Het is weer over....

Het is weer over…..
0.34 uur. Erica is klaar met vandaag. Het bed ligt open, de pillen zijn geslikt, de noodzakelijke zaken voor morgen klaargelegd. Morgen is er weer een gang naar een specialist te maken... De cardioloog wacht me morgenmiddag in het BovenIJziekenhuis.
Hebbudatnouook? Ik zou zoveel willen zeggen, maar het komt mijn mond niet uit daar. Klap ik dicht, onthoud ik ook weinig van wat de cardioloog me te vertellen heeft. Begin mei was ik gekatheteriseerd. Zeg maar een inwendig onderzoek van de (slag)aderen. Bleken wel twee slechte aderen te zitten. Dichtgeslibd dus. Ik had geen commentaar op de mededeling van de radiologe. Lukte niet. Op amijn verzoek had ik ook wat extra kalmerend spul gekregen, dat zal wel medeplichtig zijn geweest daaraan en aan mijn roerloosheid tijdens het onderzoek.
Maar eenmaal thuis moest mijn rechterhand in een mitella. Dat ging niet. Kan ook door het voorgaande zijn, maar die hand had een eigen leven. En weigerde in de mitella te hangen. Nou was mijn hoofd zodanig dat het ook niet lukte die hand mijn wil op te leggen... Maffe toestand. Ik voelde me flink koortsig en dat bleek ik later ook te hebben. En die koorts, die later gelukkig op een lichte verhoging bleef hangen, raakte ik voorlopig niet kwijt. Het leven was even een donkere droom.
Nog 'maffer' werd de toestand toen ik plotseling onder de uitslag kwam te zitten. Mijn hele body (niet de armen en benen) zat binnen een dag vol exzeem. Ook op de gevoelige plaatsen. En ik kreeg een ondraaglijke jeuk, een gèkmakende jeuk. 'Blijf af', vertelde ik mezelf...'blijf alsjeblieft vanaf'. Het lukte grotendeels.
Het ziekenhuis gebeld, de doktersassistente gebeld. Maar 'men' had geen flauw idee of dat kon komen door de gebruikte contrastvloeistof, daar hadden ze nooit eerder van gehoord.. En ik kreeg dus ook geen passend medicijn of zalfje. Daar was het mee gedaan.
De vijf weken van narigheid ben ik doorgekomen door elke dag met schoon water te douchen en me na de douche dik in te wrijven met vaselinebodycrem. Zonder parfum dus. Elke avond weer inwrijven en proberen, om niet met het krabhandje te gaan werken. Mijn huid voelde aan als heel dun maar grof schuurpapier. Elke dag alle kleren in de wasmachine en elke dag allemaal schone kleding aangetrokken. Erover praten ging niet. Alleen mijn dodelijke vermoeidheid kende ik daaraan toe voor de buitenwacht. In die weken heb ik eindelijk uitgevoerd wat ik al zo lang van plan was maar waartoe het nooit eerder kwam. Ik heb de niet-reanimerenpenning van de NVVE aangevraagd en na een paar weken gekregen. Nouja, er werd natuurlijk wel een bedragje van mijn rekening afgeschreven. Maar het was een grote geruststelling dat ik die eindelijk om mijn nek had.
Ja, zo erg was het.
Aan het einde van die rit, toen het lijf weer zo goed als normaal aanvoelde, ik wat rustiger werd, en ook de koorts verdwenen was, belde de radioloog van het ziekenhuis. Ik was blijkbaar nog niet op controle geweest en hij wilde graag weten hoe het gegaan was.
Dat was niet tegen een dove gezegd... Ik liep leeg.......kon alles vertellen van de afgelopen ellende/ De man verdient een plek in de hemel voor zijn reactie en de manier waarop hij kon luisteren. Ik praat minder gemakkelijk dan ik schrijf..Maar wie weet dat?!
Zijn directe reactie was: . maar dan bent u behoorlijk allergisch voor de contrastvloeistof'. Mijn moed om door te gaan was op dat moment nog steeds 0,0, maar hij had het over dotteren en dat ik dat toch moest doorzetten en dan goed duidelijk moest maken dat ik allergisch was gebleken te zijn... (wat een zin hè) Het suddert vanbinnen nog of ik dat zal laten doen. Maar mijn been gaat nu erg achteruit en misschien wordt dat dan wèl wat beter. De looptherapie heeft niets uitgehaald maar ik blijf (bijna) dagelijks flinke einden lopen al lijkt het niet op het zwerven van een paar jaar geleden. En is er daarna totaal geen energie meer over….

Neef is vandaag ook weer komen opdagen. Gisteravond kreeg ik, wat hij noemde, opeens last van een fakevirus in de computer. Geen virus dat kwaad aanricht, maar vreselijk lastig is.. Ik kon niet meer mailen, niet op internet komen en steeds de popupjes dat ik 19 kwaadaardige aanvallen had en of niet echt onbeschermd wilde blijven. De scanner gaf, net als de andere onderzoeken, geen kwaad aan maar ik kon niets meer doen. En dan komt die GROOTsysop dus zo snel hij kan persoonlijk, doet een paar handgreepjes op het toetsenbord.......... en alles is weer normaal....Onbetaalbaar toch?? Ik ben hem weer vreselijk dankbaar.

Het is nu bijna half twee. Tijd om naar bed te gaan. En dit naar het dagboek over te brengen.