In de laatste regel van mijn laatste blogje staat een typefout. Ik schrijf over iepenzaag... Dat moet natuurlijk iepenzaad zijn. Maar dat zal de lezer duidelijk geweest zijn, hoop ik.
Er zijn weer een paar dagen verlopen en de grootste emoties van die afgelopen tijd heb ik er nu wel weer uitgelopen. Je weet wel, benen zwaar en hoofd leeg. ;-)
Het waren zoals elk jaar heel emotionele dagen. In één week drie keer de Hollandse Schouwburg bezocht. Eerst voor de afsluiting van het schrijfproject met de Rotterdamse scholieren, dan op 1 mei de herdenking van de Holocaust, en gisteravond de nationale dodenherdenking.
Van de viering van de Bevrijdingsdag heb ik niet zoveel meegekregen, behalve op tv dan. De festivals in het land en natuurlijk het bevrijdingsconcert op de Amstel Vandaag is het ander weer en mijn lijf heeft moeite met de opeens hoge temperaturen.
Vanmorgen wel lekker druk geweest, de tuin gesproeid en binnenshuis bezig geweest. Maar daarna ben ik omgevallen en moest gaan liggen. Voor mij met dit mooie weer dus niks lekker buiten zijn. Maar op bed liggen en slapen. En wakker geworden van een telefoongesprek ging ik daar in mijn droom mee door. Gelukkig had ik toen al lang opgelegd.
De afgelopen paar dagen waren best zwaar. Met vandaag, met prachtig warm weer, als apotheose, want de eerste allergienarigheid sloeg in alle hevigheid toe. Mijn ogen zitten half dicht en ik heb de zwaarste neusspray moeten gebruiken om niet alle lichaamsvocht via mijn neus te verliezen ;-). Ik voel me gezwollen, heb vannacht weinig, maar vandaag met dit mooie warme weer, des te meer geslapen. Kijk ik echter op de allergiewijzer van www.weerdirect.nl dan zie ik daar geen aanwijzing voor. Dus voor het eerst heb ik me maar aangemeld voor de pollenkalender van Dr.Vogel en voor anderen geef ik hem maar hier weer: http://www.avogel.nl/images/other/Pollenkalender.pdf .
4 Mei heb ik, voor de derde keer in één week, doorgebracht in de Hollandse Schouwburg. Net als de internationale herdenking van de Holocaust op 1 mei, Jom ha-Sjo'a. De nationale herdenking was niet alleen op De Dam, maar ook op andere plaatsen in de stad zoals in de Hollandse Schouwburg. Meer dan overvol was het daar, en alleen staande door te brengen. Dus blij dat ik weer mijn mooie bloemetjesstok bij me had. Die gaf voldoende steun om de tijd door te komen. De twee minuten stilte werden dit keer weer onderbroken door de halsbandparkieten, maar ik ervaar het niet als storend, maar met een grijnsje. Onschuldige dieren. Onschuldiger dan wat ik las over Greetje D., die geen twee minuten stil kon zijn maar heel obstinaat de stilte moest verstoren. Maar Greetje D. is Greetje D. hè... Hoewel, Gretta pas beter bij haar persoonlijkheid en zo heet ze nou eenmaal.
Van 5 mei heb ik weinig gemerkt aan deze kant van de stad. Er hingen drie vlaggen op de gracht. Waar die van ons huis is gebleven???? Ik heb mijn boodschapjes gehaald en daarna geslapen. En 6 mei kwam een oude vriend op bezoek. Jammer dat we zo ver uit elkaar zijn gegroeid. Maar dat gebeurt in het leven. Vrienden blijven in je hart dezelfde warme band houden, maar in het gewone leven vervreemd je toch vaak van elkaar. We zijn gezellig gaan eten, dat wel. Maar ik was daarna wel toe aan een paar rustige dagen.
