drie dagen in één blogje

Er zijn een paar dagen geen blogjes geschreven. Zat me wel dwars hoor, maar de computer had kuren. Geen virussen, geen trojans of wormen, mijn sysop heeft dat heel nauwkeurig bekeken . Maar sinds er een nieuwe grafische kaart in moest . Het maakt je wel bang hoor. Je durft amper nog een emailtje te verzenden als je niet zeker bent dat het veilig is. Dat ben ik dus wel. Maar de mappen met plaatjes en foto’s openen gaat heel lastig op het ogenblik. En het duurt tijden voor die mappen openen en de printer heeft het ook opgegeven, hopelijk tijdelijk. Die moet in elk geval opnieuw geïnstalleerd worden. Leve mijn sysop, mijn onbetaalbare neef Freek, die altijd klaar staat om te helpen. Zonder hem weet ik niet wat ik gedaan zou hebben. In elk geval doet de muziek het nog en de radio ook.
Freek is er van de week 4,5 uur mee bezig geweest en maandag gaat hij verder.

Wat is er in die tussentijd gebeurd…
De computer deed de hele week al moeilijk. Mijn gedachte was dat de stroom een paar keer heel kort was afgeslagen (?), want ook de tv was een paar keer op zwart gegaan, heel plotseling. En dat dat al die schade in de computer had veroorzaakt.

Woensdag dus.
Ik dacht een dag voor mij alleen te hebben, toen er tegen lunchtijd op mijn tuindeur werd geklopt. Een kennisje dat ik al heel lang niet gezien had. Leuk haar weer te zien, maar ik had het nog veel leuker gevonden als ze even iets had afgesproken of een dag tevoren had gebeld zodat ik er rekening mee had kunnen houden.
Enfin, na een uurtje zijn we er toch maar samen uitgegaan. Het weer was hier te goed om binnen te zitten. We begonnen met een beker ijskoffie op het terrasje van de Coffee Compagny op de Dam.
In de Nieuwe Kerk op de Dam is de tentoonstelling Black is Beautiful, vertelde ik al. Mijn gaste was daar niet zo in geïnteresseerd, dat is voor haar vanzelfsprekend ;-). Maar de winkel van de tentoonstellingsruimte in de Nieuwe Kerk is heel bijzonder en daar hebben we flink veel tijd doorgebracht dus. Ja, en natuurlijk wat kleinigheidjes gekocht. Buiten hebben we weer afscheid genomen en ben ik de boodschapjes gaan doen waarvoor ik de stad in wilde. Voedingssupplementen bij De Tuinen en wat pasta’s bij Xenos gehaald.

Donderdag
zou de door mij op internet gevonden tuinvrouw komen. Maar juist toen ze haar voordeur wilde uitstappen begon het te hozen. Een rasechte tropische bui. Dat kon je geen regenen meer noemen. Hoeveel water er in korte tijd is gevallen afgelopen donderdag weet ik niet, maar teveel. Ze belde af, het had geen zin om te komen. Ze kwam zondag wel. De hele dag bleef het tropisch vochtig, alsof we in de natte moesson zaten in Zuid-Oost Azië, in plaats van in het gematigde klimaat van Nederland.
Ik heb de dag gebruikt om wat papier op te ruimen. Ondanks de computer, de telefoon en de mobiel is de hoeveelheid papier niet geslonken. Het stapelt zich op en onder mijn bureau had ik een heel grote doos met papieren staan. Die is nu gelukkig leeg. Maar aan de andere kant onder het bureau staat een kistje met papieren en daar staat ook de hangmappenkast. Enfin, de komende tijd ga ik maar elk vrij ogenblik gebruiken om van al dat papier af te komen. Het lijkt wel of ik het bewust allemaal verzameld heb. Ik weet er al tijden geen raad mee, leg het van links naar rechts en terug, van de ene kast in de andere… maar nu is het afgelopen. We gaan drastisch opruimen.

Donderdag was het ook 11 september. De dag van de terroristische aanval…

Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Had een vriendin hier op bezoek. De tv stond aan, ik weet niet meer waarom. En plotseling kwamen die beelden door. We stonden als verstomd, net als iedereen. En konden niet ophouden met tv kijken en radio luisteren. Dit jaar stuurde ik haar een mailtje daarover. En zij wist het zich ook nog precies zo te herinneren. Die verschrikking… en de omstandigheden waarin we zelf toen verkeerden, nee, ook die samenhang vergeet je nooit meer.

Gisteren was het vrijdag.
En heeft Freek hier 4,5 uur aan mijn computer zitten werken. Ik heb de fysiotherapie afgezegd, want geen idee hoe het met de computer verder zou gaan. Dokter Freek is een eind gekomen in elk geval. En een crisis is gelukkig afgewend. Wat de computer betreft tenminste.
Mijn goede vriend R ging het ziekenhuis in en mijn vriendin L. werd er na drie dagen uit ontslagen. Naar mijn gevoel veel te snel. Ze moet nu maar zelf zien te genezen van toch een flinke ingreep.

In elk geval heb ik toch drie dagen in één blogje kunnen proppen.