Mooie frisse voorjaarsdagen

Weer zijn er een paar dagen voorbijgegaan. Mooie zonnige frisse voorjaarsdagen. Droog, tè droog….Waar we een poos geleden van de grijsheid en de regens baalden, snakken we er nu naar. Niet te lang hoor, maar een paar dagen mag het van mij wel zachtjes regenen.
Het is weer, en dan zo vroeg, volop sproeitijd. Ik doe het maar weer met gieters. De beide slangen veroorzaakten allebei een overstroming in mijn huiskamer. Lek ja. ;-(

De tegenstelling einde leven - nieuw leven deed zich ook weer voor. Hoe vaak gebeurt dat niet, dat een ouder iemand sterft en binnen de familie of vlakbij de familie binnen enkele dagen weer een nieuw leven geboren wordt. Ik heb dan altijd de neiging – en vooral het verlangen – om aan reïncarnatie te denken. Ben ik daarin een uitzondering? Ik dacht het niet.

Afgelopen zondag met nog een paar andere mensen die over andere onderdelen spraken, voor een volle zaal mijn toespraak gehouden. Dat was een heel succes, getuige de complimenten. En wie dit leest weet dan ook meer over het huis hè. Sommige namen zullen mensen niets zeggen maar: Herman Cohen was een architect die in de naoorlogse jaren heel actief was in Israel. Hij kwam teleurgesteld terug naar Nederland en schreef het toen opzienbarende boek : ’Jood in Palestina’. Max Groen was een heel bekende filmer en vooral een hartenjager ;-). Frans Pointl is een toch wel bekende schrijver, wiens eerste boek ‘De kip die over de soep vloog’ veel bekendheid genoot. Zijn volgende boeken, o.a. ‘De hospita’s ‘ en ‘De heer slaapt met watjes in zijn oren’ en zijn boeken met kattenverhalen zijn ook heel bekend geworden.

Maandag was het weer Betty-dag. En dinsdag ben ik weer naar mijn buurman gegaan met twee grote tassen schone was. Ik bracht ook twee grote volle tassen was weer terug om te wassen, dat wel. ;-)
En vandaag had ik een afspraakje met een kennisje, zitten kletsen in Eik en Linde onder het genot van een drankje en een hartig schaaltje.

Alle lichamelijke onderzoeken zijn nu ook achter de rug. En als er iets schrikbarends aan de hand was zou ik al gebeld zijn. Het laatste lympheklier-onderzoek was geen succes. Laat ik het zo zeggen: die dokter vertelde me dat ik misschien wel fotogeniek was, maar zeker niet echo-geniek. Ofwel, ze kunnen geen lymphebanen en klieren vinden.. ;-)
En na een leven van te lage bloeddruk (waar ik blij mee was) is plotseling gebleken dat die nu te hoog geworden was. Nooit eerder in mijn leven gebeurd. Extra medicijnen ja. De dokters wijten het allemaal (ook dat griepje) aan sterk verminderde weerstand door de spannende tijd die achter ons ligt.

Maar wat mijn gezondheid betreft durf ik me nu weer te ontspannen en te genieten van de nu nog helblauwe koepel over onze stad en het heldere groen in ontelbare tinten die ik overal tegenkom. En de vele witte bloeiwijzen van deze maand. Als het zomer wordt verandert die lucht zo vaak in grijsblauw van het fijnstof en wordt het heldere groen mede door dezelfde oorzaak grauwgroen. Dus nu nog even bewust kijken. En genieten van de heldere kleuren.
Op mijn terras staat dat groen in vele kleuren te pronken. Veel bloeit er nog niet… maar al die potten, dat is zo schilderachtig.
De bolletjes in de koude grond willen maar niet opkomen… Als dat nog even duurt koop ik overblijvende planten zoals stokrozen en zonnehoed (aechinacea) op die plek en heb ik er minder omkijken naar.
Er staan ook twee bakken die met plastic afgedekt zijn. Fresia-zaad. Als dat goed opkomt zijn dat ook overblijvertjes.
En dan niet te vergeten de drie jasmijnstruikjes, die tot vijf hoog geuren als het warm is.
Mijn zegen over alle medicijnen die ervoor zorgen dat ik geen pollenallergie ontwikkel. Geen benauwdheid en verstopte neuzen en rode kleine oogjes dit jaar. En dat ik nu alles kan blijven ruiken. Al wordt dat m.i. met het klimmen der jaren wel minder goed.
Maar wie moppert er nou als zij/hij op zo’n manier oud mag worden? Ik niet…. Mij zul je niet horen klagen.