zaterdag 2 augustus 2008

Een heel bijzondere dag.

Voor mijzelf althans.

Want ik was jarig deze week. En ik vind het nog altijd heerlijk om jarig te zijn. Wat dat betreft ben ik gelukkig weer als een kind geworden in mijn volwassenheid en ouderdom.

Ik verheugde me op het boodschappen doen voor die dag. En de voorbereidingen treffen voor het bezoek de dag daarop, al weet ik nooit hoeveel mensen er komen. Inderdaad heb ik bij de Turkse super een wagentje vol fruit gehaald, wilde perziken, sharons, abrikozen en pruimen. Hele grote zwarte pruimen die ook heerlijk zijn. Ze hebben daar ook lekkere hartige en zoete hapjes. Maar warm dat het was die dag!! Onee, daar zou ik het niet meer over hebben.

Moeders’ soep koken, speciaal voor de verjaardag, het brood bakken, het fruit wassen, dat ik op een grote schaal opgetast had en alle lekkere hapjes die er op zo’n dag bijhoren.
Moeders’ soep is mijn geheime recept, nee, daar schrijf ik niet over. Ooit misschien?

Het bezoek dat vanaf elf uur kwam, paste gisteren inderdaad niet in mijn kleine huisje, dus verhuisden we de hele boel naar het aangrenzende atrium, mijn glas-overdekte binnenpleintje, licht, luchtig en veel koeler. Daar staan ook gezellige tafeltjes en stoeltjes, die we bij elkaar hebben gezet zodat we er allemaal omheen konden zitten.

Het was fijn. Warm en vriendschappelijk. En met de kinderen erbij nog veel fijner. Met al- en niet aangetrouwde familie, allemaal vrienden en vriendinnen. En mijn huisgenoot Frans was ook jarig en hoorde er natuurlijk ook bij. Buurman voelde zich jammer genoeg niet goed genoeg om erbij te zijn.

Zonder mijn dochter had ik het allemaal niet gered. Bij de soep nog boterhammetjes geroosterd, met het eigengebakken brood erbij en de hartige dingetjes op tafel erbij. Zodat we allemaal, naar ik hoop, genoeg hebben kunnen eten.

Ik ben blij dat ik het weer heb mogen meemaken. Voor de zoveelste keer.
Als kind en als jonge vrouw had ik in mijn herinnering geen verjaardagen. Ik denk dat ik toen amper wist op welke dag ik geboren was. ;-) Pas in mijn 30-er jaren werd mijn verjaardag iets van belang. Net als alle andere feestdagen die ik daarvóór nooit gekend had.

Het laatste bezoek kwam tegen vier uur, o nee, ’s avonds tegen negen uur kwam er nog meer…
Maar rond half tien stapte iedereen op. En ondanks dat mijn dochter alle afwas al had weggewerkt en echt een enorme toevlucht was, ben ik toch tot rond half één bezig geweest om alles terug te brengen in de staat van vóór mijn verjaardag. ;-)
Ja… en toen ben ik het bed ingerold en heb tot laat in de ochtend geslapen.
Vandaag ben ik de deur niet uitgeweest. Vanmiddag kwam er nog eens visite, we hebben één van de gekregen dvd’tjes bekeken en daarna heb ik maar een kant en klaarmaaltijd genuttigd. En wéér geslapen tot laat in de avond.
Morgen ben ik weer uitgerust en de oude; zij het met officieel een jaartje meer. ;-)

En volgend jaar wil ik graag nog drie dagen uittrekken om jarig te zijn met alle geliefde mensen om me heen.