7 mei. Twee jarigen, maar geen energie meer om verjaardagen te vieren. Mijn zoon Leo is jarig maar ik denk niet dat hij visite krijgt of wil. En dat geldt ook voor de beste sysop ter wereld, mijn neef Freek, die niet thuis was voor een telefonische felicitatie. Uit met echtgenote, mijn nichtje Elly dus. want ze houden niet zo van verjaarsvisite...
Nou, ik hoop dat beiden een plezierige verjaardag meemaken.
En die heb ik nu gehad. Gisteren en vandaag. Maar gisteren sloeg de pollennarigheid toe Gelukkig kon ik vandaag binnenblijven en kwamen neus en ogen weer een beetje tot rust. Dan heb ik ook meteen weer wat energie. En dat kon ik in huis best gebruiken. Moederdag deden we maar niet aan. Dochterlief komt van de week een middag hierheen. Komt ons allebei beter uit ook.
Dit was de week die was.
En morgen is het weer maandag en komt Betty. Ze doet zoveel meer dan mijn huisje schoonmaken hè. Betty is een ontwikkelde vrouw, met een afgeronde universitaire opleiding zelfs. Toch kiest ze hiervoor. En zo profiteren we wekelijks en via de email van elkaar........
zondag 8 mei 2011
maandag 2 mei 2011
en zo werd het weer meimaand.
Vandaag is het de tweede mei. Het is een enorm beladen week. Maar dat ik dit schrijf kun je beschouwen als een open deur die ingetrapt wordt. Want dat is bij iedereen wel bekend.
Op 28 april was er een bijeenkomst in de Hollandse Schouwburg
Om half elf al moest ik daar al zijn voor de afsluiting van een schrijfproject met leerlingen van een Islamitische Havo in Rotterdam, het Ibn Ghaldoun met 6 of 8 Joodse ouderen, die ieder een korte correspondentie met twee leerlingen hadden. 2 brieven heen, 2 brieven terug en een gezamenlijke afsluiting.
Elk jaar is er zo'n project van de Joodse Gemeenschap met een school in het land. Ik ben de laatste twee jaar uitgenodigd geweest. Vorig jaar met een MBO-school in Deventer (of Zwolle, dat ben ik even kwijt), en toen had ik ook twee Islamitisch meisjes, zij het zonder sluier. Dit keer was het dus een Islamitische school, met bijna alle meisjes gesluierd met witte, zwarte of beige sluiers maar er zitten ook jongens bij, het is dus gemengd, maar allemaal van afkomst gelovige Marokkaanse jongelui. Ik heb respect voor elk en ieders geloof, ze mogen van mij weet ik wat zijn... De leraren waren ook gemengd. Behalve de Directeur, dat was een Nederlander. Welke godsdienst doet niet ter zake.
Het was officieel, met toespraken en cadeaus. We kregen een leuk, handzaam en leerzaam boek over de 2e generatie Marokkanen geschreven door, onthoudt het maar, Salah Eddine, met de spannende titel WAAJOOOW!!! EEN ECHTE MAROKKAAN, over de tweede generatie Marokkanen, (Uitgave Bulaaq, isbn 978 905460 150 0 en NUR 300,372, dit voor de geïnteresseerde) en een pennenset met de naam van de school, Ibn Galdioen.
Ik heb de directeur mijn boek en het verhaal Olga gegeven voor de school en Joods Maatschappelijk Werk deelde voor iedereen een boek uit met de foto's en de correspondentie. Ik heb ' mijn' leerlingen, Dikra en Najwa, rondgeleid in het museum De Hollandse Schouwburg, we zijn met zijn allen en samen op de foto gezet, maar toen was ik te moe en heb van iedereen afscheid genomen en ben weggegaan. De bedoeling was dat de ouderen samen nog een broodje zouden gaan eten, maar dat konden de meesten niet meer opbrengen. Thuis ben ik al snel op bed gevallen en heb de hele verdere middag, tot bij zevenen, geslapen.
