Grijze lente met kleurvlekjes.

Hoewel het nog steeds grijs en nat is buiten, is de lente ontegenzeggelijk begonnen. De berkenkatjes bloeien en de magnolia staat vol in knop. Zelfs de schoenlapperplant gaf al een zielig bloemetje, die is meestal zo vroeg niet zo scheutig. De ribes in mijn tuintje staat, net als de gele kornoeljje, ook volop in bloei. De forsythia is nog nooit zo geel geweest, lijkt me. En de winterjasmijn, die niks met gewone jasmijn te maken heeft, geurt en bloeit ook nog steeds. Alle struiken zijn weer groen.
Alleen de bomen in de grote tuin staan er nog maar zielig bij. Alsof ze nooit meer bladeren zullen krijgen..

De afgelopen dagen ben ik veel te druk geweest om even bij mezelf te kunnen vertoeven in dit inspirerende Word.
En ook de komende dagen heb ik weinig hoop lekker te kunnen schrijven.
Bovendien heeft de oude vermoeidheid weer toegeslagen. En àls er al wat vrije tijd is lig ik, in plaats van actief te overeind te zitten.

Gisteren ben ik dus weer naar het ziekenhuis geweest voor mijn dikke voet. De vaatchirurg wil dat ik een elastieken kous ga dragen, dus na het bezoek aan haar moest ik naar de zaak, die dit soort dingen aanmeet en uitvoert. Maar dat had ik beter telefonisch kunnen doen, want ik moest daarvoor weer een afspraak maken voor volgende week. Diezelfde week moet ik ook weer naar het ziekenhuis voor een buikecho. Blijkbaar vertrouwt ze dat been toch niet… En volgende week weer naar Cardiologie. Een mens is maar druk met zijn/haar lichaam in stand te houden hè. ;-) Ach, denk ik weleens: memento mori, Erica. Gedenk te sterven, eens houdt het op…. Maar zover ben ik nog niet.

Gisteren hebben we, de bewonerscommissie dus, de jaarlijkse bewonersvergadering voorbereid. Dat geeft nog veel werk.
Bovendien wordt volgende maand een herdenkingsbord aan de buitenmuren van de huizen aan dit stuk gracht aangebracht en wordt de naam van ons gebouw, opnieuw in mooie tegelletters aan onze muur, onthuld . Die onthulling gebeurt dus binnenkort en mij is ook gevraagd om samen met anderen een korte toespraak te houden. Grote eer natuurlijk, maar ik ben er wel druk mee. Gelukkig heb ik de bewonerscommissie om raad en kritiek voor mijn tekst te geven.

Eigenlijk moet er een grote zak aarde gehaald worden voor de zomerbollen geplant kunnen worden en de tuinvrouw komt morgen werken. Zie je, zo druk is het nou. Maar ook deze tijd gaat voorbij, en daarna komt er wel weer rust in mijn tentje.

Kom, ik ga de was doen voor mijn zieke buurman. Anders heeft hij straks niks meer in de kast hangen en dat mag niet gebeuren.