de zijkanten stond met grote trotse letters de naam van de eigenaar of van de firma: Kiss-Kont... Ja, als je met zo'n naam door Nederland moet rijden, moet je wel hard rijden. ;-)

Ik had verleden week een blouse gekocht, meer een wijde bloemetjestuniek, die lekker ruim zit. Maar toen ik een paar dagen later, het was behoorlijk warm zaterdag, het ding aantrok en boodschappen ging doen, ging bij Kruidvat het alarm af. Ik schonk er geen aandacht aan, had niet door dat het om mij ging. Ik ging immers naar binnen, had nog niets in mijn mandje.... Maar bij de volgende poort ging het alarm weer af en daar was de jongen van de beveiliging al. Aardige knaap hoor, maar, zei hij: als ik u nu niet pak moet ik u pakken als u naar buiten gaat. En tja, er zat in de zijnaad een kaartje tussen twee witte lapjes stof, op dat kaartje zat een microchip.....Die had ik er nog niet uitgehaald..... Dus midden in de winkel deed die jongen van de beveiliging dat even. ;-) Dat voelt wel een beetje eh..... raar hoor. Maar in elk geval ging er geen alarm meer af als ik ergens langs liep.