Voor de afwisseling was het vandaag naast grijs en somber, ook nat.

Een klein miezerig regentje waarbij je moest aarzelen of de paraplu op moest of niet.
Ondanks het rapport van de weerman heb ik geen straaltje zon gezien. Niemand aan deze kant van het land, denk ik.

Mijn tafel lag vanmorgen bezaaid met binnengekomen kaarten en enveloppen en te schrijven kaarten en enveloppen, met de nog niet gelezen kranten en tijdschriften, waarvan sommige nog niet van het plastic ontdaan zelfs.
Ik heb alles maar bijeen en op een hoop geveegd. Vanavond heb ik het werk kunnen afmaken, alle kaarten geschreven (hoop ik) en postklaar gemaakt. De tijdschriften op een stapeltje gelegd, grotendeels nog in plastic ja.
En de kranten maar ongelezen doorgegeven.
Dat werkt hier zo: mijn krant gaat naar een buurman. Een andere buurman legt zijn gelezen kranten bij mij neer die ik dan lees en aan weer anderen doorgeef. Ik krijg tijdschriften van huis- en grachtgenoten en na eventuele lezing worden die ook weer rondgebracht of voor dochterlief weggelegd.
Vandaag heb ik de kranten dus ongelezen doorgegeven.

Ik moest naar het ziekenhuis, waar mijn zooltjes zouden klaarliggen. Veranderd naar mijn behoefte.
Dus ik ging naar de tramhalte. Maar aan de overkant is een halte de andere kant op, en daar kwam de tram eerder. Dus mijn plannen veranderd en op de tram gestapt, de andere kant uit. En overgestapt naar mijn kapper. Dat was hard nodig. Ik heb dus weer een paar uur in de spiegel van de kapper gekeken en kwam er met een veel netter hoofd weer vandaan. Een stukje natte straat uitgelopen en toen op de tram gestapt die naar het ziekenhuis ging. Derin en deruit, want ik hoefde niet te wachten. Laat ik daar nou mijn naaste buurman tegenkomen die net binnenkwam, zij het voor een andere afdeling… Hij was nog veel verbaasder als ik.
In de koffiehoek moest ik wel hoognodig iets gebruiken, dat werd een warme chocomel en een browny, een choladecakeje, zeg maar.

Buiten miezerde het nog steeds, een treiterig sijpelend regentje. Eigenlijk had de door het vocht en de windstilte heel erg vervuilde lucht een vochtigheidsgraad van 102 procent of meer, zeg maar….
Maar weer in een andere tram gestapt en overgestapt. En naar mijn eigen vertrouwde Appie gegaan voor de voor vandaag noodzakelijke boodschappen. Dat was niet zoveel voor mij, maar de blikjes voor poes waren in de reclame en daar moest ik dus wel van profiteren.

Het verhaal wordt saai hoor… (Is het dat nog niet?)
In de miezeregen weer teruggelopen naar de tram naar huis, en de avond doorgebracht met kaarten schrijven en waar nodig adressen erbij zoeken.
En dan waren er nog een aantal emails, waarbij heel leuke of mooie, die doorgestuurd konden worden.

Een druk dagje voor mij. Mijn nieuwe bril krijgt in elk geval géén meekleurende glazen meer. Die blijven toch ietwat donkerder dan ‘gewone’ glazen. En in deze tijd van het jaar werkt dat echt in mijn nadeel. Zomers dan maar een zonnebril op sterkte erbij.

Dat was dus de donderdag die wàs……. En morgen is het alwéér vrijdag.