Zomaar voorlopig de laatste zomerdag

...en wat er allemaal gebeurde.

Even brood halen voor een vriend die komt lunchen….
Kijken of bij Buurman alles in orde is.
Het zou vandaag maar 21 graden worden, maar mensch, wat is het al heet buiten.
Als ik de brug opklim zie ik dat anderen dezelfde moeite hebben. Het is hier vandaag behoorlijk benauwd.
Zelfs de eenden en de waterhoenfamilie zit verscholen.
Bij de bakker is het druk, er staat een vroeger bekende voetballer, nu rond de 80, verhalen over vroeger te vertellen… ja man, this is Amsterdam… Terwijl een aantal huisvrouwen, waaronder dit persoontje, rustig op haar beurt wacht. Dat kan hier…
Ik hoor dat de Turkse pizzeria op de hoek verkocht is… Ik heb er vaak gegeten, maar de laatste maanden niet meer.
Het paadje door mijn tuin is alweer bijna dichtgegroeid, mijn visite zal moeite hebben erdoor te komen. Het groen begint er al stoffig uit te zien, bedenk ik.. Het eerste heldere groen is er al vanaf. Maar nog even… dan begint de bloei van de zomerbloemen en dat geeft mijn minituintje weer een heel ander aanzien.
Nog steeds staan de jasmijnstruikjes te geuren alsof mijn hele tuintje geparfumeerd is.

Vanmiddag heb ik, samen met een vriend, ook kunnen genieten van het museumplein. Hoewel het een aantal jaren toch iets heel erg leegs had heb ik vandaag kunnen zien hoe goed alles toch bij elkaar past.
Het gazon, de ruimte waar de jongens hun levensgevaarlijke kunsten op de plank kunnen spelen, de vijver, die ’s winters gebruikt wordt als ijsbaan.
Ik heb het monument voor omgekomen zigeuners weer gezien. Maar ook het monument voor de Vrouwen van Ravensbruck. Zonder dat te weten zei het monument me eigenlijk niks. Een geperforeerde metalen pijp in het midden van een aantal metalen kolommen , die ook dienst hadden gedaan als urinior…Ja schandelijk….Helemaal mee eens. Maar ik moest ook zoeken naar de benaming van het kunststuk, kende het ook niet en herkende het ook niet als zodanig.
De middelste geperforeerde kolom kon, heel oneerbiedig, ik weet het, ook een beluchtingspijp van een onder het oppervlak liggende ruimte zijn.
Kippenvel toen ik zag wat het wel was.

Het tegenwoordige Van Gogh-museum lijkt te domineren op het plein. Het Rijksmuseum staat daarbij achteraan maar uit het midden, teruggetrokken en lijkt zich heel ontoegankelijk in zichzelf teruggetrokken te hebben, de poort is voorlopig nog afgesloten. Het betekende langs het hele lange veld teruglopen voorbij de ondergrondse garage en de eveneens ondergrondse mega-Albert Heijn.
Ik zag het restaurant, maar het Dada-museum waarnaar het restaurent genoemd was, is verhuisd. Naar Amstelveen.
Mijn goede vriend slaagde niet bij de ANWB maar ikzelf had wel weer een paar mooie dvd’s bij de Martyrium boekhandel. Omdat de stroom was uitgevallen was het achter in de winkel zo donker dat we iets interessants mee naar het licht moesten nemen. Enfin, ik heb weer een dvd van Monty Pyton en een bijzondere uitgave van Peter en de Wolf van Prokofiev en een bijbehorend prentenboek getekend door Bono. Voor ramsjprijsjes..
Het is een stadsdeel waar ik vaker zou moeten komen…. De buurt van het Concertgebouw.

Het werd tijd dat vriend op de trein ging en ik op de tram. Moe en loeiheet thuiskomen en dan blij grijnzen omdat de jasmijn al op meer dan 10 stappen voor mijn eigen tuintje boven alles uitgeurt..

Ik ben thuis! En laat voor even alle narigheid en negatieve dingen van de dag van me afglijden. Thuis betekent veiligheid..