De 29e even naar de huisarts geweest. Anders weet ze niet meer hoe ik eruit zie. ;-) Nee hoor, ook even voor controle laten luisteren naar hart en longen ;-)
Nou, en 30 april is een jaarlijks terugkeren evenement dat we kennen.
Ik werd gewekt door gezang in het verzorgingshuis hiernaast. Nederlandse oude liedjes. Die lijken voor heel veel oude mensen favoriet te zijn. Eenmaal actief begon het bonken dat blijkbaar bij Koninginnedag hoort, pas goed op gang te komen. Bonken is het enige goede woord. Muziek hoor je hier amper, lawaai van juichende mensen en het ritmisch bonken van keihard aanstaande boxen, begeleid door het aanhoudende geluid van vuvuzula's die weer erg populair waren. Op de hele gracht wapperden drie vlaggen. De vrijmarkten waren door de hele stad verspreid, dus ook in onze buurt. ' BEZET' (sic) stond er overal op straat op deze dag...En dat betekende in dit geval dat er een stukje straat omlijnd werd waar mensen hun vrijmarktspulletjes hadden uitgestald. Ook in de Jodenbreestraat stond het vol. Ik verdenk kooplieden van oud spul van het Waterlooplein ervan dat ze tijdelijk hun plek verruild hadden.... Het vuilnis stapelde zich inderdaad op in de straten, maar een weddenschap met het vuilnis van het iepenzaad zou ik niet willen maken, zo erg is het daarmee gesteld dit jaar. Onze gang ligt vol, en in het portiek ligt het opgestapeld voor de buitendeur. De wind staat er pal op, dus zodra de deur opengaat waait er een grote hoeveelheid naar binnen. Toch ben ik met karretje en rugzak naar Albert Heijn gegaan. De enige winkel die gewoon open was. En waar vooral allochtone jongeren vandaag werkten. Hopelijk op vrijwillige basis. Ik dacht dat het rustig zou zijn, maar vergiste me deerlijk. Het was razend druk. En omdat er een alcoholregel was voor vandaag dat er maar één biertje tegelijk langs de kassa mocht was het buiten druk met drinkende jongelui die om de haverklap naar binnen gingen voor weer een drankje. ;-) Op dagen als deze kom je alleen maar jonge mensen tegen. Ik werd dus van alle kanten aangesproken. In elk geval heb ik mijn boodschapjes in huis en mijn wandelingetje gemaakt. Morgen is alles in de binnenstad open en is alles ingericht op de 1e mei, die dit jaar dus geen vrije dag is, want op zondag valt.
Thuisgekomen was ik weer zo moe dat ik, nog voor alle boodschappen waren opgeruimd, moest gaan liggen en meer dan twee uur geslapen heb.
En op 1 mei was het Jom Ashoah, de internationale, Holocaustherdenkingsdag. Het was een indrukwekkende plechtigheid in een meer dan overvolle Hollandse Schouwburg, de plek waar alle Joodse mensen 'verzameld' werden alvorens via Westerbork naar de vernietigingskampen vervoerd te worden. Er waren toespraken van de burgemeester en van de Israelische ambassadeur en de heer Heymans. Er was muziek en er werd gebeden en gezongen. En er werden tranen weggeveegd en gelachen. Op 4 mei herdenken we alle slechtoffers en gevallenen in deze oorlog en andere oorlogen, maar dit was een speciale bijeenkomst en ik ben blij erheen gegaan te zijn. Al was het bij thuiskomst weer raak. Liggen! Slapen! Maar ik verwonderde me er wel over dat geen krant er met een woord over geschreven heb. Ook niet het Parool, dat veel moeite en geld heeft gespendeerd aan een speciale bijlage over de vervolgingen. Het is tenslotte een verzetskrant...
Vandaag was het weer Bettydag. Ik ben dankbaar voor haar en dat verdient ze volop. Verleden week was het 2e Paasdag, een verplichte vrije dag, dus vandaag was het exra veel werk. En aangezien ik eerst mijn voetjes ging laten verwennen bij de pedicure begon ze ook nog later.
Maar Osama Bin Laden is nu eindelijk niet meer. Gênant hoe vaak de naam van Osama (zijn voornaam) werd verwisseld met die van Obama (achternaam) bij het geven van het nieuws. Het is groot nieuws maar ik wacht af of we er blij mee kunnen zijn........
Maar nu is het alweer drie mei en mijn dagboek is bijgewerkt denk ik. Wat ik weggelaten heb wilde ik niet opschrijven. En morgen komt er weer een dag.
p.s. Op AT5 staat een filmpje over het in een vorig blogje beschreven iepenzaag. Kijk maar eens zelf: http://www.at5.nl/artikelen/61116/iepenzaad-is-de-confetti-van-de-stad
Op 28 april was er een bijeenkomst in de Hollandse Schouwburg
Om half elf al moest ik daar al zijn voor de afsluiting van een schrijfproject met leerlingen van een Islamitische Havo in Rotterdam, het Ibn Ghaldoun met 6 of 8 Joodse ouderen, die ieder een korte correspondentie met twee leerlingen hadden. 2 brieven heen, 2 brieven terug en een gezamenlijke afsluiting.
Elk jaar is er zo'n project van de Joodse Gemeenschap met een school in het land. Ik ben de laatste twee jaar uitgenodigd geweest. Vorig jaar met een MBO-school in Deventer (of Zwolle, dat ben ik even kwijt), en toen had ik ook twee Islamitisch meisjes, zij het zonder sluier. Dit keer was het dus een Islamitische school, met bijna alle meisjes gesluierd met witte, zwarte of beige sluiers maar er zitten ook jongens bij, het is dus gemengd, maar allemaal van afkomst gelovige Marokkaanse jongelui. Ik heb respect voor elk en ieders geloof, ze mogen van mij weet ik wat zijn... De leraren waren ook gemengd. Behalve de Directeur, dat was een Nederlander. Welke godsdienst doet niet ter zake.
Het was officieel, met toespraken en cadeaus. We kregen een leuk, handzaam en leerzaam boek over de 2e generatie Marokkanen geschreven door, onthoudt het maar, Salah Eddine, met de spannende titel WAAJOOOW!!! EEN ECHTE MAROKKAAN, over de tweede generatie Marokkanen, (Uitgave Bulaaq, isbn 978 905460 150 0 en NUR 300,372, dit voor de geïnteresseerde) en een pennenset met de naam van de school, Ibn Galdioen.
Ik heb de directeur mijn boek en het verhaal Olga gegeven voor de school en Joods Maatschappelijk Werk deelde voor iedereen een boek uit met de foto's en de correspondentie. Ik heb ' mijn' leerlingen, Dikra en Najwa, rondgeleid in het museum De Hollandse Schouwburg, we zijn met zijn allen en samen op de foto gezet, maar toen was ik te moe en heb van iedereen afscheid genomen en ben weggegaan. De bedoeling was dat de ouderen samen nog een broodje zouden gaan eten, maar dat konden de meesten niet meer opbrengen. Thuis ben ik al snel op bed gevallen en heb de hele verdere middag, tot bij zevenen, geslapen.
De 29e even naar de huisarts geweest. Anders weet ze niet meer hoe ik eruit zie. ;-) Nee hoor, ook even voor controle laten luisteren naar hart en longen ;-)
Nou, en 30 april is een jaarlijks terugkeren evenement dat we kennen.
Ik werd gewekt door gezang in het verzorgingshuis hiernaast. Nederlandse oude liedjes. Die lijken voor heel veel oude mensen favoriet te zijn. Eenmaal actief begon het bonken dat blijkbaar bij Koninginnedag hoort, pas goed op gang te komen. Bonken is het enige goede woord. Muziek hoor je hier amper, lawaai van juichende mensen en het ritmisch bonken van keihard aanstaande boxen, begeleid door het aanhoudende geluid van vuvuzula's die weer erg populair waren. Op de hele gracht wapperden drie vlaggen. De vrijmarkten waren door de hele stad verspreid, dus ook in onze buurt. ' BEZET' (sic) stond er overal op straat op deze dag...En dat betekende in dit geval dat er een stukje straat omlijnd werd waar mensen hun vrijmarktspulletjes hadden uitgestald. Ook in de Jodenbreestraat stond het vol. Ik verdenk kooplieden van oud spul van het Waterlooplein ervan dat ze tijdelijk hun plek verruild hadden.... Het vuilnis stapelde zich inderdaad op in de straten, maar een weddenschap met het vuilnis van het iepenzaad zou ik niet willen maken, zo erg is het daarmee gesteld dit jaar. Onze gang ligt vol, en in het portiek ligt het opgestapeld voor de buitendeur. De wind staat er pal op, dus zodra de deur opengaat waait er een grote hoeveelheid naar binnen. Toch ben ik met karretje en rugzak naar Albert Heijn gegaan. De enige winkel die gewoon open was. En waar vooral allochtone jongeren vandaag werkten. Hopelijk op vrijwillige basis. Ik dacht dat het rustig zou zijn, maar vergiste me deerlijk. Het was razend druk. En omdat er een alcoholregel was voor vandaag dat er maar één biertje tegelijk langs de kassa mocht was het buiten druk met drinkende jongelui die om de haverklap naar binnen gingen voor weer een drankje. ;-) Op dagen als deze kom je alleen maar jonge mensen tegen. Ik werd dus van alle kanten aangesproken. In elk geval heb ik mijn boodschapjes in huis en mijn wandelingetje gemaakt. Morgen is alles in de binnenstad open en is alles ingericht op de 1e mei, die dit jaar dus geen vrije dag is, want op zondag valt.
Thuisgekomen was ik weer zo moe dat ik, nog voor alle boodschappen waren opgeruimd, moest gaan liggen en meer dan twee uur geslapen heb.
En op 1 mei was het Jom Ashoah, de internationale, Holocaustherdenkingsdag. Het was een indrukwekkende plechtigheid in een meer dan overvolle Hollandse Schouwburg, de plek waar alle Joodse mensen 'verzameld' werden alvorens via Westerbork naar de vernietigingskampen vervoerd te worden. Er waren toespraken van de burgemeester en van de Israelische ambassadeur en de heer Heymans. Er was muziek en er werd gebeden en gezongen. En er werden tranen weggeveegd en gelachen. Op 4 mei herdenken we alle slechtoffers en gevallenen in deze oorlog en andere oorlogen, maar dit was een speciale bijeenkomst en ik ben blij erheen gegaan te zijn. Al was het bij thuiskomst weer raak. Liggen! Slapen! Maar ik verwonderde me er wel over dat geen krant er met een woord over geschreven heb. Ook niet het Parool, dat veel moeite en geld heeft gespendeerd aan een speciale bijlage over de vervolgingen. Het is tenslotte een verzetskrant...
Vandaag was het weer Bettydag. Ik ben dankbaar voor haar en dat verdient ze volop. Verleden week was het 2e Paasdag, een verplichte vrije dag, dus vandaag was het exra veel werk. En aangezien ik eerst mijn voetjes ging laten verwennen bij de pedicure begon ze ook nog later.
Maar Osama Bin Laden is nu eindelijk niet meer. Gênant hoe vaak de naam van Osama (zijn voornaam) werd verwisseld met die van Obama (achternaam) bij het geven van het nieuws. Het is groot nieuws maar ik wacht af of we er blij mee kunnen zijn........
Maar nu is het alweer drie mei en mijn dagboek is bijgewerkt denk ik. Wat ik weggelaten heb wilde ik niet opschrijven. En morgen komt er weer een dag.
p.s. Op AT5 staat een filmpje over het in een vorig blogje beschreven iepenzaag. Kijk maar eens zelf: http://www.at5.nl/artikelen/61116/iepenzaad-is-de-confetti-van-de-stad
Abonneren op:
Posts (Atom)
